Είκοσι χρόνια μετά

Η άτυ­πη συνά­ντη­ση ΕΕ — Δυτι­κών Βαλ­κα­νί­ων που έγι­νε χτες, δεν μπο­ρεί να κρύ­ψει ότι 20 χρό­νια μετά τη «Δια­κή­ρυ­ξη της Θεσ­σα­λο­νί­κης» και τον περί­φη­μο «οδι­κό χάρ­τη» για την έντα­ξη όλων των βαλ­κα­νι­κών κρα­τών στην ΕΕ, οι αντα­γω­νι­σμοί και οι αντι­θέ­σεις στην περιο­χή οξύνονται.

Από­δει­ξη είναι και το γεγο­νός ότι η διεύ­ρυν­ση της ΕΕ «περ­πά­τη­σε» με ρυθ­μούς πολύ κατώ­τε­ρους των προσ­δο­κιών που καλ­λιερ­γή­θη­καν τότε. Η «ασφά­λεια» και η «στα­θε­ρό­τη­τα» που εγγυό­ταν τάχα η «ευρω­παϊ­κή πορεία» της Βαλ­κα­νι­κής, μετα­τρά­πη­καν 20 χρό­νια μετά σε «σοβα­ρές ανη­συ­χί­ες» για τον κίν­δυ­νο νέας ανά­φλε­ξης, στη σκιά της σύγκρου­σης ΝΑΤΟ — Ρωσί­ας στην Ουκρανία.

Αυτό ήταν και το περιε­χό­με­νο της χτε­σι­νής συνά­ντη­σης, με την παρου­σία μάλι­στα του Ουκρα­νού Προ­έ­δρου, Ζελέν­σκι: Να ανα­θερ­μαν­θούν οι ευρω­α­τλα­ντι­κές προ­ο­πτι­κές των χωρών της περιο­χής και να δεσμευ­τούν σε έναν ενερ­γό­τε­ρο ρόλο στην αντι­πα­ρά­θε­ση των ΗΠΑ — ΕΕ με τα άλλα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα, κυρί­ως με την Κίνα και τη Ρωσία, που έχουν ισχυ­ρά οικο­νο­μι­κά, πολι­τι­κά και στρα­τιω­τι­κά ερεί­σμα­τα στη Βαλκανική.

Πρω­τα­γω­νι­στής σ’ αυτόν τον σχε­δια­σμό ανα­δει­κνύ­ε­ται για άλλη μια φορά η χώρα μας, όπως φάνη­κε και από τις δεσμεύ­σεις που ανέ­λα­βε απέ­να­ντι στην Ουκρα­νία για ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη εμπλο­κή στον πόλε­μο, οδη­γώ­ντας τον λαό σε νέους κιν­δύ­νους και περι­πέ­τειες. Γι’ αυτό οι πανη­γυ­ρι­σμοί των αστι­κών επι­τε­λεί­ων, ότι η συνά­ντη­ση αυτή επι­βε­βαιώ­νει τον «ηγε­τι­κό ρόλο» της Ελλά­δας στα Βαλ­κά­νια, καμιά σχέ­ση δεν έχουν με τα συμ­φέ­ρο­ντα του ελλη­νι­κού και των άλλων λαών της περιοχής.

Παί­ζο­ντας «ηγε­τι­κό ρόλο», η Ελλά­δα στή­ρι­ξε ενερ­γά τον δια­με­λι­σμό της πρώ­ην ενιαί­ας Γιου­γκο­σλα­βί­ας, σύμ­φω­να με τον ΝΑΤΟι­κό σχε­δια­σμό, που άνοι­ξε τον ασκό του Αιό­λου. Παρά την ανα­δί­πλω­ση την περί­ο­δο της μεγά­λης οικο­νο­μι­κής κρί­σης, η αστι­κή τάξη βγή­κε πολ­λα­πλά κερ­δι­σμέ­νη από την εξα­γω­γή κεφα­λαί­ων, την επέ­κτα­ση της επι­χει­ρη­μα­τι­κής δρά­σης στις βαλ­κα­νι­κές αγο­ρές και την εκμε­τάλ­λευ­ση φτη­νό­τε­ρου εργα­τι­κού δυναμικού.

Προ­ώ­θη­σε παράλ­λη­λα την έντα­ξη των βαλ­κα­νι­κών κρα­τών στις δομές των ΝΑΤΟ και ΕΕ, που επι­τα­χύ­νει τις αντι­λαϊ­κές μεταρ­ρυθ­μί­σεις στις χώρες αυτές και ρίχνει λάδι στη φωτιά των αντα­γω­νι­σμών με τα άλλα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα.

Τον «ηγε­τι­κό ρόλο» της στην προ­ώ­θη­ση αυτής της επι­κίν­δυ­νης πολι­τι­κής επι­βε­βαί­ω­σε και η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ, όταν υπέ­γρα­ψε τη ΝΑΤΟι­κή Συμ­φω­νία των Πρε­σπών. Αλλά και στη συνέ­χεια, με τον στρα­τη­γι­κό διά­λο­γο Ελλά­δας — ΗΠΑ, ανα­λαμ­βά­νο­ντας ρόλο «κόμ­βου» στα πολε­μι­κά και ενερ­γεια­κά σχέ­δια των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ.

Το τι «κέρ­δι­σε» ο λαός δεν είναι δύσκο­λο να το δει κανείς: Οι αγω­γοί και οι άλλες ενερ­γεια­κές υπο­δο­μές στην Ελλά­δα αυξά­νουν τη σημα­σία της στον ανε­φο­δια­σμό των Βαλ­κα­νί­ων και της ΕΕ, αυξά­νο­ντας τα κέρ­δη των μονο­πω­λί­ων, την ώρα που ο λαός βυθί­ζε­ται ολο­έ­να και περισ­σό­τε­ρο στην ενερ­γεια­κή φτώ­χεια. Η χώρα μετα­τρέ­πε­ται σε πολε­μι­κό ορμη­τή­ριο των Αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κών και επο­μέ­νως σε μαγνή­τη κιν­δύ­νων για τον λαό.

Με ευρω­παϊ­κές κατευ­θύν­σεις και Οδη­γί­ες, που είναι «προ­α­παι­τού­με­να» για την έντα­ξη και άλλων κρα­τών στην ΕΕ, η αγο­ρά εργα­σί­ας στην Ελλά­δα και παντού είναι σκέ­τη ζού­γκλα, οι συν­δι­κα­λι­στι­κές και άλλες ελευ­θε­ρί­ες συρρικνώνονται.

Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμ­μα που πριν από 20 χρό­νια κατήγ­γει­λε τη «δια­κή­ρυ­ξη» για την επι­τά­χυν­ση της «ευρω­α­τλα­ντι­κής ολο­κλή­ρω­σης» των Βαλ­κα­νί­ων και στά­θη­κε με συνέ­πεια απέ­να­ντι στη διεύ­ρυν­ση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, υπε­ρα­σπι­ζό­με­νο το πραγ­μα­τι­κό συμ­φέ­ρον του ελλη­νι­κού και των άλλων λαών.

Σήμε­ρα ο λαός μπο­ρεί να δει πιο καθα­ρά τις συνέ­πειες αυτής της πολι­τι­κής, που του παρου­σιά­ζουν ως δήθεν μονό­δρο­μο. Να δει ότι υπάρ­χει άλλος δρό­μος, που μπο­ρεί να ανοί­ξει αν ο ίδιος το απο­φα­σί­σει με την πάλη του. Ο δρό­μος αυτός οδη­γεί στην ειρη­νι­κή συνύ­παρ­ξη και την αμοι­βαία συνερ­γα­σία όλων των ευρω­παϊ­κών λαών, συντρί­βο­ντας τις αντι­λαϊ­κές συμ­μα­χί­ες της αστι­κής τάξης και τα επι­κίν­δυ­να σχέ­διά τους, ανα­τρέ­πο­ντας το βάρ­βα­ρο σύστη­μα της εκμε­τάλ­λευ­σης και του πολέ­μου σε κάθε χώρα.

Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από τον «Ριζο­σπά­στη»