Άρθρο του Δημήτρη Κουτσούμπα: Συμβάλλουμε πρωτοπόρα ώστε να ενισχυθεί το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής

Mέσα στον λαό με ένταση της ιδεολογικής — πολιτικής — οργανωτικής μας δράσης»

Εδώ και μερι­κές βδο­μά­δες, βγή­κα­με μέσα από μια κοπια­στι­κή, μακρο­χρό­νια, σχε­τι­κά έντο­νη προ­ε­κλο­γι­κή περί­ο­δο δύο αλλε­πάλ­λη­λων, συνε­χό­με­νων εκλο­γι­κών μαχών που απο­τύ­πω­σε τον σημε­ρι­νό αρνη­τι­κό πολι­τι­κό συσχε­τι­σμό. Ο συσχε­τι­σμός συνο­λι­κά εξα­κο­λου­θεί να παρα­μέ­νει αρνη­τι­κός, αφού τα κόμ­μα­τα της αστι­κής συναί­νε­σης, φιλε­λεύ­θε­ρης και σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κής κατεύ­θυν­σης σε όλο το ευρύ­τε­ρο φάσμα, εξα­κο­λου­θούν να κυριαρ­χούν στο πολι­τι­κό σύστη­μα, συγκε­ντρώ­νο­ντας πολύ ψηλά ποσο­στά — ελά­χι­στα κάτω από το 2019 — δηλα­δή της τάξης λίγο πάνω του 90%, με μονα­δι­κή εξαί­ρε­ση, κύριο εκφρα­στή ενός αδύ­να­μου ακό­μα ρεύ­μα­τος αμφι­σβή­τη­σης της κυρί­αρ­χης πολι­τι­κής, κυρί­ως μόνο το ΚΚΕ.

Ο εκλο­γι­κός πολι­τι­κός συσχε­τι­σμός που κατα­γρά­φη­κε στις 25 του Ιού­νη, απο­τυ­πώ­νε­ται, με τη ΝΔ να σχη­μα­τί­ζει αυτο­δύ­να­μη κυβέρ­νη­ση, ελέω μπό­νους εδρών από τον καλ­πο­νο­θευ­τι­κό της νόμο, κρα­τώ­ντας ποσο­στό 40,6%, με λιγό­τε­ρες όμως ψήφους από όσες πήρε το 2019.

Τον ΣΥΡΙΖΑ να βρί­σκε­ται στη θέση της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης, βαριά όμως τραυ­μα­τι­σμέ­νος, με ποσο­στό 17,8% και χάνο­ντας εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες ψηφο­φό­ρους από το 2019.

Με το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ να ακο­λου­θούν με ανε­βα­σμέ­να ποσο­στά και ψήφους, το πρώ­το με 11,8% και 165.000 ψήφους περισ­σό­τε­ρες και το δεύ­τε­ρο με 7,7% και 101.000 ψήφους περισ­σό­τε­ρες, σε σύγκρι­ση πάντα με τις προη­γού­με­νες εκλο­γές του 2019.

Μπή­κε ξανά στη Βου­λή το λαϊ­κί­στι­κο εθνι­κι­στι­κό κόμ­μα «Ελλη­νι­κή Λύση» με 4,5%, ενώ για πρώ­τη φορά μπή­καν το φασι­στι­κό μόρ­φω­μα «Σπαρ­τιά­τες» που εκπρο­σω­πεί τον φυλα­κι­σμέ­νο για την εγκλη­μα­τι­κή οργά­νω­ση της Χρυ­σής Αυγής Κασι­διά­ρη με 4,7%, το κόμ­μα «Νίκη» που εμφο­ρεί­ται από ανορ­θο­λο­γι­κές, εθνι­κι­στι­κές, ρατσι­στι­κές από­ψεις με 3,7%.

Τελευ­ταία και καταϊ­δρω­μέ­νη πέρα­σε το κατώ­φλι του 3% η «Πλεύ­ση» της κ. Κων­στα­ντο­πού­λου, ένα αρχη­γι­κό κόμ­μα, χωρίς προς το παρόν συγκρο­τη­μέ­νο πρό­γραμ­μα και με τάση προς έναν φλύ­α­ρο και υπερ­φί­α­λο ελι­τί­στι­κο λαϊ­κι­σμό, που από τις πρώ­τες του κιό­λας παρεμ­βά­σεις (ψήφος απο­δή­μων κ.ά.) φαί­νε­ται ότι θα παί­ξει σε αρκε­τά ζητή­μα­τα τον ρόλο του κυβερ­νη­τι­κού «λαγού». Ενώ έμει­ναν έξω το ΜέΡΑ25 και άλλες ομά­δες και κινή­σεις του ευρύ­τε­ρου ονο­μα­ζό­με­νου «δεξιού» και «αρι­στε­ρού» χώρου.

Το ΚΚΕ έδω­σε και τον Μάιο και τον Ιού­νιο μια δύσκο­λη αλλά καθα­ρή, έντι­μη μάχη, με στα­θε­ρό­τη­τα, συνέ­πεια, με σοβα­ρή προ­σπά­θεια να εξη­γή­σει τις από­ψεις του σε πλα­τιές εργα­τι­κές — λαϊ­κές δυνά­μεις, βοη­θώ­ντας να ξεπε­ρα­στούν εδραιω­μέ­νες για πολ­λά χρό­νια λαθε­μέ­νες αντι­λή­ψεις, πλα­στά διλήμ­μα­τα και αυτα­πά­τες, προ­κα­τα­λή­ψεις και σκό­πι­μες δια­στρε­βλώ­σεις των θέσε­ων και επε­ξερ­γα­σιών του με τις οποί­ες η κυρί­αρ­χη αστι­κή προ­πα­γάν­δα βομ­βάρ­δι­ζε και εξα­κο­λου­θεί να βομ­βαρ­δί­ζει το μυα­λό των ανθρώπων.

Η εκλο­γι­κή αυτή περί­ο­δος ανέ­δει­ξε ένα βασι­κό συμπέ­ρα­σμα, το οποίο χρειά­ζε­ται ακό­μα περισ­σό­τε­ρο να εμπε­δω­θεί και αφο­μοιω­θεί από τα στε­λέ­χη και τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ πρω­ταρ­χι­κά, αλλά και από όσους και όσες συμπο­ρεύ­τη­καν με το ΚΚΕ και προ­σβλέ­πουν σε αυτό, ως την πολι­τι­κή δύνα­μη της ελπί­δας και της αισιο­δο­ξί­ας ότι τελι­κά «τα σκο­τά­δια θα γενού­νε λάμ­ψη», ότι θα ανοί­ξου­με όλοι και όλες μαζί τον δρό­μο για να βαδί­σου­με τελι­κά στις λεω­φό­ρους μιας νέας κοι­νω­νί­ας, απαλ­λαγ­μέ­νης από τα καπι­τα­λι­στι­κά δεσμά της εκμε­τάλ­λευ­σης ανθρώ­που από άνθρωπο.

Αυτό το συμπέ­ρα­σμα αφο­ρά στους παρά­γο­ντες που οδή­γη­σαν στην αύξη­ση του κύρους του Κόμ­μα­τος, της μαζι­κής πολι­τι­κής επιρ­ρο­ής του — που δεν περιο­ρί­ζο­νται στα συγκε­κρι­μέ­να εκλο­γι­κά ποσο­στά. Πάνω σε αυτούς τους παρά­γο­ντες δομή­θη­κε και πρέ­πει από δω και πέρα καλύ­τε­ρα να δομεί­ται η ίδια η δρά­ση μας, έτσι ώστε να ξεπερ­νιού­νται αδυ­να­μί­ες και ελλεί­ψεις που εντο­πί­ζου­με, να γίνο­νται τελι­κά αυτοί οι παρά­γο­ντες ο «ντο­ρός» που πρέ­πει να πάρου­με, να ακο­λου­θή­σου­με, για να έχου­με ποσο­τι­κά και κυρί­ως ποιο­τι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα σε όλους τους στό­χους που βάζου­με και σε όλους τους τομείς των δρα­στη­ριο­τή­των μας.

Μπο­ρού­με να ξεχω­ρί­σου­με τέσ­σε­ρις κύριους παρά­γο­ντες ανά­με­σα σε πολ­λούς άλλους επι­μέ­ρους και δευ­τε­ρεύ­ο­ντες. Παρά­γο­ντες που απο­τε­λούν και το μεγά­λο «ατού» του Κόμ­μα­τός μας, το μεγά­λο μας πλεονέκτημα:

ΠΡΩΤΟΝ: Στη­ρι­ζό­μα­στε σε μια γερά επε­ξερ­γα­σμέ­νη επι­στη­μο­νι­κή στρα­τη­γι­κή με βάση τη θεω­ρία μας, που απο­τυ­πώ­νε­ται στο Πρό­γραμ­μά μας (19ο Συνέ­δριο 2013). Παίρ­νει ταυ­τό­χρο­να υπό­ψη την συλ­λο­γι­κά μελε­τη­μέ­νη ιστο­ρι­κή πεί­ρα της Ιστο­ρί­ας του ΚΚΕ, αλλά και του ευρω­παϊ­κού και διε­θνούς κομ­μου­νι­στι­κού και εργα­τι­κού κινή­μα­τος (Πανελ­λα­δι­κές Συν­δια­σκέ­ψεις 2011 και 2018). Ενσω­μα­τώ­νει τις εκτι­μή­σεις μας από την πεί­ρα της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης στη Σοβιε­τι­κή Ενω­ση και άλλες σοσια­λι­στι­κές χώρες (18ο Συνέ­δριο 2009). Βασί­ζε­ται στα επε­ξερ­γα­σμέ­να ντο­κου­μέ­ντα (20ό και 21ο Συνέ­δριο, 2017 και 2021 αντί­στοι­χα), που αφο­ρούν σε μεί­ζο­να ζητή­μα­τα της ταξι­κής πάλης στη χώρα μας αλλά και στον καπι­τα­λι­στι­κό περί­γυ­ρο, τις εξε­λί­ξεις στην ΕΕ, στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό μηχα­νι­σμό του ΝΑΤΟ, τις θέσεις για τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο ανά­με­σα στη Ρωσία και το ΝΑΤΟ στην Ουκρα­νία (2022), τη διε­θνή οικο­νο­μι­κή κρί­ση (2010–2017), την αναι­μι­κή ανά­καμ­ψη (2018–2022), την παν­δη­μία και τα ειδι­κά μέτρα (2020–2022). Τις συνο­λι­κές θέσεις και επε­ξερ­γα­σί­ες μας για την οικο­νο­μία, την Υγεία, την Παι­δεία, τα εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα, την ισο­τι­μία των γυναι­κών, την πολι­τι­κή προ­στα­σία, την Ενέρ­γεια, τις μετα­φο­ρές, το νερό, το περι­βάλ­λον, τους ηλε­κτρο­νι­κούς πλει­στη­ρια­σμούς και τη λαϊ­κή στέ­γη, όλες τις παρεμ­βά­σεις στη Βου­λή και Ευρω­βου­λή και τόσα άλλα. Τις θέσεις και επε­ξερ­γα­σί­ες της ΚΝΕ και της συλ­λο­γι­κής συζή­τη­σης σε όλα τα όργα­να και τις ΟΒ, με απο­κο­ρύ­φω­μα τελευ­ταία την ολο­κλή­ρω­ση του 13ου Συνε­δρί­ου της τον Φλε­βά­ρη του 2023, που εστέ­φθη με πλή­ρη επι­τυ­χία, παρα­μο­νές μάλι­στα των βου­λευ­τι­κών εκλο­γών. Ανα­βαθ­μί­ζου­με συνε­πώς και ανα­πτύσ­σου­με παρα­πέ­ρα την ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή μας δου­λειά, επε­ξερ­γα­σία, παρέμ­βα­ση και μέσα στο Κόμ­μα και στην ΚΝΕ με ανα­βάθ­μι­ση των ιδε­ο­λο­γι­κών και πολι­τι­κών μαθη­μά­των, αλλά και με ταυ­τό­χρο­νη μαζι­κή εκλα­ΐ­κευ­ση αυτής της γραμ­μής με δημιουρ­γι­κό τρό­πο, ώστε να φτά­νει ακό­μα πιο εύλη­πτα σε εργα­τι­κές — λαϊ­κές δυνά­μεις της ελλη­νι­κής κοινωνίας.

Ξεχω­ρί­ζει αυτή την περί­ο­δο η επι­μο­νή να ξεκα­θα­ρί­σου­με συστη­μα­τι­κά ότι το ΚΚΕ δεν συμ­με­τέ­χει σε αστι­κές κυβερ­νή­σεις, σε συν­δυα­σμό με την απο­κά­λυ­ψη του αντι­λαϊ­κού χαρα­κτή­ρα αυτών των κυβερ­νή­σε­ων και τη στρα­τη­γι­κή σύμπλευ­ση των αστι­κών κομ­μά­των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ. Η αρνη­τι­κή πεί­ρα των διπλών εκλο­γών του 2012, σε άλλες φυσι­κά συν­θή­κες, αλλά με καθο­ρι­στι­κό στοι­χείο τότε ότι η σωστή θέση της ΚΕ του Κόμ­μα­τος (η οποία είχε συζη­τή­σει, προ­ε­τοι­μά­ζο­ντας τις θέσεις του 19ου Συνε­δρί­ου του Κόμ­μα­τος κι ενώ είχε προη­γη­θεί η μελέ­τη της ιστο­ρι­κής πεί­ρας το 2011 από τις κυβερ­νή­σεις στο έδα­φος του καπι­τα­λι­σμού) δεν μπό­ρε­σε να αφο­μοιω­θεί στο λίγο χρο­νι­κό διά­στη­μα, αφού το σύνο­λο του κομ­μα­τι­κού σώμα­τος, αλλά και των οπα­δών και ψηφο­φό­ρων του Κόμ­μα­τος, στή­ρι­ζε τη σκέ­ψη του σε προη­γού­με­νες προ­γραμ­μα­τι­κές επε­ξερ­γα­σί­ες περί μετα­βα­τι­κών προ­γραμ­μά­των και κυβερ­νή­σε­ων, ενώ η πολι­τι­κή του ΣΥΡΙΖΑ με τις απα­τη­λές υπο­σχέ­σεις και τον πολι­τι­κό τυχο­διω­κτι­σμό της «κυβερ­νώ­σας αρι­στε­ράς» δεν είχε δοκι­μα­στεί στην πρά­ξη ακό­μα, με απο­τέ­λε­σμα να παρα­σύ­ρει ριζο­σπα­στι­κές εργα­τι­κές — λαϊ­κές δυνά­μεις ευκο­λό­τε­ρα, ήταν τα στοι­χεία που επέ­δρα­σαν τότε, αλλά μελε­τη­μέ­να πλέ­ον ως συμπε­ρά­σμα­τα, πάρ­θη­καν υπό­ψιν σήμερα.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Ολη αυτή την περί­ο­δο δέσα­με πιο σωστά και βελ­τιώ­σα­με προ­πα­γαν­δι­στι­κά, που σημαί­νει και πιο εκλαϊ­κευ­τι­κά, τη θέση σε ποια εξου­σία — δια­κυ­βέρ­νη­ση θα δώσει το «παρών» το ΚΚΕ. Αλλά και για­τί το ΚΚΕ θα είναι η μόνη μαχη­τι­κή λαϊ­κή αντι­πο­λί­τευ­ση υπε­ρά­σπι­σης των εργα­τι­κών — λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων σήμε­ρα, έως τη στιγ­μή που ο ίδιος ο λαός απο­φα­σί­σει να βγει στο προ­σκή­νιο και να γίνει ο πραγ­μα­τι­κός πρω­τα­γω­νι­στής των εξελίξεων.

Η ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή δου­λειά που προη­γή­θη­κε της προ­ε­κλο­γι­κής περιό­δου, συνέ­βα­λε στην αύξη­ση της ικα­νό­τη­τας των δυνά­με­ών μας για εύστο­χη παρέμ­βα­ση, π.χ. για την απο­κά­λυ­ψη του πραγ­μα­τι­κού ενό­χου για το έγκλη­μα των Τεμπών, και τόσα άλλα.

Σημα­ντι­κό ρόλο αναμ­φί­βο­λα έπαι­ξε η ικα­νό­τη­τα πρό­βλε­ψης και έγκαι­ρης ανά­δει­ξης του αντι­λαϊ­κού κυβερ­νη­τι­κού προ­γράμ­μα­τος για την επό­με­νη μέρα, με βάση τις κατευ­θύν­σεις ΕΕ, ΟΟΣΑ, Τρά­πε­ζας της Ελλά­δος κ.λπ.

Πολύ θετι­κά συνέ­βα­λε η βελ­τί­ω­ση της κεντρι­κής προ­πα­γάν­δας του Κόμ­μα­τος, η επε­ξερ­γα­σία των συν­θη­μά­των, η πολυ­μορ­φία για πλα­τιά επι­κοι­νω­νία με σχέ­διο και κλι­μά­κω­ση, σωστή χρή­ση των νέων τεχνο­λο­γιών, πολ­λών μέσων που μας έφε­ραν σε επα­φή με ευρύ­τε­ρες λαϊ­κές δυνά­μεις, ιδιαί­τε­ρα με τμή­μα­τα της νεολαίας.

Ο αστι­κός Τύπος εσκεμ­μέ­να ανα­δει­κνύ­ει την επι­κοι­νω­νία ως βασι­κό στοι­χείο της ανό­δου της επιρ­ρο­ής του ΚΚΕ. Και μάλι­στα την εντο­πί­ζει μονό­πλευ­ρα στα μέσα κοι­νω­νι­κής δικτύ­ω­σης μόνο ή σε «χαρι­σμα­τι­κά» στε­λέ­χη ξεκομ­μέ­να, ή ακό­μα και στην «αύρα» ή τις «ατά­κες» του ΓΓ της ΚΕ. Το ΚΚΕ δεν υπο­τι­μά ούτε την εκλο­γι­κή προ­πα­γάν­δα, ούτε την επι­κοι­νω­νία και τις διά­φο­ρες μορ­φές της και πάντα επε­δί­ω­κε και επι­διώ­κει να γίνε­ται καλύ­τε­ρο και να τα προ­ω­θεί όλα αυτά απο­δο­τι­κό­τε­ρα. Είναι δια­φο­ρε­τι­κό όμως αυτό και δια­φο­ρε­τι­κή η σκό­πι­μη, απο­προ­σα­να­το­λι­στι­κή και επι­ζή­μια εξι­δα­νί­κευ­ση όλων αυτών, που σε τελευ­ταία ανά­λυ­ση έχουν «κοντά ποδά­ρια» και είναι «πεπε­ρα­σμέ­να», έχουν ένα τέλος. Τα παρα­δείγ­μα­τα πολ­λά στο αστι­κό κοι­νο­βου­λευ­τι­κό σύστη­μα, ενώ το πρό­σφα­το παρά­δειγ­μα του ΣΥΡΙΖΑ και των επι­κοι­νω­νια­κών χαρι­σμά­των των στε­λε­χών του και συνο­λι­κά του κόμ­μα­τος αυτού εξαϋ­λώ­θη­καν «στα εξ ων συνετέθησαν».

ΤΡΙΤΟΝ: Δρά­σα­με όλα τα προη­γού­με­να χρό­νια και συνε­χί­ζου­με να δρού­με — πατώ­ντας στη μεγά­λη πεί­ρα μας — έτσι ώστε να προ­χω­ρά με πιο γρή­γο­ρους ρυθ­μούς η συνο­λι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση του εργα­τι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος, η μαζι­κο­ποί­η­σή του με νέα σωμα­τεία και με εγγρα­φή χιλιά­δων νέων εργα­ζο­μέ­νων, με αύξη­ση της συμ­με­το­χής στις δια­δι­κα­σί­ες του κινή­μα­τος, στις συνε­λεύ­σεις των σωμα­τεί­ων και συλ­λό­γων, με συνο­λι­κή αλλα­γή στον αρνη­τι­κό συσχε­τι­σμό όπου υπάρ­χει ακό­μα σε ΔΣ ή σε αντι­προ­σώ­πους σε δευ­τε­ρο­βάθ­μια όργα­να, παντού. Με στό­χο την κατο­χύ­ρω­ση και εμβά­θυν­ση ακό­μα περισ­σό­τε­ρο του αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κού του προ­σα­να­το­λι­σμού, όχι φυσι­κά στα λόγια, αλλά στην πρά­ξη, στο πώς αυτός θα εκφρά­ζε­ται στις συζη­τή­σεις, στις δια­δι­κα­σί­ες του κινή­μα­τος, στις διεκ­δι­κή­σεις, στα συν­θή­μα­τα κ.λπ. Με οδη­γό τις Απο­φά­σεις μας για τη δου­λειά στο εργα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα, κάνα­με σημα­ντι­κά βήμα­τα αυτά τα χρόνια.

Εγι­νε πιο επί­μο­νος ο προ­σα­να­το­λι­σμός, ειδι­κά μετά το τελευ­ταίο, 21ο Συνέ­δριο του Κόμ­μα­τος, στη δου­λειά στην εργα­τι­κή τάξη, στους μεγά­λους χώρους δου­λειάς, στα αστι­κά κέντρα, στη νεο­λαία, στους αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους επαγ­γελ­μα­τί­ες των πόλε­ων, της υπαί­θρου, τη μικρή αγροτιά.

Εμβλη­μα­τι­κοί ήταν οι επι­τυ­χη­μέ­νοι αγώ­νες των εργα­τών της COSCO, της «e‑food», της ΛΑΡΚΟ, της Ναυ­πη­γο­ε­πι­σκευ­ής, των Οικο­δό­μων, στις οποί­ες οι δυνά­μεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, οι δυνά­μεις του ΠΑΜΕ στο ταξι­κά προ­σα­να­το­λι­σμέ­νο εργα­τι­κό κίνη­μα, έβα­λαν την σφρα­γί­δα τους.

Ενι­σχύ­θη­κε ουσια­στι­κά επί­σης ο προ­σα­να­το­λι­σμός και η δρά­ση, με εμβλη­μα­τι­κά μέτω­πα, που άνοι­ξαν στο μαζι­κό κίνη­μα, καθώς και η πρω­το­πό­ρα δου­λειά για την οργά­νω­ση της πάλης εκεί που οξύν­θη­καν τα λαϊ­κά προ­βλή­μα­τα (σει­σμοί, πλημ­μύ­ρες, πυρ­κα­γιές, τρα­γω­δία στα Τέμπη, ναυά­γιο ανοι­χτά της Πύλου κ.ά.).

Συμ­βά­λα­νε θετι­κά οι μάχες που προη­γή­θη­καν σε αρχαι­ρε­σί­ες στο εργα­τι­κό κίνη­μα (πρω­το­βάθ­μια σωμα­τεία, Εργα­τι­κά Κέντρα, Ομο­σπον­δί­ες), σε νοσο­κο­μεια­κούς για­τρούς, σε εκπαι­δευ­τι­κούς, όπου στην πλειο­ψη­φία των συλ­λό­γων και σωμα­τεί­ων ανα­δει­χτή­κα­με 1η ή 2η δύνα­μη ή στις φοι­τη­τι­κές εκλο­γές όπου η «Παν­σπου­δα­στι­κή» για δεύ­τε­ρη συνε­χή χρο­νιά κατέ­λα­βε την 1η θέση πανελ­λα­δι­κά, στέλ­νο­ντας την παρά­τα­ξη της ΝΔ στη 2η θέση.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Ολα αυτά τα κατα­φέ­ρα­με για­τί έχου­με καλή Οργά­νω­ση, γερά οργα­νω­μέ­νο Κόμ­μα σε όλη την Ελλά­δα, κυρί­ως στα μεγά­λα αστι­κά κέντρα, δικτυω­μέ­νο στις εργα­τι­κές — λαϊ­κές γει­το­νιές, σε πόλεις και χωριά, σε σημα­ντι­κούς κλά­δους της οικο­νο­μι­κής ζωής της χώρας, στον ιδιω­τι­κό και δημό­σιο τομέα. Δίπλα στο Κόμ­μα δρα μια επα­να­στα­τι­κή Οργά­νω­ση εθε­λο­ντών νέων, η Κομ­μου­νι­στι­κή Νεο­λαία Ελλά­δας, με ιδιαί­τε­ρο κύρος στη φοι­τη­τι­κή, μαθη­τι­κή και εργα­ζό­με­νη νεολαία.

Εχου­με ένα Κόμ­μα που δου­λεύ­ει με βάση αρχές, σε καθη­με­ρι­νή βάση, οικο­δο­μεί­ται παντού, ανα­νε­ώ­νει τις γραμ­μές του με νέες δυνά­μεις, οργα­νώ­νει τη συλ­λο­γι­κή συζή­τη­ση για όλα τα μεγά­λα ζητή­μα­τα μέσα στις γραμ­μές του, απο­φα­σί­ζει δημο­κρα­τι­κά και μετά σαν ένας άνθρω­πος, σαν μια γρο­θιά υλο­ποιεί όσους στό­χους και απο­φά­σεις πάρ­θη­καν, οργα­νώ­νει αντί­στοι­χη ενη­μέ­ρω­ση και δρά­ση στον περίγυρο.

Το ΚΚΕ κατά­φε­ρε από τον Δεκέμ­βρη μέχρι τον Φλε­βά­ρη να κάνει όλες τις εκλο­γο­α­πο­λο­γι­στι­κές συνε­λεύ­σεις των Οργα­νώ­σε­ων της ΚΝΕ, τις Τομε­α­κές Συν­δια­σκέ­ψεις της και τις Συν­δια­σκέ­ψεις Περιο­χής, να πραγ­μα­το­ποι­ή­σει το 13ο Συνέ­δριο της ΚΝΕ που ολο­κλη­ρώ­θη­κε στις 13 Φλε­βά­ρη 2023. Στη συνέ­χεια κατα­φέ­ρα­με να κάνου­με τις δίχρο­νες εκλο­γο­α­πο­λο­γι­στι­κές δια­δι­κα­σί­ες των ΚΟΒ του Κόμ­μα­τος, τις Τομε­α­κές επί­σης Συν­δια­σκέ­ψεις και τις Συν­δια­σκέ­ψεις όλων των Οργα­νώ­σε­ων Περιο­χής της χώρας που ολο­κλη­ρώ­θη­καν έως το Πάσχα, ακρι­βώς πριν την τυπι­κή έναρ­ξη της προ­ε­κλο­γι­κής περιόδου.

Ολα τα παρα­πά­νω είναι κρί­σι­μης σημα­σί­ας ζητή­μα­τα, σε αντι­πα­ρά­θε­ση με τις δήθεν «και­νο­το­μί­ες» των «ηλε­κτρο­νι­κών» κομ­μά­των, των χιλιά­δων που «συμ­με­τέ­χουν» σε δια­δι­κα­σί­ες εκλο­γής «αρχη­γών», όμως στην πρά­ξη, στην καθη­με­ρι­νό­τη­τα, αυτά τα μέλη δεν υπάρ­χουν που­θε­νά, σε τέτοιο βαθ­μό μάλι­στα που ακό­μη και τα ίδια τα στε­λέ­χη του ΣΥΡΙΖΑ να λένε ότι το κόμ­μα τους δεν είχε ούτε έχει καμία επα­φή με την κοινωνία.

Την ίδια ακρι­βώς περί­ο­δο, μαζί με όλη αυτή την εσω­ορ­γα­νω­τι­κή μεγά­λη δια­δι­κα­σία στο ΚΚΕ, πρέ­πει να εκτι­μή­σου­με και να ανα­δεί­ξου­με ταυ­τό­χρο­να ότι θετι­κή συμ­βο­λή είχε η όλη μαζι­κή πολι­τι­κή δρά­ση του Κόμ­μα­τος, η δρά­ση των ΚΟ, το άνοιγ­μά τους, η προ­σπά­θεια συγκε­κρι­μέ­νης κατα­γρα­φής, η στο­χευ­μέ­νη προ­σπά­θεια από­σπα­σης δυνά­με­ων από άλλους χώρους και συμπό­ρευ­σής τους με το Κόμμα.

Οι πρω­το­βου­λί­ες και οι εκδη­λώ­σεις της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής, οι θεμα­τι­κές εκδη­λώ­σεις που έφερ­ναν στο κέντρο της συζή­τη­σης τις προ­τά­σεις του Κόμ­μα­τος για τα λαϊ­κά προ­βλή­μα­τα π.χ. Υγεί­ας, Παι­δεί­ας, εργα­τι­κά — λαϊ­κά δικαιώ­μα­τα στους χώρους δου­λειάς, για τη λαϊ­κή κατοι­κία, την πολι­τι­κή προ­στα­σία, τη γυναι­κεία ανι­σο­τι­μία, τη βία κ.λπ. τα δικαιώ­μα­τα του παι­διού, το περι­βάλ­λον κ.ά., σε συν­δυα­σμό με την προ­βο­λή της πολι­τι­κής πρό­τα­σης του Κόμ­μα­τος, για άλλο δρό­μο πάλης, για άλλη εργα­τι­κή — λαϊ­κή εξου­σία. Οτι συνέ­βα­λαν θετι­κά οι πολι­τι­στι­κές εκδη­λώ­σεις, οι ιστο­ρι­κές εκδη­λώ­σεις και συζη­τή­σεις, οι βιβλιο­πα­ρου­σιά­σεις, τα Φεστι­βάλ της ΚΝΕ (μαθη­τι­κά, φοι­τη­τι­κά κ.λπ. που έγι­ναν από Μάρ­τη έως Μάη).

Οσο περισ­σό­τε­ρο κι όσο γρη­γο­ρό­τε­ρα κατα­φέ­ρου­με να ξεπε­ρά­σου­με υπαρ­κτές ακό­μα αδυ­να­μί­ες στην καθο­δη­γη­τι­κή μας δου­λειά και στη λει­τουρ­γία των Κομ­μα­τι­κών Οργα­νώ­σε­ων Βάσης, τόσο καλύ­τε­ρα απο­τε­λέ­σμα­τα θα έχου­με. Κι αυτό είναι ένα ακό­μα μεγά­λο πλε­ο­νέ­κτη­μα δικό μας, σε σχέ­ση και σε σύγκρι­ση με όλα τα αστι­κά και οπορ­του­νι­στι­κά κόμματα.

Συνο­λι­κά, έχει ιδιαί­τε­ρη σημα­σία σήμε­ρα να κατα­νοη­θούν οι απαι­τή­σεις ανα­βάθ­μι­σης της παρέμ­βα­σής μας για βασι­κές πλευ­ρές της περιό­δου που έχου­με μπρο­στά μας, όπως:

Το ενδε­χό­με­νο εκδή­λω­σης νέας οικο­νο­μι­κής κρί­σης στην Ευρω­ζώ­νη και τις συνέ­πειές της.

Τη στρο­φή της ΕΕ προς την πολι­τι­κή της αυστη­ρής δημο­σιο­νο­μι­κής πει­θαρ­χί­ας και του ακρι­βού δανει­σμού, που σημα­το­δο­τεί κλι­μά­κω­ση της επί­θε­σης του κεφα­λαί­ου στους εργαζόμενους.

Τα παζά­ρια και οι δρο­μο­λο­γού­με­νες αρνη­τι­κές διευ­θε­τή­σεις στα Ελλη­νο­τουρ­κι­κά, υπό την ομπρέ­λα του ΝΑΤΟ, και η βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή της Ελλά­δας στο πλευ­ρό του ΝΑΤΟ, που φαί­νε­ται από τις πρώ­τες μέρες ότι θα είναι μέσα στις προ­τε­ραιό­τη­τες της νέας κυβέρ­νη­σης της ΝΔ.

Τις ανα­δια­τά­ξεις στον χώρο της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας και συνο­λι­κά στο αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα (π.χ. εθνι­κι­στι­κό ρεύμα).

Εχει μεγά­λη σημα­σία να κατα­νοη­θεί η σημα­σία δια­μόρ­φω­σης ταξι­κού, στρα­τη­γι­κού κρι­τη­ρί­ου για την κατα­νό­η­ση των εξε­λί­ξε­ων και τη στα­θε­ρή συμπό­ρευ­ση με το ΚΚΕ, σ’ έναν ευρύ­τε­ρο κόσμο που μας προ­σέγ­γι­σε το τελευ­ταίο διά­στη­μα, ώστε να μην υπάρ­χει καμία ανα­μο­νή για την πολι­τι­κή της κυβερ­νη­τι­κής πλειο­ψη­φί­ας της ΝΔ, αλλά και ταυ­τό­χρο­να καμιά αυτα­πά­τη σχε­τι­κά με τα σχέ­δια ανα­σύ­στα­σης της σοσιαλδημοκρατίας.

Πιο συγκε­κρι­μέ­να:

Χρειά­ζε­ται εύστο­χη δια­πά­λη με την προ­σπά­θεια της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ να δια­σφα­λί­σει τη συναί­νε­ση στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή. Π.χ. την προ­βο­λή της μεγα­λύ­τε­ρης φορο­λο­γι­κής επι­βά­ρυν­σης των αυτο­α­πα­σχο­λου­μέ­νων με την «πάτα­ξη της φορο­δια­φυ­γής» ως προ­ϋ­πό­θε­σης για την ανα­κού­φι­ση των μισθω­τών, την προ­βο­λή των θυσιών του λαού για την κατά­κτη­ση του στό­χου της επεν­δυ­τι­κής βαθ­μί­δας ως ανα­γκαί­ων για να δια­σφα­λι­στεί η «ανά­πτυ­ξη για όλους» τα επό­με­να χρό­νια. Δεν έχου­με καμιά ανα­μο­νή, δεν δεί­χνου­με καμιά ανο­χή σε μια από χέρι αντι­λαϊ­κή κυβέρνηση.

Σχε­τι­κά με την προ­σπά­θεια ανα­στή­λω­σης της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας και των αυτα­πα­τών για φιλο­λαϊ­κή, προ­ο­δευ­τι­κή αστι­κή κυβέρ­νη­ση, πρέ­πει να επι­ση­μά­νου­με ότι εκτός από τον γνω­στό αντα­γω­νι­σμό για την πρω­το­κα­θε­δρία μετα­ξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, κυο­φο­ρού­νται διερ­γα­σί­ες για τη συνο­λι­κή ανα­σύν­θε­ση και ανα­διά­τα­ξη του σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού χώρου (π.χ. πιθα­νές απο­χω­ρή­σεις ΠΑΣΟ­Κο­γε­νών στε­λε­χών του ΣΥΡΙΖΑ κ.ά.). Φυσι­κά, απαι­τεί­ται συνε­χής παρα­κο­λού­θη­ση των εξε­λί­ξε­ων και προ­σαρ­μο­γή της παρέμ­βα­σής μας (ιδιαί­τε­ρα μπρο­στά σε πιθα­νές συνερ­γα­σί­ες ΣΥΡΙΖΑ — ΠΑΣΟΚ σε δήμους τον ερχό­με­νο Οκτώ­βρη). Οπωσ­δή­πο­τε το κύριο είναι η ανά­πτυ­ξη της δια­πά­λης στον κύριο άξο­να, που αφο­ρά τον ρόλο της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας και ως κυβέρ­νη­σης και ως αντι­πο­λί­τευ­σης στην προ­ώ­θη­ση της στρα­τη­γι­κής του κεφα­λαί­ου σε Ελλά­δα και ΕΕ.

Ειδι­κά οφεί­λου­με να επι­ση­μαί­νου­με την πολύ­πλευ­ρη αξιο­ποί­η­ση από το σύστη­μα των κομ­μά­των του εθνι­κι­στι­κού ρεύ­μα­τος, ως του βολι­κού, κάλ­πι­κου αντί­πα­λου στην κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή (όπως π.χ. στα παζά­ρια για τα Ελλη­νο­τουρ­κι­κά, για τα δικαιώ­μα­τα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων/κοινωνικό φύλο κ.λπ.) και για την ανά­γκη δημιουρ­γί­ας «αντι­φα­σι­στι­κού μετώ­που» σε συνερ­γα­σία με τη σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία. Αξιο­ποιώ­ντας και τις υπάρ­χου­σες επε­ξερ­γα­σί­ες, να δυνα­μώ­σου­με την παρέμ­βα­σή μας, ιδιαί­τε­ρα σε φτω­χά λαϊ­κά στρώ­μα­τα, στα οποία επι­δρούν και να την εξει­δι­κεύ­σου­με χωρίς να τσου­βα­λιά­ζου­με π.χ. τους φασί­στες, ναζί που συσπει­ρώ­νο­νται στους «Σπαρ­τιά­τες» με κάποιον που έχει απλά εγκλω­βι­στεί στην προ­πα­γάν­δα του Βελόπουλου.

Απαι­τεί­ται υπο­μο­νε­τι­κή και κυρί­ως τεκ­μη­ριω­μέ­νη συζή­τη­ση με κόσμο που μας προ­σεγ­γί­ζει, προ­έρ­χε­ται από τον οπορ­του­νι­στι­κό χώρο και παρα­μέ­νει γενι­κά εγκλω­βι­σμέ­νος στη λογι­κή του «αντι­νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου», «αντι­δε­ξιού», «αντι­φα­σι­στι­κού» μετώ­που, ενός απροσ­διό­ρι­στου και ταυ­τό­χρο­να απα­τη­λού «μετα­βα­τι­κού προ­γράμ­μα­τος», μιας επα­νά­λη­ψης «κυβέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς». Φυσι­κά δεν είναι όλες ίδιες οι περι­πτώ­σεις σε αυτόν τον πολυ­κερ­μα­τι­σμέ­νο χώρο. Η παρέμ­βα­ση του ΚΚΕ οφεί­λει να είναι σχε­δια­σμέ­νη, να παίρ­νει υπό­ψη τις δια­φο­ρές, να παίρ­νει υπό­ψη ανα­με­νό­με­νες συγ­χύ­σεις και ταλα­ντεύ­σεις κ.ο.κ.

Τέλος, χρειά­ζε­ται ανά­δει­ξη και κατα­νό­η­ση των νέων στοι­χεί­ων που θα καθο­ρί­σουν έως έναν μεγά­λο βαθ­μό τις εξε­λί­ξεις το επό­με­νο διά­στη­μα, όπως η αντι­πα­ρά­θε­ση ΝΑΤΟ — Ρωσί­ας, η πιθα­νό­τη­τα εκδή­λω­σης νέας οικο­νο­μι­κής κρί­σης σε Ευρω­ζώ­νη, η στρο­φή της ΕΕ προς την αυστη­ρή περιο­ρι­στι­κή δημο­σιο­νο­μι­κή πολι­τι­κή. Να έχου­με ετοι­μό­τη­τα στην αντι­πα­ρά­θε­ση, ιδιαί­τε­ρα με την κυβέρ­νη­ση που θα εμφα­νί­σει τις απαι­τή­σεις της ΕΕ για πιο σκλη­ρά μέτρα ως μονό­δρο­μο και την εκδή­λω­ση της κρί­σης ως «εξω­γε­νή παρά­γο­ντα», που την «υπο­χρε­ώ­νει να ακυ­ρώ­σει τις προ­ε­κλο­γι­κές της εξαγγελίες».

Στη βάση των παρα­πά­νω ή άλλων πλευ­ρών που θα προ­κύ­πτουν στην πορεία πιο συγκε­κρι­μέ­να, πρέ­πει να ετοι­μα­στούν τα καθο­δη­γη­τι­κά όργα­να, τα Τμή­μα­τα της ΚΕ, το ΚΣ της ΚΝΕ, ειδι­κά ο «Ριζο­σπά­στης», το πόρ­ταλ του «902», το Τμή­μα Προ­πα­γάν­δας, το Γρα­φείο Τύπου κ.λπ.

Συνο­λι­κά, με ολό­πλευ­ρη δου­λειά και δρά­ση — και όσο φυσι­κά εξαρ­τά­ται από εμάς — πρέ­πει να συμ­βά­λου­με να ενι­σχυ­θεί το ρεύ­μα αμφι­σβή­τη­σης της κυρί­αρ­χης πολι­τι­κής, μέσα στον λαό, στους αγώ­νες του, στις πολι­τι­κές του επιλογές.

Χρειά­ζε­ται να δυνα­μώ­σει η ευθύ­νη των καθο­δη­γη­τι­κών οργά­νων και των ΚΟΒ. Το επό­με­νο διά­στη­μα να κάνου­με ένα μεγά­λο ποιο­τι­κό άλμα στην υλο­ποί­η­ση των κατευ­θύν­σε­ων του 21ου Συνε­δρί­ου, ώστε να δρού­με ως πραγ­μα­τι­κή ιδε­ο­λο­γι­κή και πολι­τι­κή πρω­το­πο­ρία στην οργά­νω­ση της πάλης του λαού.

Ιδιαί­τε­ρα το επό­με­νο διά­στη­μα, απαι­τεί­ται άνο­δος του προ­σα­να­το­λι­σμού και της ικα­νό­τη­τας όλου του Κόμ­μα­τος να πιά­νου­με έγκαι­ρα και να παρεμ­βαί­νου­με και στα παρα­μι­κρά ακό­μα αγω­νι­στι­κά σκιρ­τή­μα­τα μέσα στον λαό και στη νεο­λαία. Να συμ­βά­λου­με στην οργά­νω­ση της πάλης, στον ταξι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό, στην αλλη­λεγ­γύη, με αυτα­πάρ­νη­ση και επα­να­στα­τι­κό ενθου­σια­σμό, ώστε από κάθε φάση του αγώ­να να βγαί­νει το κίνη­μα πιο ισχυ­ρό και έμπει­ρο, να ενι­σχύ­ε­ται ο αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κός αγώ­νας, να βγαί­νει ταυ­τό­χρο­να το Κόμ­μα μας πιο ισχυρό.

Προ­φα­νώς απαι­τεί­ται μέγι­στη ετοι­μό­τη­τα, πρω­το­πό­ρα δρά­ση, όπως αυτές τις δύσκο­λες μέρες στα διά­φο­ρα μέτω­πα των κατα­στρο­φι­κών πυρ­κα­γιών, της προ­στα­σί­ας των εργα­ζο­μέ­νων από τον καύ­σω­να και τόσα άλλα, όπου οι κομου­νι­στές και οι κομ­μου­νί­στριες βρέ­θη­καν στην πρώ­τη γραμμή.

Φυσι­κά, όλοι και όλες χρεια­ζό­μα­στε λίγες μέρες απα­ραί­τη­της ξεκού­ρα­σης. Ετοι­μα­ζό­μα­στε όμως ταυ­τό­χρο­να και για τη νέα μάχη των δημο­τι­κών και περι­φε­ρεια­κών εκλο­γών του Οκτώ­βρη, με πιο δυνα­τά τα ψηφο­δέλ­τια της «Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης», για να βρε­θού­με πιο απο­φα­σι­στι­κά, πιο δυνα­τά, κοντά στον λαό και τη νεο­λαία σε όλες τις πόλεις και τα χωριά της πατρί­δας μας, εκλέ­γο­ντας αγω­νι­στές, κόντρα στους κομ­μα­τάρ­χες εγκά­θε­τους δημάρ­χους της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, αλλά και διά­φο­ρων πολι­τι­κών απα­τε­ώ­νων που εμφα­νί­ζο­νται με τη σημαία δήθεν του ανε­ξάρ­τη­του, όντας οι πιο εξαρ­τη­μέ­νοι εκπρό­σω­ποι του μεγά­λου κεφα­λαί­ου, της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής και των κομ­μά­των του κατεστημένου.

Του Δημή­τρη ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ Γενι­κού Γραμ­μα­τέα της ΚΕ του ΚΚΕ

«Ριζο­σπά­στης του Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κου».