Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Άρθρο του Δ. Κουτσούμπα στην Εφημερίδα των Συντακτών: «Όταν ομολογούν τους φόβους τους»

«Μαζί με τις ανα­τρο­πές του αιώ­να και το “ξεχεί­λω­μα” του εργά­σι­μου χρό­νου, το νομο­σχέ­διο-τερα­τούρ­γη­μα της ΝΔ επι­χει­ρεί ένα βαρύ πλήγ­μα στη συν­δι­κα­λι­στι­κή δρά­ση και το απερ­για­κό δικαί­ω­μα, επε­κτεί­νο­ντας προη­γού­με­νους νόμους, ιδιαί­τε­ρα το νόμο του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην ουσία επι­διώ­κουν να βάλουν νέα εμπό­δια στην πάλη του εργα­τι­κού κινή­μα­τος, φωτο­γρα­φί­ζο­ντας τα ταξι­κά σωμα­τεία, επι­διώ­κουν να μετα­τρέ­ψουν την απερ­γία σε μια συμ­βο­λι­κή πρά­ξη, επι­στρα­τεύ­ο­ντας ακό­μα και το ηλε­κτρο­νι­κό φακέ­λω­μα, διώ­ξεις συν­δι­κα­λι­στών κλπ» τονί­ζει ο γγ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, σε άρθρο του στην «Εφη­με­ρί­δα των Συντα­κτών» υπό τον τίτλο: «Όταν ομο­λο­γούν τους φόβους τους».

«Τίθε­ται επο­μέ­νως το ερώ­τη­μα: Αν ο οργα­νω­μέ­νος συλ­λο­γι­κός αγώ­νας των εργα­ζο­μέ­νων είναι κάτι “ξεπε­ρα­σμέ­νο” ή “ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κό”, όπως ισχυ­ρί­ζο­νται διά­φο­ροι από όλο το φάσμα των αστι­κών κομ­μά­των, για­τί η κυβέρ­νη­ση και το κεφά­λαιο επι­διώ­κουν να τον “βάλουν στο γύψο”; Και μάλι­στα σε μία περί­ο­δο που το εργα­τι­κό-συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα δεν δια­νύ­ει και την καλύ­τε­ρή του φάση, εξαι­τί­ας, κυρί­ως, της χρό­νιας, δια­λυ­τι­κής δρά­σης του κυβερ­νη­τι­κού και εργο­δο­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού…» σημειώ­νει και υπο­γραμ­μί­ζει στη συνέχεια:

«Η απά­ντη­ση είναι αυτο­νό­η­τη: Για­τί φοβού­νται τη δύνα­μη των εργα­ζο­μέ­νων! Οι ρυθ­μί­σεις του νομο­σχε­δί­ου απο­τε­λούν την επί­ση­μη ομο­λο­γία αυτού του φόβου! Φοβού­νται ένα κίνη­μα που οργα­νώ­νει την πάλη των εργα­ζο­μέ­νων στους χώρους δου­λειάς, ένα κίνη­μα χει­ρα­φε­τη­μέ­νο από την στρα­τη­γι­κή του κεφα­λαί­ου, που δεν θα γίνε­ται σκα­λο­πά­τι για να “ανε­βο­κα­τε­βαί­νουν” κυβερ­νή­σεις, αλλά θα συγκρού­ε­ται με το ίδιο το εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα, διεκ­δι­κώ­ντας την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων λαϊ­κών αναγκών».

«Σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση δρα το ΚΚΕ, δίνο­ντας όλες του τις δυνά­μεις, ανα­δει­κνύ­ο­ντας πως σήμε­ρα “πρό­ο­δος” είναι η μεί­ω­ση του ημε­ρή­σιου εργά­σι­μου χρό­νου και όχι οι συν­θή­κες δου­λειάς του 1920. Οι μάχες της περιό­δου είναι μία σπου­δαία παρα­κα­τα­θή­κη για να πετα­χτεί στον “κάλα­θο των αχρή­στων” το αντερ­γα­τι­κό τερα­τούρ­γη­μα, να μπουν οι βάσεις μιας πραγ­μα­τι­κής εργα­τι­κής-λαϊ­κής συνο­λι­κής αντε­πί­θε­σης» κατα­λή­γει στο άρθρο του ο γγ της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο