Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ: Ντεμέκ αντισυστημισμός από τα βαθύτερα βάθη του συστήματος

Παχιά λόγια για τους «ολι­γάρ­χες» και την «πλου­το­κρα­τία», για τη δια­φθο­ρά και τις μίζες, για τα «καρ­τέλ» και τις «πολυ­ε­θνι­κές», για το «σύστη­μα» και τους «μειο­δό­τες». Κραυ­γές στη Βου­λή, εμπό­ριο αντι­συ­στη­μι­σμού και ολί­γη από ψεκα­σμέ­νη συνω­μο­σιο­λο­γία, μαζί με χυδαίο ρατσι­στι­κό λόγο, βγαλ­μέ­νο από τα βάθη του συστήματος.

Τα παρα­πά­νω συν­θέ­τουν τη γνώ­ρι­μη εικό­να του Βελό­που­λου της Ελλη­νι­κής Λύσης, που πλα­σά­ρε­ται ως «αντι­συ­στη­μι­κή δύνα­μη», ως το κόμ­μα που επι­θυ­μεί να εκφρά­σει στην Ελλά­δα το ρεύ­μα του ευρω­σκε­πτι­κι­σμού. «Λύση» βολι­κή βέβαια για το κεφά­λαιο και την εξου­σία του αφού δεν αμφι­σβη­τεί τη στρα­τη­γι­κή τους.

Ο «αντισυστημικός» του βαθέος συστήματος

Το ποιος είναι όμως ο Βελό­που­λος της Ελλη­νι­κής Λύσης, σε μεγά­λο βαθ­μό απο­κα­λύ­πτε­ται από την ίδια του την πορεία στον αστε­ρι­σμό του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος. Ο φανα­τι­κός αντί­πα­λος των «κομ­μά­των που χρε­ο­κό­πη­σαν στην Ελλά­δα», όπως λέει, δεν έχει αφή­σει σχε­δόν κανέ­να από αυτά τα κόμ­μα­τα στο οποίο να μην έχει θητεύσει:

Ο ίδιος δια­φη­μί­ζει ότι ξεκί­νη­σε από το ΠΑΣΟΚ, ενώ περισ­σό­τε­ρο γνω­στός έγι­νε από τη θητεία του στον εθνι­κι­στι­κό ΛΑ.Ο.Σ. του Καρατζαφέρη.

Αφού λοι­πόν ως βου­λευ­τής του ΛΑ.Ο.Σ., όπως και όλο του το κόμ­μα, υπερ­ψή­φι­σε το πρώ­το μνη­μό­νιο το 2010 που έφε­ρε η τότε κυβέρ­νη­ση του ΠΑΣΟΚ, στη συνέ­χεια στή­ρι­ξε και τη συγκυ­βέρ­νη­ση ΝΔ — ΠΑΣΟΚ — ΛΑ.Ο.Σ. με πρω­θυ­πουρ­γό τον Παπα­δή­μο, που εφάρ­μο­σε το 1ο μνη­μό­νιο, ανοί­γο­ντας τον δρό­μο για το 2ο και τη χρε­ο­κο­πία του λαού, για να σωθούν τα κέρ­δη των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομίλων.

Όταν τελι­κά δια­πί­στω­σε ότι πλη­σιά­ζει η ημε­ρο­μη­νία λήξης για το κόμ­μα του, και αφού είχε βγά­λει τη βρώ­μι­κη δου­λειά, μετα­πή­δη­σε στη ΝΔ, όπου έμει­νε μέχρι το 2015, οπό­τε και την εγκα­τέ­λει­ψε για να συγκρο­τή­σει το σημε­ρι­νό ακρο­δε­ξιό μόρ­φω­μα της Ελλη­νι­κής Λύσης, προ­σφέ­ρο­ντας από άλλο μετε­ρί­ζι στή­ρι­ξη στο αστι­κό πολι­τι­κό σύστημα.

Σταθερά «υπέρ» σε κάθε αντιλαϊκό μέτρο

Μπο­ρεί το σλά­λομ ανά­με­σα στα αστι­κά κόμ­μα­τα να ζαλί­ζει, όμως «καρ­φί» πάει η στή­ρι­ξή του σε κάθε στρα­τη­γι­κή επι­λο­γή της αστι­κής τάξης, κάτι που απο­τυ­πώ­νε­ται τόσο από τις θέσεις του όσο και από τη στά­ση του στη Βου­λή και στην Ευρωβουλή.

Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι κατά τη δια­κυ­βέρ­νη­ση της ΝΔ 2019 — 2023 το κόμ­μα του ψήφι­σε «υπέρ» ή «παρών» στα μισά σχε­δόν νομο­σχέ­δια που έφε­ρε η κυβέρ­νη­ση στη Βου­λή (στο 43,69%).

Απο­κα­λυ­πτι­κή είναι η στά­ση της Ελλη­νι­κής Λύσης και στην Ευρω­βου­λή, για την οποία μάλι­στα ζητά­ει και την ψήφο του λαού στις ερχό­με­νες ευρω­ε­κλο­γές, ως δύνα­μη τάχα απο­δο­κι­μα­σί­ας της ΕΕ.

Μαζί με ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ υπερ­ψή­φι­σε τον λεγό­με­νο «Ευρω­παϊ­κό Πυλώ­να Κοι­νω­νι­κών Δικαιω­μά­των», που θεσμο­θε­τεί και επί­ση­μα τη ζωή με τα «ελά­χι­στα», απο­τε­λώ­ντας οδη­γό και για τη δια­μόρ­φω­ση του «κατώ­τα­του μισθού» χωρίς Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις, με βάση τον μνη­μο­νια­κό νόμο Βρού­τση — Αχτσιό­γλου, το βασι­κό εργα­λείο για τη συμπί­ε­ση συνο­λι­κά των μισθών, με κρι­τή­ριο τη δια­φύ­λα­ξη της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας και της παραγωγικότητας.

Το κόμ­μα που σκί­ζει τα ρού­χα του για τη δια­πλο­κή και τις ρεμού­λες, υπερ­ψή­φι­σε μαζί με ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, μετά το ξέσπα­σμα του «Qatar-Gate», το ψήφι­σμα για τις «ομά­δες συμ­φε­ρό­ντων», τα λόμπι δηλα­δή, όπου αυτές οι ομά­δες χαρα­κτη­ρί­ζο­νταν «ζωτι­κό στοι­χείο της ευρω­παϊ­κής δημοκρατίας».

Μαζί με ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ υπερ­ψή­φι­σε τις αντι­δρα­στι­κές αλλα­γές στην πολι­τι­κή προ­στα­σία μέσα από τον μηχα­νι­σμό RescEU, που διαιω­νί­ζει τις τρα­γι­κές ελλεί­ψεις και τις περι­κο­πές, με τα γνω­στά τρα­γι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα, σε κάθε μεγά­λη φυσι­κή καταστροφή.

Και μιας που είναι επί­και­ρο, μαζί με ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ υπερ­ψή­φι­σε την Έκθε­ση του Ευρω­κοι­νο­βου­λί­ου το 2021 για τον σιδη­ρό­δρο­μο, όπου κωδι­κο­ποιεί­ται η λογι­κή κόστους — οφέ­λους στα ζητή­μα­τα ασφά­λειας, η πολι­τι­κή δηλα­δή που οδή­γη­σε και στο έγκλη­μα των Τεμπών.

Με ευαγγέλιο την καπιταλιστική ανάπτυξη

Ποιο είναι το «νήμα» που συν­δέ­ει τη στά­ση της Ελλη­νι­κής Λύσης στα παρα­πά­νω ζητή­μα­τα, με βάση το οποίο στοι­χί­ζε­ται και με τα υπό­λοι­πα αστι­κά κόμ­μα­τα; Αυτό της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης, της θωρά­κι­σης της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας και της κερ­δο­φο­ρί­ας των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομίλων.

Ορι­σμέ­να ακό­μα χαρα­κτη­ρι­στι­κά παραδείγματα:

Η Ελλη­νι­κή Λύση ζητά ανοι­χτά μεί­ω­ση στο 15% της φορο­λο­γί­ας των επι­χει­ρή­σε­ων, ως ένα ακό­μα επεν­δυ­τι­κό κίνη­τρο. Και ενώ οι εργα­ζό­με­νοι πλη­ρώ­νουν το 95% των φορο­λο­γι­κών εσό­δων του κρά­τους, ο Βελό­που­λος, στο όνο­μα της στή­ρι­ξης των επεν­δύ­σε­ων, ζητά ένα πιο «φιλι­κό στις επι­χει­ρή­σεις» φορο­λο­γι­κό πλαί­σιο, προ­τεί­νο­ντας π.χ. τη μη πλη­ρω­μή φόρων για τα πρώ­τα 5 χρό­νια από «νέες και και­νο­τό­μες επιχειρήσεις».

Και μπο­ρεί να έχει ανα­λυ­τι­κές θέσεις για την παρα­πέ­ρα ενί­σχυ­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας των πιο ισχυ­ρών τμη­μά­των του κεφα­λαί­ου (π.χ. του­ρι­σμός), αλλά την ίδια στιγ­μή, για τους μισθούς ζητά «αυξή­σεις», που να μη θίγουν την κερ­δο­φο­ρία και την αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα των επι­χει­ρή­σε­ων. Μάλι­στα, όταν εφαρ­μό­στη­κε ο μνη­μο­νια­κός νόμος για την προ­σαρ­μο­γή του κατώ­τα­του μισθού, δήλω­νε ότι έτσι …ανε­βαί­νει το ανε­λα­στι­κό κόστος λει­τουρ­γί­ας των επι­χει­ρή­σε­ων, στη γνω­στή λογι­κή ότι ο μισθός είναι εμπό­διο της κερ­δο­φο­ρί­ας και των επενδύσεων.

Αντί­στοι­χες είναι οι θέσεις της Ελλη­νι­κής Λύσης και για τις τρά­πε­ζες, αφού δεν νοεί­ται καπι­τα­λι­στι­κή κερ­δο­φο­ρία χωρίς «υγιές τρα­πε­ζι­κό σύστη­μα», όπως λένε η ΕΕ και οι κυβερ­νή­σεις. Οπό­τε, πήρε και η Ελλη­νι­κή Λύση το …όπλο της για τους πλει­στη­ρια­σμούς, προ­τεί­νο­ντας επι­πλέ­ον τρό­πους να απαλ­λα­γούν οι τρά­πε­ζες από «κόκ­κι­να» δάνεια. Έτσι, ζητά αυτά τα «βαρί­δια» των τρα­πε­ζών να φορ­τω­θούν συνο­λι­κά στον λαό μέσω της φορο­λο­γί­ας και με την ίδρυ­ση ενός «κρα­τι­κού οργα­νι­σμού» για τη δια­χεί­ρι­σή τους.

Η ταύ­τι­ση της Ελλη­νι­κής Λύσης με τα άλλα κόμ­μα­τα του κεφα­λαί­ου δεν θα μπο­ρού­σε να μη δια­περ­νά και τα ζητή­μα­τα του κρά­τους. Εδώ, όσο «ισχυ­ρό κρά­τος» ζητά ο Βελό­που­λος για την κατα­στο­λή των προ­σφύ­γων και των μετα­να­στών, για τη μετα­φο­ρά τους σε ξερο­νή­σια και άλλα παρό­μοια, για την κατα­στο­λή π.χ. των φοι­τη­τών που αγω­νί­ζο­νται, την εφαρ­μο­γή της πανε­πι­στη­μια­κής αστυ­νο­μί­ας κ.ά., τόσο «ευέ­λι­κτο» απαι­τεί να είναι το κρά­τος σε ό,τι αφο­ρά τη στή­ρι­ξη της επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας. Γι’ αυτό και έχει θέση για «ένα κρά­τος που δε θα είναι γρα­φειο­κρα­τι­κά δομη­μέ­νο, αλλά με όσο πιο απλές δια­δι­κα­σί­ες γίνε­ται, καθώς επί­σης φιλι­κό προς τις επι­χει­ρή­σεις, ξένες και ελληνικές».

Από την «ντεμέκ» υπεράσπιση των εξορύξεων 
στην αγωνία για την ομαλή «πράσινη μετάβαση»

Ένα από τα «σήμα­τα κατα­τε­θέ­ντα» που διεκ­δι­κεί ο Βελό­που­λος είναι αυτό του υπέρ­μα­χου τάχα της «αξιο­ποί­η­σης των εγχώ­ριων παρα­γω­γι­κών δυνα­το­τή­των». Με διά­φο­ρες ευκαι­ρί­ες ξιφουλ­κεί ενά­ντια στην «πρά­σι­νη» ανά­πτυ­ξη, υπε­ρα­σπί­ζε­ται την αξιο­ποί­η­ση των κοι­τα­σμά­των πετρε­λαί­ου και φυσι­κού αερί­ου στην ελλη­νι­κή ΑΟΖ, την αξιο­ποί­η­ση του λιγνίτη.

Παρά τις δια­κη­ρύ­ξεις υπέρ των εξο­ρύ­ξε­ων, η Ελλη­νι­κή Λύση δεν αμφι­σβη­τεί τις βασι­κές κατευ­θύν­σεις της ΕΕ αφού είναι σε πλή­ρη ευθυ­γράμ­μι­ση με τη γενι­κή κατεύ­θυν­ση της «πρά­σι­νης μετά­βα­σης», του εμπο­ρί­ου ρύπων και όλων των «φρού­των» που φέρ­νουν την ενερ­γεια­κή φτώ­χεια στον λαό και την απα­ξί­ω­ση παρα­γω­γι­κών δυνα­το­τή­των. Όπως ανα­φέ­ρουν, είναι υπέρ «της εκμε­τάλ­λευ­σης των εγχώ­ριων υδρο­γο­ναν­θρά­κων και της στα­δια­κής εγκα­τά­στα­σης συστη­μά­των πρά­σι­νης Ενέρ­γειας», αρκεί να είναι …«εγχώ­ριας παρα­γω­γής», ενώ προ­τεί­νουν την πρι­μο­δό­τη­ση επι­χει­ρή­σε­ων που επεν­δύ­ουν στην πρά­σι­νη Ενέρ­γεια με ειδι­κό φορο­λο­γι­κό και ασφα­λι­στι­κό καθεστώς.

Στήριξη της ΚΑΠ που ξεκληρίζει τους αγρότες

Το ίδιο ισχύ­ει και με τις προ­τά­σεις της Ελλη­νι­κής Λύσης για την αγρο­τι­κή παρα­γω­γή, όπου έχει ψηφί­σει τόσο την ίδια την Κοι­νή Αγρο­τι­κή Πολι­τι­κή, ενά­ντια στην οποία ξεση­κώ­θη­καν οι βιο­πα­λαι­στές αγρό­τες, ενώ στή­ρι­ξε όλη τη δια­χεί­ρι­σή της από την ΕΕ και συνο­λι­κά την εξέ­λι­ξή της. Όλες οι προ­τά­σεις του κόμ­μα­τος Βελό­που­λου άλλω­στε κινού­νται εντός αυτής της εγκλη­μα­τι­κής πολι­τι­κής, ενώ ζητά την ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη στή­ρι­ξη των βιο­μη­χά­νων (π.χ. σε κλω­στο­ϋ­φα­ντουρ­γία, τρό­φι­μα, λιπά­σμα­τα) που αφή­νουν τους βιο­πα­λαι­στές της υπαί­θρου χωρίς εισόδημα.

Το ποια είναι η πραγ­μα­τι­κή θέση του κόμ­μα­τος Βελό­που­λου για τα παρα­πά­νω, φαί­νε­ται άλλω­στε από τη στή­ρι­ξή του στο Ταμείο Ανά­καμ­ψης, το βασι­κό χρη­μα­το­δο­τι­κό εργα­λείο στή­ρι­ξης της «πρά­σι­νης» ανάπτυξης.

«Μούφα» και η κριτική στο ΝΑΤΟ

Ένα ακό­μα «χαρ­τί» που παί­ζει ο Βελό­που­λος, τάχα ως από­δει­ξη του κάλ­πι­κου αντι­συ­στη­μι­σμού του είναι η υπο­τι­θέ­με­νη κρι­τι­κή του στο ΝΑΤΟ, μαζί με προ­τά­σεις για «προ­σέγ­γι­ση» με την καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία, επι­κα­λού­με­νος κυρί­ως τη ζημιά τμη­μά­των του κεφα­λαί­ου και ανώ­τε­ρων μεσαί­ων στρω­μά­των από τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στην Ουκρα­νία και όσα προη­γή­θη­καν, π.χ. με το εμπάρ­γκο κ.ά.

Αυτές οι προ­τά­σεις, τις οποί­ες τα κυρί­αρ­χα μέσα προ­πα­γάν­δας βαφτί­ζουν «φιλο­ρω­σι­κή στά­ση», δεν αμφι­σβη­τούν επί της ουσί­ας τον προ­σα­να­το­λι­σμό της χώρας προς το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Είναι δια­κη­ρύ­ξεις που σε καμία περί­πτω­ση δεν θέτουν ζήτη­μα εξό­δου από το ΝΑΤΟ, αλλά αφο­ρούν τη διεκ­δί­κη­ση περισ­σό­τε­ρων ανταλ­λαγ­μά­των και προ­νο­μί­ων για λογα­ρια­σμό της αστι­κής τάξης, καλ­λιερ­γώ­ντας το δηλη­τή­ριο ότι ο λαός «έχει λαμ­βά­νειν» από τη μετα­τρο­πή της χώρας σε ΝΑΤΟϊ­κό προπύργιο.

Η Ελλη­νι­κή Λύση δεν πρω­το­τυ­πεί άλλω­στε ούτε στα προ­σχή­μα­τα που αξιο­ποιού­νται για την εμπλο­κή της χώρας στους πολε­μι­κούς ΝΑΤΟϊ­κούς σχε­δια­σμούς. Χαρα­κτη­ρι­στι­κή είναι η θέση ότι αυτή η εμπλο­κή θα πρέ­πει να υπη­ρε­τεί το «εθνι­κό συμ­φέ­ρον», το οποίο βέβαια δεν είναι άλλο από την ανα­βάθ­μι­ση του ρόλου της χώρας, για να έχει οφέ­λη το ελλη­νι­κό κεφά­λαιο. Μια ανα­βάθ­μι­ση που περ­νά­ει μέσα από την «εκπλή­ρω­ση» των «δεσμεύ­σε­ων», δηλα­δή μέσα και από τη συμ­με­το­χή της χώρας στις δολο­φο­νι­κές απο­στο­λές και σχε­δια­σμούς του ΝΑΤΟ.

Στην ίδια κατεύ­θυν­ση, άλλω­στε, έχει ψηφί­σει στην Ευρω­βου­λή κάθε ψήφι­σμα που δίνει «πρά­σι­νο φως» στην επέ­κτα­ση της φωτιάς του πολέ­μου, όπου «βάζει πλά­τη» και η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση, όπως την Εφαρ­μο­γή της Κοι­νής Πολι­τι­κής Ασφά­λειας και Άμυνας.

Μάλι­στα, ο «φιλο­ρώ­σος Βελό­που­λος» στή­ρι­ξε μετά την εισβο­λή της Ρωσί­ας στην Ουκρα­νία την «εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή και πολι­τι­κή ασφά­λειας και άμυ­νας της ΕΕ», όπως και τη συνερ­γα­σία ΕΕ — ΝΑΤΟ.

Εκεί που απο­κα­λύ­φθη­κε πλή­ρως η ταύ­τι­σή του με τον αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟϊ­κό ιμπε­ρια­λι­σμό ήταν όταν στή­ρι­ξε με χέρια και με πόδια την επέμ­βα­ση και τη γενο­κτο­νία του κρά­τους — δολο­φό­νου Ισρα­ήλ σε βάρος των Παλαι­στι­νί­ων στη Γάζα. Ο ίδιος ο Βελό­που­λος είπε π.χ. ότι «ιστο­ρι­κά κρά­τος δικαιού­ται το Ισρα­ήλ», ενώ ανα­πα­ρή­γα­γε όλα τα προ­σχή­μα­τα της επί­θε­σης στους Παλαι­στί­νιους, μιλώ­ντας π.χ. για «βάρ­βα­ρη τρο­μο­κρα­τι­κή επί­θε­ση» στις 7 Οκτώ­βρη από τους Παλαι­στί­νιους στο Ισρα­ήλ. Και, βέβαια, στή­ρι­ξε το κατά­πτυ­στο ψήφι­σμα του Ευρω­κοι­νο­βου­λί­ου για τις «ειδε­χθείς τρο­μο­κρα­τι­κές επι­θέ­σεις της Χαμάς κατά του Ισρα­ήλ και το δικαί­ω­μα του Ισρα­ήλ στην αυτο­ά­μυ­να σύμ­φω­να με το ανθρω­πι­στι­κό και διε­θνές δίκαιο».

Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από
τον «Ριζο­σπά­στη» του ΣΚ 9–10/3/2024

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο