ΓΑΛΛΙΑ: Ο μεγάλος αγώνας των εργαζομένων εντείνει διεργασίες στα συνδικάτα

Χαρακτηριστικές οι διεργασίες και η διαπάλη στο πρόσφατο Συνέδριο της Συνομοσπονδίας CGT

Από τον Γενά­ρη μέχρι σήμε­ρα, οι εργα­ζό­με­νοι της Γαλ­λί­ας έχουν ξεδι­πλώ­σει έναν μεγα­λειώ­δη αγώ­να, με αιχ­μή την πάλη ενά­ντια στον νέο αντια­σφα­λι­στι­κό νόμο της κυβέρ­νη­σης Μακρόν, με μια σει­ρά από σημα­ντι­κά και ελπι­δο­φό­ρα χαρα­κτη­ρι­στι­κά: Με πολύ μεγά­λη μαζι­κό­τη­τα στις κινη­το­ποι­ή­σεις, όπου συμ­με­τέ­χουν εκα­τομ­μύ­ρια απερ­γοί και δια­δη­λω­τές σε όλη τη χώρα, με διάρ­κεια και εναλ­λα­γή στις μορ­φές πάλης, με επα­να­λαμ­βα­νό­με­νες απερ­γί­ες σε σημα­ντι­κούς κλά­δους και μεγά­λους χώρους δου­λειάς, με απερ­για­κές φρου­ρές και απο­κλει­σμούς σε βιο­μη­χα­νι­κές ζώνες, λιμά­νια, διό­δια, σιδη­ρο­δρό­μους κ.α., με ενί­σχυ­ση της εργα­τι­κής — λαϊ­κής αλλη­λεγ­γύ­ης απέ­να­ντι στην επι­χεί­ρη­ση λάσπης από την κυβέρ­νη­ση και αστι­κά επι­τε­λεία, απέ­να­ντι στην κατα­στο­λή και τις επι­στρα­τεύ­σεις απεργών.

Ο μεγά­λος αυτός αγώ­νας και τα σημα­ντι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά του δεν προ­έ­κυ­ψαν από το που­θε­νά. Αγω­νι­στι­κές δυνά­μεις μέσα στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα, συν­δι­κά­τα που συσπει­ρώ­νο­νται στην Παγκό­σμια Συν­δι­κα­λι­στι­κή Ομο­σπον­δία (ΠΣΟ), όπως το Εργα­τι­κό Κέντρο Μασ­σα­λί­ας (UD CGT 13), η Ομο­σπον­δία Εργα­ζο­μέ­νων Χημι­κής Βιο­μη­χα­νί­ας (FNIC CGT) κ.ά., έχουν πρω­το­στα­τή­σει και έχουν βάλει καθο­ρι­στι­κή σφρα­γί­δα, ώστε η συσ­σω­ρευ­μέ­νη λαϊ­κή αγα­νά­κτη­ση για την εντει­νό­με­νη αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή και για τον αντια­σφα­λι­στι­κό νόμο, που απο­τέ­λε­σε τη στα­γό­να που ξεχεί­λι­σε το ποτή­ρι, να βρει αγω­νι­στι­κή διέ­ξο­δο στην πάλη με αυτά τα χαρακτηριστικά.

Έχο­ντας πρω­το­στα­τή­σει και το προη­γού­με­νο διά­στη­μα σε σημα­ντι­κές απερ­για­κές κινη­το­ποι­ή­σεις σε μια σει­ρά από κλά­δους και μεγά­λους χώρους δου­λειάς για τους μισθούς και τις Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις Εργα­σί­ας, οι δυνά­μεις αυτές βρέ­θη­καν από την αρχή στην πρώ­τη γραμ­μή του αγώ­να ενά­ντια στη νέα αντια­σφα­λι­στι­κή επί­θε­ση. Εδω­σαν μάχη για να δυνα­μώ­σει το απερ­για­κό μέτω­πο, πήραν πρω­το­βου­λί­ες για την ενί­σχυ­ση του συντο­νι­σμού και της αλλη­λεγ­γύ­ης, με κοι­νές ανα­κοι­νώ­σεις και παρεμ­βά­σεις τους ανέ­δει­ξαν την ανά­γκη κλι­μά­κω­σης της πάλης, την ανά­γκη να ανα­δει­χθούν αιτή­μα­τα με βάση τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες των εργα­ζο­μέ­νων, όπως το αίτη­μα για μεί­ω­ση των ορί­ων ηλι­κί­ας συντα­ξιο­δό­τη­σης αντί της αύξη­σής τους που προ­ω­θεί­ται στη Γαλ­λία και σε όλη την ΕΕ για την αύξη­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης της εργα­τι­κής τάξης.

Με τη σει­ρά τους, οι μεγά­λες κινη­το­ποι­ή­σεις των εργα­ζο­μέ­νων της Γαλ­λί­ας ενί­σχυ­σαν αυτές τις αγω­νι­στι­κές δυνά­μεις, ενί­σχυ­σαν παρα­πέ­ρα το κύρος τους μέσα στην εργα­τι­κή τάξη, διεύ­ρυ­ναν τα συν­δι­κά­τα και τους συν­δι­κα­λι­στές που συντο­νί­ζο­νται και βρί­σκο­νται σε επα­φή μαζί τους.

Μεγάλη επίδραση στο 53^ο Συνέδριο της CGT

Οι θετι­κές αυτές διερ­γα­σί­ες εκφρά­στη­καν με χαρα­κτη­ρι­στι­κό τρό­πο στο 53ο Συνέ­δριο της CGT (Confederation Generale du Travail — Γενι­κή Συνο­μο­σπον­δία Εργα­σί­ας)* που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε από τις 27 ως τις 30 Μάρ­τη στην πόλη Κλερ­μόν Φεράν, εν μέσω των μεγά­λων κινη­το­ποι­ή­σε­ων των εργα­ζο­μέ­νων της χώρας, που άσκη­σαν επί­δρα­ση και στις ίδιες τις εργα­σί­ες του συνεδρίου.

Μέσα στο συνέ­δριο, στις τοπο­θε­τή­σεις μιας σει­ράς αντι­προ­σώ­πων, πέρα από την κατα­δί­κη της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής, εκφρά­στη­κε παράλ­λη­λα η μεγά­λη δυσα­ρέ­σκεια για την απερ­χό­με­νη ηγε­σία της CGT, για τη λογι­κή του συμ­βι­βα­σμού και του «κοι­νω­νι­κού εται­ρι­σμού» που ακο­λού­θη­σε τα προη­γού­με­να χρόνια.

Μετα­ξύ άλλων, καταγ­γέλ­θη­κε η συμπό­ρευ­σή της με άλλες συμ­βι­βα­σμέ­νες συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγε­σί­ες, αλλά και με τους εκπρο­σώ­πους της μεγα­λο­ερ­γο­δο­σί­ας, με χαρα­κτη­ρι­στι­κή στιγ­μή την «κοι­νή δήλω­ση» που υπέ­γρα­ψαν οι ηγε­σί­ες της CGT και των Συνο­μο­σπον­διών CFDT, FO, CFE-CGC, CFTC με τις μεγα­λύ­τε­ρες εργο­δο­τι­κές οργα­νώ­σεις (MEDEF, CPME, U2P), τον Μάρ­τη του 2020, στην αρχή της παν­δη­μί­ας, στην οποία υπο­γραμ­μι­ζό­ταν η «ανά­γκη κοι­νω­νι­κής συναί­νε­σης», την ώρα που εντει­νό­ταν ολο­μέ­τω­πα η εργο­δο­τι­κή επί­θε­ση ενα­ντί­ον των εργα­ζο­μέ­νων. Μια σει­ρά από Εργα­τι­κά Κέντρα και Ομο­σπον­δί­ες της CGT είχαν καταγ­γεί­λει άμε­σα αυτήν την «κοι­νή δήλω­ση», ως μια «μαχαι­ριά στην πλά­τη των αγω­νι­στών, των εργαζομένων».

Μέσα στις εργα­σί­ες του 53ου Συνε­δρί­ου της CGT, συν­δι­κά­τα που είναι μέλη της ΠΣΟ, μαζί με άλλες αγω­νι­στι­κές δυνά­μεις που αντι­λαμ­βά­νο­νται την ανά­γκη αλλα­γής πλεύ­σης στη Συνο­μο­σπον­δία, έπαι­ξαν πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο για να εκφρα­στεί πιο οργα­νω­μέ­να αυτή η κρι­τι­κή, ενώ το κάλε­σμά τους για αλλα­γή πορεί­ας βρή­κε ευρύ­τε­ρη απή­χη­ση. Την περί­ο­δο άλλω­στε πριν από το συνέ­δριο, μέσα στις μεγά­λες εργα­τι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις, οι αγω­νι­στι­κές αυτές δυνά­μεις οργά­νω­σαν σε μια σει­ρά από πόλεις της χώρας συν­δι­κα­λι­στι­κές συνα­ντή­σεις με σημα­ντι­κή αντα­πό­κρι­ση, θέτο­ντας το βασι­κό ερώ­τη­μα: Τι Συνο­μο­σπον­δία έχου­με ανάγκη;

Καταγράφηκαν μια σειρά από θετικά στοιχεία

Παρά τις δια­δι­κα­στι­κές μεθο­δεύ­σεις στις οποί­ες κατέ­φυ­γε η απερ­χό­με­νη ηγε­σία μέσα στο συνέ­δριο και παρά τις γνω­στές υπο­κρι­τι­κές επι­κλή­σεις στην «ενό­τη­τα», μέσα από αυτήν τη δια­πά­λη κατα­γρά­φη­καν μια σει­ρά από θετι­κά στοιχεία:

Για πρώ­τη φορά στην ιστο­ρία της υπε­ρε­κα­το­ντά­χρο­νης ιστο­ρί­ας της CGT κατα­ψη­φί­στη­κε ο απο­λο­γι­σμός δρά­σης της απερ­χό­με­νης διοί­κη­σης, με το 50,34% των συνέ­δρων να απο­δο­κι­μά­ζει με αυτόν τον τρό­πο τη γραμ­μή συμ­βι­βα­σμού που αυτή ακολούθησε.

Κατα­ψη­φί­στη­κε η συμ­με­το­χή της CGT στο σχή­μα «Ποτέ Ξανά», μία «ομπρέ­λα» που «συνε­νώ­νει» συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις με γνω­στές και μη εξαι­ρε­τέ­ες ΜΚΟ, όπως η Greenpeace, η Attac κ.ά. Η συμ­με­το­χή της CGT είχε απο­φα­σι­στεί από την απερ­χό­με­νη ηγε­σία, παρα­κάμ­πτο­ντας τα συλ­λο­γι­κά όργανα.

Απορ­ρί­φθη­κε η επί­ση­μη πρό­τα­ση του απερ­χό­με­νου γγ της CGT, Phlippe Martinez, για τη δια­δο­χή του στην ηγε­σία της Συνομοσπονδίας.
Η προ­τει­νό­με­νη Marie Buisson είχε μάλι­στα κάνει την εναρ­κτή­ρια ομι­λία στο συνέ­δριο. Το γεγο­νός ωστό­σο ότι ξεκα­θά­ρι­ζε ότι θα απο­τε­λέ­σει τη συνέ­χεια της σημε­ρι­νής ηγε­σί­ας, οδή­γη­σε σε πολύ χαμη­λή απο­δο­χή της από το σώμα του συνε­δρί­ου. Νέα γγ εκλέ­χθη­κε μετά από δια­βου­λεύ­σεις η Sophie Binet.

Ασκή­θη­κε δημό­σια κρι­τι­κή από αντι­προ­σώ­πους στη στά­ση του Philippe Martinez, ο οποί­ος εν μέσω των μεγά­λων κινη­το­ποι­ή­σε­ων για την κατάρ­γη­ση του αντια­σφα­λι­στι­κού νόμου καλού­σε σε «διά­λο­γο — δια­με­σο­λά­βη­ση» με την κυβέρνηση.

Στις αρχαι­ρε­σί­ες για τη νέα ηγε­σία της CGT, οι αγω­νι­στι­κές δυνά­μεις που έθε­σαν την ανά­γκη αλλα­γής πλεύ­σης, εκφρά­στη­καν με τις υπο­ψη­φιό­τη­τες του γγ του Εργα­τι­κού Κέντρου Μασ­σα­λί­ας, Olivier Mateu, και του γγ της Ομο­σπον­δί­ας Εργα­ζο­μέ­νων Χημι­κής Βιο­μη­χα­νί­ας, Emmanuel Lepine.

Η προ­σπά­θεια της απερ­χό­με­νης ηγε­σί­ας να απο­κλεί­σει τις υπο­ψη­φιό­τη­τές τους στο ψηφο­δέλ­τιο για τη νέα εθνι­κή ηγε­σία της CGT συνά­ντη­σε έντο­νες αντι­δρά­σεις από μεγά­λο μέρος του σώμα­τος, που φώνα­ζε χαρα­κτη­ρι­στι­κά «Martinez 49.3», σε μια ανα­φο­ρά στη διά­τα­ξη 49.3 του γαλ­λι­κού Συντάγ­μα­τος που χρη­σι­μο­ποί­η­σε ο Γάλ­λος Πρό­ε­δρος, Εμ. Μακρόν, για να περά­σει τον αντια­σφα­λι­στι­κό νόμο, παρα­κάμ­πτο­ντας ακό­μα και το αστι­κό Κοινοβούλιο.

Παρά τις μεθο­δεύ­σεις αυτές που οδή­γη­σαν στη μη εκλο­γή των δύο συν­δι­κα­λι­στών, το 35% των συνέ­δρων ψήφι­σε υπέρ της υπο­ψη­φιό­τη­τάς τους, δεί­χνο­ντας και με αυτόν τον τρό­πο ότι δια­μορ­φώ­νε­ται μια σημα­ντι­κή μάζα συν­δι­κά­των και συν­δι­κα­λι­στών που τάσ­σο­νται υπέρ μιας αλλα­γής σε ταξι­κή κατεύθυνση.

Σε κάθε περί­πτω­ση, τόσο οι ίδιες οι μαζι­κό­τα­τες εργα­τι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις στη Γαλ­λία, όσο και οι θετι­κές διερ­γα­σί­ες μέσα σε μια ιστο­ρι­κή εργα­τι­κή συνο­μο­σπον­δία, η οποία ωστό­σο έχει εγκλω­βι­στεί εδώ και δεκα­ε­τί­ες στα γρα­νά­ζια του «κοι­νω­νι­κού εται­ρι­σμού» και του συμ­βι­βα­σμού, έρχο­νται να επι­βε­βαιώ­σουν ότι τα πράγ­μα­τα δεν είναι στα­τι­κά, όπως θέλει να μας τα παρου­σιά­ζει η αστι­κή προ­πα­γάν­δα. Επι­βε­βαιώ­νε­ται ότι οι σημε­ρι­νοί αρνη­τι­κοί συσχε­τι­σμοί δεν είναι αμε­τα­κί­νη­τοι και η πρω­το­πό­ρα δρά­ση αγω­νι­στι­κών δυνά­με­ων ανοί­γει μεγά­λες δυνα­τό­τη­τες. Η πάλη των εργα­ζο­μέ­νων είναι αυτή που μπο­ρεί να βάλει τη σφρα­γί­δα της στις ραγδαί­ες εξε­λί­ξεις, να αλλά­ξει τους συσχε­τι­σμούς προς όφε­λός τους, να ανοί­ξει τον δρό­μο για την ανα­τρο­πή της εκμετάλλευσης.

Σημεί­ω­ση:

* Η CGT (Confederation Generale du Travail) είναι η πιο ιστο­ρι­κή συνο­μο­σπον­δία εργα­ζο­μέ­νων της Γαλ­λί­ας. Ηταν μακράν η μεγα­λύ­τε­ρη συνο­μο­σπον­δία της χώρας κατά τον 20ό αιώ­να, ιδρυ­τι­κό μέλος της ΠΣΟ, με πρω­το­πό­ρο ρόλο των κομ­μου­νι­στών συν­δι­κα­λι­στών και με καθο­ρι­στι­κή συμ­βο­λή στην ανά­πτυ­ξη σημα­ντι­κών εργα­τι­κών αγώ­νων. Η επι­κρά­τη­ση του ευρω­κομ­μου­νι­σμού στο Γαλ­λι­κό ΚΚ, η συμ­με­το­χή του σε αντι­λαϊ­κές αστι­κές κυβερ­νή­σεις και στη συνέ­χεια η «εξα­ΰ­λω­σή» του επέ­δρα­σαν αρνη­τι­κά και στην CGT, στον προ­σα­να­το­λι­σμό και την απή­χη­σή της. Το 1995 η CGT απο­χώ­ρη­σε από την ΠΣΟ και στη συνέ­χεια εντά­χθη­κε στην εργα­το­πα­τε­ρι­κή Συνο­μο­σπον­δία Ευρω­παϊ­κών Συν­δι­κά­των (ΣΕΣ) και την αντί­στοι­χη Διε­θνή Συν­δι­κα­λι­στι­κή Συνο­μο­σπον­δία (ITUC). Σε μια πορεία χρό­νων κυριάρ­χη­σαν στην ηγε­σία της οι δυνά­μεις του συμ­βι­βα­σμού και του «κοι­νω­νι­κού δια­λό­γου», των «υπεύ­θυ­νων προ­τά­σε­ων» σε περιό­δους επί­θε­σης στα εργα­τι­κά δικαιώ­μα­τα. Η CGT υπο­χώ­ρη­σε στη 2η θέση σε μέλη και ψήφους εργα­ζο­μέ­νων, πίσω από τη σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή συνο­μο­σπον­δία CFDT. Σε όλη αυτήν την πορεία ωστό­σο, μια σει­ρά από οργα­νώ­σεις — μέλη της CGT, Εργα­τι­κά Κέντρα, Ομο­σπον­δί­ες και αγω­νι­στι­κά συν­δι­κά­τα δια­φο­ρο­ποιού­νται από τις επι­λο­γές της ηγε­σί­ας, παρα­μέ­νουν μέλη της ΠΣΟ, πρω­το­στα­τούν σε σημα­ντι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις και ανα­δει­κνύ­ουν έμπρα­κτα την ανα­γκαιό­τη­τα ταξι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού του συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος για τα συμ­φέ­ρο­ντα των εργαζομένων.

Πηγή Ριζο­σπά­στης

Οι πρώ­τες δηλώ­σεις της η νέας ΓΓ Sophie Binet από το επί­ση­μο site της CGT

Μια ουσια­στι­κή δημο­κρα­τι­κή στιγ­μή για το συνδικάτο

Η από­φα­ση ψηφί­στη­κε με 72,79% (~26% καταψήφισαν)

Πρέ­πει να τα βρού­με μετα­ξύ μας

Αν το συνέ­δριο γινό­ταν σε ηφαι­στεια­κή γη, «απο­τρέ­ψα­με την έκρη­ξη» επέ­μει­νε και μετά­νιω­σε «που μερι­κές φορές είμα­στε πιο σκλη­ροί μετα­ξύ μας παρά με τα αφεντικά».

Φιλο­δο­ξία μας είναι οι ειρη­νι­κές σχέ­σεις στην κοι­νω­νία, όπως αρμό­ζει στην κουλ­τού­ρα των συζη­τή­σε­ων (δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων) και την κουλ­τού­ρα του αγώ­να μας.

Η CGT: πρέπει

1 Να ανα­δεί­ξει κοι­νω­νι­κά και περι­βαλ­λο­ντι­κά ζητή­μα­τα ξεκι­νώ­ντας από τα σχε­τι­κά επαγγέλματα

2 Να δει τη δου­λειά μας στο πλαί­σιο της παγκοσμιοποίησης.

3 “Χαι­ρε­τί­ζω τη φιλο­δο­ξία της CGT για την κατα­πο­λέ­μη­ση κάθε σεξι­στι­κής και σεξουα­λι­κής βίας

Από τον αστι­κό τύπο: Η Sophie Binet είναι κυρί­ως ακτι­βί­στρια: Καθα­ρά μάτια και λαμπε­ρό πρό­σω­πο, άνε­τη στους τηλε­ο­πτι­κούς δέκτες καθώς και πίσω από το μικρό­φω­νο παί­ζο­ντας μπά­λα στην εξέ­δρα. «Απο­φα­σι­σμέ­νη, ενθου­σιώ­δη, χαρι­σμα­τι­κή», τη χαρα­κτή­ρι­σε στέ­λε­χος της Ugict. Η CGT στέλ­νει με την εκλο­γή της «ένα σημά­δι ότι βρι­σκό­μα­στε σε φάση συντο­νι­σμού με το εργα­τι­κό δυνα­μι­κό όπου όλοι οι πολί­τες πρέ­πει να πάρουν μέρος».