“Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα”: 107η στην ελευθερία του Τύπου η Ελλάδα

Είναι γνω­στό πως οι απα­ντα­χού _και όχι μόνο στη χώρα μας, αστοί, ασκώ­ντας πολι­τι­κές που αφα­νί­ζουν το λαό και τη λαϊ­κή οικο­γέ­νεια κόπτο­νται για την απα­τη­λή “καθα­ρή δημο­κρα­τία”, που δεν είναι άλλη από αυτήν που κατέ­χει τα κλει­διά της οικο­νο­μί­ας. Οι δε δια­χει­ρι­στές της _νεοφιλελεύθεροι, σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες, ενί­ο­τε κρυ­πτο και μη φασι­στα­ριά, δεν κάνουν βήμα χωρίς τα ΜΜΕ που ανή­κουν στους μεγα­λο­κα­να­λάρ­χες τους μεγα­λο­εκ­δό­τες κλπ. γιγα­ντιαία παγκό­σμια μονο­πώ­λια του χώρου.

Η αλή­θεια είναι Επα­να­στα­τι­κή!

Δεν είναι μυστι­κό ότι λύνουν και δένουν _λυμαίνονται κυριο­λε­κτι­κά το χώρο, μονο­πώ­λια ειδή­σε­ων και πλη­ρο­φο­ριών βλ. Google, Big Tech,  Facebook και γίγα­ντες όπως (πχ.) ο 92χρονος Αυστρα­λο­α­με­ρι­κα­νός μεγι­στά­νας Μέρ­ντοχ (Keith Rupert Murdoch), ιδιο­κτή­της _μεταξύ άλλων της Fox Corporation, της News Corp (πρό­ε­δρος), του δίκτυου TV Fox News, καθώς επί­σης 100άδων εκδο­τι­κών εται­ρειών και εφη­με­ρί­δων, ιστο­τό­πους — IGN Entertainment, AskMen, Rotten Tomatoes, εφη­με­ρί­δες (New York Post στις ΗΠΑ, The Times στη Βρε­τα­νία κά)

(Λένιν, 1^ο Συνέ­δριο _ 3^ης Διε­θνούς).
Και στο ζήτη­μα αυτό οι εργά­τες ξέρουν και οι σοσια­λι­στές όλων των χωρών το έχουν παρα­δε­χτεί εκα­τομ­μύ­ρια φορές ότι η ελευ­θε­ρία αυτή (σσ. του Τύπου) είναι μια απά­τη, εφό­σον τα καλύ­τε­ρα τυπο­γρα­φεία και τα τερά­στια απο­θέ­μα­τα χαρ­τιού βρί­σκο­νται στα χέρια των καπι­τα­λι­στών και εφό­σον δια­τη­ρεί­ται η εξου­σία του κεφα­λαί­ου πάνω στον Τύπο, που εκδη­λώ­νε­ται σ’ όλο τον κόσμο τόσο πιο καθα­ρά, πιο έντο­να, πιο κυνι­κά, όσο πιο ανε­πτυγ­μέ­νος είναι ο δημο­κρα­τι­σμός και το ρεπου­μπλι­κα­νι­κό καθε­στώς, όπως συμ­βαί­νει λ.χ. στην Αμερική.

• Για να κατα­κτη­θεί η αλη­θι­νή ισό­τη­τα και η αλη­θι­νή δημο­κρα­τία για τους εργα­ζό­με­νους, για τους εργά­τες και τους αγρό­τες πρέ­πει πρώ­τα να αφαι­ρε­θεί από το κεφά­λαιο η δυνα­τό­τη­τα να μισθώ­νει συγ­γρα­φείς, να αγο­ρά­ζει εκδο­τι­κούς οργα­νι­σμούς και να εξα­γο­ρά­ζει εφη­με­ρί­δες και γι’ αυτό πρέ­πει να απο­τι­να­χτεί ο ζυγός του κεφα­λαί­ου, πρέ­πει να ανα­τρα­πούν οι εκμε­ταλ­λευ­τές, να κατα­στα­λεί η αντί­στα­σή τους.
• Οι καπι­τα­λι­στές απο­κα­λού­σαν πάντα “ελευ­θε­ρία” την ελευ­θε­ρία των πλου­σί­ων να γίνουν πλου­σιό­τε­ροι, την ελευ­θε­ρία των εργα­τών να πεθαί­νουν από την πείνα.
• Οι καπι­τα­λι­στές απο­κα­λούν ελευ­θε­ρία του Τύπου την ελευ­θε­ρία των πλου­σί­ων να εξα­γο­ρά­ζουν τον Τύπο, την ελευ­θε­ρία να χρη­σι­μο­ποιεί­ται ο πλού­τος για την κατερ­γα­σία και την παρα­ποί­η­ση της λεγό­με­νης κοι­νής γνώμης.
• Και στην περί­πτω­ση αυτή οι θεμα­το­φύ­λα­κες της “καθα­ρής δημο­κρα­τί­ας” απο­δει­κνύ­ο­νται στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα θεμα­το­φύ­λα­κες του πιο βρω­με­ρού, του πιο αργυ­ρώ­νη­του συστή­μα­τος της κυριαρ­χί­ας των πλου­σί­ων πάνω στα μέσα δια­φώ­τι­σης των μαζών, απο­δει­κνύ­ο­νται απα­τε­ώ­νες που ξεγε­λούν το λαό, που με καλο­φτιαγ­μέ­νες, όμορ­φες, μα ολό­τε­λα ψεύ­τι­κες φρά­σεις απο­σπούν την προ­σο­χή του από το συγκε­κρι­μέ­νο ιστο­ρι­κό καθή­κον της απε­λευ­θέ­ρω­σης του Τύπου από το ζυγό του κεφαλαίου.
• Αλη­θι­νή ελευ­θε­ρία και ισό­τη­τα θα υπάρ­χει στο καθε­στώς που οικο­δο­μούν οι κομ­μου­νι­στές. Σ’ αυτό δε θα υπάρ­χει η δυνα­τό­τη­τα πλου­τι­σμού σε βάρος των άλλων, δε θα υπάρ­χει η αντι­κει­με­νι­κή δυνα­τό­τη­τα να υπο­τάσ­σε­ται ο Τύπος ούτε άμε­σα ούτε έμμε­σα στην εξου­σία του χρή­μα­τος και τίπο­τε δε θα εμπο­δί­ζει τον κάθε εργα­ζό­με­νο — ή ομά­δα εργα­ζο­μέ­νων ανε­ξάρ­τη­τα από τον αριθ­μό της — να έχει και να ασκεί το δικαί­ω­μα χρη­σι­μο­ποί­η­σης των κοι­νω­νι­κο­ποι­η­μέ­νων τυπο­γρα­φεί­ων και του κοι­νω­νι­κο­ποι­η­μέ­νου χαρτιού».

Δημοσιογράφοι “χωρίς Σύνορα”

Πρό­κει­ται για διε­θνή ΜΚΟ που εδρεύ­ει στη Γαλ­λία και _κατά δήλω­ση “προ­ω­θεί την ελευ­θε­ρία της πλη­ρο­φό­ρη­σης σε όλο τον κόσμο”, που “είναι η σημα­ντι­κό­τε­ρη ελευ­θε­ρία στον κόσμο και το θεμέ­λιο κάθε δημο­κρα­τί­ας” υπο­στη­ρί­ζο­ντας ότι, “αν οι δημο­σιο­γρά­φοι δεν ήταν ελεύ­θε­ροι να μετα­δί­δουν τα γεγο­νό­τα, να καταγ­γέλ­λουν παρα­βιά­σεις και να ευαι­σθη­το­ποιούν το κοι­νό, πώς θα αντι­με­τω­πί­ζα­με το πρό­βλη­μα των παι­διών στρα­τιω­τών, πώς θα υπε­ρα­σπι­ζό­μα­σταν τα δικαιώ­μα­τα των γυναι­κών ή θα προ­στα­τεύ­α­με το περι­βάλ­λον μας”; Για να δώσου­με μια εικό­να _σημείο γρα­φής, ανα­φέ­ρου­με πως ενώ επί 3 μήνες η Γαλ­λία “καί­γε­ται” η μόνη ανα­φο­ρά τους ήταν στις 22 Μάρ­τη, με μια λακω­νι­κή ανα­κοί­νω­ση “Reporters sans frontières déplore que les comportements violents des forces de l’ordre contre les journalistes se soient multipliés depuis la réforme des retraites” _οι Δημο­σιο­γρά­φοι Χωρίς Σύνο­ρα εκφρά­ζουν τη λύπη τους για­τί η βίαιη συμπε­ρι­φο­ρά της αστυ­νο­μί­ας ενα­ντί­ον δημο­σιο­γρά­φων έχει πολ­λα­πλα­σια­στεί μετά τη μεταρ­ρύθ­μι­ση του συντα­ξιο­δο­τι­κού συστή­μα­τος _ με εκφο­βι­σμό έως και επιθέσεις”.

Ο Παγκό­σμιος Δεί­κτης Ελευ­θε­ρί­ας του Τύπου 2023 που δημο­σιεύ­ε­ται κάθε χρό­νο από τους “Δημο­σιο­γρά­φους Χωρίς Σύνο­ρα” (RSF) φέρ­νει την Ελλά­δα στην 107η θέση παγκο­σμί­ως (τελευ­ταία ανά­με­σα στα κρά­τη της Ευρω­παϊ­κής Ένωσης).

Σύμ­φω­να με τους RSF, η ελευ­θε­ρία του Τύπου στην Ελλά­δα υπέ­στη σοβα­ρά πλήγ­μα­τα μετα­ξύ 2021 και 2023, μετα­ξύ άλλων με το σκάν­δα­λο υπο­κλο­πών που απο­κά­λυ­ψε ότι η Εθνι­κή Υπη­ρε­σία Πλη­ρο­φο­ριών (ΕΥΠ) κατα­σκο­πεύ­ει αρκε­τούς δημο­σιο­γρά­φους. Επι­πλέ­ον, οι αγω­γές SLAPPs (Στρα­τη­γι­κές αγω­γές κατά της συμ­με­το­χής του κοι­νού) είναι συνη­θι­σμέ­νες και, ακό­μη πιο ανη­συ­χη­τι­κό, η δολο­φο­νία του βετε­ρά­νου δημο­σιο­γρά­φου αστυ­νο­μι­κού ρεπορ­τάζ, Γιώρ­γου Καραϊ­βάζ, το 2021, η οποία δεν εξι­χνιά­στη­κε ποτέ.

Το τοπίο των ΜΜΕ

Η εμπι­στο­σύ­νη του κόσμου στα μέσα ενη­μέ­ρω­σης είναι από τις χαμη­λό­τε­ρες στην Ευρώ­πη εδώ και πολ­λά χρό­νια. Λίγοι μεγά­λοι ιδιω­τι­κοί όμι­λοι, όπως η Alter Ego Media, συνυ­πάρ­χουν με εκα­το­ντά­δες δια­δι­κτυα­κά μέσα ενη­μέ­ρω­σης, γεγο­νός που συμ­βάλ­λει στον υψη­λό κατα­κερ­μα­τι­σμό του τοπί­ου των μέσων ενη­μέ­ρω­σης. Παρο­μοί­ως, λίγοι επι­χει­ρη­μα­τί­ες διευ­θύ­νουν τη συντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των μέσων ενη­μέ­ρω­σης, ενώ παράλ­λη­λα εμπλέ­κο­νται και σε άλλους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς τομείς με υψη­λή ρύθ­μι­ση. Ορι­σμέ­νοι από αυτούς έχουν στε­νούς δεσμούς με την πολι­τι­κή ελίτ της χώρας. Ως απο­τέ­λε­σμα, ο Τύπος έχει πολύ μεγά­λη πόλωση.

Υπό την επο­πτεία του πρω­θυ­πουρ­γού, η Εθνι­κή Υπη­ρε­σία Πλη­ρο­φο­ριών (ΕΥΠ) συμ­με­τεί­χε στην παρα­κο­λού­θη­ση δημο­σιο­γρά­φων, πολ­λοί από τους οποί­ους έγι­ναν στό­χος του κατα­σκο­πευ­τι­κού λογι­σμι­κού Predator.

Παρά τις συνταγ­μα­τι­κές εγγυ­ή­σεις, η ελευ­θε­ρία του Τύπου έχει αμφι­σβη­τη­θεί σε νομο­θε­τι­κό επί­πε­δο. Η νέα νομο­θε­σία που ψηφί­στη­κε από το κοι­νο­βού­λιο, με σκο­πό να παρέ­χει στους πολί­τες καλύ­τε­ρη προ­στα­σία από αυθαί­ρε­τες παρα­κο­λου­θή­σεις, ως απά­ντη­ση στο σκάν­δα­λο υπο­κλο­πών “Predatorgate”, υπο­λεί­πε­ται των ευρω­παϊ­κών προ­τύ­πων. Ένα νέο νομο­σχέ­διο για τα μέσα ενη­μέ­ρω­σης θέσπι­σε μια αμφι­λε­γό­με­νη επι­τρο­πή δεο­ντο­λο­γί­ας. Ωστό­σο, προη­γού­με­νες τρο­πο­ποι­ή­σεις του ποι­νι­κού κώδι­κα που επέ­τρε­παν δυσα­νά­λο­γο περιο­ρι­σμό της ελευ­θε­ρί­ας του Τύπου για αμφί­βο­λους νομι­κούς λόγους καταρ­γή­θη­καν τελικά.

Η οικο­νο­μι­κή κρί­ση της τελευ­ταί­ας δεκα­ε­τί­ας, σε συν­δυα­σμό με τη μεί­ω­ση του ανα­γνω­στι­κού κοι­νού και των δια­φη­μι­στι­κών προ­ϋ­πο­λο­γι­σμών, έθε­σε υπό αμφι­σβή­τη­ση τη μακρο­πρό­θε­σμη επι­βί­ω­ση πολ­λών μέσων ενη­μέ­ρω­σης. Μένει να φανεί ο αντί­κτυ­πος της νέας νομο­θε­σί­ας που απο­σκο­πεί στην αύξη­ση της δια­φά­νειας της ιδιο­κτη­σί­ας και της χρη­μα­το­δό­τη­σης των μέσων ενημέρωσης.

Το κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­σμι­κό πλαί­σιο, όπως το κατα­γρά­φουν οι RSF είναι ότι, ακρο­α­ρι­στε­ροί και ακρο­δε­ξιοί ακτι­βι­στές επι­τί­θε­νται τακτι­κά σε εγκα­τα­στά­σεις μέσων μαζι­κής ενη­μέ­ρω­σης που θεω­ρούν ιδε­ο­λο­γι­κούς εχθρούς. Επι­πλέ­ον, οι γυναί­κες δημο­σιο­γρά­φοι έρχο­νται συχνά αντι­μέ­τω­πες με σεξι­σμό στον εργα­σια­κό χώρο.

Ασφάλεια

Σύμ­φω­να με την έκθε­ση για την Ελλά­δα, η αστυ­νο­μία κατα­φεύ­γει τακτι­κά στη βία και σε αυθαί­ρε­τες απα­γο­ρεύ­σεις για να παρε­μπο­δί­σει τη δημο­σιο­γρα­φι­κή κάλυ­ψη των δια­δη­λώ­σε­ων και της προ­σφυ­γι­κής κρί­σης στα νησιά. Η αστυ­νο­μία άσκη­σε ποι­νι­κές διώ­ξεις ενα­ντί­ον ενός δια­κε­κρι­μέ­νου φωτο­ρε­πόρ­τερ που συνε­λή­φθη ενώ κάλυ­πτε μια αστυ­νο­μι­κή επι­χεί­ρη­ση στην Αθή­να. Ένας άλλος δημο­σιο­γρά­φος που έπε­σε θύμα αδι­καιο­λό­γη­της αστυ­νο­μι­κής βίας, κέρ­δι­σε την υπό­θε­σή του στο δικα­στή­ριο μόνο μετά από 12 χρό­νια. Παρά τις υπο­σχέ­σεις για ταχεία έρευ­να, οι αρχές δεν έχουν μέχρι στιγ­μής επι­λύ­σει τη δολο­φο­νία του βετε­ρά­νου αστυ­νο­μι­κού ρεπόρ­τερ Γιώρ­γου Καραϊ­βάζ, ο οποί­ος πυρο­βο­λή­θη­κε έξω από το σπί­τι του στην Αθή­να μέρα μεση­μέ­ρι. Ωστό­σο, ανα­μέ­νο­νται συγκε­κρι­μέ­νες λύσεις από μια ομά­δα εργα­σί­ας για την προ­στα­σία των δημοσιογράφων.

Η κατάσταση στον κόσμο

Σύμ­φω­να με την έκθε­ση, η κατά­στα­ση είναι «πολύ σοβα­ρή» σε 31 χώρες, «δύσκο­λη» σε 42, «προ­βλη­μα­τι­κή» σε 55 και «καλή» ή «ικα­νο­ποι­η­τι­κή» σε 52 χώρες. Με άλλα λόγια, το περι­βάλ­λον για τη δημο­σιο­γρα­φία είναι «κακό» σε επτά στις δέκα χώρες και ικα­νο­ποι­η­τι­κό μόνο σε τρεις στις δέκα.

Ο Κρι­στόφ Ντε­λόρ, γενι­κός γραμ­μα­τέ­ας των RSF, ανα­φέ­ρει: «Ο Παγκό­σμιος Δεί­κτης Ελευ­θε­ρί­ας του Τύπου παρου­σιά­ζει τερά­στια αστά­θεια στις κατα­στά­σεις, με μεγά­λες αυξή­σεις και μειώ­σεις και πρω­το­φα­νείς αλλα­γές, όπως η άνο­δος της Βρα­ζι­λί­ας κατά 18 θέσεις και η πτώ­ση της Σενε­γά­λης κατά 31 θέσεις. Αυτή η αστά­θεια είναι απο­τέ­λε­σμα της αυξη­μέ­νης επι­θε­τι­κό­τη­τας των αρχών σε πολ­λές χώρες και της αυξα­νό­με­νης εχθρό­τη­τας προς τους δημο­σιο­γρά­φους στα μέσα κοι­νω­νι­κής δικτύ­ω­σης και στον φυσι­κό κόσμο. Η αστά­θεια είναι επί­σης συνέ­πεια της ανά­πτυ­ξης της βιο­μη­χα­νί­ας του ψεύ­τι­κου περιε­χο­μέ­νου, η οποία παρά­γει και δια­νέ­μει παρα­πλη­ρο­φό­ρη­ση και παρέ­χει τα εργα­λεία για την κατα­σκευή της».

Ο Δεί­κτης για το 2023 προ­βάλ­λει τις ραγδαί­ες επι­πτώ­σεις που είχε η βιο­μη­χα­νία fake news του ψηφια­κού οικο­συ­στή­μα­τος στην ελευ­θε­ρία του Τύπου. Σε 118 χώρες (τα δύο τρί­τα των 180 χωρών που αξιο­λο­γή­θη­καν), οι περισ­σό­τε­ροι από τους ερω­τη­θέ­ντες στο ερω­τη­μα­το­λό­γιο του Δεί­κτη ανέ­φε­ραν ότι οι πολι­τι­κοί φορείς στις χώρες τους εμπλέ­κο­νται συχνά ή συστη­μα­τι­κά σε μαζι­κές εκστρα­τεί­ες παρα­πλη­ρο­φό­ρη­σης ή προ­πα­γάν­δας. Η δια­φο­ρά μετα­ξύ αλη­θι­νού και ψεύ­τι­κου, πραγ­μα­τι­κού και τεχνη­τού, γεγο­νό­των και τεχνουρ­γη­μά­των θολώ­νει, θέτο­ντας σε κίν­δυ­νο το δικαί­ω­μα στην πλη­ρο­φό­ρη­ση. Η άνευ προη­γου­μέ­νου δυνα­τό­τη­τα αλλοί­ω­σης του περιε­χο­μέ­νου χρη­σι­μο­ποιεί­ται για να υπο­νο­μεύ­σει όσους ενσαρ­κώ­νουν την ποιο­τι­κή δημο­σιο­γρα­φία και να απο­δυ­να­μώ­σει την ίδια τη δημοσιογραφία.

Προπαγανδιστικός πόλεμος

Το έδα­φος ήταν ευνοϊ­κό για την αύξη­ση της προ­πα­γάν­δας από τη Ρωσία (164η), η οποία έχει υπο­χω­ρή­σει άλλες εννέα θέσεις με βάση το 2023. Σε χρό­νο ρεκόρ, η Μόσχα δημιούρ­γη­σε ένα νέο οπλο­στά­σιο μέσων ενη­μέ­ρω­σης αφιε­ρω­μέ­νο στη διά­δο­ση του μηνύ­μα­τος του Κρεμ­λί­νου στα κατε­χό­με­να στη νότια Ουκρα­νία, ενώ κατα­πιέ­ζει πιο σκλη­ρά από ποτέ τα τελευ­ταία ανε­ξάρ­τη­τα ρωσι­κά μέσα ενη­μέ­ρω­σης, τα οποία έχουν απα­γο­ρευ­τεί, απο­κλει­στεί και /ή κηρυ­χθεί «Ξένοι πρά­κτο­ρες». Τα εγκλή­μα­τα πολέ­μου της Ρωσί­ας στην Ουκρα­νία (79η) βοή­θη­σαν να δοθεί σε αυτή τη χώρα μια από τις χει­ρό­τε­ρες βαθμολογίες.

Η Ευρώ­πη, ειδι­κά η Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση, είναι η περιο­χή του κόσμου όπου είναι πιο εύκο­λο για τους δημο­σιο­γρά­φους να εργα­στούν, αλλά η κατά­στα­ση είναι ανά­μει­κτη ακό­μη και εκεί. Η Γερ­μα­νία (21^η), όπου έχει κατα­γρα­φεί ρεκόρ περι­πτώ­σε­ων βίας κατά δημο­σιο­γρά­φων και συλ­λή­ψε­ων, έχει υπο­χω­ρή­σει πέντε θέσεις. Η Πολω­νία (57^η), όπου το 2022 ήταν σχε­τι­κά ήρε­μη από την άπο­ψη της ελευ­θε­ρί­ας του Τύπου, ανέ­βη­κε εννέα θέσεις, ενώ η Γαλ­λία (24^η) ανέ­βη­κε δύο θέσεις. Η Ελλά­δα (107^η), όπου οι δημο­σιο­γρά­φοι κατα­σκο­πεύ­ο­νταν από τις υπη­ρε­σί­ες πλη­ρο­φο­ριών και από ισχυ­ρό λογι­σμι­κό κατα­σκο­πεί­ας, συνε­χί­ζει να έχει τη χαμη­λό­τε­ρη κατά­τα­ξη στην ΕΕ. Η περι­φε­ρεια­κή βαθ­μο­λο­γία Ευρώ­πης-Κεντρι­κής Ασί­ας επη­ρε­ά­ζε­ται επί­σης σε μεγά­λο βαθ­μό από τα κακά απο­τε­λέ­σμα­τα της Κεντρι­κής Ασί­ας. Αρκε­τές από τις χώρες της – το Κιρ­γι­στάν (μεί­ω­ση 50 στην 122η θέση), το Καζακ­στάν (πτώ­ση 12 στην 134η θέση) και το Ουζ­μπε­κι­στάν (πτώ­ση 4 στην 137η θέση) – έχουν υπο­χω­ρή­σει λόγω της αύξη­σης του αριθ­μού των επι­θέ­σε­ων κατά των μέσων ενη­μέ­ρω­σης. Τέλος, το Τουρ­κμε­νι­στάν (176η), όπου η λογο­κρι­σία και η επι­τή­ρη­ση ενι­σχύ­θη­καν ξανά μετά την εκλο­γή του Σερ­ντάρ Μπερ­ντι­μου­χα­μέ­ντο­ου, γιου του απερ­χό­με­νου προ­έ­δρου, τον Μάρ­τιο του 2022, εξα­κο­λου­θεί να είναι μία από τις πέντε τελευ­ταί­ες χώρες.

Η Αμε­ρι­κή δεν έχει πλέ­ον καμία χώρα με πρά­σι­νο χρώ­μα στον χάρ­τη. Η Κόστα Ρίκα (κάτω 15 στην 23η) ήταν η τελευ­ταία χώρα στην περιο­χή που είχε μια κατά­στα­ση που χαρα­κτη­ρι­ζό­ταν ως «καλή», αλλά η κατά­τα­ξή της άλλα­ξε μετά από πτώ­ση πέντε θέσε­ων λόγω της από­το­μης πτώ­σης της πολι­τι­κής της βαθ­μο­λο­γί­ας (μεί­ω­ση 15,68 μονά­δων) , και κατα­τάσ­σε­ται τώρα χαμη­λό­τε­ρα από τον Κανα­δά (άνω 4 στη 15^η θέση). Το Μεξι­κό (128^ο) έπε­σε άλλη μια θέση φέτος και τώρα έχει τους περισ­σό­τε­ρους εξα­φα­νι­σμέ­νους δημο­σιο­γρά­φους στον κόσμο (28 τα τελευ­ταία 20 χρό­νια). Η Κού­βα (172^η), όπου η λογο­κρι­σία έχει εντα­θεί ξανά και όπου ο Τύπος εξα­κο­λου­θεί να είναι κρα­τι­κό μονο­πώ­λιο, συνε­χί­ζει να έχει τη χαμη­λό­τε­ρη κατά­τα­ξη της περιο­χής, όπως και το 2022.

Ακό­μα κι αν η Αφρι­κή έχει σημειώ­σει μερι­κές σημα­ντι­κές ανό­δους, όπως αυτή της Μπο­τσουά­να (65^η), η οποία ανέ­βη­κε 35 θέσεις, η δημο­σιο­γρα­φία έχει γίνει γενι­κά πιο δύσκο­λη σε αυτήν την ήπει­ρο και η κατά­στα­ση έχει πλέ­ον ταξι­νο­μη­θεί ως «κακή» στο 40% σχε­δόν των χωρών (ένα­ντι 33% το 2022). Περι­λαμ­βά­νουν τη Μπουρ­κί­να Φάσο (58^η), όπου η τοπι­κή ανα­με­τά­δο­ση διε­θνών ραδιο­τη­λε­ο­πτι­κών φορέ­ων έχει απα­γο­ρευ­τεί και οι δημο­σιο­γρά­φοι έχουν απε­λα­θεί, και το Σαχέλ γενι­κά, το οποίο βρί­σκε­ται σε δια­δι­κα­σία να γίνει «ζώνη χωρίς ειδή­σεις». Αρκε­τοί δημο­σιο­γρά­φοι έχουν επί­σης δολο­φο­νη­θεί στην Αφρι­κή, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου του Martinez Zongo στο Καμε­ρούν (138^η). Στην Ερυ­θραία (174^η), τα μέσα ενη­μέ­ρω­σης παρα­μέ­νουν στη δεσπο­τι­κή λαβή του Προ­έ­δρου Issaias Afwerki.

Η Ασία-Ειρη­νι­κός συνε­χί­ζει να έχει μερι­κά από τα χει­ρό­τε­ρα καθε­στώ­τα στον κόσμο για τους δημο­σιο­γρά­φους. Η Μιαν­μάρ (173^η), η δεύ­τε­ρη μεγα­λύ­τε­ρη φυλα­κή δημο­σιο­γρά­φων στον κόσμο από το στρα­τιω­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα τον Φεβρουά­ριο του 2021, και το Αφγα­νι­στάν (152^η), όπου το περι­βάλ­λον για τους δημο­σιο­γρά­φους συνε­χί­ζει να χει­ρο­τε­ρεύ­ει και οι γυναί­κες δημο­σιο­γρά­φοι έχουν κυριο­λε­κτι­κά δια­γρα­φεί από τη δημό­σια ζωή, βρί­σκο­νται ακό­μα στην ουρά τέλος του Δείκτη.

Τελευ­ταία στην περι­φε­ρεια­κή κατά­τα­ξη, η Μέση Ανα­το­λή και η Βόρεια Αφρι­κή (MENA) συνε­χί­ζει να είναι η πιο επι­κίν­δυ­νη περιο­χή στον κόσμο για τους δημο­σιο­γρά­φους, με μια κατά­στα­ση που χαρα­κτη­ρί­ζε­ται ως «πολύ κακή» σε περισ­σό­τε­ρες από τις μισές χώρες της. Η πολύ χαμη­λή βαθ­μο­λο­γία ορι­σμέ­νων χωρών, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της Συρί­ας (175^η), της Υεμέ­νης (168^η) και του Ιράκ (167^η), οφεί­λε­ται ιδί­ως στον μεγά­λο αριθ­μό δημο­σιο­γρά­φων που αγνο­ού­νται ή κρα­τού­νται όμη­ροι. Αν και η Παλαι­στί­νη (156^η) έχει ανέ­βει 14 θέσεις, ο δεί­κτης ασφά­λειάς της είναι πολύ χαμη­λός μετά τον θάνα­το δύο ακό­μη δημο­σιο­γρά­φων το 2022. Η Σαου­δι­κή Αρα­βία παρα­μέ­νει κοντά στο κάτω μέρος του Δεί­κτη. Στο Μαγκρέμπ, η φυλά­κι­ση του ιδιο­κτή­τη των μέσων ενη­μέ­ρω­σης Ihsane El Kadi επι­βε­βαί­ω­σε τον αυξα­νό­με­νο αυταρ­χι­σμό στην Αλγε­ρία (136^η), η οποία έχει υπο­χω­ρή­σει δύο θέσεις και όπου η κατά­στα­ση συνε­χί­ζει να χαρα­κτη­ρί­ζε­ται ως «κακή».

Δεί­τε ανα­λυ­τι­κά εδώ