Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ακροδεξιά νομικά τερτίπια — «Ξεπάγωμα» του «ΕΑΝ» για να συμμετάσχουν στις εκλογές τα στελέχη του Κασιδιάρη

Την επα­να­φο­ρά του κόμ­μα­τoς «ΕΑΝ», που είχε ιδρύ­σει ο ίδιος στις 13 Φεβρουα­ρί­ου του 2022 αλλά ανέ­στει­λε πρό­σφα­τα τη λει­τουρ­γία του, προ­χώ­ρη­σε ο πρώ­ην αντει­σαγ­γε­λέ­ας του Αρεί­ου Πάγου, Ανα­στά­σιος Κανελ­λό­που­λος, με αίτη­ση που κατέ­θε­σε εκπρό­σω­πός του στην Εισαγ­γε­λία του Αρεί­ου Πάγου.

Αυτή η κίνη­σή του έρχε­ται λίγες ημέ­ρες μετά την ψήφι­ση της τρο­πο­λο­γί­ας «ανά­χω­μα» στο κόμ­μα του Ηλία Κασι­διά­ρη, «ΕΛΛΗΝΕΣ», πρό­ε­δρος του οποί­ου είχε ανα­λά­βει ο κ. Κανελ­λό­που­λος ως εκλεγ­μέ­νος παμ­ψη­φεί από τη Γενι­κή Συνέ­λευ­ση των περί­που 70 μελών του.  Το ενδε­χό­με­νο, ωστό­σο, του απο­κλει­σμού του κόμ­μα­τος Κασι­διά­ρη από την Ολο­μέ­λεια του Α1 Τμή­μα­τος του Αρεί­ου Πάγου, που θα πάρει την τελι­κή από­φα­ση, οδή­γη­σε τον κ. Κανελ­λό­που­λο να επα­να­λει­τουρ­γή­σει το κόμ­μα του για να συμ­με­τά­σχει στις επι­κεί­με­νες βου­λευ­τι­κές εκλο­γές της 21ης Μαΐ­ου 2023.

Όπως όλα δεί­χνουν ο «ΕΑΝ» θα είναι η ομπρέ­λα του ακρο­δε­ξιού συνα­σπι­σμού χωρίς όπως όλα δεί­χνουν υπο­ψή­φιο τον κατα­δι­κα­σθέ­ντα για το διευ­θυ­ντή­ριο της εγκλη­μα­τι­κής οργά­νω­σης της Χρυ­σής Αυγής, Ηλία Κασι­διά­ρη. Ανα­μέ­νε­ται να απορ­ρο­φή­σει όχι μόνον τους «ΕΛΛΗΝΕΣ» αλλά και άλλους πολι­τι­κούς σχη­μα­τι­σμούς που έχουν ανα­φο­ρές στο συγκε­κρι­μέ­νο χώρο.

Ουσια­στι­κά δηλα­δή, το κόμ­μα Κασι­διά­ρη «μασκα­ρεύ­ε­ται» και προ­σπα­θεί να συμ­με­τά­σχει στις εκλο­γές διά αντι­προ­σώ­πων. Δεν θα είναι μεν υπο­ψή­φιος ο φασί­στας Κασι­διά­ρης, θα είναι όμως άνθρω­ποί του και πρω­το­πα­λί­κα­ρά του. Σύμ­φω­να με δημο­σιεύ­μα­τα η συμ­φω­νία μετα­ξύ Κανελ­λό­που­λου και Κασι­διά­ρη προ­βλέ­πει το σύνο­λο των στε­λε­χών του κατα­δι­κα­σμέ­νου χρυ­σαυ­γί­τη να μετα­φερ­θεί στο νεο­πα­γές πολι­τι­κό μόρφωμα.

 

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο