Είναι πόλεμος

Όταν οι εργο­δό­τες μπο­ρούν να υπο­βάλ­λουν στην κυβέρ­νη­ση πότε θα κατα­θέ­τει και πότε θα απο­συρ­θεί ένα νομο­σχέ­διο, για­τί αυτό πρέ­πει να μας εκπλήσ­σει; Ταξι­κό είναι το κρά­τος, αστικό.
Δικό τους. Αυτοί έχουν τις οργα­νώ­σεις τους, τα κόμ­μα­τά τους, τις επιρ­ρο­ές τους, την ιδε­ο­λο­γία τους, τους διαύ­λους και τις γέφυ­ρες τους να ελέγ­χουν την όλη δομή με την οποία μας σκε­πά­ζουν όλους. Επο­μέ­νως νομο­σχέ­δια θα πηγαί­νουν και θα έρχο­νται και καμία μύτη δεν θα σπά­ζει. Κανέ­νας δεν θα πει πως απει­λούν την οικο­νο­μία για­τί αυτοί την ελέγ­χουν. Κανέ­νας δεν θα πει πως απει­λούν τα εθνι­κά μας συμ­φέ­ρο­ντα, για­τί αυτοί είναι τα εθνι­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Και όσο και αν προ­ω­θούν τέτοια πράγ­μα­τα, αναί­μα­κτα, πολι­τι­σμέ­να και παρα­σκη­νια­κά, αυτοί έχουν τα δικά τους μέσα, τα δικά τους όπλα σε αυτό τον πόλε­μο. Για­τί περί πολέ­μου πρό­κει­ται και για αυτό ακρι­βώς το λόγο οι εργα­ζό­με­νοι θα πρέ­πει να έχουν στό­χους που δεν θα περιο­ρί­ζο­νται στις μικρές μάχες αλλά στην ολο­κλη­ρω­τι­κή νίκη. Του­λά­χι­στον έτσι μπο­ρεί να κερ­δί­ζο­νται και κάποιες μάχες.

Πηγή: Χαραυ­γή / Παλμ