Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Άρθρο του Μίκη Θεοδωράκη για τις ποινές στη δίκη της Χρυσής Αυγής

Στο απο­τέ­λε­σμα της Δίκης της Χρυ­σής Αυγής ανα­φέ­ρε­ται με άρθρο – παρέμ­βα­ση του στην εφη­με­ρί­δα Τα ΝΕΑ ο Μίκης Θεοδωράκης.

«Συγ­χαί­ρω και χει­ρο­κρο­τώ τους δικα­στές που είχαν το θάρ­ρος να αψη­φή­σουν κιν­δύ­νους και εμπο­δια και με την από­φα­σή τους να κατα­δι­κά­σουν τη Χρυ­σή Αυγή ανα­γνω­ρί­ζο­ντας την ως εγκλη­μα­τι­κή οργά­νω­ση», ανα­φέ­ρει στα αρχι­κά του λόγια ο Μίκης Θεοδωράκης.

Επί­σης, ανα­φέ­ρει ότι ο αγώ­νας κατά του φασι­σμού δεν έχει τελειώ­σει και «πρέ­πει να συνε­χι­στεί με αμεί­ω­τη ένταση».

«Μόνο με τη συνέ­χι­ση του αγώ­να αυτού θα δικαιω­θούν ο Παύ­λος Φύσ­σας και όλα τα θύμα­τα της Χρυ­σής Αυγής» σημειώ­νει  ο μεγά­λος συνθέτης.

Το άρθρο του Μίκη Θεοδωράκη 

Συγ­χαί­ρω και χει­ρο­κρο­τώ τους δικα­στές που είχαν το θάρ­ρος να αψη­φή­σουν κιν­δύ­νους και εμπό­δια και με την από­φα­σή τους να κατα­δι­κά­σουν τη Χρυ­σή Αυγή ανα­γνω­ρί­ζο­ντας την ως εγκλη­μα­τι­κή οργάνωση.

Όταν απαλ­λα­χθή­κα­με από το άγος της Χού­ντας, ήταν βέβαιο ότι η τεχνη­τή διαί­ρε­ση του Λαού μας θα μεί­ω­νε τις αντι­στά­σεις του σε σημείο να δεχθεί την επα­νεμ­φά­νι­ση μιας νέας Χού­ντας, εξί­σου προ­σβλη­τι­κής και επι­κίν­δυ­νης για τη Δημοκρατία.

Βεβαί­ως, το μέσον ανό­δου της Χρυ­σής Αυγής διέ­φε­ρε από τα προη­γού­με­να. Δηλα­δή δεν ήρθε με την απει­λή των τανκς αλλά με την ανο­χή των εξου­σιών, πολι­τι­κών και δικαστικών.

Και ενώ η πρώ­τη μορ­φή, η Χού­ντα, αντι­με­τω­πί­στη­κε με την αντί­στα­ση του ελλη­νι­κού λαού, η δεύ­τε­ρη, η Χρυ­σή Αυγή, κατόρ­θω­σε να απο­σπά­σει την ανο­χή θεσμών και κομ­μά­των, καθώς και την ψήφο περί­που μισού εκα­τομ­μύ­ριου ελλή­νων ψηφο­φό­ρων, εξα­σφα­λί­ζο­ντας την παρου­σία των εκπρο­σώ­πων της μέσα στο Ιερό της Δημο­κρα­τί­ας, τη Βου­λή των Ελλήνων!

Μετά την ιστο­ρι­κή από­φα­ση αυτής της ομά­δας των δικα­στών, διέ­πρε­ψε ο φαρι­σαϊ­σμός όλων των υπευ­θύ­νων για την κατά­ντια της χώρας μας που δίπλα στην τρα­γι­κή αλλά και ηρω­ι­κή μορ­φή της Μάγδας Φύσ­σα, δίπλα σε όλους εκεί­νους που έδω­σαν τον μεγα­λύ­τε­ρο αγώ­να εδώ και τόσο και­ρό, «πανη­γύ­ρι­ζαν» για τη «νίκη κατά του φασισμού».

Δεν υπήρ­ξε ούτε αυτο­κρι­τι­κή, ούτε η προ­σπά­θεια να απο­κα­λυ­φθούν και να κατα­δι­κα­σθούν οι βαθύ­τε­ροι λόγοι-ασθέ­νειες εξαι­τί­ας των οποί­ων από το 1967 έως σήμε­ρα ζήσα­με δύο επτα­ε­τί­ες με τη θηριώ­δη παρου­σία δύο εγκλη­μα­τι­κών μορ­φω­μά­των με τη σφρα­γί­δα του φασι­σμού-ναζι­σμού που τόσο τρα­γι­κά βίω­σε ο Λαός μας κατά τις τελευ­ταί­ες δεκαετίες.

Γι’ αυτό προ­τί­μη­σα να μη μιλή­σω την ημέ­ρα που εκδό­θη­κε η δικα­στι­κή από­φα­ση. Για­τί δεν ήθε­λα μια τόσο σημα­ντι­κή ημέ­ρα για τη Δημο­κρα­τία να πω δυσά­ρε­στα αλλά και από την άλλη δεν μπο­ρού­σα να μην μιλή­σω για το θέμα αυτό και να τα απο­κρύ­ψω, αφού δεν συνή­θι­σα ποτέ τα μισόλογα.

Για­τί το χει­ρό­τε­ρο είναι το γεγο­νός ότι έχου­με καθη­με­ρι­νά και ολο­έ­να αυξα­νό­με­να δείγ­μα­τα φασι­στι­κής νοο­τρο­πί­ας στην καθη­με­ρι­νή μας ζωή, τόσο στις δια­προ­σω­πι­κές σχέ­σεις με την έλλει­ψη κάθε έννοιας σεβα­σμού της δια­φο­ρε­τι­κό­τη­τας, όσο και στις δια­κομ­μα­τι­κές σχέ­σεις με την έλλει­ψη κάθε έννοιας σεβα­σμού στο δικαί­ω­μα της δια­φω­νί­ας και της δια­φο­ρε­τι­κής άπο­ψης. Πράγ­μα που απο­τε­λεί από­δει­ξη έλλει­ψης πραγ­μα­τι­κής Παι­δεί­ας και Πολιτισμού.

Έτσι η φασι­στι­κή νοο­τρο­πία – σαν το σαρά­κι που σαπί­ζει το ξύλο – σαπί­ζει καθη­με­ρι­νά το εθνι­κό σώμα με δρα­μα­τι­κές συνέ­πειες τόσο για την υγεία της κοι­νω­νί­ας, όσο και για τη δυνα­τό­τη­τα υπε­ρά­σπι­σής μας από τους πολ­λούς και μεγά­λους κιν­δύ­νους που συσ­σω­ρεύ­ουν οι διε­θνείς εξε­λί­ξεις μπρο­στά από την πόρ­τα μας.

Η έκδο­ση της δικα­στι­κής από­φα­σης για τη Χρυ­σή Αυγή δεν πρέ­πει να μας οδη­γή­σει σε εφη­συ­χα­σμό ότι αγώ­νας κατά του φασι­σμού δικαιώ­θη­κε άρα τελεί­ω­σε. Αντί­θε­τα, θα πρέ­πει να δού­με την από­φα­ση αυτή ως έναν σημα­ντι­κό σταθ­μό στον αντι­φα­σι­στι­κό αγώ­να που πρέ­πει να συνε­χι­στεί με αμεί­ω­τη έντα­ση αφού γνω­ρί­ζου­με καλά πόσο ύπου­λο είναι το μικρό­βιο του φασισμού.

Μόνο με τη συνέ­χι­ση του αγώ­να αυτού θα δικαιω­θούν ο Παύ­λος Φύσ­σας και όλα τα θύμα­τα της Χρυ­σής Αυγής.

Αντί­θε­τα με τον φαρι­σαϊ­σμό, τον κρυ­φό και ύπου­λο φασι­σμό-ρατσι­σμό και την άγνοια του κιν­δύ­νου που τρο­φο­δο­τεί τον εθνι­κι­σμό, το πλοίο ΕΛΛΑΣ είναι περισ­σό­τε­ρο από βέβαιο ότι θα πέσει σε κάποια απροσ­δό­κη­τη ξέρα καθώς τα τρια Φ (Φαρι­σαϊ­σμός, Φασι­σμός και Φανα­τι­σμός) εμπο­δί­ζουν την ασφα­λή πορεία προς το μέλλον.

Σήμε­ρα, τόσο τα εσω­τε­ρι­κά μας προ­βλή­μα­τα όσο και οι διε­θνείς εξε­λί­ξεις απαι­τούν να έχου­με τα μάτια μας ορθά­νοι­χτα, τη σκέ­ψη μας ανε­ξάρ­τη­τη και απαλ­λαγ­μέ­νη από ιδε­ο­λη­ψί­ες και τις καρ­διές μας καθα­ρές και αμό­λυ­ντες από το εμφύ­λιο μίσος, καθώς ταξι­δεύ­ου­με σε αχαρ­το­γρά­φη­τα νερά.

mpelogiannis

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο