Η πανδημία αντιμετωπίζεται με μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, ενίσχυση της δημόσιας Υγείας και επίταξη του ιδιωτικού τομέα

Ο ΓΓ της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής του ΚΚΕ Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, παρα­χώ­ρι­σε συνέ­ντευ­ξη στην ιστο­σε­λί­δα news247.gr και τον δημο­σιο­γρά­φο Μάνο Χωριανόπουλο.
|.                    Ακο­λου­θεί ολό­κλη­ρη η συνέντευξη:

1.

Ζού­με το τρί­το lockdown και η ανα­χαί­τι­ση της παν­δη­μί­ας δεν έχει επι­τευ­χθεί. Τι δεν έκα­νε η κυβέρ­νη­ση και τι θα έκα­νε το ΚΚΕ, αν είχε την ευθύ­νη δια­χεί­ρι­σης της κατάστασης;

🔻  Η παν­δη­μία δεν ανα­χαι­τί­ζε­ται μόνο με περιο­ρι­στι­κά ‑και πολ­λές φορές- αντι­φα­τι­κά μέτρα, με sms, με βεβαιώ­σεις μετα­κί­νη­σης και ωρά­ρια απα­γό­ρευ­σης της κυκλο­φο­ρί­ας. Αντι­με­τω­πί­ζε­ται με μέτρα προ­στα­σί­ας εκεί που ‑όπως έχει απο­δει­χθεί- γίνε­ται η μεγά­λη δια­σπο­ρά, δηλα­δή στους χώρους δου­λειάς, στα μέσα μαζι­κής μετα­φο­ράς, σε δομές υγεί­ας – πρό­νοιας, στα σχο­λεία. Αντι­με­τω­πί­ζε­ται με ενί­σχυ­ση του δημό­σιου συστή­μα­τος υγεί­ας, με πραγ­μα­τι­κή επί­τα­ξη του ιδιω­τι­κού τομέα, με επι­τά­χυν­ση των δια­δι­κα­σιών εμβο­λια­σμού και πρό­σβα­ση σε όλα τα δια­θέ­σι­μα εμβό­λια. Αυτά προ­τεί­νει το ΚΚΕ εδώ και έναν χρόνο.

Παίρ­νο­ντας υπό­ψη την ασφυ­κτι­κή κατά­στα­ση στα μεγά­λα νοσο­κο­μεία της Αττι­κής, δώσα­με ολό­κλη­ρη λίστα νοσο­κο­μεί­ων μεγά­λων ιδιω­τι­κών ομί­λων στην Αττι­κή τα οποία θα μπο­ρού­σαν να επι­τα­χτούν και έτσι να βρε­θούν κλί­νες, απλές και ΜΕΘ, υγειο­νο­μι­κό προ­σω­πι­κό. Ορι­σμέ­νους βέβαια τους πεί­ρα­ξε ότι είπα­με “χωρίς απο­ζη­μί­ω­ση”, βλέ­πε­τε προ­τι­μούν το “με το αζη­μί­ω­το”, που ακό­μα και μέσα στην παν­δη­μία μετα­φρά­ζε­ται σε τερά­στια κέρ­δη. Λογι­κό. Οι προ­τά­σεις του ΚΚΕ είναι ρεα­λι­στι­κές, για­τί απα­ντούν πρα­κτι­κά στο τι τώρα πρέ­πει να γίνει για να ανα­χαι­τι­στεί η παν­δη­μία, αλλά και για να ανα­κο­πεί η εξέ­λι­ξη μιας νέας “παράλ­λη­λης” παν­δη­μί­ας που αφο­ρά τους χιλιά­δες ασθε­νείς που παρα­μέ­νουν απο­κλει­σμέ­νοι από τις θερα­πεί­ες τους.

Αυτές οι προ­τά­σεις όμως έχουν ένα βασι­κό προ­α­παι­τού­με­νο. Τη σύγκρου­ση με την “ιερή αγε­λά­δα” – επι­χει­ρη­μα­τι­κή δρά­ση στον χώρο της Υγεί­ας και του φαρ­μά­κου, που ειδι­κά μέσα στην παν­δη­μία έδει­ξε όλο τον παρα­σι­τι­κό και επι­ζή­μιο χαρα­κτή­ρα του.

2.

Η μάχη που έδω­σε το ΕΣΥ και οι εργα­ζό­με­νοί του, θεω­ρεί­τε ότι θα αλλά­ξει στην πρά­ξη την αντί­λη­ψη που παρα­δο­σια­κά έχουν οι φιλε­λεύ­θε­ρες πολι­τι­κές δυνά­μεις και μερί­δα των πολι­τών για το δημό­σιο και τον ρόλο του κράτους;

🔻  Συνο­λι­κά η μάχη που δίνει ο λαός μας να βγει όρθιος απ’ αυτή την περι­πέ­τεια, κλο­νί­ζει αντι­λή­ψεις που είχαν εργα­ζό­με­νοι, άνθρω­ποι των λαϊ­κών στρω­μά­των, αφού φανε­ρώ­θη­καν οι αντι­θέ­σεις και τα αδιέ­ξο­δα μιας κοι­νω­νί­ας που δεν έχει ως προ­τε­ραιό­τη­τα την ανθρώ­πι­νη ζωή. Η υπο­βάθ­μι­ση, η υπο­στε­λέ­χω­ση των δημό­σιων συστη­μά­των υγεί­ας δεν είναι απο­κλει­στι­κό “προ­νό­μιο” της πολι­τι­κής των λεγό­με­νων φιλε­λεύ­θε­ρων δυνά­με­ων. Είναι η συνέ­πεια της δήθεν “αρμο­νι­κής συνύ­παρ­ξης” του δημό­σιου και ιδιω­τι­κού τομέα την οποία στη χώρα μας υπε­ρα­σπί­ζο­νται και υπη­ρε­τούν όλες οι αστι­κές δυνά­μεις, από τη ΝΔ, μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, με βάση και τις αντί­στοι­χες κατευ­θύν­σεις της ΕΕ. Αυτή η “συνύ­παρ­ξη” είναι που απα­ξί­ω­σε, κι έκλει­σε νοσο­κο­μεία, και κέντρα υγεί­ας, τα άφη­σε χωρίς προ­σω­πι­κό. Εκτό­ξευ­σε τις ιδιω­τι­κές δαπά­νες υγεί­ας για τη λαϊ­κή οικο­γέ­νεια. Δημιούρ­γη­σε μεγα­θή­ρια στην ιδιω­τι­κή υγεία. Σε χώρες της ΕΕ, όπου αυτή η πολι­τι­κή έχει περά­σει σε ανώ­τε­ρο επί­πε­δο, εθνι­κά συστή­μα­τα υγεί­ας κατέρ­ρευ­σαν ολο­κλη­ρω­τι­κά. Αυτό συνέ­βη τόσο σε χώρες με φιλε­λεύ­θε­ρες κυβερ­νή­σεις, όσο και σε χώρες με δήθεν προ­ο­δευ­τι­κές κυβερ­νή­σεις, όπως η Ισπα­νία και η Πορ­το­γα­λία. Για­τί τελι­κά το ζήτη­μα δεν είναι “περισ­σό­τε­ρο” ή “λιγό­τε­ρο” κρά­τος, αλλά ποιο κρά­τος είναι αυτό που μπο­ρεί να υπη­ρε­τή­σει τις λαϊ­κές ανάγκες.

Αν θέλου­με να μιλή­σου­με για σύστη­μα υγεί­ας που θα ικα­νο­ποιεί τις λαϊ­κές ανά­γκες πρέ­πει να μιλή­σου­με για ένα απο­κλει­στι­κά δημό­σιο και δωρε­άν σύστη­μα υγεί­ας με κατάρ­γη­ση κάθε επι­χει­ρη­μα­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας. Αυτός ακρι­βώς είναι ο πυρή­νας της πρό­τα­σης του ΚΚΕ για την υγεία του λαού και συνο­λι­κά της αντί­λη­ψής του για την οργά­νω­ση της κοινωνίας.

3.

Θα γεν­νή­σει το τέλος της παν­δη­μί­ας “το σύγ­χρο­νο προ­λε­τα­ριά­το των νέων ανθρώ­πων”, όπως είπε πρό­σφα­τα ο συγ­γρα­φέ­ας Πέτρος Μάρ­κα­ρης ή ο εργα­σια­κός μεσαί­ω­νας που έπε­ται του κορο­νοϊ­ού όπως υπο­στη­ρί­ζουν πολ­λοί, είναι συν­θή­κη απ᾽την οποία δεν μπο­ρού­με να ξεφύ­γου­με; Σε τι μπο­ρεί να ελπί­ζουν οι εργαζόμενοι;

🔻  Ασφα­λώς η νέα βάρ­δια εργα­ζο­μέ­νων δου­λεύ­ει με πολύ χει­ρό­τε­ρους όρους. Στο όνο­μα του “έκτα­κτου”, η μεγά­λη εργο­δο­σία εφαρ­μό­ζει σε ευρεία κλί­μα­κα εργα­σια­κές σχέ­σεις που ήρθαν για να μεί­νουν, όπως η τηλερ­γα­σία η οποία αυξά­νει την εντα­τι­κο­ποί­η­ση της εργα­σί­ας, καθι­στά δυσ­διά­κρι­τα τα όρια επαγ­γελ­μα­τι­κής και προ­σω­πι­κής ζωής, αφού ο τηλερ­γα­ζό­με­νος είναι στη διά­θε­ση της εργο­δο­σί­ας, καθη­με­ρι­νά και χωρίς ωρά­ριο. Αντί­θε­τα η εργο­δο­σία βγαί­νει κερ­δι­σμέ­νη. Απαλ­λάσ­σε­ται από λει­τουρ­γι­κά (ενοι­κί­α­ση χώρων, εξο­πλι­σμός κ.ά), ασφα­λι­στι­κά και μισθο­λο­γι­κά έξο­δα, ενώ πλήτ­τε­ται και η συν­δι­κα­λι­στι­κή οργά­νω­ση των εργαζομένων.

Οι ανα­τρο­πές που έφε­ραν τα μνη­μό­νια μονι­μο­ποι­ή­θη­καν και εμπλου­τί­στη­καν από όλες τις κυβερ­νή­σεις και τώρα αντι­με­τω­πί­ζου­με το επό­με­νο βήμα: τη διευ­θέ­τη­ση του χρό­νου εργα­σί­ας, με τη νομι­μο­ποί­η­ση απλή­ρω­των υπε­ρω­ριών ακό­μα και 10ωρης δου­λειάς, το περαι­τέ­ρω χτύ­πη­μα στην κοι­νω­νι­κή ασφά­λι­ση και τις Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις, με τον κατώ­τα­το μισθό πλέ­ον να καθο­ρί­ζε­ται από “εμπει­ρο­γνώ­μο­νες” χωρίς συμ­φω­νία του συν­δι­κα­λι­στι­κού κινήματος.

Οι αλλα­γές στους όρους δου­λειάς και ζωής της εργα­τι­κής τάξης μας απα­σχο­λούν ουσια­στι­κά. Μάλι­στα εν όψει του 21ου Συνε­δρί­ου του ΚΚΕ, το ένα από τα τρία κεί­με­να που θέτει η Κεντρι­κή Επι­τρο­πή προς συζή­τη­ση σε όλο το Κόμ­μα αλλά και σε κάθε άνθρω­πο καλής θέλη­σης, αφο­ρά ακρι­βώς την ταξι­κή διάρ­θρω­ση της ελλη­νι­κής κοι­νω­νί­ας, την κατά­στα­ση της εργα­τι­κής τάξης και του κινή­μα­τος της και ασφα­λώς την παρέμ­βα­ση του Κόμματος.

Η ελπί­δα για τους εργα­ζό­με­νους είναι να δυνα­μώ­σουν την οργά­νω­σή τους στα σωμα­τεία, να ξεδι­πλώ­σουν μία μεγά­λη εργα­τι­κή-λαϊ­κή αντε­πί­θε­ση διεκ­δι­κώ­ντας τα σύγ­χρο­να δικαιώ­μα­τά τους. Το ΚΚΕ έχει πρό­γραμ­μα και σχέ­διο για μία νέα κοι­νω­νι­κή οργά­νω­ση, έτσι ώστε τα μεγά­λα επι­τεύγ­μα­τα της επι­στή­μης και της τεχνο­λο­γί­ας να υπη­ρε­τή­σουν τον εργα­ζό­με­νο άνθρω­πο και τις ανά­γκες της πλειο­ψη­φί­ας της κοι­νω­νί­ας. Σοσια­λι­σμός με μία λέξη.

4.

Η παν­δη­μι­κή κρί­ση προ­κα­λεί ανερ­γία, ανα­στο­λές και χει­ρο­τέ­ρευ­ση των συν­θη­κών εργα­σί­ας. Πολύς κόσμος θ’ αντι­δρά­σει και θα ψάξει έναν πολι­τι­κό χώρο να εκφρα­στεί. Υπάρ­χουν τρό­ποι, ώστε να δημιουρ­γη­θεί ένα ανά­χω­μα για να μη στρα­φεί ο κόσμος προς την ακρο­δε­ξιά ή φασι­στι­κά μορ­φώ­μα­τα όπως η Χρυ­σή Αυγή;

🔻  Η στρο­φή ενός κόσμου προς ακρο­δε­ξιά, φασι­στι­κά μορ­φώ­μα­τα δεν γίνε­ται αυθόρ­μη­τα μόνο και μόνο επει­δή κάποιος ζει στην ανερ­γία και τη φτώ­χεια. Υπάρ­χουν διά­φο­ροι μηχα­νι­σμοί του συστή­μα­τος που διο­χε­τεύ­ουν μέσα από διά­φο­ρα κανά­λια τη λαϊ­κή δυσα­ρέ­σκεια σε αντι­δρα­στι­κή κατεύ­θυν­ση, όπως συνέ­βη και με την άνο­δο της ΧΑ. Άλλω­στε πίσω από αυτά τα μορ­φώ­μα­τα υπάρ­χουν ισχυ­ρά κέντρα του κατε­στη­μέ­νου, τμή­μα­τα του κεφα­λαί­ου που επι­λέ­γουν να επεν­δύ­σουν στον εθνι­κι­σμό, το φασι­σμό για­τί αυτό μπο­ρεί σε μια ορι­σμέ­νη φάση να εξυ­πη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντα τους. Ακό­μα και η απο­γο­ή­τευ­ση από κυβερ­νή­σεις “δεξιές” αλλά και σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές μπο­ρεί να οδη­γή­σει εργα­τι­κές λαϊ­κές δυνά­μεις σε τέτοια αντι­δρα­στι­κή κατεύ­θυν­ση. Δεν είναι λίγα τα παρα­δείγ­μα­τα κυβερ­νή­σε­ων δήθεν “προ­ο­δευ­τι­κών” οι οποί­ες αντί να ανα­κου­φί­σουν το λαό του φόρ­τω­σαν περισ­σό­τε­ρα βάρη, τον απο­γο­ή­τευ­σαν και τελι­κά έστρω­σαν το χαλί στην ακρο­δε­ξιά. Το ίδιο χαλί στην ακρο­δε­ξιά, το φασι­σμό έχει στρώ­σει και η ίδια η ΕΕ που έχει για επί­ση­μη ιδε­ο­λο­γία την ανι­στό­ρη­τη θεω­ρία των “δύο άκρων” την εξί­σω­ση του κομ­μου­νι­σμού με τον φασισμό. 

Ανά­χω­μα λοι­πόν στο φασι­σμό δεν μπο­ρούν να απο­τε­λούν δυνά­μεις που έκα­ναν ή κάνουν τα στρα­βά μάτια στην ακρο­δε­ξιά, άλλες που συγκυ­βέρ­νη­σαν με τμή­μα­τά της, και όλες μαζί άσκη­σαν αντι­λαϊ­κές πολι­τι­κές. Πραγ­μα­τι­κό ανά­χω­μα μπο­ρεί να απο­τε­λέ­σουν τα εργα­τι­κά σωμα­τεία, οι φορείς του λαϊ­κού κινή­μα­τος και της νεο­λαί­ας που απο­μο­νώ­νουν παντού αυτά τα μορ­φώ­μα­τα αλλά κυρί­ως βάζουν στο στό­χα­στρο το ίδιο το σύστη­μα του κεφα­λαί­ου και τις κυβερ­νή­σεις του.

5.

Το ΚΚΕ, πήρε μία πρω­το­βου­λία που συζη­τή­θη­κε αρκε­τά: Με αφορ­μή την απα­γό­ρευ­ση των εκδη­λώ­σε­ων για το Πολυ­τε­χνείο, ζήτη­σε την κοι­νή στά­ση των κομ­μά­των που προσ­διο­ρί­ζο­νται στον χώρο του κέντρου και της αρι­στε­ράς. Είναι ένα στοι­χείο που θα συνε­χί­σει να ενσω­μα­τώ­νει στην πολι­τι­κή τακτι­κή του;

🔻  Το ΚΚΕ επε­δί­ω­ξε και πέτυ­χε να εκφρα­στεί από πλα­τιά τμή­μα­τα του λαού και των εργα­ζο­μέ­νων η κατα­δί­κη της από­φα­σης της κυβέρ­νη­σης για την απα­γό­ρευ­ση συνα­θροί­σε­ων άνω των τριών ατό­μων. Ανά­με­σα στους δεκά­δες χιλιά­δες που υπέ­γρα­ψαν το κεί­με­νο κατα­δί­κης ήταν νομι­κοί, καλ­λι­τέ­χνες, συν­δι­κα­λι­στές από όλα τα κόμ­μα­τα, αλλά και οι βου­λευ­τές του ΣΥΡΙΖΑ και του Μέρα 25. Η πρό­ε­δρος του ΚΙΝΑΛ αρνή­θη­κε, κόντρα ακό­μα και στην επι­θυ­μία ψηφο­φό­ρων και μελών του ΠΑΣΟΚ που ήθε­λαν να εκφρά­σουν ‑πολ­λοί από αυτούς βέβαια το έκα­ναν – την κατα­δί­κη τους.

Αυτές οι πρω­το­βου­λί­ες και κυρί­ως η “οργα­νω­μέ­νη απει­θαρ­χία” που εκφρά­στη­κε όλο αυτό το διά­στη­μα από εργα­τι­κά σωμα­τεία, φοι­τη­τι­κούς συλ­λό­γους κ.α, γύρω από την πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης, ακύ­ρω­σε τον σχε­δια­σμό για πιο γενι­κευ­μέ­νη απα­γό­ρευ­ση των δια­δη­λώ­σε­ων, με άλλο­θι της παν­δη­μία. Φυσι­κά δεν εφησυχάζουμε.

Γι’ αυτό το ΚΚΕ, ιεραρ­χώ­ντας τα ζητή­μα­τα των λαϊ­κών δικαιω­μά­των και ελευ­θε­ριών, δεν θα στα­μα­τή­σει να παίρ­νει πρω­το­βου­λί­ες, ώστε ο λαός και η νεο­λαία με μαζι­κούς όρους να παλεύ­ουν για το δίκιο τους, αψη­φώ­ντας άδι­κες απα­γο­ρεύ­σεις. Οτι­δή­πο­τε άλλο, όπως συνερ­γα­σία με άλλα κόμ­μα­τα ‑που δεν είναι μάλι­στα άμοι­ρα της απα­ρά­δε­κτης κατά­στα­σης στον τομέα της κατα­στο­λής και των λαϊ­κών ελευ­θε­ριών- δεν έχει σχέ­ση με την αντί­λη­ψη του ΚΚΕ για τις ανα­γκαί­ες συμ­μα­χί­ες σε κοι­νω­νι­κό επί­πε­δο σε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή – αντι­μο­νο­πω­λια­κή κατεύθυνση.

6.

Νόμος για τις δια­δη­λώ­σεις και αστυ­νο­μία στα Πανε­πι­στή­μια. Τι σημα­το­δο­τούν οι συγκε­κρι­μέ­νες πρω­το­βου­λί­ες της κυβέρ­νη­σης. Θεω­ρεί­τε ότι θα εφαρ­μο­στούν τελικά;

🔻  Το πώς ερμη­νεύ­ει κάθε πολι­τι­κή δύνα­μη τους συγκε­κρι­μέ­νους νόμους της κυβέρ­νη­σης, περι­γρά­φει και την πολι­τι­κή απά­ντη­ση που δίνει. Η κρα­τι­κή κατα­στο­λή έχει ανέ­βει επί­πε­δο, για­τί έχουν ανέ­βει επί­πε­δο οι επι­διώ­ξεις της άρχου­σας τάξης και η στρα­τη­γι­κή της ΕΕ. Αντί­στοι­χα μέτρα παίρ­νο­νται από τις κυβερ­νή­σεις σε όλα τα κρά­τη-μέλη της ΕΕ. Στην Ισπα­νία της λεγό­με­νης “προ­ο­δευ­τι­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης” απα­γο­ρεύ­τη­καν οι δια­δη­λώ­σεις για την “ημέ­ρα της γυναί­κας” στο όνο­μα της παν­δη­μί­ας. Στη Γαλ­λία είχα­με το νόμο “καθο­λι­κής ασφά­λειας”. Η ΕΕ, ανά­με­σα στους “κιν­δύ­νους για την ασφά­λεια”, κατα­γρά­φει τις δια­δη­λώ­σεις δια­μαρ­τυ­ρί­ας! Άρα οι δύο νόμοι που ανα­φέ­ρε­τε δεν συνι­στούν απλά και μόνο μία κυβερ­νη­τι­κή εμμονή.

Ο νόμος Κερα­μέ­ως-Χρυ­σο­χοϊ­δη δια­μορ­φώ­νει ένα Πανε­πι­στή­μιο που, όλο και περισ­σό­τε­ρο, λει­τουρ­γεί για τις μεγά­λες επι­χει­ρή­σεις. Αυτό το “προ­ϊ­όν” θα προ­στα­τεύ­ει η πανε­πι­στη­μια­κή αστυ­νο­μία, επι­διώ­κο­ντας παράλ­λη­λα να παγώ­σει την δρά­ση των συλ­λό­γων φοι­τη­τών, εργα­ζο­μέ­νων, καθη­γη­τών. Έτσι φτά­σα­με στο σημείο να μπαί­νουν στα Πανε­πι­στή­μια τα ΜΑΤ, όπως στο ΑΠΘ, και την ίδια ώρα οι φοι­τη­τές να είναι μακρυά από τις σχο­λές εδώ και έναν χρό­νο, αφού η κυβέρ­νη­ση αρνεί­ται τα ανα­γκαία μέτρα για την ασφα­λή διά ζώσης εκπαίδευση.

Αυτοί οι νόμοι όμως παράλ­λη­λα φανε­ρώ­νουν και τον πραγ­μα­τι­κό φόβο του συστή­μα­τος. Η ανα­σφά­λεια και η οργή κάποια στιγ­μή ξεσπά­νε. Το θέμα είναι να μετα­τρέ­πο­νται σε συνει­δη­τή, οργα­νω­μέ­νη δρά­ση, σε μία μεγά­λη κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία που θα στο­χεύ­ει σωστά: στο σύστη­μα, την ΕΕ, τις κυβερ­νή­σεις που τους υπη­ρε­τούν. Σε αυτήν την υπό­θε­ση το ΚΚΕ δίνει όλες τους τις δυνάμεις.

7.

Η απερ­γία πεί­νας του Δημή­τρη Κου­φο­ντί­να έχει διχά­σει την κοι­νή γνώ­μη και έχει γίνει αντι­κεί­με­νο πολι­τι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης με την κυβέρ­νη­ση να κατη­γο­ρεί­ται για “εκδι­κη­τι­κή στά­ση” και την αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση για “χάι­δε­μα των τρο­μο­κρα­τών”. Πώς κρί­νε­τε τους χει­ρι­σμούς της κυβέρ­νη­σης και ποια θέση παίρ­νει το ΚΚΕ για τη σφο­δρή αντι­πα­ρά­θε­ση που έχει ξεσπάσει.

🔻  Το ΚΚΕ υπε­ρα­σπί­ζε­ται τα δικαιώ­μα­τα όλων των κρα­του­μέ­νων για αξιο­πρε­πείς συν­θή­κες κρά­τη­σης, προ­στα­σί­ας της υγεί­ας, άδειες, δυνα­τό­τη­τα εργα­σί­ας, εκπαί­δευ­σης. Από αυτή τη σκο­πιά είναι αντί­θε­το σε κάθε δια­κρι­τι­κή κι αυθαί­ρε­τη μετα­χεί­ρι­ση σε βάρος οποιου­δή­πο­τε κρα­του­μέ­νου, η οποία παρα­βιά­ζει ακό­μη και τη σημε­ρι­νή ψευ­δε­πί­γρα­φη “σωφρο­νι­στι­κή” νομο­θε­σία. Από αυτήν την αφε­τη­ρία το ΚΚΕ έχει αντι­τα­χτεί στην αυθαί­ρε­τη μετα­χεί­ρι­ση σε βάρος του συγκε­κρι­μέ­νου πολυι­σο­βί­τη, του οποί­ου οι πρά­ξεις έχουν κατα­δι­κα­στεί, ηθι­κά και πολι­τι­κά, από τον ελλη­νι­κό λαό. Κι αυτό για­τί αυτές οι πρά­ξεις λει­τούρ­γη­σαν σε όλες τις περι­πτώ­σεις και αξιο­ποι­ή­θη­καν ως προ­βο­κά­τσιες, αφε­νός για να συκο­φα­ντη­θεί το λαϊ­κό κίνη­μα, η επα­να­στα­τι­κή ιδε­ο­λο­γία και δρά­ση και αφε­τέ­ρου ως “βολι­κό άλλο­θι” για την δημιουρ­γία ενός αντι­δρα­στι­κού νομο­θε­τι­κού πλαι­σί­ου, όπως οι “τρο­μο­νό­μοι”, που στρέ­φε­ται κατά της δρά­σης του οργα­νω­μέ­νου εργα­τι­κού λαϊ­κού κινή­μα­τος. Μάλι­στα αυτοί οι “τρο­μο­νό­μοι” εμπλου­τί­ζο­νται δια­χρο­νι­κά με την συμ­φω­νία της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ και είναι βασι­κά συστα­τι­κά του αστι­κού “κρά­τους δικαί­ου”, φανε­ρώ­νο­ντας τελι­κά ότι ένα τέτοιο “κρά­τος δικαί­ου” δεν υφί­στα­ται στα πλαί­σια της δικτα­το­ρί­ας του κεφαλαίου.

Θεω­ρού­με ότι η κυβέρ­νη­ση θεω­ρεί το συγκε­κρι­μέ­νο θέμα “έδα­φος” για να νομι­μο­ποι­ή­σει στη συνεί­δη­ση του λαού την επί­δει­ξη δύνα­μης και κρα­τι­κού αυταρ­χι­σμού. Μάλι­στα ενέρ­γειες ή δηλώ­σεις, όπως αυτές του βου­λευ­τή του ΣΥΡΙΖΑ Δρί­τσα ρίχνουν νερό στο μύλο της κυβέρ­νη­σης και της κρα­τι­κής κατα­στο­λής, που τελι­κό απο­δέ­κτη έχει τον λαό.

8.

Έχε­τε ανα­φέ­ρει πως στην υπό­θε­ση Λιγνά­δη, εκτός από τις ευθύ­νες της κ. Μεν­δώ­νη, υπάρ­χουν και ευθύ­νες Μητσο­τά­κη. Πιστεύ­ε­τε ότι γνώ­ρι­ζε η πολι­τι­κή ηγε­σία πράγ­μα­τα και κατα­στά­σεις για την περί­πτω­ση του κ. Λιγνά­δη; Τι πρέ­πει να αλλά­ξει για να μην υπάρ­χει “ομερ­τά” σε ανά­λο­γα φαι­νό­με­να στους εργα­σια­κούς χώρους.

🔻  Πολι­τι­κές ευθύ­νες έχει ο κ. Μητσο­τά­κης, αφού ήταν σε γνώ­ση του οι χει­ρι­σμοί της Υπουρ­γού στο συγκε­κρι­μέ­νο θέμα, όταν άρχι­σε να απο­κα­λύ­πτε­ται το σκάν­δα­λο και να περ­νά­ει βέβαια από τους ψίθυ­ρους στις συγκε­κρι­μέ­νες πλέ­ον καταγ­γε­λί­ες. Είναι στα καθή­κο­ντα του πρω­θυ­πουρ­γού, πιστεύ­ου­με, να παρεμ­βαί­νει όταν βλέ­πει έναν υπουρ­γό να χει­ρί­ζε­ται λαθε­μέ­να ένα τόσο σοβα­ρό ζήτη­μα, ιδιαί­τε­ρα απο­κρου­στι­κό. Όμως αυτό δε συνέ­βη για αυτό και υπάρ­χουν δικαιο­λο­γη­μέ­να ερωτήματα.

Ανά­λο­γα περι­στα­τι­κά σεξουα­λι­κής ή άλλης μορ­φής εργο­δο­τι­κής βίας υπάρ­χουν γενι­κευ­μέ­να και σε άλλους εργα­σια­κούς χώρους. Όμως, δεν βλέ­πουν το φως της δημο­σιό­τη­τας, παρά τις δεκά­δες καταγ­γε­λί­ες εργα­ζό­με­νων, σωμα­τεί­ων. Κατα­λα­βαί­νε­τε τί προ­σω­πι­κό θάρ­ρος, αντο­χή χρειά­ζε­ται μια γυναί­κα στη λεγό­με­νη βαριά βιο­μη­χα­νία του Του­ρι­σμού για να καταγ­γεί­λει, να απο­κρού­σει τέτοιες εγκλη­μα­τι­κές πρά­ξεις; Πίσω από τα “πεντά­στε­ρα” ξενο­δο­χεία και τα πολυ­τε­λή εστια­τό­ρια, οι εργα­ζό­με­νες και οι εργα­ζό­με­νοι είναι εκτε­θει­μέ­νοι στην εργο­δο­τι­κή τρο­μο­κρα­τία, στην απει­λή της από­λυ­σης και της ανερ­γί­ας, στους εκβια­σμούς των ξενο­δο­χεια­κών και επι­σι­τι­στι­κών αλυ­σί­δων, που με κρι­τή­ριο τα κέρ­δη τους παρεμ­βαί­νουν χυδαία ακό­μα και στο ντύ­σι­μο των εργα­ζό­με­νων γυναι­κών για την… προ­σέλ­κυ­ση πελατείας.

Οι κυβερ­νη­τι­κές προ­τά­σεις για “κώδι­κες δεο­ντο­λο­γί­ας” κι άλλα στους χώρους εργα­σί­ας, που δήθεν θα ελέγ­χουν την ατο­μι­κή αλα­ζο­νεία, την “κατά­χρη­ση της ατο­μι­κής εξου­σί­ας” και τη βίαιη συμπε­ρι­φο­ρά δεν ανα­τρέ­πουν την άθλια πραγ­μα­τι­κό­τη­τα στους χώρους δου­λειάς. Αντί­θε­τα, αφή­νουν στο απυ­ρό­βλη­το το “θερ­μο­κή­πιο”, δηλα­δή τις γενε­σιουρ­γούς αιτί­ες της βίας, την οικο­νο­μι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση και κατα­πί­ε­ση, που έχει συστα­τι­κά στοι­χεία την κατα­στο­λή, τη χει­ρα­γώ­γη­ση, τον ανορ­θο­λο­γι­σμό. Αυτή η κατά­στα­ση μπο­ρεί να αλλά­ξει χτί­ζο­ντας “ασπί­δα προ­στα­σί­ας” μέσα στο συλ­λο­γι­κό αγώ­να για να απαλ­λα­γεί η εργα­ζό­με­νη, κάθε νέα και νέος από τους οικο­νο­μι­κούς και κοι­νω­νι­κούς κατα­να­γκα­σμούς που “βιά­ζουν” τα όνει­ρά τους.

9. 

Πώς βλέ­πε­τε την επό­με­νη μέρα σε σχέ­ση με τις ΜμΕ, τον του­ρι­σμό και την εστί­α­ση; Ποια είναι τα ενδε­δειγ­μέ­να μέτρα για να κρα­τη­θεί στη ζωή η μικρο­με­σαία επιχειρηματικότητα;

🔻  Ένα χρό­νο μετά, χιλιά­δες επαγ­γελ­μα­τί­ες βρί­σκο­νται σε εξαι­ρε­τι­κά δει­νή θέση λόγω των εγκλη­μα­τι­κών πολι­τι­κών επι­λο­γών της κυβέρ­νη­σης στη δια­χεί­ρι­ση της παν­δη­μί­ας, αλλά και λόγω της “απο­θέ­ω­σης” των μέτρων περιο­ρι­σμού στο λια­νι­κό εμπό­ριο, την εστί­α­ση κλπ. Τα εκτε­τα­μέ­να lockdown έφτα­σαν τον κόμπο στο χτέ­νι. Χιλιά­δες πλέ­ον αντι­με­τω­πί­ζουν το φάσμα της κατα­στρο­φής και τα αδιέ­ξο­δα της καθη­με­ρι­νής επι­βί­ω­σης. Πιο έντο­να είναι τα προ­βλή­μα­τα στον του­ρι­σμό και την εστί­α­ση, λόγω και της εξω­στρέ­φειας του περι­βό­η­του του­ρι­στι­κού προ­ϊ­ό­ντος, που τελι­κά απο­δεί­χθη­κε “δού­ρειος ίππος”, όπως άλλω­στε είχα­με προει­δο­ποι­ή­σει επα­νει­λημ­μέ­να. Τα μέτρα στή­ρι­ξης της κυβέρ­νη­σης είναι ανε­παρ­κή. Δεν αντι­με­τω­πί­ζουν υπο­χρε­ώ­σεις και τρέ­χου­σες ανά­γκες. Κυρί­ως μετα­το­πί­ζουν τα αδιέ­ξο­δα των επαγ­γελ­μα­τιών την επό­με­νη μέρα. Μια επό­με­νη μέρα που στις σημε­ρι­νές συν­θή­κες αβε­βαιό­τη­τας και κρί­σης της οικο­νο­μί­ας στη χώρα και διε­θνώς θα εξε­λι­χθεί κυριο­λε­κτι­κά σε Γολ­γο­θά. Αυτό το γνω­ρί­ζουν οι επαγ­γελ­μα­τί­ες και γι΄ αυτό και η ανη­συ­χία είναι μεγά­λη. Το ΚΚΕ στη­ρί­ζει έμπρα­κτα τους αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους κατα­θέ­το­ντας μια ολο­κλη­ρω­μέ­νη πρό­τα­ση νόμου απαι­τώ­ντας τα αυτο­νό­η­τα: γεν­ναία δια­γρα­φή χρε­ών των επαγ­γελ­μα­τιών, μεί­ω­ση της φορο­λο­γί­ας τους και επι­στρο­φή σε αφο­ρο­λό­γη­το, επι­δό­τη­ση ατο­μι­κών ασφα­λι­στι­κών εισφο­ρών, απο­ζη­μί­ω­ση 1000 ευρώ για κάθε μήνα περιο­ρι­στι­κών μέτρων, αφο­ρο­λό­γη­το όριο στα 12.000 ευρώ εισό­δη­μα κοκ. Πρό­κει­ται για μέτρα που μπο­ρούν να προ­σφέ­ρουν ουσια­στι­κή ανα­κού­φι­ση και γι΄ αυτό και οι επαγ­γελ­μα­τί­ες πρέ­πει να πιέ­σουν για την υλο­ποί­η­σή τους.

10. 

Πέρα από την υγειο­νο­μι­κή και την οικο­νο­μι­κή κρί­ση, βιώ­νου­με τον τελευ­ταίο χρό­νο βιώ­σα­με και μια κλι­μά­κω­ση στην τουρ­κι­κή προ­κλη­τι­κό­τη­τα. Μπο­ρεί μια προ­σφυ­γή στη Χάγη να είναι η λύση που μπο­ρεί να εγγυ­η­θεί θετι­κές εξε­λί­ξεις στις σχέ­σεις Ελλά­δας – Τουρκίας;

🔻  Η όξυν­ση του αντα­γω­νι­σμού ανά­με­σα στις αστι­κές τάξεις της Τουρ­κί­ας και της Ελλά­δας και η κλι­μά­κω­ση της τουρ­κι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας σε περι­βάλ­λον γενι­κό­τε­ρων ιμπε­ρια­λι­στι­κών διευ­θε­τή­σε­ων στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο και την ευρύ­τε­ρη περιο­χή, έχει δημιουρ­γή­σει μια επι­κίν­δυ­νη κατά­στα­ση. Στην πρά­ξη έχει απο­δει­χθεί πως η πολι­τι­κή της εμπλο­κής στους σχε­δια­σμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που εφαρ­μό­ζει η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ συνε­χί­ζο­ντας την πολι­τι­κή των προη­γού­με­νων κυβερ­νή­σε­ων, βάζει σε σοβα­ρούς κιν­δύ­νους το λαό μας.

Το διε­θνές δικα­στή­ριο της Χάγης δεν είναι ένας αδέ­κα­στος κρι­τής, όπως παρου­σιά­ζε­ται. Επι­δρούν στις απο­φά­σεις του αντα­γω­νι­σμοί και πολι­τι­κές παρεμ­βά­σεις και δεν μπο­ρεί να εγγυ­η­θεί δίκαιες λύσεις για την οριο­θέ­τη­ση των θαλάσ­σιων ζωνών ούτε με την Αλβα­νία ούτε με την Τουρκία.

Θετι­κές εξε­λί­ξεις για τους λαούς στις δύο χώρες δεν δια­φαί­νο­νται όσο οι σχέ­σεις Ελλά­δας-Τουρ­κί­ας περι­πλέ­κο­νται σε ένα μεγά­λο κου­βά­ρι αντα­γω­νι­σμών, καθώς στην περιο­χή μας δια­σταυ­ρώ­νο­νται συμ­φέ­ρο­ντα των κορυ­φών της ιμπε­ρια­λι­στι­κής πυρα­μί­δας, των ΗΠΑ, της Κίνας, κρα­τών της ΕΕ, της Ρωσίας.

Η οικο­δό­μη­ση σχέ­σε­ων ειρή­νης, φιλί­ας, αμοι­βαί­ου οφέ­λους μετα­ξύ των δύο γει­το­νι­κών λαών – για­τί αυτό θα απο­τε­λού­σε θετι­κή εξέ­λι­ξη- προ­ϋ­πο­θέ­τει την απο­δέ­σμευ­ση της χώρας από τα συμ­φέ­ρο­ντα και τους σχε­δια­σμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, αλλά και ότι η συνερ­γα­σία των λαών, θα γίνε­ται με κρι­τή­ριο της εργα­τι­κές – λαϊ­κές ανά­γκες κι όχι τα συμ­φέ­ρο­ντα μιας “χού­φτας” εκμεταλλευτών.

11. 

Πώς ζήσα­τε εσείς προ­σω­πι­κά την παν­δη­μία και ως προς τη λει­τουρ­γία του κόμ­μα­τος, αλλά και στην καθη­με­ρι­νό­τη­τά σας. Τι σας έχει λεί­ψει πιο πολύ;

🔻  Τις αντι­κει­με­νι­κές δυσκο­λί­ες που δημιουρ­γή­θη­καν λόγω της παν­δη­μί­ας, τις ξεπε­ρά­σα­με με τη δύνα­μη της οργά­νω­σης, της θέλη­σης, της συνει­δη­τής τήρη­σης όλων των απα­ραί­τη­των μέτρων προ­στα­σί­ας και στα κομ­μα­τι­κά γρα­φεία και στις δρα­στη­ριό­τη­τες και εκδη­λώ­σεις που ανα­πτύσ­σου­με καθη­με­ρι­νά σε όλη την χώρα.

Μου έχει λεί­ψει, όπως και σε όλο τον ελλη­νι­κό λαό, οι φιλι­κές και συγ­γε­νι­κές παρέ­ες, ένα γλέ­ντι, ένα ταβερ­νά­κι, αλλά κυρί­ως, προ­σω­πι­κά εμέ­να μου έχει λεί­ψει ένα θέα­τρο, μια μου­σι­κή σκη­νή, μια εικα­στι­κή έκθεση.