Βραβεία Όσκαρ: Όταν ο Μάρλον Μπράντο σόκαρε το Χόλυγουντ αρνούμενος να παραλάβει το χρυσό αγαλματίδιο

Ήταν 5 Μάρ­τη 1973 και η τελε­τή απο­νο­μής των Όσκαρ έμελ­λε να γρα­φτεί στην ιστο­ρία. Πρω­τα­γω­νι­στής της υπό­θε­σης ήταν το μεγά­λο αστέ­ρι του παγκό­σμιου κινη­μα­το­γρά­φου, ο θρυ­λι­κός Μάρ­λον Μπράντο.

Ένας από τους καλύ­τε­ρους ηθο­ποιούς στην ιστο­ρία της μεγά­λης οθό­νης, ο Μπρά­ντο είχε ανα­πτύ­ξει από νωρίς μια ιδιαί­τε­ρη ευαι­σθη­σία για την πολύ­πα­θη ιστο­ρία των αυτο­χθό­νων (ινδιά­νων) της Αμε­ρι­κής. Τόσο η πολι­τι­κή των αμε­ρι­κα­νι­κών κυβερ­νή­σε­ων απέ­να­ντι στις μειο­νό­τη­τες των ινδιά­νων, όσο και ο τρό­πος που η βιο­μη­χα­νία του Χόλυ­γουντ παρου­σί­α­ζε τους αυτό­χθο­νες αμε­ρι­κα­νι­κούς στις ται­νί­ες, είχε ενο­χλή­σει βαθύ­τα­τα τον ηθοποιό.

Ο ίδιος φρό­ντι­σε να δημο­σιο­ποι­ή­σει αυτήν του την ενό­χλη­ση με τον πλέ­ον ηχη­ρό τρό­πο, επι­φυ­λάσ­σο­ντας μια δυσά­ρε­στη έκπλη­ξη στην οργα­νω­τι­κή επι­τρο­πή της Ακα­δη­μί­ας Κινη­μα­το­γρά­φου των ΗΠΑ. Έτσι, ο Μπρά­ντο δεν παρα­βρέ­θη­κε στην 45η εκδή­λω­ση απο­νο­μής των βρα­βεί­ων προ­κει­μέ­νου να παρα­λά­βει το Όσκαρ καλύ­τε­ρης ανδρι­κής ερμη­νεί­ας, για τον αξε­πέ­ρα­στο ρόλο του ως Δον Κορ­λε­ό­νε στον περί­φη­μο “Νονό” του Φράν­σις Φορντ Κόπολα.

Αντ’ αυτού, ο ηθο­ποιός έστει­λε την Σατσίν Λιτλ­φέ­δερ (Sacheen Littlefeather), μία νεα­ρή Ινδιά­να Απά­τσι, πρό­ε­δρο τότε της ένω­σης των ιθα­γε­νών Αμε­ρι­κα­νών ηθο­ποιών. Μαζί της, η Λιτλ­φέ­δερ είχε ένα κεί­με­νο 15 σελί­δων που είχε γρά­ψει ο Μπρά­ντο. Με παρέμ­βα­ση του παρα­γω­γού  του “Νονού” η νεα­ρή Ινδιά­να δε διά­βα­σα ολό­κλη­ρη την ανα­κοί­νω­ση και ανα­γκά­στη­κε να απο­χω­ρή­σει χωρίς να παρα­λά­βει το βρα­βείο, αφή­νο­ντας έκπλη­κτους τους παρευ­ρι­σκό­με­νους και τα εκα­τομ­μύ­ρια των τηλε­θε­α­τών που παρα­κο­λου­θού­σαν σε ζωντα­νή σύν­δε­ση την εκδήλωση.

Με εξαί­ρε­ση λίγα άτο­μα που απο­δο­κί­μα­σαν την Λιτλ­φέ­δερ, η πλειο­ψη­φία του κοι­νού χει­ρο­κρό­τη­σε θερ­μά την παρου­σία της.

Την επό­με­νη μέρα οι Τάϊμς της Νέας Υόρ­κης δημο­σί­ευ­σαν ολό­κλη­ρη την δήλω­σή του, ενώ ο αμε­ρι­κα­νι­κός Τύπος γέμι­σε με ανά­μει­κτα, θετι­κά και αρνη­τι­κά σχό­λια, για την πρά­ξη του Μπρά­ντο. Ο σπου­δαί­ος ηθο­ποιός κέρ­δι­σε την συμπά­θεια μεγά­λου μέρους του κόσμου, αλλά έκα­νε και ορι­σμέ­νους ορκι­σμέ­νους εχθρούς στα ψηλά κλι­μά­κια της βιο­μη­χα­νί­ας του θεάματος.

Σε κάθε περί­πτω­ση, ήταν μια πρά­ξη δια­μαρ­τυ­ρί­ας με πολι­τι­κό και κοι­νω­νι­κό αντί­κτυ­πο, που σημά­δε­ψε την ιστο­ρία των τελε­τών απο­νο­μής των βρα­βεί­ων και συνε­χί­ζει να μνη­μο­νεύ­ε­ται μέχρι και σήμερα.