Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αλυσσίδες (Ποίημα της Ειρήνης, συμβασιούχου καθαρίστριας του Ευαγγελισμού)

Εσείς πώς το νομίζετε 
Σπά­σαν οι αλυσσίδες
Μήπως λευτερωθήκαμε
ή είναι όλα παγίδες;

Τού­τους τους εργαζόμενους
τους πού­λη­σαν σαν σκλάβους
τους νοί­κια­σαν τους πούλησαν
Μαι­σαί­ω­νας και Χάος

Πού είναι τα δικαιώματα
των σύγ­χρο­νων και­ρών μας
Πού είναι η στα­θε­ρή δουλειά
το μέλ­λον των παι­διών μας

Σήμε­ρα έχου­με ψίχουλα
και αύριο ανεργία
κι ας δίνου­με και την ψυχή
μεσ’ τα νοσοκομεία

Εμπρός λοι­πόν μην κρύβεστε
και δώστε απαντήσεις 
Θά ‘χου­με μέλ­λον και δουλειά
ή αίμα κι απολύσεις;

 

 

Το ποί­η­μα έγρα­ψε η Ειρή­νη στη σημε­ρι­νή συγκέ­ντρω­ση των εργα­ζο­μέ­νων του Νοσο­κο­μεί­ου Ευαγ­γε­λι­σμός. Η Ειρή­νη, είναι συμ­βα­σιού­χος καθα­ρί­στρια (πρώ­ην εργο­λα­βι­κή ) μέχρι τις 31 Δεκεμ­βρί­ου. Στην ίδια θέση είναι 280 καθα­ρί­στριες και τρεις εργά­τες μεταφοράς.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο