Για το μόρφωμα Κασιδιάρη: Ναζιστικά τερτίπια, συστημική αβάντα και κροκοδείλια δάκρυα

Πρό­ε­δρος — «μπρο­στά­ρης» στο μόρ­φω­μα του ναζι­στή κατά­δι­κου Ηλία Κασι­διά­ρη ανέ­λα­βε μέσα στη βδο­μά­δα ο — «πιο σύστη­μα πεθαί­νεις» — πρώ­ην αντει­σαγ­γε­λέ­ας του Αρεί­ου Πάγου Ανα­στά­σιος Κανελ­λό­που­λος, σε μια εμφα­νή προ­σπά­θεια το ναζι­στι­κό σχή­μα να πετύ­χει την κάθο­δο στις εκλο­γές προ­σπερ­νώ­ντας τη σχε­τι­κή τρο­πο­λο­γία που ψηφί­στη­κε πρό­σφα­τα στη Βουλή.

Οσον αφο­ρά τον συγκε­κρι­μέ­νο, δεν πρό­κει­ται για κάποιο και­νούρ­γιο φρού­το του εθνι­κι­στι­κού — φασι­στι­κού χώρου μιας και ίδρυ­σε τον Φλε­βά­ρη του 2022 το ΕΑΝ, ένα ακό­μα ακρο­δε­ξιό μόρ­φω­μα με τις γνω­στές ξενο­φο­βι­κές θέσεις και τις βαθιές υπο­κλί­σεις στο κεφά­λαιο, πρώ­τα από όλα στους εφο­πλι­στές και στη ναυ­τι­λία, στης οποί­ας… «τα μεγά­λα επι­τεύγ­μα­τα ουδε­μία συμ­με­το­χή έχει το κρά­τος», στους μεγα­λο­ξε­νο­δό­χους κ.λπ. Η πολι­τι­κή του δια­δρο­μή ξεκι­νά­ει πάντως από το ΠΑΣΟΚ και την Αχα­ΐα, ενώ την ίδια ώρα δημο­σιεύ­μα­τα έκα­ναν λόγο για «στε­νές» σχέ­σεις με εφο­πλι­στές αλλά και στε­λέ­χη της ΝΔ, που έσπευ­σαν ωστό­σο να δια­ψεύ­σουν. Απο­στά­σεις πήραν με κοι­νή τους δήλω­ση και τα αδέρ­φια του, επί­σης δικα­στι­κοί στον Αρειο Πάγο και δικη­γό­ροι, ανα­φέ­ρο­ντας τη δια­φω­νία τους.

Οπως και να ‘χει, και με την εν λόγω κίνη­ση όπως και τη θέση του εν λόγω στον κρα­τι­κό μηχα­νι­σμό, επι­βε­βαιώ­νε­ται για μια ακό­μα φορά ότι τα ναζι­στι­κά μορ­φώ­μα­τα απο­τε­λούν «σάρ­κα από τη σάρ­κα» του συστή­μα­τος και πάντα στις υπη­ρε­σί­ες του απέ­να­ντι στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνημα.

Σπεύ­δουν άλλω­στε να δικαιώ­σουν αυτόν τον ρόλο και τα υπό­λοι­πα κόμ­μα­τα, με πρώ­τους τους ΝΔ — ΣΥΡΙΖΑ, όπως και τα ΜΜΕ, που όλες τις τελευ­ταί­ες βδο­μά­δες ξεσκο­νί­ζουν το δήθεν «αντι­συ­στη­μι­κό» κου­στου­μά­κι της ναζι­στι­κής οργά­νω­σης, επι­χει­ρώ­ντας, ο καθέ­νας για τους δικούς του λόγους, να σπρώ­ξει εκεί λαϊ­κές δυνάμεις.

Ενδει­κτι­κά είναι όσα είπε προ­α­ναγ­γέλ­λο­ντας την κατά­θε­ση της τρο­πο­λο­γί­ας ο υπουρ­γός Εσω­τε­ρι­κών, Μ. Βορί­δης, ο οποί­ος έσπευ­σε να παρου­σιά­σει ως «αντι­συ­στη­μι­κή» ψήφο την ψήφο στο ναζι­στι­κό μόρ­φω­μα ισχυ­ρι­ζό­με­νος πως «η αντι­συ­στη­μι­κή ψήφος, να το πω έτσι, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα προ­φα­νώς και δεν απο­τε­λεί λύση και δεν παρά­γει ουσια­στι­κές προ­τά­σεις. Απο­τε­λεί ένα είδος τυφλής δια­μαρ­τυ­ρί­ας και, ναι, χρή­ζει πολι­τι­κής αντιμετωπίσεως».

Αλλω­στε, την ίδια ώρα, δεν έχουν κανέ­να πρό­βλη­μα να συνα­γε­λά­ζο­νται και να αβα­ντά­ρουν τέτοιες δυνά­μεις, όπως δεί­χνουν τα παρα­δείγ­μα­τα του Εργα­τι­κού Κέντρου Πύρ­γου, όπου στο ίδιο ψηφο­δέλ­τιο συνυ­πάρ­χουν υπο­ψή­φιοι της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ με τους φασί­στες του Κασι­διά­ρη, ο «συνα­γε­λα­σμός» Τσί­πρα με τους «κομ­μου­νι­στο­φά­γους» της Ενω­σης Στρα­τιω­τι­κών που διορ­γα­νώ­νει τις γιορ­τές μίσους στο Βίτσι κ.ο.κ.

Κατά τ’ άλλα όλοι τους χύνουν τώρα κρο­κο­δεί­λια δάκρυα για το ενδε­χό­με­νο το μόρ­φω­μα Κασι­διά­ρη να κατέ­βει στις εκλο­γές. Κάνουν πως δεν ξέρουν τίπο­τα για το ότι με δική τους ευθύ­νη, των δια­δο­χι­κών κυβερ­νή­σε­ων ΝΔ — ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ξανά ΝΔ, η δίκη σέρ­νε­ται επί 8 χρό­νια, και ακό­μα να υπάρ­ξει τελε­σί­δι­κη κατα­δί­κη, η οποία βέβαια θα έκα­νε περιτ­τή και τη σημε­ρι­νή συζή­τη­ση και το παι­χνι­δά­κι για το αν θα κατέ­βουν ή όχι στις εκλο­γές οι κατα­δι­κα­σμέ­νοι ναζιστές.

Την ίδια ώρα, λίγες μέρες απ’ όταν η κυβέρ­νη­ση ανα­κοί­νω­σε ότι με την τρο­πο­λο­γία της «κλεί­νει το παρά­θυ­ρο» για τη συμ­με­το­χή του μορ­φώ­μα­τος στις εκλο­γές, την Παρα­σκευή κατέ­θε­σε και συμπλη­ρω­μα­τι­κή τρο­πο­λο­γία που ανα­μέ­νε­ται να ψηφι­στεί την Τρί­τη στη Βου­λή. Η αλλα­γή αφο­ρά τον τρό­πο που θα παρ­θεί η από­φα­ση από τον Αρειο Πάγο (στις 5/5 θα ανα­κοι­νω­θεί) από την Ολο­μέ­λεια του αρμό­διου Α1 τμή­μα­τος και όχι μόνο από πεντα­με­λή επι­τρο­πή, όπως και ότι αυτή μπο­ρεί να ζητή­σει τεκ­μη­ρί­ω­ση από τις αρμό­διες δικα­στι­κές ή άλλες αρχές.

Δεν ακου­μπά δηλα­δή τον πυρή­να της αντι­δρα­στι­κής ρύθ­μι­σης που εισά­γει επι­κίν­δυ­νες γενι­κεύ­σεις και προ­ϋ­πο­θέ­σεις για τη συμ­με­το­χή κομ­μά­των στις εκλο­γές, τα οποία θα περ­νούν από ευρύ­τε­ρο έλεγ­χο για το αν «η οργά­νω­ση και η δρά­ση τους εξυ­πη­ρε­τούν την ελεύ­θε­ρη λει­τουρ­γία του δημο­κρα­τι­κού πολι­τεύ­μα­τος», αφή­νει ορθά­νοι­χτη την πόρ­τα στην απα­ρά­δε­κτη θεω­ρία των «δύο άκρων», με την οποία απα­γο­ρεύ­ο­νται Κομ­μου­νι­στι­κά Κόμ­μα­τα σε όλη την ΕΕ, ενώ με την έννοια της «πραγ­μα­τι­κής ηγε­σί­ας» ανοί­γει κερ­κό­πορ­τα για τον έλεγ­χο στο εσω­τε­ρι­κό των κομμάτων.

Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από τον «Ριζο­σπά­στη».

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα