Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ανοιχτή επιστολή στον νέο πρέσβη των ΗΠΑ Τζόρτζ Τσούνη

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Εξο­χό­τα­τε κ. πρέσβη,

Να μας συγ­χω­ρεί­τε που δεν σας «καλω­σο­ρί­ζου­με» στην Ελλά­δα. Κάτι τέτοιο άλλω­στε θα ήταν άκρως υπο­κρι­τι­κό εκ μέρους μας. Βλέ­πε­τε, σε αντί­θε­ση με τα κυβερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη και τους λοι­πούς εκπρο­σώ­πους της αστι­κής τάξης που έτρε­ξαν να σας κατα­θέ­σουν τα δια­πι­στευ­τή­ριά τους εμείς σας βλέ­που­με με την πραγ­μα­τι­κή σας ιδιό­τη­τα: Ως τον εκπρό­σω­πο της χώρας εκεί­νης – για την ακρί­βεια της ιμπε­ρια­λι­στι­κής υπερ­δύ­να­μης — η οποία ευθύ­νε­ται για τα μεγα­λύ­τε­ρα εγκλή­μα­τα κατά της ανθρω­πό­τη­τας από το τέλος του Δευ­τέ­ρου Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου μέχρι και σήμερα.

Θα ήταν προ­φα­νώς περιτ­τό να ανα­φερ­θού­με σ’ αυτά, καθώς είμα­στε βέβαιοι ότι είστε άρι­στος γνω­στης της ιστο­ρί­ας της εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής των ΗΠΑ. Θα μας επι­τρέψ­τε, ωστό­σο, να σημειώ­σου­με ότι στην πόλη στην οποία θα ασκή­σε­τε τα καθή­κο­ντά σας για το επό­με­νο διά­στη­μα, την Αθή­να, συνε­χί­ζει μέχρι και σήμε­ρα να βρί­σκε­ται το άγαλ­μα του αρχι­σφα­γέα που διέ­τα­ξε το πυρη­νι­κό ολο­καύ­τω­μα στη Χιρο­σί­μα και το Ναγκα­σά­κι το 1945. Του μακελ­λά­ρη Χάρι Τρού­μαν, 33ου προ­έ­δρου των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών. Κι’ αν το άγαλ­μα του Τρού­μαν, αυτό το θλι­βε­ρό και μιση­τό σύμ­βο­λο του αμε­ρι­κα­νι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού, συνε­χί­ζει και στέ­κει ακό­μη στην θέση του είναι για­τί οι ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις κάνουν ότι περ­νά­ει από το χέρι τους για να το προ­στα­τέ­ψουν, στέλ­νο­ντας ακό­μη και την αστυ­νο­μία να το φυλά­ει από την οργή του λαού.

Οι ΗΠΑ, κ. πρέ­σβη, υπήρ­ξαν δια­χρο­νι­κά ένας πολύ­τι­μος σύμ­μα­χος της ελλη­νι­κής αστι­κής τάξης στην προ­σπά­θειά της να κατο­χυ­ρώ­σει, να ενι­σχύ­σει και να διαιω­νί­σει την ταξι­κή δικτα­το­ρία του κεφα­λαί­ου ένα­ντι του εργα­ζό­με­νου λαού. Αντί­στοι­χα, ο ρόλος που επι­φύ­λα­ξαν οι ΗΠΑ για την Ελλά­δα ήταν αυτός του προ­κε­χω­ρη­μέ­νου φυλα­κί­ου του ΝΑΤΟ, παλαιό­τε­ρα στο πλαί­σιο του Ψυχρού Πολέ­μου απέ­να­ντι στην Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και τις σοσια­λι­στι­κές χώρες και σήμε­ρα για την εξυ­πη­ρέ­τη­ση των αμε­ρι­κα­νι­κών γεω­πο­λι­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων στην περιο­χή της Ανα­το­λι­κής Μεσογείου.

Η ιστο­ρία των προ­κα­τό­χων σας είναι μακρά και άρρη­κτα συν­δε­δε­μέ­νη με ορι­σμέ­νες από τις πιο μαύ­ρες σελί­δες της νεό­τε­ρης ελλη­νι­κής ιστο­ρί­ας. Τόμοι εγκυ­κλο­παί­δειας θα απαι­τού­νταν προ­κει­μέ­νου να απο­τυ­πω­θούν τα έργα και οι ημέ­ρες των Αμε­ρι­κα­νών πρε­σβευ­τών στην Ελλά­δα. Θα αρκε­στού­με να σας υπεν­θυ­μι­σου­με τον αλλή­στου μνή­μης Τζον Πιου­ρι­φόι, το «παι­δί-θαύ­μα» της ιμπε­ρια­λι­στι­κής πολι­τι­κής των ΗΠΑ που «διέ­πρε­ψε» κατά την θητεία του στην χώρα μας, λει­τουρ­γώ­ντας ως κυνι­κός και θρα­σύς ανθύ­πα­τος με συμπε­ρι­φο­ρά επι­κυ­ρί­αρ­χου ακό­μη και απέ­να­ντι στην ίδια την αστι­κή ελλη­νι­κή ηγε­σία. Την δόξα του Πιου­ρι­φόι ζήλε­ψαν αργό­τε­ρα και άλλοι προ­κά­το­χοί σας, όπως οι Τόμας Νάιλς, Νίκο­λας Μπέρνς, Τόμας Μίλερ και, ασφα­λώς, ο Τζέ­φρι Πάιατ.

Αξέ­χα­στοι, αναμ­φί­βο­λα, υπήρ­ξαν οι πρέ­σβεις Φίλι­πς Τάλ­μποτ και Χέν­ρι Τάσκα, η θητεία των οποί­ων συνέ­πε­σε με την Χού­ντα των Συνταγ­μα­ταρ­χών την οποία, όπως γνω­ρί­ζε­τε πολύ καλά, οι ΗΠΑ την στή­ρι­ξαν και συνερ­γά­στη­καν μαζί της. Όσες δεκα­ε­τί­ες κι’ αν περά­σουν, κανείς δεν πρό­κει­ται να ξεχά­σει το έγκλη­μα της Τουρ­κι­κής εισβο­λής και κατο­χής στην Κύπρο, που φέρει φαρ­διά πλα­τιά την σφρα­γί­δα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Αλλά και πριν την τρα­γω­δία της Κύπρου, η Αμε­ρι­κα­νι­κή παρου­σία στην Ελλά­δα είναι βαμ­μέ­νη με το αίμα πλη­θώ­ρας αγω­νι­στών του προ­ο­δευ­τι­κού, λαϊ­κού κινή­μα­τος. Θα σας θυμή­σου­με, κύριε Tsunis, πως οι ΗΠΑ υπήρ­ξαν ο ηθι­κός αυτουρ­γός δολο­φο­νιών όπως του αγω­νι­στή της ειρή­νης Νίκου Νικη­φο­ρί­δη, του κομ­μου­νι­στή ήρωα, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκου Μπε­λο­γιάν­νη και των τριών συντρό­φων του, Δ. Μπά­τση, Ηλ. Αργυ­ριά­δη, Ν. Καλού­με­νο, του σπου­δαί­ου κομ­μου­νι­στή, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκου Πλου­μπί­δη, των νεα­ρών αγω­νι­στών Σωτ. Πέτρου­λα και Στ. Βελ­δε­μί­ρη, του εμβλη­μα­τι­κού μαρα­θω­νο­δρό­μου της Ειρή­νης Γρη­γό­ρη Λαμπρά­κη και πλή­θους «ανώ­νυ­μων αγί­ων» που έπε­σαν θύμα­τα του μετεμ­φυ­λια­κού αστι­κού κράτους.

Ανα­λαμ­βά­νε­τε τα νέα σας καθή­κο­ντα, κύριε πρέ­σβη, σε μια περί­ο­δο που οι σχέ­σεις Ελλά­δας-ΗΠΑ χαρα­κτη­ρί­ζο­νται ως «καλύ­τε­ρες από ποτέ». Με ευθύ­νη των κυβερ­νή­σε­ων ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και παλαιό­τε­ρα του ΠΑΣΟΚ, η Ελλά­δα έχει κατα­στεί ένα απέ­ρα­ντο Αμε­ρι­κα­νο­να­τοι­κό στρα­τό­πε­δο και – όπως συνή­θι­ζε να λέει ο προ­κά­το­χός σας Τζ. Πάιατ — «ευέ­λι­κτος γεω­πο­λι­τι­κός μεντε­σές» για τα αμε­ρι­κα­νι­κά συμ­φέ­ρο­ντα στην περιο­χή. Από την Αλε­ξαν­δρού­πο­λη μέχρι την Κρή­τη, οι στρα­τιω­τι­κές βάσεις των ΗΠΑ απο­τε­λούν καρ­κί­νω­μα στο σώμα της χώρας, στο­χο­ποιώ­ντας την ελλη­νι­κή επι­κρά­τεια και θέτο­ντας τον ελλη­νι­κό λαό σε τερά­στιους κιν­δύ­νους σε περί­πτω­ση γενι­κευ­μέ­νης πολε­μι­κής εμπλο­κής. Γι’ αυτό μην έχε­τε καμία αυτα­πά­τη κύριε Tsunis: Οι στρα­τιω­τι­κές σας βάσεις, αυτές οι «σφη­κο­φω­λιές» ιμπε­ρια­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας, ήταν, είναι και θα είναι ανε­πι­θύ­μη­τες από τον ελλη­νι­κό λαό.

Στην ομι­λία σας για την επί­δο­ση των Δια­πι­στευ­τη­ρί­ων σας, κ. πρέ­σβη, ανα­φερ­θή­κα­τε στις «κοι­νές αξί­ες», τους «δεσμούς», τα «δημο­κρα­τι­κά ιδα­νι­κά» κ.α, που ενώ­νουν τις ΗΠΑ με την Ελλά­δα. Τα ίδια επα­νέ­λα­βε και ο πρό­ε­δρος Μπάι­ντεν στην συνά­ντη­σή του με τον Έλλη­να πρω­θυ­πουρ­γό στην Ουά­σινγ­κτον. Λυπού­μα­στε που δεν μπο­ρού­με να συμ­φω­νή­σου­με μαζί σας. Εμείς δεν έχου­με καμία «κοι­νή αξία», κανέ­να «κοι­νό ιδα­νι­κό» και κανέ­ναν «δεσμό» με όσους αιμα­το­κύλ­λη­σαν μια σει­ρά λαούς. Τι να πρω­το­θυ­μη­θού­με; Κορέα, Ινδο­νη­σία, Γουα­τε­μά­λα, Χιλή, Βιετ­νάμ, Ιράκ, Γιου­γκο­σλα­βία, Αφγα­νι­στάν, Λιβύη, Συρία είναι μόνο μερι­κές από τις χώρες που είχαν την ατυ­χία να νιώ­σουν, από πρώ­το χέρι, τα «ιδα­νι­κά» και τις «αξί­ες» του Αμε­ρι­κά­νι­κου ιμπεριαλισμού.

Εμείς, κ. πρέ­σβη, δεν μοι­ρα­ζό­μα­στε τίπο­τε κοι­νό με την χώρα που οι κυβερ­νή­σεις της μετέ­τρε­ψαν τα Βαλ­κά­νια και την Ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη σε «μπα­ρου­τα­πο­θή­κη» για λογα­ρια­σμό των μεγά­λων μονο­πω­λια­κών τους ομί­λων, για την εξα­σφά­λι­ση των ενερ­γεια­κών δρό­μων και την κατα­λή­στευ­ση των πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κών πηγών.

Καμία «κοι­νή αξία» δεν μοι­ρα­ζό­μα­στε με αυτούς που φέρουν κολοσ­σιαίο μερί­διο ευθύ­νης για την σημε­ρι­νή δρα­μα­τι­κή κατά­στα­ση στην Ουκρα­νία, αυτούς που υπο­δαύ­λι­σαν «πορ­το­κα­λί επα­να­στά­σεις», «ευρω­μαι­ντάν» και ανα­τρο­πές νόμι­μων κυβερ­νή­σε­ων, τους ίδιους που χρη­μα­το­δό­τη­σαν, εκπαί­δευ­σαν και συνερ­γά­στη­καν με πατε­ντα­ρι­σμέ­νους φασί­στες και νεοναζί.

Κύριε πρέ­σβη, για εμάς θα υπάρ­χουν πάντα δύο Αμε­ρι­κές. Από τη μια, η Αμε­ρι­κή των εκα­τομ­μυ­ρί­ων εργα­τών, αυτών που με τον ιδρώ­τα και το αίμα τους έχτι­σαν τις μεγα­λου­πό­λεις των ΗΠΑ, η Αμε­ρι­κή των προ­ο­δευ­τι­κών ανθρώ­πων των γραμ­μά­των, των τεχνών, του πολι­τι­σμού, του αντι­πο­λε­μι­κού κινή­μα­τος, των αγω­νι­στών για την κατάρ­γη­ση των φυλε­τι­κών δια­κρί­σε­ων, των χιλιά­δων ανδρών και γυναι­κών που παλεύ­ουν καθη­με­ρι­νά ενά­ντια στη βαρ­βα­ρό­τη­τα του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος. Αυτήν την Αμε­ρι­κή την τιμού­με, την σεβό­μα­στε και μας εμπνέει.

Και από την άλλη πλευ­ρά, «η δική σας» Αμε­ρι­κή. Η ιμπε­ρια­λι­στι­κή υπερ­δύ­να­μη που εδώ και πάνω από 70 χρό­νια δεν στα­μά­τη­σε να σπέρ­νει τον τρό­μο, τον θάνα­το και την κατα­στρο­φή σε κάθε μέρος του κόσμου. Η Αμε­ρι­κή των δεκά­δων ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων, των πρα­ξι­κο­πη­μά­των της CIA, του ΝΑΤΟ, η Αμε­ρι­κή της εκμε­τάλ­λευ­σης, των χαο­τι­κών κοι­νω­νι­κών ανι­σο­τή­των και του ρατσι­σμού. Αυτή η Αμε­ρι­κή – η Αμε­ρι­κή που εσείς σήμε­ρα εκπρο­σω­πεί­τε- είναι εχθρός μας. Ένας θανά­σι­μος εχθρός που δεν θα στα­μα­τή­σου­με ποτέ να τον πολεμάμε.

Μετ’ εξαι­ρέ­του τιμής

ΝΙΚΟΣ ΜΟΤΤΑΣ.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο