Δύναμη

Την ώρα που η κυβέρ­νη­ση, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ αντάλ­λασ­σαν …χαρ­το­πό­λε­μο σε «υψη­λούς τόνους», κομ­μου­νι­στές και άλλοι αγω­νι­στές εμπό­δι­ζαν με τα σώμα­τά τους μια αμα­ξο­στοι­χία με δεκά­δες αμε­ρι­κα­νι­κά άρμα­τα μάχης να ανα­χω­ρή­σει από την Αλε­ξαν­δρού­πο­λη προς το ιμπε­ρια­λι­στι­κό μέτω­πο της Ουκρα­νί­ας. Λίγα χιλιό­με­τρα πιο πέρα, στην Καβά­λα, δεκά­δες δια­δη­λω­τές χάλα­γαν τη φιέ­στα του δημάρ­χου με την μπά­ντα του αμε­ρι­κα­νι­κού στρα­τού, που παιά­νι­ζε για να ξεπλύ­νει τους Αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κούς φονιά­δες. «Σκού­ζει» λοι­πόν η κυβέρ­νη­ση για τα «επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα» που την …πολε­μά­νε μέσω και του Τύπου, «σκού­ζουν» και οι άλλοι για το «κρά­τος δικαί­ου» που δεν υπάρ­χει, επει­δή η κυβέρ­νη­ση «χει­ρα­γω­γεί» τον Τύπο. Την ίδια ώρα, όμως, μετα­τρέ­πουν «κοι­νή συναι­νέ­σει» τη χώρα σε πολε­μι­κό ορμη­τή­ριο του ΝΑΤΟ! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ο Τύπος, για τον οποίο δια­μαρ­τύ­ρο­νται, δεν βρί­σκει ούτε δυο αρά­δες να γρά­ψει, ούτε μια λέξη να πει για τις σημα­ντι­κές αυτές παρεμ­βά­σεις του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­μα­τος, που απο­τε­λεί τη μόνη πραγ­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση στην πολι­τι­κή των κερ­δών και των συμ­φε­ρό­ντων της αστι­κής τάξης. Μέρες που είναι, 25 χρό­νια μετά τη ΝΑΤΟι­κή επέμ­βα­ση στη Γιου­γκο­σλα­βία, ο λαός έχει πολ­λά παρα­δείγ­μα­τα για να θυμά­ται πού βρί­σκε­ται η πραγ­μα­τι­κή του δύνα­μη: Απέ­να­ντι σ’ αυτήν την εγκλη­μα­τι­κή πολι­τι­κή, σε συμπό­ρευ­ση με το ΚΚΕ.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης