Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Διατίθεται το παρόν» Θέατρο Αθήναιον

Το μεγάλο μας τσίρκοΉταν 9–10 Νοέμ­βρη 2019
Μπουλ­ντό­ζες έχουν μπει και κατε­δα­φί­ζουν το ερει­πω­μέ­νο, ιστο­ρι­κό «Αθή­ναιον» Πατη­σί­ων και Μάρ­νη, απέ­να­ντι από το Εθνι­κό Αρχαιο­λο­γι­κό Μουσείο.
Το προ­δια­γε­γραμ­μέ­νο έγκλη­μα ενά­ντια στην πολι­τι­στι­κή κλη­ρο­νο­μιά του τόπου μας, βορά της δια­φο­ρι­κής γαιο­προ­σό­δου –και δεν είναι το πρώ­το, ξεκί­νη­σε με τη γνω­στή επι­γρα­φή real estate και τη γνω­στή συνέ­χεια.ΒοράΤο Αθή­ναιον, που κτί­στη­κε πριν 125 χρό­νια ‑το 1895, θεω­ρή­θη­κε από τα κομ­ψό­τε­ρα θέα­τρα της επο­χής και συν­δέ­θη­κε με μερι­κούς από τους σημα­ντι­κό­τε­ρους καλ­λι­τέ­χνες και παρα­στά­σεις, που άφη­σαν επο­χή όπως «Το μεγά­λο μας τσίρ­κο» του Ιάκω­βου Καμπα­νέλ­λη που ο θία­σος Καρέ­ζη – Καζά­κου ανέ­βα­σε επί χού­ντας, κάποια από αυτές τις μέρες του 1973.
Δού­λε­ψε συνέ­χεια στο ρυθ­μό των επο­χών πολι­τι­κής εναλ­λα­γής της μετα­πο­λί­τευ­σης, με κάποιες σπά­νιες εκφάν­σεις, αλλά συνή­θως χωρίς «σημαί­ες και ταμπούρ­λα» μέχρι το 2011 όταν έκλει­σε με τη (μέτρια) επι­θε­ώ­ρη­ση «Πού πας, ρε Γιωρ­γά­κη, με τέτοιο και­ρό;», βοη­θού­σης και της τηλε­πα­ντο­κρα­το­ρί­ας και της κρί­σης στο θέατρο

Θέατρο Αθήναιονℹ️  Κατά πλη­ρο­φο­ρί­ες πρό­κει­ται να χτι­στεί ένα ακό­μη «κόσμη­μα» της πλου­το­κρα­τί­ας, 10όροφο ξενο­δο­χείο πολ­λών «αστέ­ρων» με πισί­να, υπό­γειες και μη σάου­νες ρουφ γκάρ­ντεν, σολά­ριουμ κλπ. φασίλιτιςΤο μεγάλο μας τσίρκο

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο