Δήλωση Μίκη Θεοδωράκη: 75 χρόνια, ίδια μυαλά !

Στα 1945–46 η τότε κυβέρ­νη­ση, για να βοη­θή­σει τους φοι­τη­τές και τις φοι­τή­τριες, οργά­νω­σε γι’ αυτούς συσ­σί­τια. Να θυμί­σω ότι την επο­χή εκεί­νη οι άνθρω­ποι πει­νού­σαν. Εμείς οι σπου­δα­στές των Ωδεί­ων είχα­με εξαι­ρε­θεί από αυτό το σωτή­ριο μέτρο. Και είχα­με αφε­θεί στην πεί­να μας.

Τότε, απο­φα­σί­σα­με να δια­μαρ­τυ­ρη­θού­με και να ζητή­σου­με να μας συμπε­ρι­λά­βουν κι εμάς. Για τον σκο­πό αυτό συστή­θη­κε μια ολι­γο­με­λής επι­τρο­πή σπου­δα­στών Ωδεί­ων, στην οποία συμ­με­τεί­χα κι εγώ, που ανέ­λα­βε να επι­σκε­φθεί τον Γενι­κό Διευ­θυ­ντή του Υπουρ­γεί­ου Επι­σι­τι­σμού. Μετά από πολ­λές ενέρ­γειες, ο Γεν. Διευ­θυ­ντής μας δέχθη­κε επί τέλους.

-Ποιοι είστε; Τι θέλε­τε; Ποιο είναι το αίτη­μά σας; μας ρώτησε.

-Να μας συμπε­ρι­λά­βε­τε κι εμάς στα συσ­σί­τια του Υπουρ­γεί­ου Επισιτισμού.

-Ως τι; από­ρη­σε ο κ. Γενικός.

-Ως φοι­τη­τές. Σπου­δά­ζου­με μου­σι­κή, είμα­στε φοιτητές!

-Και γι’ αυτόν τον λόγο με απα­σχο­λεί­τε; Εσείς δεν είστε φοι­τη­τές. Είστε βιο­λι­τζή­δες που παί­ζε­τε για δια­σκέ­δα­ση. Πηγαί­νε­τε, παρακαλώ!

Πέρα­σαν από τότε 75 χρό­νια και δια­πι­στώ­νω ότι ο ίδιος μεσαί­ω­νας χαρα­κτη­ρί­ζει τους σημε­ρι­νούς αρμό­διους του Υπουρ­γεί­ου Οικο­νο­μι­κών, οι οποί­οι δεν συμπε­ριέ­λα­βαν τους καλ­λι­τέ­χνες όλων των κλά­δων και γενι­κά όλους εκεί­νους που απα­σχο­λού­νται με οποια­δή­πο­τε ιδιό­τη­τα στον χώρο της Τέχνης, στο μέτρο του επι­δό­μα­τος των 800 ή 600 ή όσων είναι ευρώ.

Ώστε οι άνθρω­ποι της Τέχνης δεν είναι αυτοί που δημιουρ­γούν τον σύγ­χρο­νο εθνι­κό μας πολι­τι­σμό αλλά είναι απλοί διασκεδαστές!

Ειλι­κρι­νά λυπά­μαι, για­τί έζη­σα για να ξανα­δώ ότι οι βαθύ­τα­τα σκο­τα­δι­στι­κές αντι­λή­ψεις εξα­κο­λου­θούν να υπάρ­χουν, ενώ η Ελλη­νι­κή Τέχνη και οι Έλλη­νες καλ­λι­τέ­χνες είναι αυτοί που κρά­τη­σαν τον λαό μας όρθιο σε μέρες δύσκο­λες για την πατρί­δα μας, γεγο­νός που δικαιω­μα­τι­κά θα έπρε­πε να τους τοπο­θε­τεί στην πρώ­τη γραμ­μή της εκτί­μη­σης των αρμο­δί­ων αρχών μιας πολι­τι­σμέ­νης χώρας.

Αθή­να, 11.4.2020

Μίκης Θεο­δω­ρά­κης