Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Άραγε κύριε Τσίπρα, ντρέπεστε καθόλου;

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Δεν έχει περά­σει ούτε χρό­νος όταν από αυτό εδώ το βήμα γρά­φα­με ότι στο διά­βα της πολι­τι­κής του πορεί­ας, ο ΣΥΡΙΖΑ απο­δεί­χθη­κε στην πρά­ξη ότι πιο εκφυ­λι­σμέ­νο, ότι πιο χυδαίο εμφα­νί­στη­κε στις γραμ­μές της ταξι­κής πάλης.

Επί τέσ­σε­ρα χρό­νια, στο όνο­μα της «κυβέρ­νη­σης της αρι­στε­ράς» ανέ­λα­βαν να βγά­λουν σε πέρας την πιο βρώ­μι­κη δου­λειά για λογα­ρια­σμό του κεφα­λαί­ου. Ανα­δεί­χθη­καν στους ικα­νό­τε­ρους στυ­λο­βά­τες του σάπιου καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος και οι καλύ­τε­ροι μαθη­τές των ιμπε­ρια­λι­στών, δίνο­ντας επι­τυ­χώς εξε­τά­σεις σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Σήμε­ρα, από τη θέση της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης, στο πλαί­σιο της κάλ­πι­κης αντι­πα­ρά­θε­σης του με τη ΝΔ και με αφορ­μή την επέ­τειο του Πολυ­τε­χνεί­ου, ο ΣΥΡΙΖΑ ξανα­θυ­μή­θη­κε τους «αγώ­νες της αρι­στε­ράς», τις «αγω­νι­στι­κές παρα­δό­σεις του λαού μας», ξανα­θυ­μή­θη­κε τους εργα­ζό­με­νους και τους φοι­τη­τές (τους οποί­ους τσά­κι­σε ως κυβέρ­νη­ση με σωρεία αντι­λαϊ­κών μέτρων, αλλά και με τα ΜΑΤ στο δρόμο).

Η ξετσι­πω­σιά και ο πολι­τι­κός αρι­βι­σμός τους έφτα­σε σε τέτοιο σημείο ώστε να εμφα­νι­στούν στην πορεία για το Πολυτεχνείο.

Οι ίδιοι που μόλις πριν 2 χρό­νια συνα­γε­λά­ζο­νταν με τον «δια­βο­λι­κά καλό» Τραμπ στις ΗΠΑ, πήγαν να τιμή­σουν τα θύμα­τα του Πολυτεχνείου.

Οι ίδιοι που συμ­φώ­νη­σαν και προ­ε­τοί­μα­σαν την ανα­βάθ­μι­ση και επέ­κτα­ση των αμε­ρι­κα­νο­να­τοι­κών βάσε­ων στην Ελλά­δα, πήγαν να απο­δώ­σουν τιμή στα θύμα­τα της αμε­ρι­κα­νο­κί­νη­της Χούντας!

Οι ίδιοι, που επί τέσ­σε­ρα χρό­νια, έγι­ναν «πλα­σιέ» των συμ­φε­ρό­ντων των ιμπε­ρια­λι­στών δολο­φό­νων ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο, είχαν το θρά­σος να παρα­στούν σε συγκέ­ντρω­ση με αντι-ιμπε­ρια­λι­στι­κό νόη­μα και περιεχόμενο.

Η εικό­να του Αλέ­ξη Τσί­πρα και πρω­το­κλασ­σά­των στε­λε­χών του ΣΥΡΙ­ΖΑ-πρώ­ην υπουρ­γών στην πορεία για την επέ­τειο του Πολυ­τε­χνεί­ου απο­τε­λεί μνη­μείο ξεδια­ντρο­πιάς, ανα­ξιο­πρέ­πειας και πολι­τι­κού καιροσκοπισμού.

Δε μπο­ρού­με, επο­μέ­νως, να μη θέσου­με, έστω και ρητο­ρι­κά, το ερώ­τη­μα: Άρα­γε κύριε Τσί­πρα, ντρέ­πε­στε καθόλου;

____________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο