Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Γράμμα από την Πεσκάρα…

Σήμε­ρα η Ιτα­λία ξεπέ­ρα­σε σε αριθ­μό θανά­των από τον Covid-19 την πρώ­τη πλη­γεί­σα Κίνα.

Η σύγκρι­ση μιας χώρας 60 εκα­τομ­μυ­ρί­ων σε σχέ­ση μιας με 1,3 δισε­κα­τομ­μύ­ρια πλη­θυ­σμό μας κάνει να συνει­δη­το­ποιού­με το πόσο μεγα­λύ­τε­ρο αντί­κτυ­πο έχει η εξά­πλω­ση του θανα­τη­φό­ρου αυτού ιού δυστυ­χώς σε εμάς.

Η κατά­στα­ση του δημό­σιου συστή­μα­τος υγεί­ας, οι λάθος χει­ρι­σμοί, η αδια­φο­ρία για τα πιο ασθε­νή τμή­μα­τα του κοι­νω­νι­κού συνό­λου, («εντά­ξει μωρέ, συντα­ξιού­χοι είναι, ποσό και­ρό θα τους πλη­ρώ­νου­με» και τι σημαί­νει αυτό άρα­γε σε μια χώρα με το γηραιό­τε­ρο πλη­θυ­σμό στην Ευρώ­πη…), η ατέρ­μο­νη προ­σπά­θεια για το μέγι­στο κέρ­δος από τις μεγά­λες επι­χει­ρή­σεις ειδι­κά σε πόλεις της βόρειας Ιτα­λί­ας όπως το Μιλά­νο όπου παρά­γε­ται σχε­δόν το 30% του ιτα­λι­κού ΑΕΠ, οδή­γη­σαν στο να μη στα­μα­τή­σου­με τη βιο­μη­χα­νία, να μη στα­μα­τή­σου­με άλλες κερ­δο­φό­ρες επι­χει­ρή­σεις, ας συνε­χι­στεί η οικο­νο­μία να κυλά­ει με το ρίσκο όποιων παρά­πλευ­ρων απωλειών.

Βέβαια, όταν γνώ­μο­νας για τις απο­φά­σεις μιας κυβέρ­νη­σης μιας χώρας είναι τα συμ­φέ­ρο­ντα των λίγων των μεγά­λων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων και όχι όπως θα έπρε­πε, να έχει προ­τε­ραιό­τη­τα η δημό­σια υγεία, τότε το κύριο ζήτη­μα είναι να μην δια­κο­πεί η επι­χει­ρη­μα­τι­κή δραστηριότητα.

Έτσι, πολ­λοί τομείς της βιο­μη­χα­νί­ας της Β. Ιτα­λί­ας, που θα μπο­ρού­σαν άνε­τα να δια­κο­πούν λαμ­βά­νο­ντας υπό­ψη την κρι­σι­μό­τη­τα της κατά­στα­σης ‚συνε­χί­ζουν κανο­νι­κά και απρό­σκο­πτα τη λει­τουρ­γία τους χωρίς ταυ­τό­χρο­να να παίρ­νο­νται τα κατάλ­λη­λα μέτρα προ­στα­σί­ας των εργαζομένων.

Πλη­ρο­φο­ρή­θη­κα ότι ένα τηλε­φω­νι­κό κέντρο που κάνει εξυ­πη­ρέ­τη­ση πελα­τών για συν­δρο­μη­τι­κή τηλε­ό­ρα­ση σε μια περιο­χή του Μιλά­νο με 5.000 προ­σω­πι­κό, συνε­χί­ζει απρό­σκο­πτα καθώς οι εργα­ζό­με­νοι του πηγαί­νουν κάθε μέρα με τρό­μο παί­ζο­ντας ρωσι­κή ρου­λέ­τα για την επι­βί­ω­ση τους, σε έναν χώρο χωρίς εξα­ε­ρι­σμό και χωρίς τήρη­ση κανε­νός από τους κανό­νες υγιει­νής (παρου­σία και εργα­ζο­μέ­νων με συμ­πτώ­μα­τα γρίπης).

Και βέβαια όταν, θα απο­φα­σι­στεί η δια­κο­πή της λει­τουρ­γί­ας τους, πάλι οι εργα­ζό­με­νοι θα την πλη­ρώ­σουν αφού θα περά­σουν αυτο­μά­τως στο επί­δο­μα ανερ­γί­ας, χωρίς ελπί­δα επα­να­πρό­σλη­ψης. Στην περιο­χή μου, το εργο­στά­σιο «Petrarca» που παρα­σκευά­ζει έπι­πλα πολυ­τε­λεί­ας συνε­χί­ζει κανο­νι­κά τις εργα­σί­ες του. Το εργο­στά­σιο εμφιά­λω­σης της «Ferrero» δεν τηρεί τους κανό­νες προ­στα­σί­ας των εργα­ζο­μέ­νων όπως η χορή­γη­ση μασκών ή η μεί­ω­ση των βαρ­διών και του αριθ­μού των εργα­ζο­μέ­νων. Μικρή εξαί­ρε­ση μια φαρ­μα­κευ­τι­κή εται­ρεία, προ­σπα­θεί να εφαρ­μό­σει λίγο περισ­σό­τε­ρο τα μέτρα, καθώς δε μπο­ρεί να δια­κιν­δυ­νεύ­σει να μπει σε καρα­ντί­να καθώς παρα­σκευά­ζει φάρ­μα­κα που ίσως χρεια­στούν και για την αντι­με­τώ­πι­ση του κορονοϊού.

Οι υπο­τι­θέ­με­νες ρήτρες και της ιτα­λι­κής, όπως και της ελλη­νι­κής κυβέρ­νη­σης για να μην χάσει κανείς εργα­ζό­με­νος την απα­σχό­λη­σή του εν μέσω της παν­δη­μί­ας τις ακού­ει το κεφά­λαιο και γελά­ει, ο τρό­πος θα βρε­θεί πάντα.

Μ.Κ. Πεσκά­ρα, Ιτα­λία 19/3/2020

Πηγή: 902.gr

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο