Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Επιστολή διαμαρτυρίας των μαθητών του Καλλιτεχνικού Σχολείου Αθηνών με θέμα τη μεταστέγασή του

Σε συγκέ­ντρω­ση δια­μαρ­τυ­ρί­ας στην πλα­τεία Κοτζιά και στο Δημο­τι­κό Συμ­βού­λιο της Αθή­νας καλούν σήμε­ρα, στις 16.00, οι μαθη­τές Καλ­λι­τε­χνι­κού Σχο­λεί­ου Αθη­νών απαι­τώ­ντας την άμε­ση μετα­κί­νη­ση του σχο­λεί­ου τους στη μόνι­μη κτι­ρια­κή υπο­δο­μή του επί της οδού Πρασσά.

Ακο­λου­θεί παρα­κά­τω η επι­στο­λή διαμαρτυρίας:

«Αξιό­τι­με Δήμαρχε,

Αξιό­τι­μοι κύριοι,

Aπό το 2019, ο διευ­θυ­ντής μας, οι δάσκα­λοι μας, οι γονείς μας και εμείς προ­σπα­θή­σα­με και συνε­χί­ζου­με να προ­σπα­θού­με με κάθε τρό­πο, με κάθε μέσο, να περι­γρά­ψου­με πόσο απελ­πι­στι­κή είναι η κατά­στα­ση που βρί­σκε­ται το Καλ­λι­τε­χνι­κό Σχο­λείο Αθη­νών και η καθη­με­ρι­νή μας ζωή ως μαθη­τές. Η κατά­στα­ση έχει κατα­λή­ξει πάνω από όλα επι­κίν­δυ­νη καθώς τα προ­βλή­μα­τα που προ­κύ­πτουν συνε­χώς δεν είναι επι­τρε­πτά για ένα σχο­λι­κό περιβάλλον.

Είμα­στε ένα σχο­λείο με πολ­λά προ­βλή­μα­τα, όπως άλλω­στε τα περισ­σό­τε­ρα δημό­σια σχο­λεία της Αθή­νας, που έχει όμως ένα επι­πλέ­ον πρό­βλη­μα: είμα­στε ένα σχο­λείο άστε­γο. Μετα­κι­νού­μα­στε εδώ και τέσ­σε­ρα χρό­νια σε δια­φο­ρε­τι­κά κτί­ρια που μας παρα­χω­ρούν αίθου­σες. Με απο­τέ­λε­σμα κάθε χρό­νο να εισά­γε­ται μειω­μέ­νος αριθ­μός μαθη­τών λόγω ανε­πάρ­κειας χώρου. Εννο­εί­ται πως τα κτί­ρια που μας φιλο­ξε­νούν δεν πλη­ρούν τις κατάλ­λη­λες προ­δια­γρα­φές, διό­τι είναι απα­ραί­τη­τος μεγα­λύ­τε­ρος αριθ­μός αιθου­σών για τα εργα­στή­ρια εικα­στι­κών, τις αίθου­σες χορού αλλά και θεά­τρου. Πολ­λά από τα μαθή­μα­τα εκτε­λού­νται στο δώμα του γει­το­νι­κού σχο­λεί­ου (2ο Πει­ρα­μα­τι­κό) που βρί­σκε­ται σε κατά­στα­ση απο­θή­κης, στο απέ­να­ντι πάρ­κο (πλ. ‘Έλε­νας Βενι­ζέ­λου), σε δια­δρό­μους, στον ανε­παρ­κή προ­αυ­λια­κό χώρο, ακό­μη και στο γρα­φείο καθηγητών.

Αξί­ζει να σημειω­θεί η κατά­στα­ση της τωρι­νής μας κτι­ρια­κής υπο­δο­μής η οποία δεν χωρά­ει να στε­γά­σει όλη την σχο­λι­κή κοι­νό­τη­τα με συνέ­πεια να μην υπάρ­χει μόνι­μη αίθου­σα για κάθε τάξη. Συνε­πώς οι μαθη­τές μετα­κι­νού­νται κάθε ώρα ανα­ζη­τώ­ντας μια κενή αίθου­σα. Σημα­ντι­κό είναι επί­σης, πως το κτί­ριο επί της οδού Κυρια­κού πλημ­μυ­ρί­ζει με την παρα­μι­κρή βρο­χό­πτω­ση, υπάρ­χουν προ­βλή­μα­τα στα υδραυ­λι­κά και στην απο­χέ­τευ­ση, τα παρά­θυ­ρα των τάξε­ων πέφτουν έχο­ντας ως απο­τέ­λε­σμα τον τραυ­μα­τι­σμό καθη­γη­τών και μαθη­τών. Ακό­μα οι πόρ­τες ξεκολ­λάν με τον αέρα και οι σκά­λες παρα­μέ­νουν σπα­σμέ­νες ύστε­ρα από πολ­λές επι­θε­ω­ρή­σεις του δήμου. Εμείς όμως δεν βλέ­που­με καμία αλλα­γή ακό­μη και μετά από πολ­λα­πλές ειση­γή­σεις του συλ­λό­γου γονέ­ων στον αρμό­διο, κ. Αξιώτη.

Έχου­με δεί­ξει τερά­στια υπο­μο­νή και κατα­νό­η­ση περι­μέ­νο­ντας ότι θα έρθει επι­τέ­λους η στιγ­μή που θα μετα­φερ­θού­με στη μόνι­μη κτι­ρια­κή μας υπο­δο­μή, επί της οδού Πρασ­σά. Όλοι μας όμως πια ξέρου­με πως οι υπο­σχέ­σεις της δημο­τι­κής αρχής δεν είναι αξιό­πι­στες. Στο κτί­ριο της Πρασ­σά δεν μπή­κα­με ούτε τον Σεπτέμ­βρη του 2022, ούτε τον Δεκέμ­βριο του 2022 και γνω­ρί­ζου­με πολύ καλά πως δεν θα μπού­με ούτε τον Σεπτέμ­βρη του 2023 παρά τις κλα­σι­κές προ­φο­ρι­κές υπο­σχέ­σεις. Είναι ανε­πί­τρε­πτο να ακού­με πως το κτί­ριο θα παρα­δο­θεί σε 3 μήνες, όταν έχουν γίνει μηδα­μι­νές εργα­σί­ες έως τώρα και η οικο­δο­μι­κή άδεια για βαριές εργα­σί­ες δεν έχει βγει ακό­μη. Οι συν­θή­κες διδα­σκα­λί­ας και η ποιό­τη­τα σχο­λι­κής ζωής έχουν φτά­σει σε ακραίο βαθ­μό. Απαι­τού­με την επί­σπευ­ση των εργα­σιών και την άμε­ση μετα­κί­νη­ση μας στο κτί­ριο της Πρασσά.

Πάνω σε αυτά τα αυτο­νό­η­τα που σας ζητά­με εδώ και τέσ­σε­ρα χρό­νια, μάθα­με πως τα παι­διά της φετι­νής Α’ Λυκεί­ου, λόγο του κτη­ρια­κού μας προ­βλή­μα­τος θα χρεια­στεί να συστε­γα­στούν την επό­με­νη χρο­νιά με το 6ο ΕΠΑΛ Αθη­νών.  Θα χρειά­ζε­ται μαθη­τές και καθη­γη­τές να μετα­κι­νού­νται καθη­με­ρι­νά από το ένα κτή­ριο στο άλλο για να κάνουν τα  μαθή­μα­τα θεά­τρου, χορού και εικα­στι­κών κου­βα­λώ­ντας μάλι­στα τον βαρύ εξο­πλι­σμό για τα μαθή­μα­τα αυτά. Μπο­ρεί αυτή η δεκά­λε­πτη από­στα­ση να μην φαί­νε­ται σαν κάτι σπου­δαίο, θα στε­ρή­σει όμως  στους συμ­μα­θη­τές μας πολ­λά. Αυτά τα δέκα λεπτά των διδα­κτι­κών ωρών θα χάνο­νται διαρ­κώς εξαι­τί­ας των μετα­κι­νή­σε­ων, μέσα από μεγά­λους δρό­μους όπως η λεω­φό­ρος Βασι­λίσ­σης Σοφί­ας και Αλε­ξάν­δρας. Όλα αυτά όπως κατα­λα­βαί­νε­τε μας οδη­γούν  σε ένα μη λει­τουρ­γι­κό πρόγραμμα.

Για τους παρα­πά­νω λόγους, εμείς οι μαθη­τές του καλ­λι­τε­χνι­κού γυμνα­σί­ου με λυκεια­κές τάξεις Αθη­νών ζητά­με παρέμ­βα­ση στο συμ­βού­λιο σας την Δεύ­τε­ρα 29 Μαΐ­ου 2023  για να σας δεί­ξου­με πως το Σχο­λείο μας εδώ και 4 χρό­νια κρέ­με­ται από μια κλω­στή. Έχου­με κου­ρα­στεί ως μαθη­τές να ακού­με κού­φιες υπο­σχέ­σεις .Τα καλ­λι­τε­χνι­κά σχο­λεία δεν είναι μόνο για γιορ­τές και προ­βο­λές. Είναι ένας τρό­πος έκφρα­σης. Λει­τουρ­γεί σαν αδιέ­ξο­δο μπρο­στά  στο σύστη­μα που συνε­χώς μας κόβει τα φτε­ρά. Εμείς παρα­μέ­νου­με εδώ, ζητώ­ντας ακό­μη μια φορά να εισα­κου­στεί το αίτη­μα μας για να γίνουν όσα χρεια­στούν για την μετα­στέ­γα­ση του σχο­λεί­ου μας στο μόνι­μο κτή­ριο μας.

Οι μαθη­τές του Καλ­λι­τε­χνι­κού Σχο­λεί­ου Αθηνών»

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο