Δίκη Ρούλας Πισπιρίγκου: «Ήταν άψογη μητέρα», είπε η αδελφή της κατηγορούμενης

Μία μητέ­ρα «άψο­γη που ασχο­λιό­ταν συνε­χώς με τα παι­διά της», περιέ­γρα­ψαν στο Μικτό Ορκω­τό Δικα­στή­ριο η αδελ­φή και ο θεί­ος της Ρού­λας Πισπι­ρί­γκου, οι οποί­οι κατέ­θε­σαν στην δίκη της 34χρονης για τη δολο­φο­νία και την από­πει­ρα ανθρω­πο­κτο­νί­ας σε βάρος της Τζωρτζίνας.

Στην κατά­θε­σή της η αδελ­φή της κατη­γο­ρού­με­νης, Δήμη­τρα Πισπι­ρί­γκου, υπο­στή­ρι­ξε πως η κατη­γο­ρού­με­νη «είχε πάντα φρο­ντι­σμέ­να τα παι­διά της, ασχο­λιό­ταν πολύ μαζί τους και ήταν πάντα δίπλα τους».

Η μάρ­τυ­ρας ανέ­φε­ρε πως στην αρχή η ίδια δεν συμ­φω­νού­σε με το γάμο της Ρού­λας Πισπι­ρί­γκου με τον Μάνο Δασκα­λά­κη καθώς το ζευ­γά­ρι ήταν πολύ νέοι αλλά μετα­πεί­στη­κε από την από­φα­σή τους να προ­χω­ρή­σουν για­τί αγα­πιό­νταν. «Μέχρι το 2018 είχαν ωραία σχέ­ση. Τότε ο Μάνος Δασκα­λά­κης έκα­νε μια εξω­συ­ζυ­γι­κή σχέ­ση. Για μικρό χρο­νι­κό διά­στη­μα δια­τα­ρά­χθη­καν οι σχέ­σεις τους αλλά μετά ήταν πάλι καλά», ανέ­φε­ρε η μάρτυρας.

Πρό­ε­δρος: Μετά το θάνα­το της Ίρι­δας πώς ήταν οι σχέ­σεις τους;

Μάρ­τυ­ρας: Καλές ήταν οι σχέ­σεις τους.

Πρό­ε­δρος: Το βρά­δυ πριν από το θάνα­το της Ίρι­δας κοι­μή­θη­κε ο κ. Δασκα­λά­κης στο σπίτι;

Μάρ­τυ­ρας: Εκεί­νη την ημέ­ρα πήρε τα πράγ­μα­τα του κι έφυ­γε ο Δασκα­λά­κης. Μετά το θάνα­το της Ίρι­δας έφε­ρε μόνος του τα πράγ­μα­τα του πίσω. Του είπε η αδελ­φή μου «τι κανείς;» και της είπε «θέλω να γυρί­σω πίσω». Μετά από λίγες ημέ­ρες απο­φά­σι­σαν ότι θέλουν να χωρί­σουν. Κανό­νι­σαν για συναι­νε­τι­κό δια­ζύ­γιο αλλά δια­φω­νού­σαν με τη δια­τρο­φή και θα πήγαι­ναν σε αντιδικία.

Στην κατά­θε­ση της η Δήμη­τρα Πισπι­ρί­γκου ανα­φέρ­θη­κε εκτε­νώς και στο ξημέ­ρω­μα της 8ης Απρι­λί­ου 2021, οπό­τε σύμ­φω­να με την κατη­γο­ρου­μέ­νη, η Τζωρ­τζί­να εμφά­νι­σε επει­σό­διο σπα­σμών με απο­τέ­λε­σμα η μάρ­τυ­ρας και η αδελ­φή της να την πάνε το πρωί στο Καρα­μαν­δά­νειο Νοσο­κο­μείο. «Γύρω στις 06.30 ξύπνη­σε αδελ­φή μου και μου λέει το παι­δί δεν είναι καλά σε ζητά­ει. Βλέ­πω τη Τζωρ­τζί­να καθι­σμέ­νη στο κρε­βά­τι μου, μου λέει «δεν είμαι καλά, έχω βόμ­βα στην πλά­τη». Έπει­τα ηρέ­μη­σε αλλά μετά από ένα τέταρ­το ξανα­πε­τά­χτη­κε και παρα­πο­νέ­θη­κε για πόνο στην πλά­τη και στην κοι­λιά. Απο­φα­σί­σα­με να πάμε στο Καρα­μαν­δά­νειο. Πήγα­με γύρω στις οκτώ παρά τέταρ­το. Αργό­τε­ρα ήρθε ο κ. Δασκα­λά­κης και το παι­δί, μου είπε «διώξ’ τον». Της είπα «άσε να σε δει ο μπα­μπάς» και επέ­μει­νε. Βγή­κε ο Δασκα­λά­κης από το δωμάτιο».

Πρό­ε­δρος: Για­τί δεν καλέ­σα­τε ασθενοφόρο;

Μάρ­τυ­ρας: Θα φτά­να­με πιο γρή­γο­ρα εμείς.

Πρό­ε­δρος: Από ασθε­νο­φό­ρο με σειρήνα;

Μάρ­τυ­ρας: Μπο­ρεί να μην το αξιο­λο­γού­σαν σωστά και να μην έβα­ζαν σειρήνα.

Πρό­ε­δρος: Το παι­δί σας τα είπε στις 6.30 και φτά­σα­τε στις 8.00, για­τί δεν πήγα­τε στις 7.00;

Μάρ­τυ­ρας: Μέχρι να πει το παι­δί και να ετοι­μα­στού­με πήγε 7.00 και κάτι. Τότε φύγα­με και μέχρι να φτά­σου­με πήγε 8 παρά το πρωί.

Ανα­φε­ρό­με­νη στις απώ­λειες της Μαλέ­νας και της Ίρι­δας και στον τρό­πο που τις βίω­νε η Τζωρ­τζί­να, η μάρ­τυ­ρας είπε: «Φαι­νό­ταν να την έχει επη­ρε­ά­σει στην αρχή αλλά ήταν παι­δί. Ρωτού­σε για τη Μαλέ­να και η μαμά της της είπε ότι είναι αγγε­λά­κι στον ουρα­νό. Καμιά φορά κοι­τού­σε τον ουρα­νό και την χαι­ρε­τού­σε. Για την Ίρι­δα δεν είχε προ­λά­βει να το συνει­δη­το­ποι­ή­σει. Μας ρώτη­σε αν είναι μαζί με τη Μαλέ­να και της είπα­με ναι. Ήταν στε­να­χω­ρη­μέ­νη στην αρχή. Δεν έπαι­ζε πολύ, δε χόρευε το ίδιο. Την παρα­κο­λου­θού­σε παι­δο­ψυ­χο­λό­γος στο σχολείο».

Ο θεί­ος της κατη­γο­ρου­μέ­νης, Γιάν­νης Λεγά­τος κατέ­θε­σε πως η Ρού­λα Πισπι­ρί­γκου «είχε μεγα­λώ­σει με τις αξί­ες της οικο­γέ­νειάς μας. Ήμα­σταν γνω­στή οικο­γέ­νεια λόγω ποδο­σφαί­ρου. Ο παπ­πούς της Ρού­λας ήταν από τους πιο γνω­στούς ποδο­σφαι­ρι­στές της Πανα­χαϊ­κής. Ήταν ένα κορί­τσι που ήθε­λε να εργα­στεί, να είναι φιλι­κή προς όλους».

Και αυτός ο μάρ­τυ­ρας περιέ­γρα­ψε την ανε­ψιά του ως μία μητέ­ρα άψο­γη με τα παι­διά της, ενώ είπε πως αρχι­κά και αυτός είχε αρνη­τι­κή θέση για τον γάμο της Ρού­λας Πισπι­ρί­γκου με τον Δασκα­λά­κη για­τί είχαν μόνο λίγους μήνες σχέση.

«Με τον και­ρό κατά­λα­βα ότι το ζευ­γά­ρι ήταν αρκε­τά δεμέ­νο και μπο­ρού­σε να αντι­με­τω­πί­σει τις δυσκο­λί­ες της ζωής. Μετά κάπου στρά­βω­σαν τα πράγ­μα­τα. Με τους θανά­τους των παι­διών. Όταν χάνεις ένα παι­δί κλο­νί­ζο­νται τα πράγ­μα­τα. Βέβαια με την απώ­λεια του πρώ­του παι­διού ήταν ακό­μα αρκε­τά καλά για αυτό που είχαν περάσει».