Στο επί­κε­ντρο της δια­πά­λης με τις αστι­κές προ­σεγ­γί­σεις δια­στρέ­βλω­σης και ανα­θε­ώ­ρη­σης της Ιστο­ρί­ας βρί­σκε­ται ο ψεύ­τι­κος ισχυ­ρι­σμός ότι η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση είναι συνέ­νο­χη για το ξέσπα­σμα του Β’ Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου, για­τί υπέ­γρα­ψε το 1939 το Σύμ­φω­νο μη επί­θε­σης με τη ναζι­στι­κή Γερ­μα­νία, το γνω­στό Σύμ­φω­νο Μολό­τοφ — Ρίμπε­ντροπ.
[-> Ευρω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομά­δα ΚΚΕ |> Καταγ­γέλ­λει τον αντι­κομ­μου­νι­σμό και την επι­χεί­ρη­ση πλα­στο­γρά­φη­σης της Ιστο­ρί­ας από την ΕΕ] 

Αυτός ο ισχυ­ρι­σμός απο­τε­λεί το βασι­κό ιστο­ρι­κό υπό­βα­θρο της αντι­δρα­στι­κής θεω­ρί­ας των δύο άκρων και της ταύ­τι­σης φασι­σμού κομου­νι­σμού στο­χεύ­ο­ντας και στο ταξι­κό εργα­τι­κό κίνη­μα.
H αστι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση επι­χει­ρεί να εμφα­νί­σει ως μόνους «ειλι­κρι­νείς» αντι­πά­λους του φασι­σμού τη σύγ­χρο­νη πολι­τι­κή έκφρα­ση της δικτα­το­ρί­ας του κεφα­λαί­ου, τις κοι­νο­βου­λευ­τι­κές «δημο­κρα­τί­ες» (ΗΠΑ, Βρε­τα­νί­ας, Γαλ­λί­ας, Γερ­μα­νί­ας –ενώ στο χορό μπαί­νουν κάθε τόσο και άλλοι «πρό­θυ­μοι»).
Σκό­πι­μα απο­σιω­πά το βασι­κό ιστο­ρι­κό δίδαγ­μα της περιό­δου του Μεσο­πο­λέ­μου: ότι όλα τα αστι­κά καθε­στώ­τα, φασι­στι­κά και «δημο­κρα­τι­κά», είχαν ως κύριο κοι­νό αντί­πα­λό τους τη σοβιε­τι­κή εξου­σία και το επα­να­στα­τι­κό κίνη­μα παγκό­σμια, δηλα­δή τις μονα­δι­κές δυνά­μεις που πάλευαν για να εξα­λεί­ψουν την αιτία που γεν­νά το φασι­στι­κό ρεύ­μα, τον μονο­πω­λια­κό καπιταλισμό.

Το θέμα –που έχει να κάνει όχι μόνο με το σύμ­φω­νο αυτό καθε­αυ­τό, αλλά με τη μακρά ιστο­ρι­κή περί­ο­δο του μεσο­πο­λέ­μου (1^ος – 2^ος Παγκό­σμιοι) θα προ­σπα­θή­σου­με στα πλαί­σια αυτού του σημειώ­μα­τος να δώσου­με τα βασικά.
|     Περισ­σό­τε­ρα…🔻
🔻  Το Σύμ­φω­νο «Μόλο­τοφ — Ρίμπε­ντροπ» και τι θέλουν να ξεχνά­νε οι ιμπεριαλιστές
🔻  Δια­κή­ρυ­ξη της ΚΕ του ΚΚΕ: για τα 70χρονα από το τέλος του 2^ου παγκό­σμιου ιμπε­ρια­λι­στι­κού πόλε­μου και τη μεγά­λη αντι­φα­σι­στι­κή νίκη των λαών
🔻  Στα 65χρονα από τη μεγά­λη αντι­φα­σι­στι­κή νίκη των λαών
🔻  Η υπο­γρα­φή του Συμ­φώ­νου Μόλο­τοφ — Ρίμπε­ντροπ και τι προη­γή­θη­κε (Απο­σπά­σμα­τα από το Δοκί­μιο Ιστο­ρί­ας του ΚΚΕ)

Συμ­φω­νία Μονά­χου … Τσά­μπερ­λεν — Ντα­λα­ντιέ- Χίτλερ & Μου­σο­λί­νι-Τσιά­νο

🆘  Ποιος όπλισε τον Χίτλερ;

Ο 2^ος Παγκό­σμιος Πόλε­μος ήταν απο­τέ­λε­σμα της όξυν­σης των ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κών αντι­θέ­σε­ων, αλλά και της παγκό­σμιας οικο­νο­μι­κής κρί­σης του 1929–1933, που, παρά την όποια μικρή ανα­ζω­ο­γό­νη­ση στη δεκα­ε­τία του ’30, δεν ξεπεράστηκε.
Ο πόλε­μος, ως διέ­ξο­δος, απο­τε­λού­σε το μέσο για το εδα­φι­κό ξανα­μοί­ρα­σμα του κόσμου ανά­με­σα στις τότε ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυνάμεις.

Την ίδια περί­ο­δο, το βασι­κό περιε­χό­με­νο των διε­θνών εξε­λί­ξε­ων καθο­ρι­ζό­ταν βασι­κά από την αντί­θε­ση ανά­με­σα στο σοσια­λι­σμό και τον καπι­τα­λι­σμό, που εκφρα­ζό­ταν ως αντί­θε­ση ανά­με­σα στην ΕΣΣΔ και τα καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη.
Οι αστι­κές κυβερ­νή­σεις επι­δί­ω­καν να τσα­κί­σουν το σοσια­λι­σμό.
Απ’ αυτόν το σκο­πό καθο­δη­γού­νταν και στο γερ­μα­νι­κό ζήτη­μα οι κυβερ­νή­σεις των νικη­φό­ρων κρατών.

Τα ισχυ­ρά καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη, μετά την απο­τυ­χία της στρα­τιω­τι­κής επέμ­βα­σής τους κατά του σοβιε­τι­κού κρά­τους, στα πρώ­τα δυο χρό­νια μετά την Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση, δεν εγκα­τέ­λει­ψαν τα σχέ­διά τους για την εξό­ντω­ση του σοσια­λι­σμού με την ένο­πλη βία. 

Συγ­χαί­ρουν αλλήλους …

Στό­χευαν στη συντρι­βή του πρώ­του σοσια­λι­στι­κού κρά­τους στον κόσμο, της ΕΣΣΔ, και στην ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού, ώστε να ξανα­κερ­δί­σουν έναν χαμέ­νο κρί­κο στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή αλυσίδα.
Η Γερ­μα­νία, παρά το ότι είχε ηττη­θεί στον 1^ο Παγκό­σμιο Πόλε­μο, παρά την επι­βο­λή σκλη­ρών όρων με τη Συν­θή­κη των Βερ­σαλ­λιών από τους νικη­τές (Αγγλία, Γαλ­λία), εξα­κο­λου­θού­σε να είναι ιμπε­ρια­λι­στι­κή δύνα­μη.

Η Αγγλία και η Γαλ­λία γνώ­ρι­ζαν ότι η Γερ­μα­νία μπο­ρού­σε πάλι να προ­πο­ρευ­τεί απ’ τις άλλες καπι­τα­λι­στι­κές χώρες.
«Λογι­κά» οι αστι­κές τάξεις της Αγγλί­ας και της Γαλ­λί­ας θα έπρε­πε με όλες τους τις δυνά­μεις να εμπο­δί­σουν την οικο­νο­μι­κή ανα­γέν­νη­ση και τη στρα­τιω­τι­κή ανά­πτυ­ξη της Γερμανίας.
Ομως, ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλ­λία κατέ­στρω­ναν ήδη σχέ­δια για νέες αντι­σο­βιε­τι­κές πολε­μι­κές περιπέτειες.
Και προ­σπα­θώ­ντας να βρουν τις απα­ραί­τη­τες στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις για να πραγ­μα­το­ποι­ή­σουν αυτά τους τα σχέ­δια, έστρε­ψαν την προ­σο­χή τους προς τη Γερμανία.
Για­τί παράλ­λη­λα με τους αντα­γω­νι­σμούς του κεφα­λαί­ου υπήρ­χε και ο κοι­νός εχθρός, ο μπολ­σε­βι­κι­σμός.

Οχι μόνο ως ιδεολογία και πολιτική, αλλά ως κρατική οντότητα και οργάνωση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της στην Ενωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών.

Ετσι συνέ­βα­λαν τα μέγι­στα για την ανα­γέν­νη­ση της οικο­νο­μι­κής και πολε­μι­κής ισχύ­ος της Γερμανίας.
Απ’ το 1924 — 1925 τα καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη της Δυτι­κής Ευρώ­πης εφάρ­μο­σαν μια τέτοια πολιτική.
Η Γερ­μα­νία ανορ­θώ­θη­κε οικο­νο­μι­κά με τα σχέ­δια Ντοζ (1924) και Γιανκ (1929), τα οποία εμπνεύ­στη­καν κι έθε­σαν σε εφαρ­μο­γή οι κύριοι εκπρό­σω­ποι του αμε­ρι­κα­νι­κού και του αγγλο­γαλ­λι­κού χρη­μα­τι­στι­κού κεφα­λαί­ου. 

🆘  Η αντικομμουνιστική αιχμή της Συμφωνίας του Μονάχου

Πώς, όμως, οδη­γή­θη­καν τα πράγ­μα­τα στην υπο­γρα­φή του Συμ­φώ­νου Μολό­τοφ — Ρίμπε­ντροπ; Παρό­λο που η οξύ­τη­τα των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών έκα­νε δύσκο­λη, στο δεύ­τε­ρο μισό της δεκα­ε­τί­ας του 1930, τη δημιουρ­γία ενός ενιαί­ου αντι-σοβιε­τι­κού μπλοκ, οι σχε­δια­σμοί στα διά­φο­ρα ιμπε­ρια­λι­στι­κά επι­τε­λεία περι­λάμ­βα­ναν ως ανα­πό­σπα­στο κομ­μά­τι τους το χτύ­πη­μα και το αδυ­νά­τι­σμα της σοβιε­τι­κής εξουσίας.

Το γερ­μα­νι­κό κεφά­λαιο επι­δί­ω­κε να μετα­τρέ­ψει τις βαλ­τι­κές χώρες σε μια βάση για επί­θε­ση ενά­ντια στη Σοβιε­τι­κή Ενω­ση και να απο­σπά­σει τη σοβιε­τι­κή Ουκρα­νία από την ΕΣΣΔ.
Η βρε­τα­νι­κή αστι­κή τάξη επι­χει­ρού­σε να κατευ­θύ­νει την επι­θε­τι­κό­τη­τα της Γερ­μα­νί­ας προς τη Σοβιε­τι­κή Ενω­ση, να ενδυ­να­μώ­σει τις αντι-σοβιε­τι­κές τάσεις, όχι μόνο στη Γερ­μα­νία, αλλά και στην Ιαπω­νία και την Πολωνία.
Η Ιαπω­νία προ­ε­τοι­μα­ζό­ταν για έναν αντε­πα­να­στα­τι­κό πόλε­μο ενά­ντια στη Σοβιε­τι­κή Ενω­ση στην Απω Ανα­το­λή, πράγ­μα που βρή­κε την έκφρα­σή του σε ανοι­χτές πολε­μι­κές συγκρού­σεις ήδη από το 1938 (μάχη της λίμνης Χασάν) και ιδιαί­τε­ρα το 1939 (μάχες του Χάλκιν-Γκολ).

Το 1938 απο­τέ­λε­σε μια εξαι­ρε­τι­κά απο­κα­λυ­πτι­κή χρο­νιά, όσον αφο­ρά στους σχε­δια­σμούς των ιμπε­ρια­λι­στι­κών επι­τε­λεί­ων απέ­να­ντι στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση, αλλά και σχε­τι­κά με το πόσο απα­τη­λή ήταν η ελπί­δα ότι οι μικρό­τε­ροι λαοί μπο­ρού­σαν να «ακου­μπή­σουν» πάνω στα μεγά­λα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κρά­τη για την εθνι­κή ανε­ξαρ­τη­σία τους. Η προ­σάρ­τη­ση της Αυστρί­ας στη Γερ­μα­νία τον Μάρ­τη του 1938 απο­τέ­λε­σε μια σημα­ντι­κή δοκι­μή, προ­κει­μέ­νου να πλη­ρο­φο­ρη­θούν οι ναζί ποιες θα ήταν οι αντι­δρά­σεις των «δημο­κρα­τι­κών δυνά­με­ων». Η Αγγλία και η Γαλ­λία ούτε σάλε­ψαν και δύο μήνες μετά την Αυστρία, οι Γερ­μα­νοί ιμπε­ρια­λι­στές στρά­φη­καν προς έναν νέο στό­χο: την Τσεχοσλοβακία.

Μπρο­στά στον ολο­κά­θα­ρο κίν­δυ­νο γερ­μα­νι­κής εισβο­λής στην Τσε­χο­σλο­βα­κία, η Σοβιε­τι­κή Ενω­ση ενη­μέ­ρω­σε την γαλ­λι­κή κυβέρ­νη­ση ότι ήταν έτοι­μη να εκπλη­ρώ­σει τις υπο­χρε­ώ­σεις της που απορ­ρέ­α­νε από το σοβιε­τι­κο-τσε­χο­σλο­βά­κι­κο σύμ­φω­νο αμοι­βαί­ας βοή­θειας του 1935 και να παρά­σχει ένο­πλη υπο­στή­ρι­ξη στην Τσεχοσλοβακία.
Ζητού­σε να πλη­ρο­φο­ρη­θεί τις γαλ­λι­κές προ­θέ­σεις, μια που ο όρος για ένο­πλη βοή­θεια ίσχυε μόνο στην περί­πτω­ση που και η Γαλ­λία, που δεσμευό­ταν και αυτή με ανά­λο­γο σύμ­φω­νο με την Τσε­χο­σλο­βα­κία, στρε­φό­ταν ενα­ντί­ον της Γερμανίας.

Οι κυβερ­νή­σεις της Γαλ­λί­ας, αλλά και της Αγγλί­ας, όχι μόνο δεν απά­ντη­σαν στις σοβιε­τι­κές αυτές προ­τά­σεις, αλλά με έμμε­σους τρό­πους υπο­νό­η­σαν ότι η καλύ­τε­ρη λύση για το τσε­χο­σλο­βά­κι­κο ζήτη­μα ήταν η παρα­χώ­ρη­ση της περι­φέ­ρειας των Σου­δη­τών στη Γερ­μα­νία. Ακο­λού­θη­σε λίγες μέρες μετά (29–30 Σεπτέμ­βρη) η δια­βό­η­τη Συμ­φω­νία του Μονά­χου μετα­ξύ Γερ­μα­νί­ας, Ιτα­λί­ας, Αγγλί­ας και Γαλ­λί­ας, συμ­φω­νία που οδή­γη­σε στο δια­με­λι­σμό της Τσε­χο­σλο­βα­κί­ας και σφρά­γι­σε ουσια­στι­κά τη μοί­ρα της για τα αμέ­σως επό­με­να χρόνια.

Οι ψευ­το-θριαμ­βο­λο­γί­ες των Αγγλο-Γάλ­λων ιμπε­ρια­λι­στών ότι με τη Συμ­φω­νία, «η παγκό­σμια ειρή­νη είχε εξα­σφα­λι­στεί για 50 χρό­νια του­λά­χι­στον» απο­δεί­χτη­καν πολύ γρή­γο­ρα κενό γράμ­μα. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, η αιχ­μή της Συμ­φω­νί­ας του Μονά­χου στρε­φό­ταν ενα­ντί­ον της Σοβιε­τι­κής Ενω­σης.
Η συμ­φω­νία όχι μόνο δεν απο­μά­κρυ­νε τον κίν­δυ­νο ενός νέου παγκό­σμιου πολέ­μου, αλλά τον έφερ­νε πιο κοντά.

Οι προσπάθειες της ΕΣΣΔ για την αποτροπή του πολέμου

Ενα σημα­ντι­κό γεγο­νός, που σκό­πι­μα απο­κρύ­βε­ται από τους κάθε από­χρω­σης σοβιε­το­λό­γους, είναι ότι η Σοβιε­τι­κή Ενω­ση, παρά την υπο­γρα­φή της άθλιας Συμ­φω­νί­ας του Μονά­χου το φθι­νό­πω­ρο του 1938 (που τινά­χτη­κε στον αέρα με την κατά­λη­ψη της Τσε­χο­σλο­βα­κί­ας από τους φασί­στες τον Μάρ­τη του 1939), αφιέ­ρω­σε το 1939 προ­σπά­θειες αρκε­τών μηνών προ­κει­μέ­νου να υπο­γρα­φεί ένα σύμ­φω­νο αμοι­βαί­ας βοή­θειας με την Αγγλία και τη Γαλ­λία, πριν οδη­γη­θεί τελι­κά στην υπο­γρα­φή του συμ­φώ­νου μη επί­θε­σης με τη Γερμανία.

Ηδη ελά­χι­στα 24ωρα μετά την κατά­λη­ψη της Τσε­χο­σλο­βα­κί­ας, η σοβιε­τι­κή πλευ­ρά πρό­τει­νε τη διε­ξα­γω­γή συν­διά­σκε­ψης Αγγλί­ας, Γαλ­λί­ας, ΕΣΣΔ, Τουρ­κί­ας, Πολω­νί­ας και Ρου­μα­νί­ας, προ­κει­μέ­νου να συζη­τη­θούν συγκε­κρι­μέ­νες ενέρ­γειες απέ­να­ντι σε παρα­πέ­ρα επι­θε­τι­κές ενέρ­γειες της Γερμανίας.
Η αγγλι­κή κυβέρ­νη­ση απέρ­ρι­ψε την πρό­τα­ση, ενώ η αντι­δρα­στι­κή πολω­νι­κή κυβέρ­νη­ση αρνή­θη­κε να βάλει την υπο­γρα­φή της δίπλα σε αυτήν της Σοβιε­τι­κής Ενωσης!
Αντί­θε­τα, το αμέ­σως επό­με­νο διά­στη­μα Αγγλία και Γαλ­λία προ­χώ­ρη­σαν σε παρο­χή μονο­με­ρών εγγυ­ή­σε­ων προς την Πολω­νία και τη Ρου­μα­νία, εγγυ­ή­σεις που, δίχως τη συμ­βο­λή της Σοβιε­τι­κής Ενω­σης, δεν μπο­ρού­σαν να έχουν κανέ­να πρα­κτι­κό αντί­κρι­σμα.

Τελι­κά, η ίδια η πίε­ση των εξε­λί­ξε­ων ανά­γκα­σε την Αγγλία και τη Γαλ­λία να μπουν (με πολύ μεγά­λη καθυ­στέ­ρη­ση) σε μια δια­δι­κα­σία δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων, στη βάση της πρό­τα­σης που έκα­νε η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση στις 17 Απρι­λί­ου για τη σύνα­ψη ενός τρι­με­ρούς συμ­φώ­νου αμοι­βαί­ας βοή­θειας (μετα­ξύ Αγγλί­ας, Γαλ­λί­ας και ΕΣΣΔ) και στρα­τιω­τι­κής συμ­φω­νί­ας που να το στηρίζει.
Η πορεία αυτών των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων απέ­δει­ξε ότι οι ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυνά­μεις βρί­σκο­νταν μόνο με το ένα πόδι μέσα σε αυτές.
Η άρνη­ση να διε­ξά­γουν τις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις σε επί­πε­δο υπ. Εξω­τε­ρι­κών, οι περιο­ρι­σμέ­νες αρμο­διό­τη­τες που εκχω­ρού­σαν στις αντι­προ­σω­πεί­ες τους και η παρα­πο­μπή της στρα­τιω­τι­κής συμ­φω­νί­ας σε δεύ­τε­ρο επί­πε­δο είναι ορι­σμέ­νες πολύ χαρα­κτη­ρι­στι­κές πλευ­ρές της σκό­πι­μης κωλυ­σιερ­γί­ας, έως και του ανοι­χτού σαμπο­τα­ρί­σμα­τος, από μέρους των ιμπεριαλιστών.
Χρειά­ζε­ται να ανα­φερ­θεί εδώ ότι τον Ιού­λη, όταν οι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις βρί­σκο­νταν σε κρί­σι­μο σημείο, η αγγλι­κή κυβέρ­νη­ση πραγ­μα­το­ποί­η­σε μυστι­κές συνο­μι­λί­ες με τους Γερ­μα­νούς (το περιε­χό­με­νό τους έγι­νε γνω­στό μετά τον πόλε­μο), στις οποί­ες συζη­τή­θη­καν η πιθα­νό­τη­τα σύνα­ψης ενός συμ­φώ­νου μη επί­θε­σης Αγγλί­ας — Γερ­μα­νί­ας, μια συμ­φω­νία για κατα­νο­μή των σφαι­ρών επιρ­ρο­ής και εκμε­τάλ­λευ­ση των αποι­κιών, κλπ.

Η τελι­κή φάση των συνο­μι­λιών στη Μόσχα που αφο­ρού­σαν τη στρα­τιω­τι­κή συμ­φω­νία των ιμπε­ρια­λι­στι­κών δυνά­με­ων με τη Σοβιε­τι­κή Ενω­ση έδει­ξε ότι οι κυβερ­νή­σεις Αγγλί­ας και Γαλ­λί­ας δεν ήθε­λαν στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα να συνά­ψουν ένα απο­τε­λε­σμα­τι­κό τρι­με­ρές σύμ­φω­νο αμοι­βαί­ας βοήθειας.
Αντί­θε­τα, ποντά­ρι­ζαν σε έναν πόλε­μο μετα­ξύ Γερ­μα­νί­ας και Σοβιε­τι­κής Ένω­σης.
Από τη μεριά της Σοβιε­τι­κής Ενω­σης και με τη γερ­μα­νι­κή επί­θε­ση στην Πολω­νία να θεω­ρεί­ται σχε­δόν δεδο­μέ­νη, ήταν επι­τα­κτι­κό να βρε­θεί ένας δια­φο­ρε­τι­κός δρό­μος, προ­κει­μέ­νου να εξυ­πη­ρε­τη­θούν τα καθή­κο­ντα υπε­ρά­σπι­σης του εργα­τι­κού κρά­τους και του παγκό­σμιου επα­να­στα­τι­κού κινήματος.

Τα γεγο­νό­τα απο­δει­κνύ­ουν ότι ο ελιγ­μός της ΕΣΣΔ με την υπο­γρα­φή του Συμ­φώ­νου Ρίμπε­ντροπ — Μολό­τοφ ήταν μονό­δρο­μος, για να εξα­σφα­λι­στούν 20 κρί­σι­μοι μήνες για τη σοβιε­τι­κή πολε­μι­κή προ­ε­τοι­μα­σία, για να δοθούν με καλύ­τε­ρους όρους οι μεγά­λες μάχες της Μόσχας και του Στά­λιν­γκραντ.
Η κόκ­κι­νη γραμ­μή που δια­τρέ­χει τη σοβιε­τι­κή εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή είναι η τιτά­νια μάχη που δίνει το εργα­τι­κό κρά­τος τη δεκα­ε­τία του 1930 για να προ­λά­βει να ολο­κλη­ρώ­σει την πολε­μι­κή προ­ε­τοι­μα­σία του και να καθυ­στε­ρή­σει όσο μπο­ρού­σε την ανα­με­νό­με­νη γερ­μα­νι­κή επίθεση.
Σ’ αυτήν την κατεύ­θυν­ση, είχε ιδιαί­τε­ρη σημα­σία να αξιο­ποι­η­θούν από τη σοβιε­τι­κή εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή –χωρίς αυτα­πά­τες όλες οι ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κές αντι­θέ­σεις, ώστε να μη σχη­μα­τι­στεί ένα ενιαίο μέτω­πο στή­ρι­ξης από όλα τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα της στρα­τιω­τι­κής επί­θε­σης ενά­ντια στην ΕΣΣΔ.

ℹ️  Οι προβλέψεις του Συμφώνου Μολότοφ — Ρίμπεντροπ σχετικά με την Πολωνία

Εδώ και πολ­λές δεκα­ε­τί­ες, έχει γίνει πια κοι­νός τόπος η αντι­κομ­μου­νι­στι­κή συκο­φα­ντία ότι ένα από τα βασι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα του Συμ­φώ­νου μη επί­θε­σης Σοβιε­τι­κής Ενω­σης — Γερ­μα­νί­ας ήταν η «από κοι­νού εισβο­λή και δια­με­λι­σμός της Πολω­νί­ας» τον Σεπτέμ­βρη του 1939.
Δεν μπο­ρού­με, στο πλαί­σιο ενός σύντο­μου άρθρου, να εξε­τά­σου­με ανα­λυ­τι­κά το ζήτη­μα αυτό. Αξί­ζει όμως να δώσου­με επι­γραμ­μα­τι­κά τις εξής βασι­κές πλευρές.

• Η πρό­βλε­ψη στο Σύμ­φω­νο μιας γραμ­μής οριο­θέ­τη­σης, πέρα από την οποία τα γερ­μα­νι­κά στρα­τεύ­μα­τα δεν επι­τρε­πό­ταν να εισέλ­θουν, δημιουρ­γού­σε θεω­ρη­τι­κά την δυνα­τό­τη­τα η πολω­νι­κή κυβέρ­νη­ση να απο­συρ­θεί, μετά από μια ενδε­χό­με­νη ήττα της, στα ανα­το­λι­κά εδά­φη της Πολω­νί­ας και το πολω­νι­κό κρά­τος, οπλι­σμέ­νο και εχθρι­κό απέ­να­ντι στη Γερ­μα­νία, να λει­τουρ­γή­σει ως ένα αμορ­τι­σέρ μετα­ξύ της Γερ­μα­νί­ας και των σοβιε­τι­κών συνόρων.
• Η ραγδαία όμως κατάρ­ρευ­ση της αστι­κής πολω­νι­κής κυβέρ­νη­σης και του στρα­τού μέσα σε λιγό­τε­ρο από 2 εβδο­μά­δες από την γερ­μα­νι­κή εισβο­λή την 1η του Σεπτέμ­βρη δημιούρ­γη­σε νέα δεδο­μέ­να που δεν επέ­τρε­ψαν τέτοιους σχε­δια­σμούς. Οι λίγες όμως αυτές μέρες ήταν αρκε­τές για να δεί­ξουν ότι οι χιτλε­ρι­κοί είχαν και σχέ­δια εναλ­λα­κτι­κά προς το Σύμ­φω­νο με την Σοβιε­τι­κή Ενω­ση, όπως τη δημιουρ­γία μιας «ανε­ξάρ­τη­της Δυτι­κής Ουκρα­νί­ας» στην ανα­το­λι­κή Πολωνία.
• Η πιθα­νό­τη­τα δημιουρ­γί­ας ενός αντι­σο­βιε­τι­κού προ­τε­κτο­ρά­του στα σύνο­ρά της, δεν άφη­νε πολ­λά περι­θώ­ρια στη Σοβιε­τι­κή Ένωση.
  Ετσι στις 17 Σεπτέμ­βρη ο Κόκ­κι­νος Στρα­τός πέρα­σε τα σύνο­ρα και ανέ­λα­βε τον έλεγ­χο στα ανα­το­λι­κά εδά­φη τού μέχρι τότε πολω­νι­κού κράτους.
  Εχει ιδιαί­τε­ρη σημα­σία να τονι­στεί ότι η Σοβιε­τι­κή Ενω­ση επέ­κτει­νε με αυτό τον τρό­πο την κυριαρ­χία της σε περιο­χές όπου η πλειο­ψη­φία του πλη­θυ­σμού ήταν είτε Ουκρα­νοί, είτε Λευκορώσοι.
  Επρό­κει­το για σοβιε­τι­κά εδά­φη που είχαν κατα­λη­φθεί το 1920 από τον πολω­νι­κό στρα­τό του Πιλσούντσκι.

Η δια­στρέ­βλω­ση σχε­τι­κά με το Σύμ­φω­νο Μολό­τοφ — Ρίμπε­ντροπ, που επι­χει­ρεί­ται από τα επι­τε­λεία της αστι­κής τάξης, έχει στό­χο να τρα­βή­ξει την προ­σο­χή μακριά από το γεγο­νός εκεί­νο που απο­τε­λού­σε πραγ­μα­τι­κά μια συμ­φω­νία δια­με­λι­σμού: Το Σύμ­φω­νο του Μονά­χου.
Η αγα­στή αυτή συνερ­γα­σία των ιμπε­ρια­λι­στι­κών δυνά­με­ων στις παρα­μο­νές του πολέ­μου, ανε­ξάρ­τη­τα από το πολι­τι­κό τους καθε­στώς, απο­κα­λύ­πτει από μια ακό­μα σκο­πιά ότι κινού­νται στις ίδιες ράγες.

Ο φασι­σμός δεν έχει κάποια δική του υπερ­τα­ξι­κή ατζέ­ντα, δεν είναι μια δύνα­μη εχθρι­κή ή ουδέ­τε­ρη απέ­να­ντι στον καπιταλισμό.
Είναι σάρ­κα από τη σάρ­κα του, απο­τε­λεί γέν­νη­μα — θρέμ­μα του ιμπε­ρια­λι­στι­κού συστή­μα­τος, όχη­μα της διε­θνούς αντεπανάστασης.
Η εναλ­λα­γή των μορ­φών δια­κυ­βέρ­νη­σης στη μια ή την άλλη χώρα απα­ντά στις ανα­γκαιό­τη­τες του κεφα­λαί­ου στην κάθε δεδο­μέ­νη συγκυρία.
Η πολύ­μορ­φη αντι­δρα­στι­κο­ποί­η­ση του αστι­κού πολι­τι­κού εποι­κο­δο­μή­μα­τος, και με τη μορ­φή της φασι­στι­κής δικτα­το­ρίας, απο­τε­λεί χαρα­κτη­ρι­στι­κό γνώ­ρι­σμα του καπι­τα­λι­σμού στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό του στάδιο.