Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Γιώργης Μωραΐτης: Θαρραλέος, ατρόμητος, αλύγιστος, λαϊκός αγωνιστής, κομμουνιστής

Απο­χαι­ρε­τι­σμός του σ. Γιώρ­γου Μωρα­ΐ­τη, από το Σπύ­ρο Χαλ­βα­τζή, πρό­ε­δρο (σ.σ. τότε αντι­πρό­ε­δρο) του Συν­δέ­σμου Φυλα­κι­σθέ­ντων και εξο­ρι­σθέ­ντων Αντι­στα­σια­κών 1967–1974.

Ο Σύν­δε­σμος Φυλα­κι­σθέ­ντων και Εξο­ρι­σθέ­ντων Αντι­στα­σια­κών 1967–74, απο­χαι­ρε­τά σήμε­ρα ένα εκλε­κτό μέλος του. Το σ. Γιώρ­γο Μωραΐτη.

Εναν θαρ­ρα­λέο, ατρό­μη­το, αλύ­γι­στο, λαϊ­κό αγω­νι­στή, κομμουνιστή.

Θαρ­ρα­λέ­ος, για­τί πάλε­ψε με το όπλο στο χέρι ενά­ντια στο Γερ­μα­νό κατα­χτη­τή, ενά­ντια στους Εγγλέ­ζους και τους Αμε­ρι­κά­νους ιμπε­ρια­λι­στές, για τη λευ­τε­ριά του λαού, για τη σοσια­λι­στι­κή Ελλάδα.

Ατρό­μη­τος, για­τί σε δύσκο­λους και­ρούς, στα “πέτρι­να χρό­νια”, ήρθε παρά­νο­μος στην Ελλά­δα, στα μέσα της δεκα­ε­τί­ας του ΄50, για να συνε­χί­σει τον αγώνα.

Αλύ­γι­στος, για­τί στα πολ­λά χρό­νια των φυλα­κών και των κατα­τρεγ­μών, στά­θη­κε όρθιος, στην πρώ­τη γραμ­μή της πάλης και ενά­ντια στη δικτα­το­ρία 1967–74.

Λαϊ­κός αγω­νι­στής, κομ­μου­νι­στής, με το χαμό­γε­λο, την απέ­ρα­ντη αισιο­δο­ξία, με τη συνε­χή προ­σπά­θεια να προ­βάλ­λει την πολι­τι­κή και τις θέσεις του ΚΚΕ από όποιο μετε­ρί­ζι. Με λόγο γρα­φτό και προ­φο­ρι­κό, για το συμ­φέ­ρον της εργα­τι­κής τάξης, του λαού.

Με τη συνε­χή παρό­τρυν­ση στους νέους αγω­νι­στές της ΚΝΕ, να μελε­τά­νε και να παλεύ­ουν οργα­νω­μέ­να, συλλογικά.

Όλοι, όσοι τον γνω­ρί­σα­με, είτε στις φυλα­κές, είτε στην πολι­τι­κή και κομ­μα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα, νοιώ­θου­με ότι πήρα­με πολ­λά, από την ηθι­κή του στά­ση, από τη δρά­ση του, από τη φυσι­κή του παρουσία.

Σε ευχα­ρι­στού­με σύντροφε
Το χνά­ρι σου θα το ακολουθήσουμε
Ωρα σου καλή αγα­πη­μέ­νε Γιώργη.

halvatzis

27–9‑2018

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο