ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ: Θα μας βρίσκετε παντού μπροστά σας, στο πλάι των εργαζομένων, με πιο δυνατό ΚΚΕ

Τρεις μέρες τώρα, ακού­με τα κυβερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη, τους βου­λευ­τές της ΝΔ, να υπε­ρα­σπί­ζο­νται το αντι­λαϊ­κό πρό­γραμ­μά τους. Θα έλε­γε κανείς πως “δεν κρα­τιό­σα­στε”. Έρχε­στε κι εσείς με “φόρα” για να το υλοποιήσετε.

Μάλι­στα, την πρώ­τη μέρα ο κ. Μητσο­τά­κης, έφτα­σε στο σημείο να σβή­σει τις πραγ­μα­τι­κές δια­χω­ρι­στι­κές γραμ­μές μέσα στην κοι­νω­νία. Παρου­σιά­στη­κε περί­που σαν ένας νέος εθνάρ­χης και μας είπε ότι ο λαός έφτα­σε πια στο σημείο της ωρι­μό­τη­τας για να δεί­ξει συναί­νε­ση στις δήθεν αυτο­νό­η­τες μεταρ­ρυθ­μί­σεις του. Λίγο πολύ μας είπε ότι τις επι­ζη­τά κιό­λας. Κρα­τη­θεί­τε λίγο κύριε Μητσο­τά­κη, δεν χρειά­ζε­ται τόση έπαρση…

Για­τί, λίγο ακό­μα και θα μας πεί­τε, πως οι εργα­ζό­με­νοι, οι άνθρω­ποι του μόχθου, το απο­λαμ­βά­νουν να πλη­ρώ­νουν ακρι­βά για την υγεία τους, για τη μόρ­φω­ση των παι­διών τους, ότι απο­δέ­χο­νται την ακρί­βεια στο σού­περ μάρ­κετ, την εργα­σια­κή ζού­γκλα, τους πλει­στη­ρια­σμούς πρώ­της κατοι­κί­ας, την έλλει­ψη ασθε­νο­φό­ρων, το να είναι αβο­ή­θη­τοι στις φυσι­κές καταστροφές.

Ξέρε­τε πολύ καλά πως κάτι τέτοιο δεν ισχύ­ει και οι προσ­δο­κί­ες που καλ­λιερ­γεί­τε, μάλ­λον γρή­γο­ρα θα διαψευστούν.

Σας τα είπα­με και στην πρω­το­λο­γία μας. Τα πράγ­μα­τα στη διε­θνή οικο­νο­μία, αλλά και στην Ευρω­ζώ­νη ειδι­κό­τε­ρα, δεν είναι καθό­λου, όπως θέλε­τε να τα παρου­σιά­ζε­τε. Και ξέρε­τε καλά πού έχουν βρε­θεί σε τέτοιες περι­πτώ­σεις ‑από τη μια μέρα στην άλλη μάλι­στα- κυβερ­νή­σεις που έχουν πάρει και πάνω από 40%, που πήρα­τε εσείς σε αυτές τις εκλογές.

Πιστέψ­τε μας, απέ­να­ντί σας θα βρεί­τε όλους τους εργα­ζό­με­νους, τη νεο­λαία, το κίνη­μά τους σε όλα αυτά που ετοι­μά­ζε­τε. Πιο μαζι­κά, πιο μαχη­τι­κά αυτή τη φορά. Με λιγό­τε­ρες αυτα­πά­τες για δήθεν κάποιες εύκο­λες λύσεις με κυβερ­νη­τι­κές εναλ­λα­γές παρό­μοιας κατεύ­θυν­σης και με πιο δυνα­τό πλέ­ον το ΚΚΕ, να μπαί­νει μπρο­στά σε αυτή την υπόθεση.

Για­τί παρά τον συνο­λι­κό αρνη­τι­κό πολι­τι­κό συσχε­τι­σμό, τον οποίο εμείς ποτέ δεν παρα­βλέ­ψα­με, ούτε υπο­τι­μή­σα­με, ούτε υπο­τι­μά­με, δυνα­μώ­νει όμως ταυ­τό­χρο­να ένα ρεύ­μα αμφι­σβή­τη­σης της κυρί­αρ­χης πολι­τι­κής, του ταξι­κού της χαρα­κτή­ρα. Όλα αυτά, δηλα­δή, τα οποία υπη­ρε­τεί­τε σύσ­σω­μα τα κόμ­μα­τα του μεγά­λου κεφα­λαί­ου και οι διά­φο­ρες κυβερ­νή­σεις σας.

Δυνα­μώ­νει η ανα­ζή­τη­ση λύσης στα σημε­ρι­νά προ­βλή­μα­τα, μέσα από τον συλ­λο­γι­κό οργα­νω­μέ­νο αγώ­να, τη συμ­με­το­χή στο κίνη­μα, τη συλ­λο­γι­κή δρά­ση. Θυμά­στε, τι έγι­νε την περα­σμέ­νη τετρα­ε­τία, πώς στην ουσία το κίνη­μα επέ­βα­λε και τι στρα­πά­τσο πάθα­τε και με την πανε­πι­στη­μια­κή αστυ­νο­μία, και με τον νόμο για τις δια­δη­λώ­σεις, και με τον νόμο Χατζη­δά­κη, και με τις προ­σχη­μα­τι­κές και απα­ρά­δε­κτες απα­γο­ρεύ­σεις σας μέσα στην παν­δη­μία, με το σύν­θη­μα του ελλη­νι­κού λαού «κάτω από τις μάσκες έχου­με φωνή», και τόσα άλλα.

Συνε­χί­ζε­τε, όμως, στην ίδια αντι­δρα­στι­κή κατεύ­θυν­ση, αν συνυ­πο­λο­γί­σει κανείς και τα όσα ακού­στη­καν μόνο αυτές τις τρεις μέρες για νέο εκλο­γι­κό νόμο με πλα­φόν 5%, για ιδιω­τι­κά πανε­πι­στή­μια και τόσα άλλα.

Σας το λέμε, θα μας βρί­σκε­τε παντού μπρο­στά σας και εδώ μέσα, κυρί­ως όμως έξω, στο πλάι των εργα­ζο­μέ­νων, μέσα στους αγώ­νες τους, στις δίκαιες διεκ­δι­κή­σεις τους, να εμπο­δί­ζου­με τα χει­ρό­τε­ρα, αλλά κυρί­ως να διεκ­δι­κού­με ουσια­στι­κές αυξή­σεις στους μισθούς και τις συντά­ξεις, ανά­σες ανα­κού­φι­σης για το λαό με κατάρ­γη­ση των άδι­κων φόρων, των πλει­στη­ρια­σμών στην πρά­ξη, να παλεύ­ου­με για ανα­βαθ­μι­σμέ­νη παι­δεία και υγεία, ανα­δει­κνύ­ο­ντας την κατάρ­γη­ση κάθε επι­χει­ρη­μα­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας, με την οποία ο λαός τελι­κά βάζει όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέ­πη του. Αυτή είναι η πραγ­μα­τι­κή πρό­ο­δος, η προ­ο­πτι­κή οι αγώ­νες αυτοί να δυνα­μώ­νουν, να μαζι­κο­ποιού­νται, να απο­κτούν συντο­νι­σμέ­νο και πανελ­λα­δι­κό χαρα­κτή­ρα, με πιο ξεκά­θα­ρο αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό προσανατολισμό.

Εμείς δεν σας κάνου­με την κρι­τι­κή που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ή που κάνει το ΠΑΣΟΚ, ότι κάνε­τε εκπτώ­σεις από το πρό­γραμ­μά σας, ότι καθυ­στε­ρεί­τε να υλο­ποι­ή­σε­τε τους στό­χους σας.

Ακρι­βώς το αντί­θε­το σας κατα­λο­γί­ζου­με. Ότι τρέ­χε­τε να υλο­ποι­ή­σε­τε τους στό­χους σας, σε βάρος όμως του ελλη­νι­κού λαού και των συμ­φε­ρό­ντων του. Ούτε σας προ­σά­πτου­με μομ­φή ότι με τις πολι­τι­κές σας απέ­χου­με δήθεν από τα “κανο­νι­κά” ευρω­παϊ­κά κράτη.

Για­τί, ας μην πάμε μακριά, το “κανο­νι­κό” ευρω­παϊ­κό κρά­τος της Γερ­μα­νί­ας, με τη σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή κυβέρ­νη­ση Σολτς, προ­χώ­ρη­σε ήδη σε πρό­γραμ­μα — μαμούθ περι­κο­πών των κοι­νω­νι­κών δαπα­νών ύψους 31 δισ. ευρώ. Εμείς δεν είμα­στε με τις κυβερ­νή­σεις ούτε του Σολτς ούτε του Μακρόν στη Γαλ­λία, είμα­στε με τα εκα­τομ­μύ­ρια των εργα­ζο­μέ­νων και των νέων, που και στη Γαλ­λία και στη Γερ­μα­νία απαι­τούν να ζήσουν όπως δικαιούνται.

Ξεκα­θα­ρί­ζου­με, λοι­πόν, ότι εμείς θα είμα­στε εδώ για να σας το κάνου­με πιο δύσκο­λο να προ­χω­ρή­σε­τε αυτό το αντι­λαϊ­κό πρό­γραμ­μα, να πιά­σε­τε δηλα­δή τους στό­χους του κεφα­λαί­ου, που είναι βέβαια ποτι­σμέ­νοι μόνο με τον ιδρώ­τα των εργαζομένων.

Καθό­λου δεν σας υπο­τι­μά­με. Ξέρε­τε, βέβαια, ότι σας ανα­γνω­ρί­ζου­με ότι είστε ικα­νός, είστε ικα­νοί μάλ­λον, για­τί, μιας και μιλάω σε πρώ­το πρό­σω­πο, ο κ. Μητσο­τά­κης αυτή τη στιγ­μή δεν είναι στην αίθου­σα, να θέτε­τε, με έναν «ρεα­λι­στι­κό» τρό­πο, αυτά που εσείς ονο­μά­ζε­τε «προ­κλή­σεις της επο­χής». Να ανα­γνω­ρί­ζε­τε, ότι αυτά που εσείς μπο­ρεί­τε να κάνε­τε δεν αρκούν στο ελά­χι­στο και για αυτό να μετα­θέ­τε­τε την ευθύ­νη στον ελλη­νι­κό λαό για όλα τα υπόλοιπα.

Η ομι­λία σας την Πέμ­πτη το βρά­δυ είχε λίγο απ’ όλα. Και λίγο από Κένε­ντι και λίγο από Μπάι­ντεν. Και δεν μας διέ­φυ­γε ότι προ­κα­λέ­σα­τε και προ­κα­λεί­τε αμη­χα­νία σε κάποιους εδώ μέσα, όχι όμως σε εμάς.

Λέτε ότι το κρά­τος δεν μπο­ρεί να είναι παντού, γι’ αυτό χρειά­ζε­ται και η «ατο­μι­κή ευθύ­νη». Μάλι­στα. Όντως, το κρά­τος σας δεν μπο­ρεί να είναι κάθε μέρα στην παρα­λία της Ρόδου, όπου μια επι­χεί­ρη­ση με άδεια παρά­κτιας καντί­νας, ρίχνει πασ­σά­λους στον βυθό, για πλε­ού­με­νες ξαπλώ­στρες και μετά βάζει το προ­σω­πι­κό να βου­τά­ει «εθε­λο­ντι­κά» μέχρι τον λαι­μό στο νερό για να σερ­βί­ρει… Το κρά­τος σας μπο­ρεί, όμως, να πετά­ει σε χρό­νο dt από τα σπί­τια τους οικο­γέ­νειες με ΑμΕΑ, να πηγαί­νει ξανά και ξανά και να αλλά­ζει κλει­δα­ριές στο σπί­τι ενός 81χρονου ανά­πη­ρου συντα­ξιού­χου στη Χαλ­κι­δι­κή, αν και έχει κερ­δί­σει ασφα­λι­στι­κά μέτρα ενά­ντια στο fund, στο κορά­κι, που του έβγα­λε το σπί­τι στον πλει­στη­ρια­σμό! Το επι­ση­μαί­νω επει­δή ανα­φερ­θή­κα­τε και στις ράμπες των ανα­πή­ρων για να μας μιλή­σε­τε για την ατο­μι­κή ευθύ­νη εδώ μέσα.

Αλή­θεια, πώς θα ανα­κου­φί­σε­τε την εργα­ζό­με­νη γυναί­κα, το νέο ζευ­γά­ρι από τη σκλη­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα με τις εργα­σια­κές σχέ­σεις, τα ωρά­ρια, τη ζωή — λάστι­χο, με την εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση της υγεί­ας, ιδιαί­τε­ρα της ανα­πα­ρα­γω­γι­κής υγεί­ας, με το αβά­στα­χτο κόστος στέ­γα­σης; Μήπως με τη συγκρό­τη­ση του Υπουρ­γεί­ου Κοι­νω­νι­κής Συνο­χής και Οικογένειας;

Όταν με την αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή σας φέρ­νε­τε σε αντι­πα­ρά­θε­ση το δικαί­ω­μα της γυναί­κας στην εργα­σία, με την κοι­νω­νι­κή προ­στα­σία της μητρότητας.

Όταν η προ­σχο­λι­κή αγω­γή και φρο­ντί­δα αντι­με­τω­πί­ζε­ται κάπως ως παι­δο­φυ­λα­κτή­ριο, προ­σαρ­μο­σμέ­νο στις ευέ­λι­κτες εργα­σια­κές σχέ­σεις και όχι ως ανά­γκη των παι­διών. Αντί να λύσε­τε ότι σε 100 δήμους δεν υπάρ­χουν καν βρε­φι­κά τμήματα.

Στις προ­γραμ­μα­τι­κές σας δηλώ­σεις η φρο­ντί­δα των παι­διών, των ηλι­κιω­μέ­νων, των ΑμΕΑ συνε­χί­ζουν να είναι κυρί­ως ατο­μι­κή, οικο­γε­νεια­κή υπό­θε­ση. Έτσι παρα­μέ­νουν τα οικο­νο­μι­κά, κοι­νω­νι­κά εμπό­δια που συνα­ντούν οι γυναί­κες κυρί­ως στην εργα­σία, στη ζωή, ευά­λω­τες σε κάθε μορ­φής βίας, φτά­νο­ντας μέχρι την γυναι­κο­κτο­νία. Αυτή η πολι­τι­κή τρο­φο­δο­τεί και σκο­τα­δι­στι­κές από­ψεις, που αμφι­σβη­τούν μέχρι και το δικαί­ω­μα της γυναί­κας στην ασφα­λή, δωρε­άν άμβλωση.

Μιλά­τε, επί­σης, για την εκπαί­δευ­ση, λες και θα γίνει καμιά κοσμο­γο­νία, καμιά ψηφια­κή επα­νά­στα­ση και βάλε! Αλή­θεια; Για πόσες τετρα­ε­τί­ες ακό­μα θα ακού­με για εκπαι­δευ­τι­κούς που ζουν σε αντί­σκη­να στις παρα­λί­ες των νησιών μας; Για πόσες τετρα­ε­τί­ες ακό­μα θα πλη­ρώ­νουν ό,τι έχουν και δεν έχουν οι λαϊ­κές οικο­γέ­νειες για την απλή μόρ­φω­ση των παι­διών τους; Για τους φοι­τη­τές, που για να βρουν σπί­τι πρέ­πει να τους φύγει μια ολά­κε­ρη περιουσία;

Αλή­θεια, η ψηφιο­ποί­η­ση της εκπαι­δευ­τι­κής δια­δι­κα­σί­ας, ανα­γκαία φυσι­κά, θα λύσει το πρό­βλη­μα των κενών σε εκπαι­δευ­τι­κούς; Θα στα­μα­τή­σουν τα νήπια να βρί­σκο­νται σε κοντέι­νερ και προ­κάτ; Θα συνε­χί­σει το απα­ρά­δε­κτο γεγο­νός, οι καθη­γη­τές να ανα­γκά­ζο­νται να διδά­σκουν γνω­στι­κά αντι­κεί­με­να, άσχε­τα με την ειδι­κό­τη­τά τους;

Φτά­σα­τε μάλι­στα, από τη φόρα της ψηφιο­ποί­η­σης, να μας πεί­τε ότι οι μαθη­τές πρέ­πει να σκέ­φτο­νται, όχι σαν σκλη­ροί δίσκοι, αλλά σαν επε­ξερ­γα­στές! Αλή­θεια; Αυτό το σχο­λείο οραματίζεστε;

Εμείς λέμε ότι πρέ­πει να σκέ­φτο­νται σαν άνθρω­ποι. Να ξεχω­ρί­ζουν ανά­με­σα στον κυκε­ώ­να των πλη­ρο­φο­ριών την αλή­θεια. Να δομούν τη σκέ­ψη τους. Την ανθρώ­πι­νη σκέ­ψη τους, τη φαντα­σία τους, τη δημιουρ­γι­κό­τη­τά τους. Για­τί ξέρε­τε, οι επε­ξερ­γα­στές κάπου “κολ­λά­νε”! Και αρκε­τά συχνά μάλι­στα, όσο καλά κι αν είναι κουρδισμένοι…

Σήμε­ρα, τώρα που μιλά­με, γνω­ρί­ζε­τε ότι βρί­σκε­ται στον αέρα, κυριο­λε­κτι­κά, η δωρε­άν σίτι­ση για 1500 φοι­τη­τές στην Πάτρα; Το ξέρε­τε; Γνω­ρί­ζε­τε ότι πετούν εκτός φοι­τη­τι­κών εστιών νέα παι­διά, για να αξιο­ποι­η­θούν αυτές για διά­φο­ρες μπίζνες;

Τέλος, για το ζήτη­μα της ανα­θε­ώ­ρη­σης του άρθρου 16. Όλη την προ­ε­κλο­γι­κή περί­ο­δο, κύριε Μητσο­τά­κη, δεχό­σα­σταν τη μία πάσα μετά την άλλη από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Τώρα, αξιο­ποιώ­ντας το άρθρο 28, που δίνει τη δυνα­τό­τη­τα για δια­κρα­τι­κές συμ­φω­νί­ες στο πλαί­σιο της υπε­ρί­σχυ­σης του ευρω­ε­νω­σια­κού δικαί­ου επί του εθνι­κού, όπως επέ­βαλ­λε η έντα­ξη της χώρας στην ΟΝΕ, ψάχνε­τε τρό­πους για να ξεπε­ρά­σε­τε τα εμπό­δια του άρθρου 16. Ανοί­γε­τε θεω­ρού­με συνο­λι­κά επι­κίν­δυ­νους δρό­μους και το ξέρετε.

Κι επει­δή, ο Υπουρ­γός σας από­ρη­σε για το ιστο­ρι­κό παρά­δο­ξο ‑όπως είπε- η παι­δεία να είναι χώρος έντο­νης πολι­τι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης, ιδιαί­τε­ρα στη χώρα μας, απα­ντά­με: Η πολι­τι­κή σας είναι αυτή που έχει ταξι­κό πρό­ση­μο και συνέ­πειες. Γι’ αυτό και δεν μένει ανα­πά­ντη­τη, γι’ αυτό υπάρ­χει και έντο­νη πολι­τι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση. Για­τί υπάρ­χει στη χώρα μας οργα­νω­μέ­νο κίνη­μα και θα απα­ντή­σει και στα απα­ρά­δε­κτα σχέ­διά σας που ορθώ­νουν νέα εμπό­δια και φραγ­μούς στη μόρ­φω­ση των παι­διών της λαϊ­κής οικογένειας.

Το ίδιο και στην υγεία, όπου η πολι­τι­κή σας για τη νέα τετρα­ε­τία συμπυ­κνώ­νε­ται στη φρά­ση “λίγα για τους πολ­λούς και πολ­λά για τους λίγους” και αυτά τα λίγα για τους πολ­λούς δεν θα είναι μόνο λίγα ποσο­τι­κά, αλλά θα είναι και για λίγο χρονικά.

Ας δού­με ένα παρά­δειγ­μα του περι­βό­η­του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης, με βάση τα χρή­μα­τα του οποί­ου, όπως λέγα­τε προ­ε­κλο­γι­κά, θα προ­βεί­τε σε ανα­βάθ­μι­ση με ανα­και­νί­σεις κλπ, 80 νοσο­κο­μεί­ων και 156 κέντρων υγεί­ας. Από τα 31 δισ. του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης μόλις τα 1,4 δισ. πάνε στην Υγεία. Από αυτά μόλις το 1/5, δηλα­δή 317 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ, προ­ο­ρί­ζο­νται για τις διά­φο­ρες ανα­και­νί­σεις. Ποιον κοροϊ­δεύ­ε­τε; Μόνο το νοσο­κο­μείο της Χαλ­κί­δας για να ολο­κλη­ρω­θεί είχε προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό 71 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ και σεις μας λέτε ότι με 317 εκατ. συνο­λι­κά θα φτιά­ξε­τε τις υπο­δο­μές όλης της χώρας. Με απλά λόγια τα κοστο­λο­γη­μέ­να προ­γράμ­μα­τά σας, δεν φτά­νουν ούτε για ένα απλό σοβά­τι­σμα. Και συνε­χί­ζε­τε την κοροϊδία!

Δυστυ­χώς για εσάς αυτά που ονο­μά­ζε­τε βολι­κά “προ­κλή­σεις” και “εξω­γε­νείς κρί­σεις”, δεν είναι τίπο­τα άλλο από τις αξε­πέ­ρα­στες αντι­φά­σεις του συστή­μα­τος που υπηρετείτε.

Έτσι είναι κύριε Μητσοτάκη.

Δεν μπο­ρεί­τε να περη­φα­νεύ­ε­στε ότι ήσα­σταν πρω­το­πό­ροι για την υιο­θέ­τη­ση της επε­κτα­τι­κής πολι­τι­κής στην ΕΕ, του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης, του κοι­νού δανει­σμού με πολύ χαμη­λά επι­τό­κια και μετά να ανα­ρω­τιέ­στε από πού μας ήρθε ο πληθωρισμός…

Δεν μπο­ρεί­τε να περη­φα­νεύ­ε­στε ότι είστε στη σωστή πλευ­ρά της ιστο­ρί­ας, επει­δή έχε­τε κάνει ‑εσείς και οι προη­γού­με­νοι- την Ελλά­δα ένα απέ­ρα­ντο αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟϊ­κό ορμη­τή­ριο πολέ­μου και μετά να κάνε­τε ότι δεν ξέρε­τε τίπο­τα για τις προ­σφυ­γι­κές ροές…

Δεν μπο­ρεί­τε να είστε θια­σώ­τες του συστή­μα­τος αυτού, να μιλά­τε για την ικα­νό­τη­τα της αγο­ράς να αυτο­ρυθ­μί­ζε­ται, και μετά να σάς προ­βλη­μα­τί­ζει η επι­μο­νή της ανερ­γί­ας που τσα­κί­ζει τους νέους. Δεν ξέρε­τε ότι στον καπι­τα­λι­σμό η εργα­τι­κή δύνα­μη είναι εμπό­ρευ­μα και ότι έτσι ακρι­βώς “αυτο­ρυθ­μί­ζε­ται” κάθε αγο­ρά εμπορευμάτων;

Πρέ­πει, δηλα­δή, να πάμε για μπύ­ρα για να σας τα εξη­γή­σω όλα αυτά; Που ανα­ρω­τιέ­στε κιό­λας, πώς γίνε­ται να είμα­στε και κομ­μου­νι­στές το 2023!

Θα σας το πω εδώ, λοι­πόν, χωρίς μπύ­ρα, χωρίς τσί­που­ρο! Καθα­ρά και ξάστε­ρα, δημό­σια: Για­τί σήμε­ρα το 2023, οι δυνα­τό­τη­τες για κάλυ­ψη των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών είναι μεγα­λύ­τε­ρες από ποτέ! Κι όμως, η ψαλί­δα ανά­με­σα σε αυτές τις δυνα­τό­τη­τες και στο πώς ζουν οι πολ­λοί, είναι επί­σης μεγα­λύ­τε­ρη από ποτέ.

Για­τί η Ελλά­δα για την οποία μιλή­σα­τε, όπου οι ατο­μι­κές φιλο­δο­ξί­ες της καθε­μιάς και του καθε­νός θα συμ­βα­δί­ζουν με τη συλ­λο­γι­κή πρό­ο­δο, δεν πρό­κει­ται να υπάρ­ξει στο δικό σας σύστη­μα ό,τι και αν κάνε­τε. Το ζού­με αυτό από τετρα­ε­τία σε τετρα­ε­τία. Ούτε στον αιώ­να τον άπαντα.

Για­τί καπι­τα­λι­σμός σημαί­νει ακρι­βώς: Η κοι­νω­νι­κή πρό­ο­δος να θυσιά­ζε­ται για τη μεγι­στο­ποί­η­ση του ατο­μι­κού κέρ­δους, σε βάρος της ευη­με­ρί­ας των πολλών.

Για­τί όσο και να κλί­νε­τε σε όλες τις πτώ­σεις τον εκσυγ­χρο­νι­σμό, το μόνο που προ­σφέ­ρει αυτό το σύστη­μα είναι ανα­χρο­νι­σμός, βαρ­βα­ρό­τη­τα, οπι­σθο­δρό­μη­ση και σήψη στο επί­πε­δο των ιδε­ών, όπως φαί­νε­ται και με μια ματιά, εδώ μέσα, στις διά­φο­ρες πτέ­ρυ­γες αυτής της Βουλής.

Το έγρα­ψαν πριν πάρα πολ­λά χρό­νια στο Κομ­μου­νι­στι­κό Μανι­φέ­στο ο Μαρξ και ο Ένγκελς:

«Στη θέση αυτής της παλιάς αστι­κής κοι­νω­νί­ας με τις τάξεις και τις ταξι­κές της αντι­θέ­σεις, έρχε­ται μια ένω­ση, όπου η ελεύ­θε­ρη ανά­πτυ­ξη του καθε­νός είναι η προ­ϋ­πό­θε­ση για την ελεύ­θε­ρη ανά­πτυ­ξη όλων».

Σε πεί­σμα, όλων σας θα το κάνουν πρά­ξη, οπωσ­δή­πο­τε οι ερχό­με­νες γενιές. Για­τί έχου­με πάθει πλέ­ον κι έχου­με μάθει, την πεί­ρα, τη θετι­κή κι αρνη­τι­κή, την έχου­με μελε­τή­σει, και δεν πρό­κει­ται ξανά να υπάρ­ξουν οι ίδιες αδυ­να­μί­ες, ελλεί­ψεις, να γίνουν τα ίδια λάθη.

Για­τί όντως οι καλύ­τε­ρες μέρες είναι μπρο­στά μας.
Για­τί όντως τις καλύ­τε­ρες μέρες μας δεν τις έχου­με ζήσει ακόμα.
Και θα τις ζήσου­με! Να είστε σίγου­ροι όλοι και όλες για αυτό! Κι αυτό θα είναι το μεγά­λο, το ωραίο, το συγκλονιστικό!