Ζωή — λάστιχο την εποχή της ψηφιακής οικονομίας ή αγώνας για σύγχρονα κοινωνικά δικαιώματα;

✔️  Τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες των γυναι­κών και τους υπεύ­θυ­νους για τη σημε­ρι­νή βαρ­βα­ρό­τη­τα φέρ­νει στο προ­σκή­νιο το βίντεο που έχει ετοι­μά­σει η ΟΓΕ και αξιο­ποιούν οι Σύλ­λο­γοι και οι Ομά­δες αλλά και τα σωμα­τεία στις συσκέ­ψεις και τις εκδη­λώ­σεις τους.

«Για­τί την επο­χή της ψηφια­κής οικο­νο­μί­ας με τέτοια ραγδαία ανά­πτυ­ξη της επι­στή­μης και της τεχνο­λο­γί­ας η εργα­σία των γυναι­κών να είναι συνώ­νυ­μο της ευε­λι­ξί­ας στις εργα­σια­κές σχέ­σεις, στα ωρά­ρια εργα­σί­ας, στα δικαιώ­μα­τα; Για­τί δεν μπο­ρεί να εξα­σφα­λι­στεί σε όλες τις γυναί­κες στα­θε­ρή εργα­σία με βάση το αντι­κεί­με­νο ειδί­κευ­σης, με στα­θε­ρό ωρά­ριο εργα­σί­ας; Για­τί δεν μπο­ρούν να εξα­σφα­λι­στούν αξιο­πρε­πείς μισθοί που να καλύ­πτουν τις ανά­γκες, άδειες μητρό­τη­τας, γονι­κές άδειες, μέτρα προ­στα­σί­ας του γυναι­κεί­ου οργα­νι­σμού;»: Τα ερω­τή­μα­τα που θέτει η Ομο­σπον­δία δίνουν το έναυ­σμα ώστε να ξεδι­πλω­θεί η συζή­τη­ση που θέτει στο επί­κε­ντρο τους υπεύ­θυ­νους για τη μετα­τρο­πή της ζωής των εργα­ζο­μέ­νων, των ανέρ­γων, των αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νων, των συντα­ξιού­χων, των νέων γυναι­κών, σε λάστιχο.

✔️  Στην κατεύ­θυν­ση αυτή, μπαί­νουν στο στό­χα­στρο η ΕΕ, οι κυβερ­νή­σεις και οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί κολοσ­σοί. Αυτοί δηλα­δή που δια­φη­μί­ζουν τις «ίσες ευκαι­ρί­ες» και την ίδια στιγ­μή στε­ρούν από τις γυναί­κες τα σύγ­χρο­να κοι­νω­νι­κά τους δικαιώ­μα­τα. Αυτοί που παρου­σιά­ζουν την «ευε­λι­ξία» ως μια «επι­λο­γή» που «συμ­φέ­ρει» τις γυναί­κες και υπο­τί­θε­ται πως τις βοη­θά να «συμ­φι­λιώ­σουν» τη δου­λειά με την οικο­γέ­νεια, για να κρύ­ψουν πως οι μόνοι ωφε­λη­μέ­νοι είναι οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι που προ­σαρ­μό­ζουν τις εργα­σια­κές σχέ­σεις, τα ωρά­ρια, τις άδειες, τα επι­δό­μα­τα, τους μισθούς και την Ασφά­λι­ση στις ανά­γκες της κερ­δο­φο­ρί­ας τους.

«Πρωταγωνίστριες» οι γυναίκες που παλεύουν μέσα από τα σωματεία και τους συλλόγους

«Λάστι­χο ωρά­ριο — Λάστι­χο ζωή».
Το βίντεο «ανοί­γει» με το σύν­θη­μα της καμπά­νιας. Αμέ­σως μετά, τη σημα­σία αυτής της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας περι­γρά­φουν μιλώ­ντας στην κάμε­ρα εργα­ζό­με­νες από δια­φο­ρε­τι­κούς κλά­δους: Οι γυναί­κες για­τροί που κάνουν επτά, οχτώ και εννέα εφη­με­ρί­ες το μήνα, δίνουν τη σκυ­τά­λη στις εμπο­ρο­ϋ­παλ­λή­λους που δου­λεύ­ουν «επτά μέρες τη βδο­μά­δα, με σπα­στά ωρά­ρια, πολ­λές φορές χωρίς ρεπό». Τις ανα­πλη­ρώ­τριες εκπαι­δευ­τι­κούς, που τρέ­χουν κάθε χρό­νο σε κάθε γωνιά της Ελλά­δας και μετά τη γέν­να επι­στρέ­φουν στο σχο­λείο άρον άρον, αφού δεν έχουν άδειες αντί­στοι­χες με των μόνι­μων συνα­δέλ­φων τους, δια­δέ­χο­νται εργα­ζό­με­νες σε τρά­πε­ζες, εισπρα­κτι­κές εται­ρεί­ες και τηλε­φω­νι­κά κέντρα που ζουν καθη­με­ρι­νά τον εφιάλ­τη των ελα­στι­κών ωρα­ρί­ων και των βαρ­διών, εργα­ζό­με­νες στον Του­ρι­σμό και τα ξενο­δο­χεία, που δου­λεύ­ουν μέσα από «δου­λε­μπο­ρι­κά» γρα­φεία, με συμ­βά­σεις εργα­σί­ας ακό­μα και μιας μέρας. «Είμα­στε συνε­χώς στη διά­θε­ση του εργο­δό­τη» όσον αφο­ρά τον χρό­νο και τον τόπο της δου­λειάς, τονί­ζει εργα­ζό­με­νη τεχνι­κός με «μπλο­κά­κι».

✔️  Δίπλα στις εργα­ζό­με­νες μιλούν άνερ­γες μητέ­ρες που δίνουν μάχη για να βρουν μια θέση στον παι­δι­κό σταθ­μό, φοι­τή­τριες που τρέ­χουν από τη σχο­λή στη δου­λειά και το αντί­στρο­φο, αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νες που στο μαγα­ζί ή στο γρα­φείο ανα­γκά­ζο­νται να μεγα­λώ­νουν τα παι­διά τους. «Κρα­τάω κάθε μέρα τα εγγό­νια μου για­τί τα παι­διά μου δου­λεύ­ουν με βάρ­βα­ρα, εξου­θε­νω­τι­κά ωρά­ρια», λέει η συντα­ξιού­χος που εμφα­νί­ζε­ται στην οθό­νη, απο­δει­κνύ­ο­ντας πως οι επι­πτώ­σεις της «ευε­λι­ξί­ας» αφο­ρούν τις γυναί­κες όλων των ηλι­κια­κών ομά­δων, ακό­μα και όσες σήμε­ρα δεν βρί­σκο­νται στην παρα­γω­γή. Αυτή η κατά­στα­ση «μας κάνει ράκη», όπως δια­πι­στώ­νουν, μετα­τρέ­πει την καθη­με­ρι­νό­τη­τα σε «μια ατέρ­μο­νη τρε­χά­λα που μας εξου­θε­νώ­νει, που σκο­τώ­νει τις ανά­γκες και τα όνει­ρά μας», στέ­κε­ται «εμπό­διο στη συμ­με­το­χή στα σωμα­τεία και το κίνη­μα».

«Οι σύγ­χρο­νες ανά­γκες μας, η κοι­νω­νι­κή μας ζωή, η σχέ­ση μας με το παι­δί, οι σχέ­σεις μας στην οικο­γέ­νεια, δεν συμ­βι­βά­ζο­νται με τα δεσμά της ευέ­λι­κτης εργα­σί­ας και της ζωής — λάστι­χο», κατα­λή­γει η ΟΓΕ και καλεί τις γυναί­κες σε οργα­νω­μέ­νο συλ­λο­γι­κό αγώ­να για τα σύγ­χρο­να δικαιώ­μα­τα στη στα­θε­ρή εργα­σία, στην κοι­νω­νι­κή προ­στα­σία της μητρό­τη­τας, στη στή­ρι­ξη της οικο­γέ­νειας με δημό­σιες και δωρε­άν υπηρεσίες.

Με «εργαλείο» το νέο τεύχος του Δελτίου

Τη συζή­τη­ση γύρω από τη διεκ­δί­κη­ση των σύγ­χρο­νων ανα­γκών των γυναι­κών στην εργα­σία, στον ελεύ­θε­ρο χρό­νο, στην προ­στα­σία της μητρό­τη­τας, τρο­φο­δο­τεί και το Δελ­τίο της Ομο­σπον­δί­ας, που κυκλο­φό­ρη­σε τις προη­γού­με­νες μέρες. Από τις σελί­δες του δεν λεί­πουν φυσι­κά η ιστο­ρία της 8ης Μάρ­τη και των αγώ­νων που συμ­βο­λί­ζει, αλλά και οι σημε­ρι­νές μάχες που δίνουν οι γυναί­κες για τα σύγ­χρο­να δικαιώ­μα­τά τους.

✔️   Στο πλαί­σιο της καμπά­νιας ενά­ντια στις «ευέ­λι­κτες» εργα­σια­κές σχέ­σεις», το τρέ­χον τεύ­χος φιλο­ξε­νεί πλού­σια αρθρο­γρα­φία από γυναί­κες εργα­ζό­με­νες και συν­δι­κα­λί­στριες σε δια­φο­ρε­τι­κούς κλά­δους, στους οποί­ους η ευε­λι­ξία «βασι­λεύ­ει», οι επι­πτώ­σεις της τσα­κί­ζουν τις εργα­ζό­με­νες. Στη σχε­τι­κή ενό­τη­τα δεν περι­λαμ­βά­νο­νται μόνο τα προ­βλή­μα­τα των εργα­ζό­με­νων γυναι­κών στις ελεγ­κτι­κές εται­ρεί­ες, στο χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό σύστη­μα, στον ΟΤΕ, των ανα­πλη­ρω­τριών εκπαι­δευ­τι­κών, αλλά και οι κινη­το­ποι­ή­σεις, οι παρεμ­βά­σεις, οι απερ­γί­ες των σωμα­τεί­ων, οι διεκ­δι­κή­σεις και τα αιτή­μα­τα που απα­ντούν στα προ­βλή­μα­τα αυτά.

Η πεί­ρα της Ομο­σπον­δί­ας και της Ενω­σης Λογι­στών, για παρά­δειγ­μα, απο­τυ­πώ­νει το πρό­βλη­μα των εργα­ζο­μέ­νων στις ελεγ­κτι­κές εται­ρεί­ες που προ­σπα­θούν να μεί­νουν στη δου­λειά μέχρι να γεν­νή­σουν, προ­κει­μέ­νου να …περισ­σέ­ψουν λίγο περισ­σό­τε­ρες μέρες άδειας μετά τον τοκε­τό. Την ίδια στιγ­μή, η διοί­κη­ση του επαγ­γελ­μα­τι­κού ταμεί­ου «απα­ντά» στο αίτη­μά τους για άδεια μητρό­τη­τας πως θα «κοστο­λο­γή­σει» τις σχε­τι­κές παρο­χές για να δια­πι­στώ­σει αν είναι «συμ­φέ­ρου­σες».

Αντί­στοι­χα, στο άρθρο για τις κινη­το­ποι­ή­σεις και τις απερ­γί­ες που οδή­γη­σαν στην υπο­γρα­φή Συλ­λο­γι­κής Σύμ­βα­σης στην επι­χεί­ρη­ση από το Σωμα­τείο Εργα­ζο­μέ­νων στη «First Data» ξεχω­ρί­ζει η συμ­με­το­χή στη δρά­ση νέων γυναι­κών «που έδι­ναν τη μάχη της περι­φρού­ρη­σης των απερ­γιών από τις πρώ­τες πρω­ι­νές ώρες» απέ­να­ντι σε πιέ­σεις και εκφο­βι­σμούς από την εργοδοσία.

«Να τρα­βή­ξου­με όλες και όλοι μαζί τον ανη­φο­ρι­κό δρό­μο της αξιο­πρέ­πειας μέσα από τον συλ­λο­γι­κό αγώ­να», είναι το κάλε­σμα που απευ­θύ­νουν οι εργα­ζό­με­νες στην Εκπαί­δευ­ση μέσα από το Δελ­τίο της ΟΓΕ, με αίτη­μα τη μονι­μο­ποί­η­ση «όλων των συμ­βα­σιού­χων που οι κυβερ­νή­σεις έχουν βαφτί­σει “ανα­πλη­ρω­τές”».

Σε τρο­χιά αντί­θε­τη με αυτή που δεί­χνουν οι αγώ­νες του χτες και του σήμε­ρα κινεί­ται η λεγό­με­νη «φεμι­νι­στι­κή απερ­γία», τα συν­θή­μα­τα και το περιε­χό­με­νό της, στα οποία το Δελ­τίο της ΟΓΕ ανα­φέ­ρε­ται αναλυτικά.

«Οσο η οικο­νο­μία, τα πάντα λει­τουρ­γούν με κρι­τή­ριο το κέρ­δος των επι­χει­ρη­μα­τι­κών κολοσ­σών, όσο η μόρ­φω­ση, η εργα­σία, η μητρό­τη­τα, οι ανά­γκες μας θεω­ρού­νται ατο­μι­κή υπό­θε­ση, η πλειο­ψη­φία των γυναι­κών θα είμα­στε διπλά κατα­πιε­σμέ­νες», υπο­γραμ­μί­ζει η ΟΓΕ και προ­σθέ­τει ότι αυτό δεν αλλά­ζει, όποιος ή όποια κι αν κρα­τά­ει το κυβερ­νη­τι­κό τιμό­νι, απα­ντώ­ντας στις ανα­λύ­σεις που θεω­ρούν τον «νεο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό» και την «κυριαρ­χία των ανδρών» ως αιτί­ες για την ανι­σο­τι­μία και τις δια­κρί­σεις σε βάρος των γυναικών.

Πηγή: ΟΓΕ