Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Επιστημονικός» και ανιστόρητος αντικομουνισμός

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Η  αμε­ρι­κα­νί­δα ιστο­ρι­κός και αρθρο­γρά­φος Αν Απλ­μπομ ‑τακτι­κά φιλο­ξε­νού­με­νη στα ΝΕΑ- «ξανα­χτύ­πη­σε με συνέ­ντευ­ξη της (Σάβ­βα­το 21/5) με τίτλο «Αν κέρ­δι­ζε την Ουκρα­νία, ο Πού­τιν θα στρε­φό­ταν δυτικά».

Όπως ανα­φέ­ρει και το σχε­τι­κό εισα­γω­γι­κό της συνέ­ντευ­ξης (ως στοι­χεία του βιο­γρα­φι­κού της) ότι: «Επα­να­δια­τύ­πω­σε με δια­φο­ρε­τι­κές αφορ­μές, σε αρθρο­γρα­φία, συνε­ντεύ­ξεις και δια­δι­κτυα­κές δια­λέ­ξεις, την κρι­τι­κή που έχει ασκή­σει τα τελευ­ταία χρό­νια μέσω της βιβλιο­γρα­φί­ας της, που περι­λαμ­βά­νει το «Γκου­λάγκ» (Ιωλ­κός, μτφ. Ελευ­θε­ρία Τσί­τσα, 2009, βρα­βείο Πού­λι­τζερ), το «Σιδη­ρούν παρα­πέ­τα­σμα» (Αλε­ξάν­δρεια, μτφ. Κώστας Κου­ρε­μέ­νος, 2016) και τον «Κόκ­κι­νο λιμό» (Αλε­ξάν­δρεια, μτφ. Μενέ­λα­ος Αστε­ρί­ου, 2019).Η εισβο­λή του Πού­τιν συνέ­πε­σε με την κυκλο­φο­ρία στα ελλη­νι­κά του τελευ­ταί­ου βιβλί­ου της Αν Απλ­μπομ «Το λυκό­φως της δημο­κρα­τί­ας» (επί­σης από την Αλε­ξάν­δρεια, μτφ. Μ. Αστερίου)…»

Με τέτοια εργο­γρα­φία- και χωρίς κάποιος όπως γρά­φων τη μελε­τή­σει- γίνε­ται εύκο­λα κατα­νοη­τή η συνο­λι­κή οπτι­κή της. Αντι­κομ­μου­νι­σμός — αντι­σο­βιε­τι­σμός που πολ­λές φορές παίρ­νει εμμο­νι­κό χαρακτήρα…

Δεν στα­θού­με στο πώς ερμη­νεύ­ει τη ρώσι­κη εισβο­λή στη Ουκρα­νία. Θα στα­θού­με μόνο σε ένα σημείο όπου προ­σπα­θεί χωρίς καν- ιστο­ρι­κή επι­στη­μο­νι­κή τεκ­μη­ρί­ω­ση να ταυ­τί­σει τον Πού­τιν με την ΕΣΣΔ και κυρί­ως να τον εμφα­νί­σει και ως απο­τέ­λε­σμα του…Β.Ι. ΛΕΝΙΝ

Γρά­φει σχε­τι­κά: «…Το μοντέ­λο στο οποίο βασί­ζο­νται οι σημε­ρι­νοί απο­λυ­ταρ­χι­κοί ηγέ­τες είναι ο Λένιν, ο οποί­ος δεν ήταν απλώς ο ειση­γη­τής των fake news της επο­χής του, αλλά και ένας συνω­μο­σιο­λό­γος που διέ­σπει­ρε αντί­στοι­χες θεω­ρί­ες. Το μοντέ­λο ξεκι­νά­ει από την από­λυ­τη πίστη και λατρεία του ηγέ­τη, ο οποί­ος φρο­ντί­ζει να μην υπάρ­χει παράλ­λη­λο αντα­γω­νι­στι­κό σύστη­μα και επεν­δύ­ει στο ένα και μονα­δι­κό κόμ­μα. Παλιό­τε­ρα ο έλεγ­χος γινό­ταν μέσω της λογο­κρι­σί­ας, σήμε­ρα μέσω των social media…»

Η σοσια­λι­στι­κή οικο­δό­μη­ση, η πρώ­τη «έφο­δος στον ουρα­νό» την στοι­χειώ­νει και κατα­φεύ­γει σε τερα­τώ­δεις ισχυ­ρι­σμούς γύρω από τη προ­σω­πι­κό­τη­τα και η συμ­βο­λή (θεω­ρη­τι­κή και πρα­κτι­κή) σ’αυτήν του Β. Ι. ΛΕΝΙΝ. Η κατα­φυ­γή σε τέτοιους είδους «επι­χει­ρή­μα­τα που γυρ­νούν το ρολόϊ της ιστο­ρί­ας πολ­λά χρό­νια πίσω, απλά εκθέ­τουν το «επι­στη­μο­νι­κό κύρος» ‑που θέλουν «ορι­σμέ­νοι» στη χώρα μας‑,να δώσουν στο συγ­γρα­φι­κό της έργο και τις από­ψεις της. Εκτός από τη συγ­γρα­φέα απλά εκτί­θε­νται και οι ίδιοι…

Η επι­χεί­ρη­ση παρα­χά­ρα­ξης της ιστο­ρί­ας δεν θα περάσει!

Κώστας Καρυω­τά­κης ΑΠΑΝΤΑ μια άλλη ανάγνωση

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο