Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Εκατονταετία (Ποίημα για τα 100 χρόνια ΚΚΕ)

Μπαί­νει μπρο­στά και προχωρεί
Μα σε φωτιά μα σε χιονιά
Είναι ελπί­δα των απλών
δέκα δεκά­δες χρόνια

Στη­ρί­ζει τους αδύναμους
και τους αδικημένους
Γίνε­ται δυνα­τή γροθιά
εμπνέ­ει πλανεμένους

Των εργα­τών το στήριγμα
και του λαού καμάρι
Δε  λοξο­δρό­μη­σε ποτέ
ατσά­λι­νο δοκάρι

Βάζει τα δίκαια μπροστά
στή­ριγ­μα του εργάτη
θέλει ισό­τη­τα χαρά
μα και ειρή­νη αγάπη

Οι  στί­χοι αυτοί είναι της Ειρή­νης, καθα­ρί­στρια στο νοσο­κο­μείο «Ευαγ­γε­λι­σμός». Η Ειρή­νη συμ­με­τέ­χει στην ποι­η­τι­κή ανθο­λο­γία «Γράμ­μα­τα της ποί­η­σης» των εκδό­σε­ων Ατέχνως

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο