Εδώ Πολυτεχνείο…
Εθνικόν… Μετσόβειον…
Όλης της Οικουμένης.
Ένας Νοέμβρης που πήρε τ’ όνομα
Εδώ Πολυτεχνείο…
45 χρόνια από τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, που αποτέλεσε το αποκορύφωμα της αντιδικτατορικής πάλης του λαού και της νεολαίας κατά της χούντας των συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου του 1967.
Το Πολυτεχνείο υπήρξε ταυτόχρονα μια έκρηξη λαϊκής πρωτοβουλίας, συλλογικότητας, αυτενέργειας και αλληλεγγύης. Ήταν αποτέλεσμα της συνένωσης του αυθόρμητου με το οργανωμένο. Ένα γνήσιο λαϊκό ξέσπασμα του λαού, της νεολαίας, που τη δεδομένη χρονική στιγμή εξέφραζε ώριμες ανάγκες. Έτσι, βρήκε πλατιά λαϊκή απήχηση, γράφοντας ηρωικές σελίδες στη νεότερη ιστορία της χώρας.
Παρασκευή 16 Νοέμβρη 1973 μπαίνουν σε λειτουργία οι πομποί του ραδιοφωνικού σταθμού που μεταφέρουν το μήνυμα του αγώνα σε όλη την Αθήνα που παρακολουθεί τα γεγονότα.
Στις 9 το πρωί στήνονται τα πρώτα οδοφράγματα και σχηματίζονται δύο μεγάλες διαδηλώσεις στην Πανεπιστημίου και στη Σταδίου.
Σταδιακά συγκεντρώνεται κόσμος. Οι συγκεντρωμένοι έξω από το Πολυτεχνείο τραγουδάνε το «πότε θα κάνει ξαστεριά».
Το απόγευμα οι διαδηλωτές στο χώρο γίνονται χιλιάδες με συμμετοχή των εργατών. Ετσι στις 6 το απόγευμα αρχίζουν οι συγκρούσεις διαδηλωτών και Αστυνομίας με πολλούς τραυματίες.
Στις 7 το απόγευμα μεγάλη διαδήλωση κατευθύνεται στο Πολυτεχνείο και η Αστυνομία χτυπάει. Εμφανίζονται τεθωρακισμένα της Αστυνομίας και πέφτουν οι πρώτοι πυροβολισμοί. Στη Σόλωνος, στην Κάνιγγος, στη Βάθη, στην Αριστοτέλους, στην Αλεξάνδρας, στην πλατεία Αμερικής γίνονται μάχες σώμα με σώμα.
Στις 9.30 η Αστυνομία απαγορεύει την κυκλοφορία στο κέντρο της Αθήνας μέχρι νεοτέρας διαταγής. Στις 11 το βράδυ ο ραδιοσταθμός και τα μεγάφωνα καλούν τον κόσμο να μη φύγει. Οι αύρες έχουν κυκλώσει το χώρο του Πολυτεχνείου και τα δακρυγόνα έχουν πνίξει την περιοχή.
Σάββατο 17 Νοέμβρη. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, τα πρώτα τανκς εμφανίζονται, ενώ στο νοσοκομείο που οργανώθηκε στο Πολυτεχνείο, μεταφέρονται όλο και περισσότεροι νεκροί και τραυματίες.
Στη 1 μετά τα μεσάνυχτα τα τανκς έχουν ζώσει το Πολυτεχνείο. Τα μεγάφωνα και ο ραδιοσταθμός μεταδίδουν: «Μην φοβάστε τα τανκς», «Κάτω ο φασισμός», «Φαντάροι είμαστε αδέρφια σας. Μη γίνετε δολοφόνοι».
Στις 1.30 τα τανκς ξεκινούν με αναμμένους τους προβολείς. Οι φοιτητές τοποθετούν μια «Μερσεντές» πίσω από την κεντρική πύλη για να εμποδίσει την είσοδο των τανκς. Οι φοιτητές είναι ανεβασμένοι στα κάγκελα, τραγουδούν τον εθνικό ύμνο και φωνάζουν στους φαντάρους: «Είμαστε αδέρφια».
Δίνεται διορία 20 λεπτών για να βγουν οι έγκλειστοι, ενώ ένα τανκ παίρνει θέση απέναντι στην είσοδο. Η Συντονιστική Επιτροπή προσπαθεί να διαπραγματευτεί την ασφαλή έξοδο του κόσμου.
Ωρα 2.50, ξημερώματα του Σαββάτου 17 Νοέμβρη. Ο επικεφαλής αξιωματικός με μια κίνηση του χεριού του, δίνει την εντολή να ξεκινήσει το τανκ. Η πόρτα πέφτει και το τανκ συνεχίζει την πορεία του φτάνοντας μέχρι τις σκάλες του κτιρίου «Αβέρωφ». Μαζί του μπαίνουν ασφαλίτες και άντρες των ΛΟΚ. Πέφτουν πυροβολισμοί. Υπάρχουν φαντάροι που βοηθούν τους φοιτητές να φύγουν, αλλά στις εξόδους τούς περιμένουν ασφαλίτες.
Στις 3.20 δεν υπάρχει πλέον κανένας στο Πολυτεχνείο…
Το ΑΤΕΧΝΩΣ τιμά το Πολυτεχνείο, επιχειρώντας να αναδείξει την πολύπλευρη πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική κληρονομιά του αντιδικτατορικού αγώνα. Μια κληρονομιά που εμπνέει και θα συνεχίζει να εμπνέει τους σύγχρονους ταξικούς αγώνες για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες σ’αυτόν τον τόπο.
Αυτοί είναι οι 24 (ταυτοποιημένοι) νεκροί του Πολυτεχνείου