Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αρθούρος Ρεμπώ: Μποέμ και επαναστάτης

Ο Αρθού­ρος Ρεμπό (1854 — 1891) υπήρ­ξε από τις πιο ανα­τρε­πτι­κές παρου­σί­ες στον πολι­τι­σμό του 20ού αιώ­να, παρά το γεγο­νός ότι έζη­σε τον 19ο αι. και έως και το θάνα­τό του δεν ήταν γνω­στός παρά στους κύκλους της αβάν — γκαρντ.

Ο Ρεμπώ είναι σε μεγά­λο βαθ­μό υπεύ­θυ­νος για την εικό­να που έχου­με σήμε­ρα για τον επα­να­στά­τη καλ­λι­τέ­χνη — ήταν ο «ποι­η­τής της εξέ­γερ­σης, και μάλι­στα ο σημα­ντι­κό­τε­ρος απ’ όλους», όπως είπε ο Αλμπέρ Καμύ. Τα ποι­ή­μα­τα που άφη­σε πίσω του σαν ανε­πι­θύ­μη­τες απο­σκευ­ές απο­δεί­χτη­καν λογο­τε­χνι­κές ωρο­λο­για­κές βόμ­βες: το «Le Bateau ivre» («Το μεθυ­σμέ­νο καρά­βι»), το αινιγ­μα­τι­κό σονέ­το «Voyelles» («Φωνή­ε­ντα»), το Une Saison en Enfer (Μια επο­χή στην κόλα­ση), τα πεζά των Εκλάμ­ψε­ων και κάποια περιέρ­γως άγνω­στα αρι­στουρ­γή­μα­τα, όπως το «Mιmoire», προ­άγ­γε­λος του ύφους του Προυστ, και η χυδαία προ-φρο­ϋ­δι­κή παρω­δία του Album zutique.

Από το 1875 ο Ρεμπό εγκα­τέ­λει­ψε τη λογο­τε­χνία και μετά από πολ­λές περι­πλα­νή­σεις το 1880 ανα­γκά­στη­κε να γίνει εμπο­ρι­κός αντι­πρό­σω­πος στην Αιθιο­πία. Στον 20ό αιώ­να για το έργο που άφη­σε ο Ρεμπό έγι­νε πάλη μετα­ξύ του ρεα­λι­σμού και του μοντερνισμού.

Επη­ρέ­α­σε κατά τρό­πο εντυ­πω­σια­κό συγ­γρα­φείς, μου­σι­κούς και καλ­λι­τέ­χνες που είδαν τη ζωή του ως ανα­πό­σπα­στο μέρος του έργου: τον Πάμπλο Πικά­σο, τον Αντρέ Μπρε­τόν, τον Ζαν Κοκτώ, τον Αλεν Γκίν­σμπεργκ, τον Μπομπ Ντί­λαν και τον Τζιμ Μόρι­σον, για τον οποίο έχει ειπω­θεί ότι δεν πέθα­νε, αλλά ακο­λού­θη­σε τα βήμα­τα του Ρεμπώ στην Αιθιοπία.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο