Διατμηματική Επιτροπή ΚΕ ΚΚΕ για τα Δικαιώματα Μεταναστών και Προσφυγών:Στο δρόμο της πάλης για την ανατροπή του σάπιου συστήματος των πολέμων και της προσφυγιάς 🎥 ΦΩΤΟ

Με μια ξεχω­ρι­στή εκδή­λω­ση στον κινη­μα­το­γρά­φο «ΤΡΙΑΝΟΝ» τίμη­σε από­ψε, η Δια­τμη­μα­τι­κή Επι­τρο­πή της ΚΕ του ΚΚΕ για τα Δικαιώ­μα­τα Μετα­να­στών και Προ­σφυ­γών την Παγκό­σμια Μέρα κατά του Ρατσι­σμού και των Φυλε­τι­κών Δια­κρί­σε­ων, με την αντα­πό­κρι­ση του κόσμου να είναι συγκινητική.

Η εκδή­λω­ση περιε­λάμ­βα­νε την ειδι­κή προ­βο­λή του εξαι­ρε­τι­κού ντο­κι­μα­ντέρ «The other Half», του φωτο­ρε­πόρ­τερ Γιώρ­γου Μου­τά­φη, που παρα­βρέ­θη­κε. Πρό­κει­ται για μια καταγ­γε­λία της αγριό­τη­τας των επα­να­προ­ω­θή­σε­ων, του κυνη­γη­τού στα σύνο­ρα, των απω­λειών ζωών, που βιώ­νουν οι ξερι­ζω­μέ­νοι μετα­νά­στες και πρό­σφυ­γες από την πολι­τι­κή της ΕΕ και των αστι­κών κρα­τών-μελών της και της χώρας μας εις βάρος τους. Για 15 χρό­νια ο φωτο­ρε­πόρ­τερ γίνε­ται αυτό­πτης μάρ­τυ­ρας της ροής των μετα­να­στών, ακο­λου­θώ­ντας τους στα σκο­τει­νά περά­σμα­τα των ευρω­παϊ­κών συνό­ρων. Η κάμε­ρα φτά­νει σε σημεία απρό­σι­τα, κατα­γρά­φει ιστο­ρί­ες που ξεπερ­νούν τα ανθρώ­πι­να όρια και απο­κα­λύ­πτει πως ζει το «άλλο μισό».

Στην εκδή­λω­ση παρα­βρέ­θη­καν τα μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκος Σοφια­νός και Γ.Πρωτούλης, επί­σης Περι­φε­ρεια­κός σύμ­βου­λος Αττι­κής με την «Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση», ο Κώστας Παπα­δά­κης, μέλος της ΚΕ και ευρω­βου­λευ­τής του Κόμματος.

Το παρών στην εκδή­λω­ση έδω­σαν επί­σης η Κων­στα­ντί­να Κού­νε­βα, ο Γιάν­νης Μηλιός, ενώ ιδιαί­τε­ρη επί­σης ήταν η παρου­σία συνα­δέλ­φων φωτο­ρε­πόρ­τερ του Γ.Μουταφη.

Στο καλω­σό­ρι­σμα της η Κατε­ρί­να Γερά­κη, υπεύ­θυ­νη της Δια­τμη­μα­τι­κής Επι­τρο­πής της ΚΕ για τα Δικαιώ­μα­τα Μετα­να­στών και Προ­σφύ­γων, αφού ευχα­ρί­στη­σε τον δημιουρ­γό του ντο­κι­μα­ντέρ σημεί­ω­σε ότι «ο Γ.Μουτάφης, είναι ένας κατα­ξιω­μέ­νος φωτο­ρε­πόρ­τερ, που έχει συνερ­γα­στεί με τα μεγα­λύ­τε­ρα διε­θνή ειδη­σε­ο­γρα­φι­κά πρα­κτο­ρεία, ένας πολε­μι­κός αντα­πο­κρι­τής που έχει ταξι­δέ­ψει σε όλο τον κόσμο και έχει βρε­θεί κυριο­λε­κτι­κά μέσα στην φωτιά του πολέ­μου, σε όλα τα μέτω­πα που δυστυ­χώς έχουν ξεσπά­σει τα τελευ­ταία χρό­νια στις συν­θή­κες όξυν­σης των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών, Αφγα­νι­στάν, Λιβύη, Ιράκ, Παλαι­στί­νη, Ουκρα­νία και αλλού» (δεί­τε πάνω βίντεο).

Ντοκιμαντέρ που αφυπνίζει και χτυπάει την αδικία

Ανέ­φε­ρε ότι το συγκε­κρι­μέ­νο ντο­κι­μα­ντέρ που «ντύ­νε­ται» με την μου­σι­κή του Δ.Μυστακίδη «είναι συγκλο­νι­στι­κό συγκι­νεί, προ­βλη­μα­τί­ζει, ενερ­γο­ποιεί στον αγώ­να της αλλη­λεγ­γύ­ης για την προ­στα­σία των κατα­τρεγ­μέ­νων θυμά­των της σύγ­χρο­νης καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας». Και πρό­θε­σε ότι ο δημιουρ­γός «δεν είναι ένας απλός παρα­τη­ρη­τής των όσων απει­κο­νί­ζει με την κάμε­ρα του, των όσων ζει και βιώ­νει αυτό “Το Αλλο Μισό”, οι ξερι­ζω­μέ­νοι πρό­σφυ­γες και μετα­νά­στες, οι “λαθραί­οι” κι οι “παρά­νο­μοι” της αστι­κής προ­πα­γάν­δας: Επα­να­προ­ω­θή­σεις, άγρια κατα­στο­λή και εκμε­τάλ­λευ­ση, κυνη­γη­τό, πολύ­νε­κρα ναυά­για, πνιγ­μέ­να μωρά.

Άνθρω­πος στο μπόι των ανθρώ­πων, ο ίδιος γίνε­ται μέρος της ιστο­ρί­ας τους, συμπά­σχει τον πόνο τους, περ­πα­τά μαζί τους στα ίδια δύσβα­τα και επι­κίν­δυ­να μονο­πά­τια, κλαί­ει και τρα­γου­δά μαζί τους στα βάσα­νά τους, σηκώ­νει το ποτή­ρι του για να πιει στην υγειά τους, στην δύνα­μη και στην ελπί­δα για μια καλύ­τε­ρη ζωή, μακρυά από τον θάνα­το και την καταστροφή.

Μέσα από την άμε­ση προ­σω­πι­κή του πεί­ρα, αντι­λαμ­βά­νε­ται την ευθύ­νη και το καθή­κον του, ως άνθρω­πος, ως δημιουρ­γός, και το επι­τε­λεί υπο­δειγ­μα­τι­κά. “Η τέχνη δεν πρέ­πει να αντα­να­κλά σαν τον καθρέ­φτη, μα σαν φακός να μεγε­θύ­νει”, γρά­φει ο Βλα­ντι­μίρ Μαγια­κόφ­σκι. Κι ο Γιώρ­γος Μου­τά­φης, κάνει ακρι­βώς αυτό. Με τον φωτο­γρα­φι­κό του φακό απο­κα­λύ­πτει, καταγ­γέλ­λει, αφυ­πνί­ζει, γίνε­ται η φωνή της οργής απέ­να­ντι στην αδι­κία, ένας αγω­γός του καλέ­σμα­τος στην πάλη της αλλη­λεγ­γύ­ης και της διεκ­δί­κη­σης για έναν κόσμο χωρίς πολέ­μους, εκμε­τάλ­λευ­ση και ξερι­ζω­μό, έναν κόσμο “λέφτε­ρο, ανοι­χτό, γεμά­το ελπί­δα” σύμ­φω­να με τα λόγια του Ναζίμ Χικμέτ.

Ο Γιώρ­γος Μου­τά­φης δεν ανα­πα­ρά­γει το ψευ­δε­πί­γρα­φο αφή­γη­μα του “ουδέ­τε­ρου” παρα­τη­ρη­τή. Ποιος, άρα­γε, μπο­ρεί να μένει ουδέ­τε­ρος μπρο­στά στην θέα ενός πνιγ­μέ­νου μωρού, μπρο­στά στο έγκλη­μα; Μας δεί­χνει την Πύλο και την κάθε Πύλο, που δεν πρέ­πει να ξεχα­στεί. Το ντο­κι­μα­ντέρ του είναι υπό­μνη­ση, είναι υπό­σχε­ση. Στην ανά­δει­ξη των αιτί­ων, στην απο­κά­λυ­ψη των ενό­χων, στην τιμω­ρία. Για­τί μόνο έτσι, φωτί­ζε­ται η πραγ­μα­τι­κή διέ­ξο­δος από τα δει­νά και τα βάσα­να των λαών».

Η αντιμεταναστευτική ρατσιστική πολιτική
πρέπει να καταδικαστεί στις ευρωεκλογές