Από τον Ρόντεϊ Κινγκ στον Τζορτζ Φλόιντ

Στις 3 Μάρ­τη του 1992, ο Τζορτζ Χολι­ντέι, μετά από μια κου­ρα­στι­κή μέρα ως υδραυ­λι­κός, έκα­τσε να ξεκου­ρα­στεί στο μπαλ­κό­νι του δια­με­ρί­σμα­τος του στο Λος Άντζε­λες. Έκπλη­κτος αντί­κρι­σε πέντε λευ­κούς αστυ­νο­μι­κούς να λιν­τζά­ρουν άγρια έναν άοπλο νεα­ρό μαύ­ρο. Πήρε την κάμε­ρά του και κατέ­γρα­ψε σε βίντεο τον 26χρονο Ρόντεϊ Κινγκ και τον αναί­τιο ξυλο­δαρ­μό του για υπερ­βο­λι­κή ταχύ­τη­τα. Επέ­ζη­σε με κρα­νιο­ε­γκε­φα­λι­κές κακώ­σεις, κατάγ­μα­τα σε όλο το σώμα και ρήξη νεφρού!

Όταν προ­βλή­θη­κε το βίντεο, η οργή ήταν ασυ­γκρά­τη­τη. Μεγά­λες δια­δη­λώ­σεις ξεσπούν πολύ γρή­γο­ρα. Στο Λος Άντζε­λες, ο Τζορτζ Μπους ο πρε­σβύ­τε­ρος στέλ­νει το στρα­τό και τους πεζο­ναύ­τες. Έξι μέρες κρά­τη­σαν οι δια­δη­λώ­σεις και οι συγκρού­σεις. Σκο­τώ­θη­καν 63 άνθρω­ποι, 2.383 τραυ­μα­τί­σθη­καν και πάνω από 11.000 ήταν οι συλλήψεις.

Στο πέρα­σμα των 28 χρό­νων, οι ΗΠΑ θα ζήσουν πολ­λές ανά­λο­γες περι­πτώ­σεις δολο­φο­νιών και ξυλο­δαρ­μών ανθρώ­πων, θύμα­τα της αστυ­νο­μι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας και της ρατσι­στι­κής βίας. Κόσμος ξανα­βγή­κε στους δρό­μους για τον δολο­φο­νη­μέ­νο άοπλο 17χρονο Αφρο­α­με­ρι­κα­νό Τρέι­βον Μάρ­τιν, στη Φλό­ρι­ντα το 2012 και για τον επί­σης δολο­φο­νη­μέ­νο άοπλο 18χρονο Αφρο­α­με­ρι­κα­νό Μάικλ Μπρά­ουν, στο Μιζού­ρι το 2014. Φτά­σα­με στην ανα­τρι­χια­στι­κή εξό­ντω­ση του Τζορτζ Φλόιντ στη Μινεσ­σό­τα το 2020, ο κόσμος ξανά στους δρόμους.

Οι πρώ­τοι που κάθε φορά έβγαι­ναν στους δρό­μους ήταν φτω­χοί, άνερ­γοι και γκε­το­ποι­η­μέ­νοι μαύ­ροι στις μεγα­λου­πό­λεις των ΗΠΑ του Βορ­ρά και του Νότου. Στους δρό­μους όμως ήταν και λευ­κοί φτω­χοί και άνερ­γοι που το «αμε­ρι­κά­νι­κο όνει­ρο» δεν τους χωρού­σε. Το πρό­βλη­μα δεν είναι χρω­μα­τι­κό, είναι ταξι­κό. Οι πλου­σιό­τε­ροι άνθρω­ποι στον κόσμο είναι στην Αμε­ρι­κή. Οι ζωές τους αξί­ζουν δισ. δολά­ρια. Αντί­θε­τα, δεν αξί­ζει μία η ζωή των εκα­τομ­μυ­ρί­ων φτω­χών και περι­θω­ριο­ποι­η­μέ­νων. Το 2008 στην κρί­ση τούς πέτα­ξαν έξω από τα σπί­τια και το 2020 στην παν­δη­μία τούς έστει­λαν μαζι­κά στην ανεργία.

Στα τόσα χρό­νια, η οργή και οι δια­δη­λώ­σεις δεν στά­θη­καν ικα­νές να φέρουν αλλα­γές ούτε φυσι­κά και στις μέρες του Μπά­ρακ Ομπά­μα που παρου­σιά­στη­κε σαν η μεγά­λη αλλα­γή. Την απά­ντη­ση στο «για­τί» τη δίνει το σύν­θη­μα της ΚΝΕ: «Καπι­τα­λι­σμός σημαί­νει “δεν μπο­ρώ να ανα­πνεύ­σω”». Αυτό χρειά­ζε­ται αλλαγή.

Πηγή: 902.gr