Η Διδώ,  η μυθι­κή πρι­γκί­πισ­σα της Τύρου, απο­τε­λού­σε για την κουλ­τού­ρα του υπο­φαι­νό­με­νο μάλ­λον άγνω­στο κεφά­λαιο ‑σε αντί­θε­ση με τη δική μας τη μεγά­λη Διδώ Σωτη­ρί­ου από τα «ματω­μέ­να χώμα­τα» ή την μπα­ρόκ όπε­ρα του Henry Purcell «Διδώ και Αινεί­ας»: αυτό, μέχρι που βγή­καν τα μετά μου­σι­κής έκτα­κτα δελ­τία της ΕΜΥ…

Όλοι πλέ­ον γνω­ρί­ζουν πως ίδρυ­σε την Καρ­χη­δό­να,  ότι ο Βιρ­γί­λιος, στο IV βιβλίο της Αινειά­δας του περι­γρά­φει τον τρα­γι­κό έρω­τά της για τον Αινεία, όταν αυτός πέρα­σε από τη βορειο­α­φρι­κα­νι­κή ακτή (ο οποί­ος Αινεί­ας αντα­πο­κρί­θη­κε στον έρω­τά της, αλλά πήρε εντο­λή από τον Δία να φύγει για την Ιτα­λία κρυ­φά, αλλά  αυτή το κατά­λα­βε, άνα­ψε φωτιά μέσα στην οποία έρι­ξε το ξίφος του, την εικό­να του και καθε­τί που μπο­ρού­σε να της θυμί­ζει την απι­στία του)…

Για να σε εκδικηθώ
σου σκί­ζω τις φωτογραφίες
κι εσύ όπως και εγώ
κομ­μά­τια στις γωνιές και στις πλατείες
τα γράμ­μα­τά σου καίω
μέσα στον πυρε­τό μου
και σβή­νω το όνο­μά σου
μαζί με το δικό μου…

Αλλά η Διδώ το πήγε παρα­πέ­ρα: ανέ­βη­κε στη φωτιά και κάη­κε. Πριν πεθά­νει, κατα­ρά­στη­κε τον Αινεία και έκα­νε έκκλη­ση στους Τυρί­ους να μισούν παντο­τι­νά τους Ρωμαί­ους, οι οποί­οι «ευρι­σκό­με­νοι εν αμύ­νει» ‑όπως σήμε­ρα οι αμε­ρι­κα­νοί, απο­φά­σι­σαν να εξα­φα­νί­σουν τους τρο­μο­κρά­τες από προ­σώ­που γης…

«Ceterum censeo Carthaginem esse delendam», ή «Ceterum autem censeo Carthaginem esse delendam» εν συντο­μία «Carthago delenda est», μάλι­στα ο Κάτων, ο πρε­σβύ­τε­ρος (Marco Porcio Catone ‑με πολ­λούς τίτλους «Μέγας» «Σοφός» κά) συμπλή­ρω­νε το 153 πX. ένα «et preterea censeo [«Και εκτός αυτού», (πιστεύω)] ότι «η Καρ­χη­δό­να πρέ­πει να κατα­στρα­φεί» μια κατά τους ιστο­ρι­κούς  εμμο­νι­κή πρό­τα­ση του, με την οποία σε κάθε του ομι­λία συμπλή­ρω­νε τον…καημό του. Αρχαϊ­στί Cēterum cēnseō Carthāginem esse dēlendam («Δοκεῖ δέ μοι καὶ Καρ­χη­δό­να μὴ εἶναι.» ‑γρά­φει το λυτά­ρι) που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε το 146 πΧ, μετά την ήττα του Αννί­βα (202 πΧ ‑3ος καρ­χη­δο­νια­κός πόλεμος).

☔ 🌞 🌀 🌩️ ⛅ ☀️ ❄️ ☂️

Η Μετε­ω­ρο­λο­γία ‑διε­θνής όρος με ελλη­νι­κή ρίζα (οι αρχαί­οι Έλλη­νες ονό­μα­ζαν «μετέ­ω­ρα» όσα παρα­τη­ρού­σαν στο κατώ­τε­ρο στρώ­μα της ατμό­σφαι­ρας ‑στην τρο­πό­σφαι­ρα) ανή­κει στις θετι­κές επι­στή­μες, με κύριο αντι­κεί­με­νο την έρευ­να των φαι­νο­μέ­νων της ατμόσφαιρας.

Έχο­ντας πια ξεπε­ρά­σει τα «μετε­ω­ρο­λο­γι­κά» του Αρι­στο­τέ­λη, τα 200 και βάλε “σημεία” του Θεό­φρα­στου (80 για τη βρο­χή, 45 για τους αέρη­δες, 50 για καται­γί­δες, 24 για καλο­και­ρί­ες, 7 για πρό­γνω­ση ολό­κλη­ρου έτους !! κλπ), τους ειδούς του Μαρ­τί­ου, τα μερο­μή­νια, το «ξάπλα φεγ­γά­ρι — ορθός καπε­τά­νιος» και εκεί­να τα «ή θα βρέ­ξει ή θα χιο­νί­σει … ή καλό και­ρό θα κάνει» (λαϊ­κή ρήση για τις ‑πάλαι ποτέ αστο­χί­ες πρό­βλε­ψης) κινεί­ται πλέ­ον (με τη βοή­θεια των άφθο­νων ‑και συνε­χώς εξε­λισ­σό­με­νων, ηλε­κτρο­νι­κών μέσων) σε επί­πε­δα που ο νους του απλού ανθρώ­που αδυ­να­τεί να συλλάβει.

ℹ️  Οι μετρή­σεις ατμο­σφαι­ρι­κής πίε­σης, οι μετα­βο­λές της θερ­μο­κρα­σί­ας, οι μετα­κι­νή­σεις αερί­ων μαζών, η εξά­τμι­ση, η υγρα­σία, ο σχη­μα­τι­σμός και η εξέ­λι­ξη των νεφών, η συμπύ­κνω­ση και υγρο­ποί­η­ση των υδρα­τμών, τα ατμο­σφαι­ρι­κά κατα­κρη­μνί­σμα­τα, καθώς και οι μορ­φές από­θε­σης, ο ατμο­σφαι­ρι­κός ηλε­κτρι­σμός, οι καται­γί­δες, η διά­θλα­ση, η ανά­κλα­ση και εκα­το­ντά­δες άλλες παράλ­λη­λα με τη μελέ­τη των φαι­νο­μέ­νων πάνω από στε­ριά και θάλασ­σα, που κάπο­τε γίνο­νταν «χει­ρο­κί­νη­τα», τώρα είναι πια θέμα ενός κλικ ακό­μα και σε μια smart συσκευή ευτε­λούς αξίας.

ℹ️  Παι­χνι­δά­κι πλέ­ον και οι γενε­σιουρ­γές αιτί­ες των φαι­νο­μέ­νων (που κάπο­τε περιο­ρί­ζο­νταν στα «οι χαμη­λές πιέ­σεις της Βαλ­κα­νι­κής, σε συν­δυα­σμό με τις υψη­λές στη βόρειο Ελλά­δα, προ­κα­λούν ισχυ­ρούς έως θυελ­λώ­δεις ανέ­μους εντά­σε­ως ...») φθά­νο­ντας στο σημείο χάρα­ξης (ηλε­κτρο­νι­κών) χαρ­τών και από την μικρή χρο­νι­κά πρό­βλε­ψη ‑με πολ­λές πιθα­νό­τη­τες λάθους, να φθά­σου­με στην ασφα­λή πρό­βλε­ψη για μεγά­λα χρο­νι­κά δια­στή­μα­τα, με animation που συνε­χώς «επι­και­ρο­ποιεί­ται».

Η Εθνι­κή Μετε­ω­ρο­λο­γι­κή Υπη­ρε­σία (ΕΜΥ), που κοντεύ­ει πια τα 90 και για όσους δεν το γνω­ρί­ζουν υπά­γε­ται στις Ένο­πλες Δυνά­μεις και ειδι­κό­τε­ρα στο Γενι­κό Επι­τε­λείο Αερο­πο­ρί­ας (ΓΕΑ), μας έχει φλο­μώ­σει (στην προ Διδούς επο­χή ‑οψό­με­θα!) με «Ζορ­μπά­δες», «Βικτώ­ριες» και πρό­σφα­τα με τον θρυ­λι­κό «Γηρυό­νη».

Veni, vidi, vici… ⁉️

«Ήρθα, είδα, νίκη­σα» είχε ανα­φω­νή­σει με περισ­σή έπαρ­ση — τρί­βο­ντας τα χέρια του από ικα­νο­ποί­η­ση, ο Καί­σα­ρας ενώ συγκέ­ντρω­νε πολ­λα­πλές εξου­σί­ες ισχυ­ρο­ποιώ­ντας τη ρωμαϊ­κή μονοκρατορία.

Κάπως έτσι και το σύγ­χρο­νο αστι­κό κατε­στη­μέ­νο «στο παι­χνί­δι» με τις «ονο­μα­το­δο­σί­ες», που αντι­κα­τέ­στη­σαν τη συνή­θη ρήση «στο έλε­ος της κακο­και­ρί­ας» και απο­τε­λούν τα τελευ­ταία 25 χρό­νια παγκό­σμια πλέ­ον πρα­κτι­κή (κατά περί­πτω­ση και ανα­λό­γως της ψυχο­σύν­θε­σης κάθε χώρας), με συγκε­κρι­μέ­νες και καθό­λου αθώ­ες, στο­χεύ­σεις  όχι και τόσο προ­φα­νείς για τους αμύ­η­τους ‑σε πρώ­τη ανά­γνω­ση τουλάχιστον.

Πολύ σπά­νια ακού­γο­νται πια εκεί­να τα «γλα­φυ­ρά» “η χώρα επη­ρε­ά­ζε­ται από το συν­δυα­σμό των υψη­λών πιέ­σε­ων στη βόρεια βαλ­κα­νι­κή με τις χαμη­λές πιέ­σεις στην ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο με απο­τέ­λε­σμα τη δια­τή­ρη­ση του Β‑ΒΑ ρεύ­μα­τος με μέγι­στη έντα­ση τα 6 μπο­φόρ στο Καρ­πά­θιο. Κατά τα άλλα, το νέο 24ωρο, η απο­γευ­μα­τι­νή αστά­θεια θα περιο­ρι­στεί στα ορει­νά κυρί­ως της Δ‑ΒΔ Ελλά­δας και η θερ­μο­κρα­σία θα κυμαν­θεί στα επί­πε­δα των τελευ­ταί­ων ημε­ρών. Επι­ση­μαί­νε­ται, πάντως, ότι η ψύχρα τη νύχτα και νωρίς το πρωί στα ηπει­ρω­τι­κά και κυρί­ως στα ορει­νά θα είναι αισθητή…

Μάλι­στα, η πομπώ­δης (υπερ)προ­βο­λή από ΜΜΕ και ΜΚΔ λει­τουρ­γεί στον αντί­πο­δα της (υπο­τι­θέ­με­νης) «πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας», δημιουρ­γώ­ντας παράλ­λη­λα στον απλό κόσμο ένα είδος αρμα­γε­δω­νι­κής μοι­ρο­λα­τρί­ας με τη «Μεγά­λη Θλί­ψη» ante portas, λει­τουρ­γώ­ντας και ως κολυμ­βή­θρα του Σιλω­άμ της αναλ­γη­σί­ας του κρά­τους και των εκά­στο­τε πολι­τι­κών του εκπρο­σώ­πων: “veni vidi vasi” -«ήρθα είδα & απήλ­θα» κατά τη λαϊ­κή ρήση «πέρα­σε και δεν ακού­μπη­σε» ‑όσο κι αν επαί­ρο­νται ξετσί­πω­τα για το αντίθετο. 

Στη Βρε­τα­νία και στην Ισλαν­δία βγαί­νουν προει­δο­ποι­ή­σεις εάν οι ριπές των ανέ­μων προ­βλέ­πο­νται να ξεπε­ρά­σουν τους 100 κόμ­βους (Τυφώ­νας Κατη­γο­ρί­ας 3) ενώ σε χώρες όπως η Γαλ­λία, η Ισπα­νία, η Πορ­το­γα­λία και η Ιρλαν­δία δίνο­νται ονο­μα­σί­ες γενι­κά στα χαμη­λά που «θα δημιουρ­γή­σουν προ­βλή­μα­τα» από τον άνεμο.
Η Εθνι­κή Μετε­ω­ρο­λο­γι­κή των ΗΠΑ ωστό­σο βαφτί­ζει σχε­δόν όλα τα βαρο­με­τρι­κά, ενώ …
Στη Γερ­μα­νία πλη­ρώ­νουν οι πολί­τες για να «κλεί­σουν» ονό­μα­τα.
Στην Αμε­ρι­κή η ονο­μα­το­δο­σία ξεκί­νη­σε στις αρχές του 20ού αιώ­να σε πολύ πιο εκτε­τα­μέ­να βαρο­με­τρι­κά χαμη­λά που επη­ρε­ά­ζουν πάρα πολύ πολ­λές περιο­χές, σε συστή­μα­τα δηλα­δή που καλύ­πτουν περιο­χές σε μέγε­θος ίσου ή μεγα­λύ­τε­ρου της κεντρι­κής Μεσογείου.
Μιλά­με για κυκλώ­νες ουσια­στι­κά που έρχο­νται από το Πρά­σι­νο Ακρω­τή­ρι, μπαί­νουν στον Ατλα­ντι­κό και επη­ρε­ά­ζουν κυρί­ως τη νοτιο­α­να­το­λι­κή πλευ­ρά των ΗΠΑ με τάξη μεγέ­θους τους τελεί­ως δια­φο­ρε­τι­κή από αυτά που εκδη­λώ­νο­νται συνή­θως στη Μεσό­γειο και την Ευρώπη.
Στην Ευρώ­πη έχουν περά­σει ‑σπά­νια τέτοια μεγά­λα συστή­μα­τα: για παρά­δειγ­μα η μετε­ω­ρο­λο­γι­κή “βόμ­βα” που είχε δημιουρ­γη­θεί τον Γενά­ρη του 2004 που ήταν κατη­γο­ρία F2 από την κατη­γο­ρία των τυφώ­νων, στην Ελλά­δα ποτέ μέχρι σήμερα.
Στη Γερ­μα­νία αυτή η δια­δι­κα­σία έχει καθα­ρά εμπο­ρι­κό χαρακτήρα.
Ξεκί­νη­σε το 1952 από το Πανε­πι­στή­μιο του Βερο­λί­νου να το κάνει για να καλύ­ψει κάποια έσο­δα από τον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό του και παράλ­λη­λα (που­λώ­ντας) την ικα­νο­ποί­η­ση της ματαιο­δο­ξί­ας ενδια­φε­ρό­με­νων που θέλουν να δώσουν το όνο­μα της επι­λο­γής τους σε ένα και­ρι­κό σύστη­μα: Το βαρο­με­τρι­κό υψη­λό κοστί­ζει 300 ευρώ και το βαρο­με­τρι­κό χαμη­λό 200 (προ­φα­νώς στη λογι­κή nocebo-placebo).…

😂 🙈 😩 😜

Η ιστο­ρία λέει ότι στην Αυστρα­λία του 1903 ένας μετε­ω­ρο­λό­γος είχε μεθύ­σει στη βάρ­δια του για­τί ήταν ερω­το­χτυ­πη­μέ­νος με μια κοπέ­λα, τη Λάου­ρα, η οποία δεν ανταποκρινόταν.
Όταν ξέσπα­σε η κακο­και­ρία, δεν είχε κάνει σωστά τις ανα­λύ­σεις των χαρ­τών και μάλι­στα πάνω στο “L” (“Low” για χαμη­λό βαρο­με­τρι­κό) είχε σημειώ­σει “Laura”.
Αν και τον κορόι­δευαν οι συνά­δελ­φοί του όταν το είδαν, από τότε, όταν σημειω­νό­ταν μια κακο­και­ρία, ο καθέ­νας έβα­ζε και ένα όνο­μα στην κακο­και­ρία, άλλος της γυναί­κας του, άλλος της πεθε­ράς του κτλ. Η τάση αυτή μετα­δό­θη­κε μέσα από τα συνέ­δρια σε όλη τη μετε­ω­ρο­λο­γι­κή κοινότητα.
Την υιο­θέ­τη­σαν περισ­σό­τε­ρο οι Αμε­ρι­κα­νοί, οι οποί­οι συνέ­χι­σαν την ονο­μα­το­δο­σία βαρο­με­τρι­κών χαμη­λών με γυναι­κεία ονόματα.
Μετά, κατά τις δεκα­ε­τί­ες του ’60 και του ’70 δια­μαρ­τυ­ρή­θη­κε το φεμι­νι­στι­κό κίνη­μα που δίνο­νταν μόνο γυναι­κεία ονό­μα­τα και ξεκί­νη­σαν να χρη­σι­μο­ποιού­νται και τα ανδρικά…

Τα media θέλουν κακο­και­ρί­ες με ονό­μα­τα, πολύ απλά για­τί αυτό ανε­βά­ζει τον αριθ­μό των κλικς, την τηλε­θέ­α­ση κλπ., πολύ περισ­σό­τε­ρο με ένα όνο­μα που να προ­κα­λεί δέος, φόβο ή και πανι­κό με το «ακραίο φαι­νό­με­νο» να φτά­σει αν γίνε­ται τα όρια της «μετε­ω­ρο­λο­γι­κής βόμ­βας»

Χέρι-χέρι με την «κλι­μα­τι­κή αλλα­γή» που βρί­σκε­ται στο επί­κε­ντρο των πολι­τι­κών συζη­τή­σε­ων, σε διε­θνή κλί­μα­κα, ενώ ‑σε σχέ­ση με την κάθε φορά κακο­και­ρία (και μάλι­στα στην περί­πτω­ση της χώρας μας) είναι κάτι που υπήρ­χε, υπάρ­χει και θα υπάρ­χει πάντο­τε: όταν καί­γε­ται το δάσος για­τί δεν έχεις επαρ­κή πρό­λη­ψη, απο­γυ­μνώ­νε­ται το βου­νό και δεν ξανα­φυ­τεύ­ε­ται ‑αν και «λεφτά υπάρ­χουν» είναι προ­φα­νές πως ακό­μη και μια συνη­θι­σμέ­νη βρο­χή μπο­ρεί να οδη­γή­σει σε κατα­στρο­φή.

Έτσι δεκά­δες δήθεν «μετε­ω­ρο­λο­γι­κές βόμ­βες» … «σάρω­σαν το λεκα­νο­πέ­διο και τη χώρα» (sic !!) τα τελευ­ταία δυο χρό­νια Αριά­δνη, Βίκτωρ, Γαλά­τεια, Δαί­δα­λος, Ευρυ­δί­κη, Ζήνων, Ηλέ­κτρα, Θησέ­ας, Ιοκά­στη, Κρέ­ο­ντας, Λητώ, Μίνω­ας, Νεφέ­λη, Ξενο­φών, Ορέ­στης, Πηνε­λό­πη, Ραφα­ήλ, Σοφία, Τηλέ­μα­χος, Υπα­τία, Φοί­βος, Χιό­νη, Ωκε­α­νίς …+ τα πρό­σφα­τα (2019) Αντί­νο­ος, Βικτώ­ρια & Γηρυόνης.

👻 Ρέματα που δεν καταλήγουν πουθενά, μελέτες που δεν έγιναν ποτέ…
✔️ Αποκαλυπτικά στοιχεία που δείχνουν τις αιτίες ενός προδιαγεγραμμένου εγκλήματος

Η Κινέ­τα χτυ­πή­θη­κε από τις πλημ­μύ­ρες και φέτος: οι ελλεί­ψεις αντι­πλημ­μυ­ρι­κών έργων και η κατα­στρο­φή μεγά­λου τμή­μα­τος των Γερα­νί­ων από τη φωτιά του 2018, σε συν­δυα­σμό με την κακο­και­ρία, προ­κά­λε­σαν ζημιές σε πάνω από 300 ακί­νη­τα, ενώ πολ­λά αυτο­κί­νη­τα κατα­στρά­φη­καν και ζωές κιν­δύ­νε­ψαν. Μετά τη φωτιά του περ­σι­νού καλο­και­ριού, η περιο­χή έχει πλημ­μυ­ρί­σει τρεις φορές.
Μετά την περ­σι­νή πύρι­νη κατα­στρο­φή των Γερα­νί­ων, όπου κατα­στρά­φη­κε η μισή βλά­στη­ση της περιο­χής, δεν έχει υλο­ποι­η­θεί έργο υδρο­νο­μί­ας στα καμένα.
Σύμ­φω­να δε με δηλώ­σεις στε­λε­χών της Περι­φέ­ρειας, δεν υπάρ­χει καν μελέ­τη για τέτοιο έργο.
Εξάλ­λου, οι αντι­πλημ­μυ­ρι­κές διευ­θε­τή­σεις των ρεμά­των στην παλιά Εθνι­κή Οδό σε έξι σημεία είναι ανύ­παρ­κτες και οι αρμό­διοι το ξέρουν κάθε φορά που εκδη­λώ­νε­ται πλημμύρα.
Γι’ αυτό, σχε­δόν τα ίδια σπί­τια που είχαν ζημιές πέρυ­σι είχαν και φέτος, διό­τι είναι τα ίδια σημεία που προ­κα­λούν το μεγά­λο πρό­βλη­μα όπως «κατε­βαί­νουν» τα ρέματα.
Επι­πλέ­ον, η νέα Εθνι­κή Οδός (Αυτο­κι­νη­τό­δρο­μος 8 [Α8] ή Ολυ­μπία οδός) έχει προ­κα­λέ­σει μεγα­λύ­τε­ρα προ­βλή­μα­τα, αφού για την ουσια­στι­κή διευ­θέ­τη­ση των ρεμά­των μετά την κατα­σκευή της δεν έγι­ναν τα ανα­γκαία έργα, και γι’ αυτό πλημ­μύ­ρι­σε σε δύο σημεία.
Μπα­ζω­μέ­να ρέμα­τα: Αξί­ζει να σημειω­θεί ότι η Κινέ­τα έχει αρκε­τά ρέμα­τα, πολ­λά από τα οποία δεν κατα­λή­γουν που­θε­νά, αφού έχουν μπαζωθεί.
Η ευρύ­τε­ρη περιο­χή της Κινέ­τας, που περι­λαμ­βά­νει τις ανα­το­λι­κές και νοτιο­α­να­το­λι­κές πλα­γιές των Γερα­νί­ων, αριθ­μεί δεκά­δες μικρά, μεσαία και μεγά­λα ρέμα­τα, τα οποία κατα­λή­γουν σε τέσ­σε­ρις κύριους κλά­δους που εκβάλ­λουν στη θάλασσα.
Τα δύο κυριό­τε­ρα δίκτυα — και τα πιο επι­κίν­δυ­να — είναι της Πίκας στα νοτιο­δυ­τι­κά και της Αμυ­γδα­λιάς στα βορειο­α­να­το­λι­κά. Οι εκβο­λές και των δύο ρεμά­των υφί­στα­νται πιέ­σεις και επεμ­βά­σεις που έχουν αλλοιώ­σει σημα­ντι­κά τη φυσι­κή τους λει­τουρ­γία και έχουν αυξή­σει παράλ­λη­λα τον πλημ­μυ­ρι­κό κίν­δυ­νο, όπως συνέ­βη με την τελευ­ταία νερο­πο­ντή στο ρέμα της Πίκας.
Η μεγα­λύ­τε­ρη κατα­στρο­φή έχει γίνει στην υδρο­λο­γι­κή λεκά­νη του ρέμα­τος της Πίκας, γεγο­νός που αύξη­σε σημα­ντι­κά τον πλημ­μυ­ρι­κό κίν­δυ­νο στα κατά­ντη του ρέμα­τος, δηλα­δή στο πεδι­νό τμή­μα του που κατα­λή­γει στη θάλασ­σα, ενώ απαι­τεί­ται να γίνουν άμε­σες επεμ­βά­σεις στα ορει­νά τμή­μα­τα του συγκε­κρι­μέ­νου ρέματος.
Χαρα­κτη­ρι­στι­κά, δίπλα από την οδό Θάσου υπάρ­χει ρέμα που η συνέ­χειά του, μετά την ΠΕΟ Αθή­νας — Κορίν­θου, κατα­λή­γει σε… μάντρα ξενο­δο­χεί­ου, αντί για τη θάλασσα.
Μάλι­στα, ένοι­κος σπι­τιού της περιο­χής βρέ­θη­κε μισό­γυ­μνος και σχε­δόν λιπό­θυ­μος πάνω σε μια ελιά, ενώ γεί­το­νας κατά­φε­ρε και τον έσω­σε για να μετα­φερ­θεί τραυ­μα­τι­σμέ­νος σε νοσο­κο­μείο. Πέρυ­σι το Σεπτέμ­βρη είχε πλη­γεί πάλι η ίδια περιο­χή και οι μαγα­ζά­το­ρες της περιο­χής, όπως και οι ιδιο­κτή­τες κατοι­κιών, δεν αποζημιώθηκαν.
Μεγά­λες ζημιές: Η υπερ­χεί­λι­ση του ρέμα­τος της Πίκας προ­κά­λε­σε μεγα­λύ­τε­ρες ζημιές στη γύρω περιο­χή. Πρό­κει­ται για ένα από τα κεντρι­κό­τε­ρα ρέμα­τα της Κινέ­τας, που μετα­φέ­ρει τα νερά των βρο­χο­πτώ­σε­ων και τα περισ­σό­τε­ρα απο­στραγ­γί­σμα­τα από τα Γερά­νια Ορη.
Σύμ­φω­να με εκτι­μή­σεις, για να γεμί­σει το ρέμα αυτό από φερ­τά υλι­κά και προ­σχώ­σεις χρειά­ζο­νται περί­που 100 χρόνια.
Τώρα όχι μόνο γέμι­σε, αλλά στο σημείο της γέφυ­ρας είχε κάνει υπερ­χεί­λι­ση και από τα φερ­τά υλι­κά «πήρε ύψος» ο πυθ­μέ­νας του, ο οποί­ος έχει βάθος πάνω από πέντε μέτρα, πολύ κοντά στην κοί­τη του.
Αυτήν τη στιγ­μή το ρέμα είναι ακό­μη μπα­ζω­μέ­νο από τα φερ­τά υλι­κά και χρή­ζει άμε­σης παρέμ­βα­σης. Αντί­στοι­χες παρεμ­βά­σεις χρειά­ζο­νται και τα υπό­λοι­πα ρέμα­τα, πολ­λά από τα οποία «χάνο­νται» στο ύψος της ΝΕΟ, αλλά και πιο πριν.
Ανά­με­σα στα φερ­τά υλι­κά ήταν και κορ­μοί από κορ­μο­πλέγ­μα­τα που χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν στα Γερά­νια Ορη ως πρώ­το μέτρο μετά τις πυρ­κα­γιές. Η καθυ­στέ­ρη­ση που σημειώ­θη­κε στην έναρ­ξη αυτών των έργων, που άρχι­σαν μήνες μετά τη φωτιά των Γερα­νί­ων, οι τρεις δια­φο­ρε­τι­κές φάσεις τους λόγω των προ­βλη­μά­των στη χρη­μα­το­δό­τη­σή τους, οι μικρές σφή­νες στή­ρι­ξης πολ­λών κορ­μο­πλεγ­μά­των και το χώμα που είχε ήδη φύγει από το βου­νό μετά την περ­σι­νή πυρ­κα­γιά συντέ­λε­σαν στο να μην μπο­ρούν να στα­θε­ρο­ποι­η­θούν τα κορ­μο­πλέγ­μα­τα και να παρα­συρ­θούν και αυτά. Εκτός από τα κορ­μο­πλέγ­μα­τα, κανέ­να αντι­πλημ­μυ­ρι­κό έργο με σκυ­ρό­δε­μα δεν έχει γίνει στο βουνό.
Σύμ­φω­να με ειδι­κούς, ρέμα­τα που προ­έρ­χο­νται από γυμνές από βλά­στη­ση υδρο­λο­γι­κές λεκά­νες στο ορει­νό τμή­μα τους και τα οποία στη δια­δρο­μή τους διέρ­χο­νται από έντο­να δομη­μέ­νους αστι­κούς χώρους, όπου δεν υφί­στα­ται καμία προσ­ρό­φη­ση του νερού, γίνο­νται στις πλημ­μυ­ρι­κές συν­θή­κες θανατηφόρα.
Ετσι, για άλλη μια φορά οι κάτοι­κοι της περιο­χής μόνο από τύχη δεν θρή­νη­σαν θύματα.
Όταν συνε­δρί­α­σε το Δημο­τι­κό Συμ­βού­λιο στα Μέγα­ρα, οι παρα­τά­ξεις «περί άλλων τύρ­βα­ζαν» και μόνο η «Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση», ανέ­δει­ξε στην τοπο­θέ­τη­σή της τις πραγ­μα­τι­κές ευθύ­νες και τις βασι­κές αιτί­ες της καταστροφής.
Και φυσι­κά, δεν πάρ­θη­καν απο­φά­σεις για ένα διεκ­δι­κη­τι­κό πλαί­σιο που να καλύ­πτει όλες τις ζημιές που έχουν πάθει οι πλημ­μυ­ρό­πλη­κτοι, είτε είναι μόνι­μοι κάτοι­κοι είτε δια­τη­ρούν παρα­θε­ρι­στι­κές κατοι­κί­ες στην περιο­χή (ο δήμαρ­χος Μεγά­ρων δήλω­σε πως έχει υπο­βά­λει αίτη­μα στις αρμό­διες υπη­ρε­σί­ες για απο­ζη­μιώ­σεις μόνο των μόνι­μων κατοίκων).
Τίπο­τε για απο­ζη­μιώ­σεις στους πλη­γέ­ντες και να καλύ­πτουν το 100% της ζημιάς, με δεδο­μέ­νο ότι η πλειο­ψη­φία αυτών των ανθρώ­πων είχαν υπο­στεί ξανά ζημιές από πλημ­μύ­ρα και τις απο­κα­τέ­στη­σαν μόνοι τους, χωρίς καμία αποζημίωση.
Καμιά από­φα­ση για εργα­σί­ες στο μπα­ζω­μέ­νο ρέμα της Πίκας από τα φερ­τά υλι­κά, με δεδο­μέ­νο ότι ο χει­μώ­νας είναι μπροστά.
Ούτε σχε­δια­σμός για άμε­ση διευ­θέ­τη­ση των ρεμά­των της περιο­χής, παίρ­νο­ντας υπό­ψη ότι οι λεκά­νες απορ­ρο­ής είναι μεγά­λες και απαι­τού­νται ολο­κλη­ρω­μέ­να και συν­δυα­σμέ­να μέτρα από τον ορει­νό όγκο, την Εθνι­κή Οδό, μέσα στον οικι­σμό μέχρι και τη θάλασσα.

👥👤

Ο δήθεν «πλου­ρα­λι­σμός» της πληροφορίας
🌊 (υπερ)πλη­ρο­φό­ρη­ση ➗ (παρα)πλη­ρο­φό­ρη­ση 🌀

Oι πλη­γέ­ντες έμα­θαν (αλλά ‑φυσι­κά, δεν τους έσω­σε αυτό) πως «μεγά­λα ήταν τα ύψη της βρο­χής» για την ακρί­βεια «211 χιλιο­στά» (ΣΣ |> ανά­θε­μα κι αν κατα­λα­βαί­νει ο απλός άνθρω­πος τι σημαί­νει το νού­με­ρο…) και 11.605 είναι οι κεραυ­νοί που κατέ­γρα­ψε το σύστη­μα ανί­χνευ­σης «ΖΕΥΣ» του Εθνι­κού Αστε­ρο­σκο­πεί­ου Αθη­νών κατά το τρι­ή­με­ρο 24/26-Νοε (και μάλι­στα 2.972 έπε­σαν στη θάλασ­σα και 8.633 στην ξηρά ‑sic!~)

Το μεγα­λύ­τε­ρο ολι­κό ύψος βρο­χής λοι­πόν κατα­γρά­φη­κε στον σταθ­μό των Αγί­ων Θεο­δώ­ρων (211mm) και ακο­λού­θη­σαν Θάσος (186), Λήμνος (186), Αμό­νι Κοριν­θί­ας (175), ‘Αγιος Παύ­λος-Κου­τσού­φλια­νη (163), Σιμω­νό­πε­τρα Αγί­ου Όρους (161), Έμπω­νας Ρόδου (154) κλπ.

ΣΣ |>
«Ύψος» (βρο­χής) ονο­μά­ζε­ται η ποσό­τη­τα του νερού που φθά­νει στο έδα­φος όταν βρέ­χει και αφο­ρά ορι­ζό­ντια επι­φά­νεια χωρίς να υπάρ­χει απώ­λεια από απορ­ρό­φη­ση ή εξά­τμι­ση (ας πού­με ένα μεταλ­λι­κό ταψί) και πάντα σε ένα ορι­σμέ­νο χρο­νι­κό διά­στη­μα. Την μετρά­με σε χιλιο­στά (mm).
Στον ελλα­δι­κό χώρο σαν (ετή­σια) βρο­χό­πτω­ση εννο­ού­με το ύψος βρο­χής από 1 Σεπ κάθε έτους, μέχρι και 31-Αυγ του επό­με­νου έτους.
Γεω­γρα­φι­κή κατα­νο­μή βρο­χο­πτώ­σε­ων (βασι­κά στοι­χεία μακροκλίμακας)
Τα μέγι­στο της βρο­χό­πτω­σης σημειώ­νε­ται στη Δυτι­κή Ελλά­δα όπου σημα­ντι­κό ρόλο παί­ζει το ανά­γλυ­φο και ιδιαί­τε­ρα η ορο­σει­ρά της Πίν­δου (ομβρο­πλευ­ρά) ενώ η Θεσ­σα­λι­κή πεδιά­δα απο­τε­λεί περί­πτω­ση ομβροσκιάς
Τα ελά­χι­στο της βρο­χό­πτω­σης σημειώ­νε­ται στην Ανα­το­λι­κή Πελο­πόν­νη­σο, Αττι­κή και Κυκλάδες
Η Δυτι­κή Κρή­τη έχει μεγα­λύ­τε­ρο ύψος βρο­χής από την Ανατολική
Αυξη­μέ­νο ύψος βρο­χής πάνω από τους ορει­νούς όγκους της Ροδό­πης αλλά μικρό­τε­ρο στις πεδιά­δες Θεσ­σα­λο­νί­κης & Σερ­ρών λόγω της επί­δρα­σης των ξηρών καθο­δι­κών ανέ­μων (Βαρ­δά­ρης)
✔️  Για να κατα­λά­βου­με τι είναι (1) χιλιο­στό βρο­χής (1mm) μπο­ρού­με να πού­με ότι αν πέσει σε μια επι­φά­νεια (1)m2 θα μαζευ­τεί (1) λίτρο, σε ένα στρέμ­μα 1000 λίτρα κοκ.

Που σημαί­νει ότι σε μια μεγά­λη λεκά­νη απορ­ρο­ής πχ. του ρέμα­τος Πίκας κάθε 1mm αντι­στοι­χεί σε χιλιά­δες (m3). Που αν δεν έχουν ομα­λή διέ­ξο­δο συμπα­ρα­σύ­ρουν τα πάντα στο δρό­μο τους.
Βέβαια έχει σημα­σία και ο χρό­νος (διάρ­κεια) της βροχόπτωσης:
Είναι τελεί­ως δια­φο­ρε­τι­κό μια δυνα­τή βρο­χή στα­θε­ρή (πχ) σε ένα 2ήμερο και τελεί­ως άλλο πράγ­μα να «κάνει τον κατα­κλυ­σμό» σε 1–2 ώρες.
Από την άπο­ψη αυτή τα νού­με­ρα (ύψος βρο­χής κλπ) είναι σχε­τι­κά
Σε κάθε περί­πτω­ση, τίπο­τε από αυτά δεν θα συμ­βεί σε μια καλά δεντρω­μέ­νη έκτα­ση, που απορ­ρο­φά­ει το μεγα­λύ­τε­ρο % της νεροποντής.
Και ο Γηρυό­νης θα ήταν μάλ­λον τελεί­ως άγνω­στος ή το πολύ-πολύ κάποιοι θα τον είχαν απλά ακου­στά για τα βόδια του, μέσω του δέκα­του άθλου του Ηρα­κλή, στη μακρι­νή  νήσο Ερύ­θεια της Ισπανίας…

(το 2ο μέρος αύριο) 👀