Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ένας συνεχιζόμενος αντικομμουνιστικός κατήφορος — Του Αλέκου Χατζηκώστα

Κάνου­με λόγο για την κα Βούλ­τε­ψη  (υφυ­πουρ­γός  μετα­νά­στευ­σης και ασύ­λου) που συνε­χί­ζει την αντι­κομ­μου­νι­στι­κό της «κατή­φο­ρο» προ­σθέ­το­ντας και νέα «επει­σό­δια» μετά την παρου­σία της στο ΣΚΑΙ (για την οποία είχα­με σχο­λιά­σει παλιό­τε­ρα με το άρθρο μας «Ανι­στό­ρη­τη χυδαιο­λο­γία» στις 8/3). Αυτή τη φορά με άρθρο της στο liberal.gr με τίτλο: « Από την «Ελέ­νη» ως τις Sugar Babies ένα ΚΚΕ δρό­μος» (10/3) κάνει και άλλα βήμα­τα προς τον αντι­κομ­μου­νι­στι­κό… «πάτο»!

Καταρ­χήν λόγω ένδειας επι­χει­ρη­μά­των συνε­χί­ζει την ωμή δια­στρέ­βλω­ση των όσων είπε στη Βου­λή ο Δ. Κου­τσού­μπας για τα ιδιω­τι­κά ΑΕΙ. Υπο­στη­ρί­ζει ανε­ρυ­θρί­α­στα ότι δήθεν αυτός τόνι­σε : «Ότι τάχα αν έλθουν τα μη κρα­τι­κά πανε­πι­στή­μια, οι κοπέ­λες θα εκπορ­νεύ­ο­νται για να πλη­ρώ­νουν τα δίδα­κτρά τους!» Μία ματιά στα πρα­κτι­κά μπο­ρεί ο κάθε καλο­προ­αί­ρε­τος να δια­πι­στώ­σει το μέγε­θος της δια­στρέ­βλω­σης. Απλά συνε­χί­ζει το ψέμα για­τί έτσι εξυ­πη­ρε­τεί το συντο­νι­σμέ­νο αντι­κομ­μου­νι­στι­κό αφή­γη­μα που έχει τη σφρα­γί­δα του ίδιου του πρω­θυ­πουρ­γού αλλά και άλλων κομ­μά­των της συμπο­λι­τευό­με­νης αντι­πο­λί­τευ­σης και που προ­βλέ­πε­ται να εντα­θεί όσο βλέ­πουν την συσπεί­ρω­ση νέων δυνά­με­ων στο ΚΚΕ, τη αύξη­ση της επιρ­ρο­ής του.

Συκο­φα­ντεί ωμά και εν γνώ­ση της, την ιστο­ρία του ΚΚΕ κάνο­ντας λόγο ότι «.. η Ιστο­ρία του είναι γραμ­μέ­νη με λάθη: Από την απο­χή του 1946 ως τον εμφύ­λιο, τις δια­γρα­φές των πιο υψη­λό­βαθ­μων στε­λε­χών τους ως οπορ­του­νι­στές, σεχτα­ρι­στές, πρά­κτο­ρες της Ιντέ­λι­τζενς Σέρ­βις, φρα­ξιο­νι­στές, χαφιέ­δες της Ασφά­λειας. Δεκα­ε­τί­ες μετά, ανα­γνω­ρί­ζουν (κάποια) λάθη, απο­κα­θι­στούν τους στιγ­μα­τι­σμέ­νους, ξανα­κά­νουν κηδεί­ες και τελε­τές. Και μετά ξανά από την αρχή…» Απλά να της τονί­σου­με ότι τα όποια λάθη του (που φυσι­κά δεν είναι αυτά που υπο­στη­ρί­ζει, δια­στρε­βλω­τι­κά, η υπουρ­γός) και τα οποία αυτο­κρι­τι­κά ανα­γνώ­ρι­σε τα έκα­νε μαχό­με­νο με θυσί­ες και πολύ αίμα για το λαό και τα δίκια του. Ότι ποτέ δεν έκα­νε το λάθος να πάει με τη λάθος πλευ­ρά της ιστο­ρί­ας που είναι ο καπι­τα­λι­σμός που αυτή υπο­στη­ρί­ζει με πάθος…

Εξαι­τί­ας μάλι­στα της ένδειας ιστο­ρι­κών επι­χει­ρη­μά­των κατα­φεύ­γει στο «Άγιο δισκο­πό­τη­ρο» της παρα­χά­ρα­ξης του αγώ­να του ΔΣΕ, των απα­ντα­χού πολι­τι­κών εκπρο­σώ­πων αυτών που στη κατο­χή (συνή­θως) συνερ­γά­στη­καν πολύ­πλευ­ρα με τους κατα­κτη­τές ενώ μετα­πο­λε­μι­κά «πολέ­μη­σαν» στο πλευ­ρό των Άγγλων και των ΗΠΑ για τη συντρι­βή του αντι­στα­σια­κού μας κινή­μα­τος, την ται­νία «Ελέ­νη» του Γκατζογιάννη.

Δεν είναι άλλω­στε η πρώ­τη φορά που το συγκε­κρι­μέ­νο βιβλίο (πρό­σφα­τα κυκλο­φό­ρη­σε ξανά από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) χρη­σι­μο­ποιεί­ται από στε­λέ­χη της Ν.Δ. Υπεν­θυ­μί­ζε­ται ότι το αντι­κομ­μου­νι­στι­κό αυτό βιβλίο, γρά­φτη­κε στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του 1980 (και αργό­τε­ρα έγι­νε ται­νία) κατ’ εντο­λή της αμε­ρι­κα­νι­κής κυβέρ­νη­σης με στό­χο να αθω­ώ­σει την αγγλο­α­με­ρι­κα­νι­κή επέμ­βα­ση στην Ελλά­δα το 1944 — ’49 και να συκο­φα­ντή­σει το μεγά­λο εθνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κό αγώ­να του ΕΑΜ — ΕΛΑΣ και τον αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κό — δημο­κρα­τι­κό αγώ­να του ΔΣΕ. Να αντι­στρέ­ψει, δηλα­δή, την ιστο­ρία και να συκο­φα­ντή­σει το ΚΚΕ.

Να θυμί­σου­με ακό­μη ότι με αφορ­μή εκδή­λω­ση του 2023 με τη συμ­με­το­χή και του Α. Σαμα­ρά στη Θεσπρω­τία, η εκεί Κ.Ο του ΚΚΕ τόνι­ζε: «..Όσα ψέμα­τα και αν χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν στα βιβλία τους, όσο μελά­νι και αν ρίξουν όσες αντί­στοι­χες απο­φά­σεις πάρουν στην ΕΕ, δεν θα μπο­ρέ­σουν να σβή­σουν την ιστο­ρι­κή αλή­θεια, ότι το χώμα της Μουρ­γκά­νας του “Μικρού Γράμ­μου” είναι ποτι­σμέ­νο με το αίμα αυτών που πάλε­ψαν τους φασί­στες. Ότι η κόκ­κι­νη σημαία με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο στο Ραϊχ­σταγκ απο­τε­λεί άσβε­στο μάρ­τυ­ρα για το ποιος εξο­λό­θρευ­σε το ναζι­σμό. Ότι την ιστο­ρία την γρά­ψα­νε και την γρά­φουν οι λαοί με την πάλη τους ενά­ντια στο εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα. Ότι η Μουρ­γκά­να απο­τε­λεί ιστο­ρι­κό μνη­μείο της θέλη­σης και της πίστης για μια κοι­νω­νία χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρωπο…».

Να θυμί­σου­με ακό­μη ότι για το συγκε­κρι­μέ­νο βιβλίο έχουν δοθεί-γρα­φτεί πλή­θος ανα­φο­ρές που ανα­λυ­τι­κά απα­ντούν στα όσα ψέμα­τα και κατα­σκευ­ές ανα­φέ­ρει, ενώ και για την ένδο­ξη ιστο­ρία του ΔΣΕ έχουν εκδο­θεί πλή­θος έργων, αλλά φαί­νε­ται πως η κ.α Βούλ­τε­ψη δεν έκα­νε τον κόπο να μελετήσει…

Όσο δε αφο­ρά την ται­νία να της θυμί­σου­με τη θύελ­λα δια­μαρ­τυ­ριών που ξεσή­κω­σε όχι μόνο από την ΚΝΕ, αλλά και πλή­θος πνευ­μα­τι­κών και δημο­κρα­τι­κών ανθρώ­πων (Εδώ να σημειώ­σου­με ότι παρά τις διευ­κο­λύν­σεις που παρεί­χε η κυβέρ­νη­ση του ΠΑΣΟΚ για τη διε­ξα­γω­γή των γυρι­σμά­των, τα σωμα­τεία των τεχνι­κών αντέ­δρα­σαν έντο­να με απο­τέ­λε­σμα το φιλμ να γυρι­στεί τελι­κά στην Ισπα­νία) γι’ αυτό και προ­βλή­θη­κε για λίγες μέρες και μετά κατέβηκε.

Παρου­σιά­ζου­με ακό­μη ένα από­σπα­σμα από την τότε ανα­κοί­νω­ση της ΚΝΕ που δια­τη­ρεί την επι­και­ρό­τη­τά της: «…Το γεγο­νός ότι [η ται­νία] γυρί­στη­κε και ότι “λυτοί και δεμέ­νοι” μπή­καν στο “χορό” της υπο­στή­ρι­ξής της δεί­χνει ότι ήταν πολι­τι­κή από­φα­ση αντι­δρα­στι­κών κέντρων να παι­χτεί αυτή η ται­νία στην Ελλά­δα… Οι Αμε­ρι­κα­νοί, όπως με τα Ράμπο και τα Ρόκι επι­διώ­κουν να φου­ντώ­σουν τον ψυχρό πόλε­μο, έτσι και με την “Ελέ­νη” προ­ω­θούν τον αντι­κομ­μου­νι­σμό στην πιο χυδαία του μορ­φή. Η ΚΝΕ καλεί τους νέους αγω­νι­στές του σήμε­ρα να απο­κα­λύ­ψουν την πολι­τι­κή πρό­κλη­ση της “Ελέ­νης” και να πουν όχι στην υπο­τέ­λεια των υπο­στη­ρι­κτών της. Η αντί­θε­ση στην “Ελέ­νη” της συμ­μο­ρί­ας Ρίγκαν – Γκέιτζ είναι αγώ­νας ενά­ντια στους Αμε­ρι­κα­νούς και τις πολι­τι­στι­κές βάσεις τους». 
Υ.Γ Τέλος της αφιε­ρώ­νου­με τα όσα έγρα­ψε η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στην επα­νέκ­δο­ση του βιβλί­ου «ΕΛΕΝΗ»: «Το μίσος δεν κερ­δί­ζει, η ιστο­ρία, η αλή­θεια, δεν κρύ­βε­ται και η αγά­πη είναι η μεγα­λύ­τε­ρη δύνα­μη». Για­τί δια­φο­ρε­τι­κά το …γαρ πολύ της θλί­ψε­ως γεν­νά παραφροσύνη!

 

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο