Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η δουλειά μέχρι τον τάφο παρουσιάζεται ως μέτρο …ισότητας και συμπερίληψης!

Μια ακό­μα διά­στα­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης που εντεί­νε­ται και καμου­φλά­ρε­ται από την κυβέρ­νη­ση με τον φερε­τζέ της «κατα­πο­λέ­μη­σης στε­ρε­ο­τύ­πων» και του «ατο­μι­κού δικαιω­μα­τι­σμού» έδω­σε την Πέμ­πτη ο ίδιος ο πρω­θυ­πουρ­γός. Συνο­μι­λώ­ντας με τον Γ. Καπου­τζί­δη σε συνέ­δριο της εφη­με­ρί­δας «LiFo», με θέμα την «προ­ώ­θη­ση της συμπε­ρί­λη­ψης, της δια­φο­ρε­τι­κό­τη­τας και της ορα­τό­τη­τας στους εργα­σια­κούς χώρους και στην κοι­νω­νία», ξεχώ­ρι­σε άλλη μια κατη­γο­ρία ατό­μων που αντι­με­τω­πί­ζει «προ­κα­τα­λή­ψεις». Οπως είπε ο Κυρ. Μητσο­τά­κης, αυτή είναι «οι ηλι­κιω­μέ­νοι συμπο­λί­τες μας», που «κι εκεί υπάρ­χουν στε­ρε­ό­τυ­πα». Να ποιο στε­ρε­ό­τυ­πο εντο­πί­ζει η κυβέρ­νη­ση: «Ο γέρος που δεν μπο­ρεί να δου­λέ­ψει, βγή­κε στη σύντα­ξη και τι θα κάνει από δω και μπρος;». Κάπως έτσι στην αντι­δρα­στι­κή «ατζέ­ντα» της κυβέρ­νη­σης και της ΕΕ, η δου­λειά μέχρι τον τάφο παρου­σιά­ζε­ται ως μέτρο …ισό­τη­τας και συμπε­ρί­λη­ψης! «Γι’ αυτό και αλλά­ξα­με τον νόμο και δώσα­με τη δυνα­τό­τη­τα σε συντα­ξιού­χους να δου­λεύ­ουν», συμπλή­ρω­σε ο Κυρ. Μητσο­τά­κης, ανα­φε­ρό­με­νος στον πρό­σφα­το νόμο της κυβέρ­νη­σης, που «κου­μπώ­νει» με τη διαρ­κή πίε­ση για αύξη­ση των ορί­ων ηλι­κί­ας συντα­ξιο­δό­τη­σης. «Δικαί­ω­μα», λοι­πόν, το να δου­λεύ­ουν μέχρι να πεθά­νουν οι 70άρηδες. Οπως το πάνε, θα βαφτί­σουν «ηλι­κια­κό ρατσι­σμό» και την απα­γό­ρευ­ση της παι­δι­κής εργα­σί­ας, απο­κα­θι­στώ­ντας το «δικαί­ω­μα» που είχε η αστι­κή τάξη στις αρχές του περα­σμέ­νου αιώ­να να εκμε­ταλ­λεύ­ε­ται τα παι­διά της εργα­τι­κής τάξης από τα γεν­νο­φά­σκια τους.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

 

Ο δαί­μων του τυπο­γρα­φεί­ου, του Ηρα­κλή Κακαβάνη

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο