Λύσσαξαν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ με την αναφορά του ΓΓ της ΚΕ, στη Βουλή, ότι το κόστος φοίτησης στα πανεπιστήμια, ειδικά εκεί που είναι ιδιωτικά, οδηγεί και σε φαινόμενα σήψης, όπως το να αναζητούν νέες κοπέλες «διέξοδο» σε πλατφόρμες «sugar daddy». Οι πλατφόρμες αυτές είναι ιδιαίτερα διαδεδομένες στο εξωτερικό, απευθύνονται κατά κανόνα σε φοιτήτριες και χρησιμοποιούν ως δόλωμα αυτό ακριβώς που τις «καίει» περισσότερο: Πώς θα εξασφαλίσουν τα έξοδα των σπουδών. Η λύση που προσφέρουν, είναι να τις «υιοθετήσει» κάποιος εύπορος «sugar daddy», με τα ανάλογα βέβαια ανταλλάγματα. Αρέσει — δεν αρέσει στα κόμματα που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στηρίζουν την εμπορευματοποίηση και την ιδιωτικοποίηση της Εκπαίδευσης, οι πλατφόρμες αυτές υπάρχουν και λειτουργούν. Πού πήγαν λοιπόν οι ευαισθησίες όλων αυτών, που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους για τα δικαιώματα των γυναικών, όταν αντί να καταγγέλλουν αυτές τις πλατφόρμες, καταγγέλλουν το ΚΚΕ που τις αποκαλύπτει και τις καταγγέλλει; Η υποκρισία και η ξεδιαντροπιά τους βγάζουν μάτι. Εκτός αν στο πλαίσιο του «ατομικού δικαιωματισμού» και της «αυτοδιάθεσης», η πορνεία βαφτίζεται «σεξεργασία» και τα κόμματα αυτά δεν βρίσκουν τίποτα μεμπτό στη λειτουργία τέτοιων ιστοσελίδων και στην πρακτική του «sugar daddy».
* * *
Για να δούμε όμως τι λέει η διεθνής εμπειρία, ανατρέχοντας σε δημοσιεύματα και έρευνες που έχουν γίνει κατά καιρούς σε χώρες όπου το σύστημα του «sugar daddy» λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια, όπως η Βρετανία, η Ολλανδία και ορισμένες σκανδιναβικές. Σε άρθρο του ο «Independent», το 2018, κάνει εκτενή αναφορά στο ζήτημα που τείνει να γίνει «μάστιγα», ειδικά σε ό,τι αφορά τις φοιτήτριες (κάποιοι χτες διέκριναν «σεξισμό» στο ΚΚΕ, επειδή δεν συμπεριέλαβε στα θύματα του «sugar daddy» και τους άνδρες! Δεν τους πείραξε δηλαδή αυτό που αποκάλυψε το ΚΚΕ, αλλά ότι το περιόρισε μόνο στις γυναίκες. Για τέτοια κατάντια μιλάμε…). Αντίστοιχα, σφυγμομέτρηση της οικονομικής ιστοσελίδας «Save the Student», το 2021, δείχνει ότι στη Βρετανία «το 3% των φοιτητών χρηματοδοτεί τις σπουδές του εργαζόμενο στην ερωτική βιομηχανία και ότι επιπλέον 9% των ερωτηθέντων σκέπτονται να το πράξουν. Οι εκπρόσωποι των φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Κίνγκστον υπολογίζουν ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο περίπου 70.000 φοιτητές, οι περισσότεροι γυναίκες, αντλούν εισοδήματα από το εμπόριο του έρωτα». Η «Deutsche Welle», από την πλευρά της, σημείωνε το 2021 ότι στη Γερμανία τέτοιες πλατφόρμες αποτελούν για πολλούς φοιτητές «επιλογή» για να καλύψουν τα έξοδά τους.
* * *
Στη μακρινή Αυστραλία, σύμφωνα με έκθεση που δημοσίευσε το εκεί Ινστιτούτο Εγκληματολογίας, το 2016, τα δίδακτρα στα πανεπιστήμια και το υψηλό κόστος διαβίωσης ωθούν πολλές ξένες φοιτήτριες σε τέτοιες «λύσεις», ενώ στη Γαλλία, σύμφωνα με τη φοιτητική ένωση SUD-Etudiant, 40.000 φοιτήτριες — τουλάχιστον το 2% του συνολικού φοιτητικού πληθυσμού — χρηματοδοτούσαν το 2006 τις σπουδές τους με διάφορες παραλλαγές του «sugar daddy». Αυτοί λοιπόν που …κλείνουν τη μύτη στην μπόχα του συστήματος και το κανακεύουν, ας δούνε τουλάχιστον τις σχετικές διαφημιστικές αφίσες που έχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς, προωθώντας το «sugar daddy». Οπως στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, που αναγράφει «Γεια σας φοιτητές! Μηδέν δάνειο; Βγες ραντεβού με έναν Sugar Daddy». Ειδικότερα για τη Σουηδία, έρευνα του 2021 υπολόγιζε τους φοιτητές που εντάσσονται στην κατηγορία των «sugar babies» στο 30% του συνολικού φοιτητικού πληθυσμού. Ανάλογες καμπάνιες έχουν γίνει στο Βέλγιο, στη Γαλλία και στις ΗΠΑ. Στις ΗΠΑ το bussiness indsider φιλοξενούσε άρθρο με τίτλο «Εκατομμύρια φοιτητές είναι τόσο τρομοκρατημένοι από τα δάνεια που στρέφονται σε “sugar daddies” για βοήθεια για να πληρώσουν τη σχολή».
* * *
Σχετικές εφαρμογές και ιστοσελίδες λειτουργούν και στη χώρα μας. Να πώς περιγράφει μία από αυτές τον «sugar daddy»: «Είναι ένας άνθρωπος υψηλής αγοραστικής δύναμης που έχει συναισθηματικές σχέσεις με νεαρά κορίτσια, ένας άνθρωπος με αποκλειστικά γούστα…». Ενώ τα «sugar babys» είναι «κορίτσια, συνήθως φοιτητές, που αναζητούν οικονομική ασφάλεια, μάθηση ή υποστήριξη από έναν ώριμο άνδρα ανώτερης τάξης». Τα στοιχεία αυτά (που έχει αναδείξει και άλλες φορές ο «Ριζοσπάστης») είναι διαθέσιμα με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο. Είναι επομένως γνωστά σε πολλούς απ’ όσους χτες σήκωσαν το λάβαρο της …πολιτικής ορθότητας σε βάρος του ΚΚΕ που ανέδειξε το θέμα και στη Βουλή, συνδέοντάς το με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο — έκτρωμα. Προς τι λοιπόν η φασαρία; Εύκολο να απαντήσει κανείς στην ερώτηση. Αρκεί να παρακολουθούσε χτες τα αγκομαχητά των βουλευτών της ΝΔ, που ίδρωναν στο βήμα της Βουλής να πείσουν ότι με το νομοσχέδιο …ενισχύονται τα δημόσια πανεπιστήμια! ‘Η τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να στραμπουλάν τη γλώσσα τους, λέγοντας ότι διαφωνούν με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αλλά συμφωνούν με την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, που απελευθερώνει πλήρως την ίδρυσή τους. ‘Η τον ΣΥΡΙΖΑ, να υπερασπίζεται τάχα το δημόσιο πανεπιστήμιο, ενώ έχει ψηφίσει νόμους που το υπονομεύουν και βουλευτές του επιχειρηματολογούν ανοιχτά υπέρ της επιβολής διδάκτρων, ή υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 16.
* * *
Ζυγισμένοι — στοιχισμένοι δηλαδή στον στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου που είναι η παραπέρα εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Εκπαίδευσης. Γι’ αυτό σε κάτι τόσο αυτονόητο, όσο είναι η καταγγελία της σαπίλας που κρύβεται πίσω από το «sugar daddy», προσπάθησαν να στήσουν «κατάσταση», με επιθέσεις στο ΚΚΕ. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ έκαναν ξανά πλάτες στην κυβέρνηση, επιβεβαιώνοντας ότι οι …«φίλοι» στα δύσκολα φαίνονται. Τίποτα περισσότερο δεν κατάφεραν από την αυτογελοιοποίησή τους. Ειδικά για την κυβέρνηση της ΝΔ, ντράπηκε και η ντροπή με το παραλήρημά της, που προδίδει το στρίμωγμα από τους φοιτητές και τους αγώνες τους.
ΥΓ: Το να μιλάει η ΝΔ για «σεξισμό» και να κουνάει το δάχτυλο στο ΚΚΕ, μας ξεπερνάει. Μέρα που είναι σήμερα (Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας και μέρα πανελλαδικού φοιτητικού ξεσηκωμού), δημοσιεύουμε ένα δείγμα από τις αφίσες που κυκλοφορεί η ΔΑΠ — ΝΔΦΚ, παράταξη της ΝΔ στα πανεπιστήμια, για να διαφημίσει το …κοινωνικό της έργο, δηλαδή τα πάρτι που διοργανώνει και που είναι η μόνη της ασχολία στα πανεπιστήμια (πέρα από το να στηρίζει την κυβερνητική πολιτική και να επιτίθεται στην «Πανσπουδαστική»).
Πηγή: Ριζοσπάστης
Το “έπος” του Γουέμπλεϊ, αφηγείται ο Αριστείδης Καμάρας
