Γ. Πρωτούλης: Τα κόκκινα γαρίφαλα της «Λαϊκής Συσπείρωσης» να ανθίσουν στους Δήμους και τις Περιφέρειες όλης της χώρας

«Χιλιά­δες αγω­νι­στές βρί­σκο­νται στην πρώ­τη γραμ­μή του αγώ­να, κάνουν πρά­ξη την αλλη­λεγ­γύη βγά­ζο­ντας από τη λάσπη και τις στά­χτες χωριά και πόλεις. Οργα­νώ­νουν την πάλη παντού και για όλα τα δικαιώ­μα­τα του λαού, στους εργα­σια­κούς χώρους, στις σχο­λές και τα σχο­λεία, στα χωρά­φια, στις γειτονιές.

Αυτόν τον όμορ­φο δρό­μο, τον δρό­μο της πραγ­μα­τι­κής ελπί­δας, σας καλού­με να τον βαδί­σου­με μαζί, δυνα­τοί, ενω­μέ­νοι και απο­φα­σι­σμέ­νοι. Να αλλά­ξου­με τα πράγματα.

Να ορθώ­σου­με φράγ­μα­τα στην εγκλη­μα­τι­κή πολι­τι­κή που μας πνί­γει, μας καί­ει, μας μαυ­ρί­ζει την ψυχή!

Σε 13 Περι­φέ­ρειες, σε όλες τις Περι­φέ­ρειες της χώρας και σε 262 δήμους χιλιά­δες αγω­νι­στές και αγω­νί­στριες όλων των ηλι­κιών συγκρο­τούν τα ψηφο­δέλ­τια της “Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης”, τα ψηφο­δέλ­τια με το κόκ­κι­νο γαρί­φα­λο! Είναι η ώρα τα κόκ­κι­να γαρί­φα­λα να ανθί­σουν εκλέ­γο­ντας περισ­σό­τε­ρους κομ­μου­νι­στές δημάρ­χους, πιο πολ­λούς λαϊ­κούς αγω­νι­στές στα Δημο­τι­κά και Περι­φε­ρεια­κά Συμβούλια».

Τα παρα­πά­νω τόνι­σε, μετα­ξύ άλλων, στον χαι­ρε­τι­σμό του, στην πολι­τι­κή συγκέ­ντρω­ση στο πλαί­σιο του 49ου Φεστι­βάλ ΚΝΕ — «Οδη­γη­τή», στο Πάρ­κο Τρί­τση στο Ίλιον, ο Γιάν­νης Πρω­τού­λης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και υπο­ψή­φιος περι­φε­ρειάρ­χης Αττι­κής με τη «Λαϊ­κή Συσπείρωση».

«Για να μεγα­λώ­σει», όπως είπε στη συνέ­χεια, «η δύνα­μη που θα επι­στρέ­ψει στον καθη­με­ρι­νό αγώ­να για τις ανά­γκες του λαού κόντρα στα τερά­στια κέρ­δη των λίγων, των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, των μεγα­λο­ερ­γο­λά­βων. Στις επι­θυ­μί­ες τους ευθυ­γραμ­μί­ζο­νται και η κυβέρ­νη­ση, και τα αστι­κά κόμ­μα­τα, και οι εκλεγ­μέ­νοι τους στις Περι­φέ­ρειες και τους δήμους. Για αυτό και βλέ­πε­τε στα ίδια ψηφο­δέλ­τια να βρί­σκο­νται αγκα­λιά στε­λέ­χη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, ακό­μα μαζί με γνω­στούς ακρο­δε­ξιούς φασί­στες, όλοι μια αγκα­λιά! Εμφα­νί­ζο­νται ακομ­μά­τι­στοι, αχρω­μά­τι­στοι, υπερ­κομ­μα­τι­κοί, οι ίδιοι και οι ίδιοι επι­χει­ρη­μα­τί­ες και άνθρω­ποι των εργο­λά­βων και των εται­ρειών που πηδά­νε από ψηφο­δέλ­τιο σε ψηφο­δέλ­τιο. Μαζί ψηφί­ζουν τους προ­ϋ­πο­λο­γι­σμούς των περι­κο­πών για τον λαό, μαζί ψηφί­ζουν τις χρη­μα­το­δο­τή­σεις των μεγά­λων ομίλων».

«Το απο­τέ­λε­σμα είναι ορα­τό, βγά­ζει μάτι. Ένας χορός εκα­τομ­μυ­ρί­ων, βγαλ­μέ­νος από τον πλού­το και τον ιδρώ­τα μας, κατα­λή­γει στις τσέ­πες λίγων, αφή­νο­ντας πίσω νεκρούς, στά­χτες και κατα­στρο­φή. Οι ζωές μας όμως και οι κόποι μας έχουν αξία! Φτά­νει με το “πάμε κι όπου βγει”» ανέ­φε­ρε χαρακτηριστικά.

«Δεν ξεχνά­με τα Τέμπη, τον Έβρο, την Εύβοια, τη Στε­ρεά, την Πάρ­νη­θα, τη Ρόδο, το Πήλιο. Δεν ξεχνά­με τη Θεσ­σα­λία που παρα­μέ­νει σε μια ανεί­πω­τη κατα­στρο­φή» είπε ο Γ. Πρω­τού­λης, προ­σθέ­το­ντας «ήρθε η ώρα να αλλά­ξου­με ρότα, κόντρα στην “αυτο­δυ­να­μία” της εγκλη­μα­τι­κής πολι­τι­κής του κέρδους!».

«Απαι­τού­με τα πάντα, θέλου­με να ζήσου­με σαν άνθρω­ποι τον 21ο αιώ­να και πρέ­πει με οργα­νω­μέ­νη διεκ­δί­κη­ση να τα απαι­τή­σου­με», είπε, επι­ση­μαί­νο­ντας: «Δικαιώ­μα­τα στη δου­λειά και όχι σύγ­χρο­νοι δού­λοι από ήλιο σε ήλιο. Υπο­δο­μές, έργα για να ζού­με σε πόλεις ανθρώ­πι­νες. Δημό­σιους ελεύ­θε­ρους χώρους και πάρ­κα που να τους απο­λαμ­βά­νου­με δωρε­άν. Αθλη­τι­κούς χώρους και κέντρα πολι­τι­σμού για τα παι­διά μας χωρίς να βάζου­με το χέρι στην τσέ­πη. Δημό­σιες δωρε­άν δομές Υγεί­ας και να φύγουν οι χωμα­τε­ρές και ο καρ­κί­νος από τις γει­το­νιές μας. Ελεύ­θε­ρες παρα­λί­ες και κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες και φρο­ντί­δα για τους γέρο­ντες, για τα παι­διά. Προ­στα­σία των δασών και μέτρα ολο­κλη­ρω­μέ­νης πρό­λη­ψης και προ­στα­σί­ας για τον λαό από τις πλημ­μύ­ρες, τους σει­σμούς. Σχο­λεία σύγ­χρο­να που να μην πέφτουν τα ταβά­νια και μη σκά­νε οι καυ­στή­ρες. Και ελεύ­θε­ρο κοι­νω­νι­κό χρό­νο για να συμ­με­τέ­χου­με στην κοι­νω­νι­κή και πολι­τι­κή ζωή, να μην αφή­νου­με τις τύχες μας σε εργο­λά­βους λύσεων».

«Τα ψηφο­δέλ­τια της “Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης” τα στη­ρί­ζει το ΚΚΕ. Και αυτό είναι η μεγα­λύ­τε­ρη από­δει­ξη ότι η “Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση” είναι ανε­ξάρ­τη­τη από τα συμ­φέ­ρο­ντα μεγά­λων επι­χει­ρη­μα­τιών και εργο­λά­βων. Δεσμεύ­ε­ται με θέσεις και με δρά­ση να προ­βάλ­λει και να διεκ­δι­κεί τα συμ­φέ­ρο­ντα και τα θέλω των πολ­λών, της εργα­τι­κής τάξης, της φτω­χής αγρο­τιάς, των μικρών επαγ­γελ­μα­τιών, της νεο­λαί­ας, των γυναι­κών και των συντα­ξιού­χων. Αυτό κάνα­με όλα αυτά τα χρό­νια μαχη­τι­κά, μαζι­κά και ανυ­πο­χώ­ρη­τα» είπε ο Γ. Πρω­τού­λης και κατέ­λη­ξε στον χαι­ρε­τι­σμό του: «Ο λαός χρειά­ζε­ται περισ­σό­τε­ρους εκλεγ­μέ­νους δημάρ­χους στο πλευ­ρό του όπως τον σύντρο­φο Κώστα Πελε­τί­δη στην Πάτρα, στον αγώ­να του συνο­λι­κά ενά­ντια στην πολι­τι­κή που τον πνί­γει στις λάσπες της ανα­σφά­λειας και της φτώχειας.

Για­τί η ελπί­δα είναι στην ήττα της απο­γο­ή­τευ­σης και στην ενί­σχυ­ση του ρεύ­μα­τος της αμφι­σβή­τη­σης και της ανα­τρο­πής μαζί με το ΚΚΕ.

Ξέρου­με και μπορούμε.

Με πρά­ξεις και όχι με λόγια, μαζί με τον λαό στους αγώ­νες, να φέρου­με τα πάνω κάτω».

Φώτης Αγγου­λές, ο προ­λε­τά­ριος ποιητής