Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Βασίλης Λογοθετίδης, «υπήρξε ο άνθρωπος του λαού, που ένιωσε τον λαό και που έπαιξε για τον λαό»

Βασί­λης Λογο­θε­τί­δης, ένας μονα­δι­κός και ανε­πα­νά­λη­πτο ηθο­ποιός, που ακό­μα και σήμε­ρα δε χορ­ταί­νου­με να βλέ­που­με τις ται­νί­ες που πρωταγωνίστησε.

Γεν­νη­μέ­νος το 1898 στο Μυριό­φυ­το της Ανα­το­λι­κής Θρά­κης, σπού­δα­σε στην Κων­στα­ντι­νού­πο­λη, όπου έκα­νε και την πρώ­τη του θεα­τρι­κή εμφά­νι­ση το 1915 σε ερα­σι­τε­χνι­κή παρά­στα­ση. Στην Αθή­να ήρθε το 1918 και την επό­με­νη χρο­νιά, σε ηλι­κία 22 χρό­νων, συνερ­γά­ζε­ται με το θία­σο της Μαρί­κας Κοτο­πού­λη. Η Κοτο­πού­λη διέ­κρι­νε την κωμι­κή του στό­φα και δεν είχε άδικο.
Από το 1947 μέχρι και τον πρό­ω­ρο θάνα­τό του, το 1960, στους προ­σω­πι­κούς θιά­σους που δημιουρ­γού­σε έδι­νε μεγα­λύ­τε­ρο βάρος στο σύγ­χρο­νο ελλη­νι­κό έργο, παί­ζο­ντας τα σημα­ντι­κό­τε­ρα έργα των Ψαθά, Ρούσ­σου, Τζα­βέλ­λα, Φωτιά­δη, Καγιά, Σπύ­ρου Μελά και κυρί­ως των Σακελ­λά­ριου — Γιαν­να­κό­που­λου. Μεγά­λες επι­τυ­χί­ες του: «Οι Γερ­μα­νοί ξανάρ­χο­νται», «Ενας ήρως με παντού­φλες», «Δεσποι­νίς ετών 39», «Προς Θεού μετα­ξύ μας», «Ενας βλά­κας και μισός» κ.ά.

Έπαι­ξε μόνο σε 12 κινη­μα­το­γρα­φι­κές ται­νί­ες, αλλά άφη­σε επο­χή με τις θεα­τρι­κές του ερμη­νεί­ες. Συμ­με­τεί­χε σε περισ­σό­τε­ρες από 110 ελλη­νι­κές κωμω­δί­ες και σε πάνω από 200 ξένα θεα­τρι­κά έργα.

Στο θέα­τρο μπή­κε κατά τύχη. Όπως γρά­φει η Φίνος Φίλμ, ο νεα­ρός Λογο­θε­τί­δης είχε φύγει από την Κων­στα­ντι­νού­πο­λη με την κοπέ­λα του, αφού οι γονείς τους βάζα­νε εμπό­δια στη σχέ­ση τους. Άστε­γοι και χωρίς χρή­μα­τα, βρή­καν κατα­φύ­γιο στον θία­σο Κοτο­πού­λη, που εκεί­νη την επο­χή ανα­ζη­τού­σε ηθο­ποιούς! Έμει­νε εκεί για περί­που 30 χρόνια…

Χαμη­λών τόνων άνθρω­πος, που όμως μετα­μορ­φω­νό­ταν σε μια πλη­θω­ρι­κή παρου­σία μόλις πατού­σε το πόδι του πάνω στη σκη­νή. όπως έγρα­ψε ο Ι.Μ. Πανα­γιω­τό­που­λος, «υπήρ­ξε ο άνθρω­πος του λαού, που ένιω­σε τον λαό και που έπαι­ξε για τον λαό»…

Το από­γευ­μα της 20ης Φεβρουα­ρί­ου 1960, ο Λογο­θε­τί­δης ετοι­μα­ζό­ταν να πάει στο θέα­τρο, όπου πρω­τα­γω­νι­στού­σε στην παρά­στα­ση «Ο τελευ­ταί­ος τίμιος». Την ώρα που ξυρι­ζό­ταν, έπα­θε καρ­δια­κή προ­σβο­λή. Η οικια­κή βοη­θός άκου­σε έναν ασυ­νή­θι­στο θόρυ­βο και έτρε­ξε στο μπά­νιο, όπου τον βρή­κε νεκρό. Ο ηθο­ποιός τα τελευ­ταία χρό­νια αντι­με­τώ­πι­ζε πρό­βλη­μα με την καρ­διά του.…

Η σορός του τέθη­κε σε λαϊ­κό προ­σκύ­νη­μα και η κηδεία του έγι­νε δημο­σία δαπά­νη. Στο «τελευ­ταίο του ταξί­δι» συνό­δευ­σαν τον ηθο­ποιό 50.000 άτομα.

logothetidis2

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο