Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Γάζα: Σε 4 μήνες σκοτώθηκαν από το Ισραήλ περισσότερα παιδιά από ό,τι σε τέσσερα4 χρόνια συγκρούσεων ανά τον κόσμο

Περισ­σό­τε­ρα παι­διά δολο­φο­νή­θη­καν στη Λωρί­δα της Γάζας μέσα στους τέσ­σε­ρις μήνες των δολο­φο­νι­κών στρα­τιω­τι­κών επι­χει­ρή­σε­ων του Ισρα­ήλ, παρά σε τέσ­σε­ρα χρό­νια συγκρού­σε­ων ανά τον κόσμο, δήλω­σε ο επι­κε­φα­λής της υπη­ρε­σί­ας του ΟΗΕ για τους Παλαι­στί­νιους πρό­σφυ­γες (UNRWA) Φιλίπ Λαζα­ρι­νί, καταγ­γέλ­λο­ντας έναν «πόλε­μο ενα­ντί­ον των παιδιών».

Το μήνυ­μά του ανα­φέ­ρε­ται στα στοι­χεία των Ηνω­μέ­νων Εθνών, σύμ­φω­να με τα οποία 12.193 παι­διά σκο­τώ­θη­καν σε συγκρού­σεις παγκο­σμί­ως μετα­ξύ 2019 και 2022.

Ο Λαζα­ρι­νί συνέ­κρι­νε τα στοι­χεία αυτά με τις ανα­φο­ρές του υπουρ­γεί­ου Υγεί­ας στη Λωρί­δα της Γάζας, σύμ­φω­να με τις οποί­ες περισ­σό­τε­ρα από 12.300 παι­διά σκο­τώ­θη­καν στο παλαι­στι­νια­κό έδα­φος μετα­ξύ Οκτώ­βρη και τέλη Φλεβάρη.

«Ο πόλε­μος αυτός είναι ένας πόλε­μος κατά των παι­διών. Είναι ένας πόλε­μος κατά της παι­δι­κής τους ηλι­κί­ας και του μέλ­λο­ντός τους», δήλω­σε ο Λαζαρινί.

ΟΗΕ: Στη Γάζα, δεν υπάρχουν πια «βρέφη φυσιολογικού μεγέθους»

Στη Γάζα, οι για­τροί δεν βλέ­πουν πλέ­ον «μωρά φυσιο­λο­γι­κού μεγέ­θους»: αξιω­μα­τού­χος του Οργα­νι­σμού Ηνω­μέ­νων Εθνών δήλω­σε χθες Παρα­σκευή «τρο­μο­κρα­τη­μέ­νος» για τις κατά μέσο όρο 180 γυναί­κες οι οποί­ες, πει­να­σμέ­νες, αφυ­δα­τω­μέ­νες, φέρ­νουν παι­διά στον κόσμο στον παλαι­στι­νια­κό θύλα­κο κάθε μέρα.

«Προ­σω­πι­κά, φεύ­γω από τη Γάζα αυτή την εβδο­μά­δα με τρό­μο για το ένα εκα­τομ­μύ­ριο γυναί­κες και κορί­τσια στη Γάζα, για τις 650.000 γυναί­κες σε ηλι­κία τεκνο­ποί­η­σης, πάνω απ’ όλα για τις 180 γυναί­κες που γεν­νούν καθη­με­ρι­νά», τόνι­σε ο Ντό­μι­νικ Άλεν, επι­κε­φα­λής της αντι­προ­σω­πεί­ας του Ταμεί­ου των Ηνω­μέ­νων Εθνών για τον Πλη­θυ­σμό (UNFPA) στα παλαι­στι­νια­κά εδά­φη, κατά τη διάρ­κεια συνέ­ντευ­ξης Τύπου που παρα­χώ­ρη­σε ψηφια­κά, μέσω βιντε­ο­σύν­δε­σης από την Ιερουσαλήμ.

Μπό­ρε­σε να επι­σκε­φθεί κάποια νοσο­κο­μεία όπου εξα­κο­λου­θούν να λει­τουρ­γούν μαιευ­τή­ρια στο βόρειο τμή­μα της Λωρί­δας της Γάζας — όπου έχουν χάσει τη ζωή τους του­λά­χι­στον 31.000 άνθρω­ποι αφό­του άρχι­σαν οι ισραη­λι­νές στρα­τιω­τι­κές επι­χει­ρή­σεις, κατά το υπουρ­γείο Υγεί­ας της Χαμάς.

«Για­τροί ανέ­φε­ραν πως δεν βλέ­πουν πλέ­ον βρέ­φη φυσιο­λο­γι­κού μεγέ­θους (…) Αντι­θέ­τως, τρα­γι­κά, βλέ­πουν περισ­σό­τε­ρο βρέ­φη που γεν­νιού­νται νεκρά και περισ­σό­τε­ρους θανά­τους νεο­γνών», συνέ­χι­σε ο κ. Άλεν, περι­γρά­φο­ντας έγκυ­ες «εξα­ντλη­μέ­νες, από τον φόβο, από το ότι ανα­γκά­στη­καν να εκτο­πι­στούν επα­νει­λημ­μέ­να, από την πεί­να», από την αφυδάτωση…

«Οι μητέ­ρες θα έπρε­πε να παίρ­νουν τα μωρά τους στην αγκα­λιά τους, όχι να τα τυλί­γουν σε νεκρι­κούς σάκους», ξέσπασε.

Υπο­γράμ­μι­σε επί­σης την έλλει­ψη βασι­κών προ­ϊ­ό­ντων, όπως τα αναι­σθη­τι­κά για περι­πτώ­σεις που χρειά­ζο­νται και­σα­ρι­κές τομές, και κατήγ­γει­λε την άρνη­ση των ισραη­λι­νών αρχών να αφή­σουν να περά­σουν φορ­τία της UNFPA με βοή­θεια, ιδί­ως «κιτ μαιευ­τι­κής», και ότι αφαι­ρούν είδη όπως φακοί, ή φωτο­βολ­ταϊ­κά πλαίσια.

«Αν μπο­ρού­σα να ζωγρα­φί­σω έναν πίνα­κα όσων είδα και άκου­σα όσο ήμουν στη Γάζα (…) είναι εφιάλ­της μεγα­λύ­τε­ρος από ανθρω­πι­στι­κή κρί­ση, είναι κρί­ση για την ανθρω­πό­τη­τα», είπε. «Χει­ρό­τε­ρος από ό,τι θα μπο­ρού­σα να περι­γρά­ψω, από ό,τι δεί­χνουν οι φωτο­γρα­φί­ες, από ό,τι μπο­ρεί­τε να φανταστείτε».

Όσα είδε δια­σχί­ζο­ντας τη βόρεια Λωρί­δα της Γάζας είπε πως «του ράγι­σαν την καρ­διά», κάνο­ντας λόγο για «απε­ρί­γρα­πτα συναι­σθή­μα­τα» στα μάτια των ανθρώπων.

«Όλος ο κόσμος που είδα­με, με τον οποίο μιλή­σα­με, ήταν απο­στε­ω­μέ­νος, τρο­με­ρά αδυ­να­τι­σμέ­νος, πει­νού­σε, έκα­νε χει­ρο­νο­μί­ες προ­σπα­θώ­ντας να μας πει πως χρειά­ζε­ται κάτι να φάει», περιέγραψε.

Αφη­γή­θη­κε ακό­μη ότι περ­νώ­ντας από σημείο ελέγ­χου του στρα­τού, είδε «μικρό αγό­ρι, που ήταν δεν ήταν 5 χρο­νών, να βαδί­ζει τρο­μο­κρα­τη­μέ­νο, με τα χέρια ψηλά, έχο­ντα πίσω του την αδελ­φή του, ένα-δυο χρό­νια μεγα­λύ­τε­ρη, που κρα­τού­σε λευ­κή σημαία».

 

Ο δαί­μων του τυπο­γρα­φεί­ου, του Ηρα­κλή Κακαβάνη

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο