Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Εύα Αμνιώτη, ζωγράφος: «Αυτό προσφέρει η ζωγραφική. Δέχεσαι την ομορφιά των ανθρώπων, ανεξάρτητα από τους αριθμούς και τους άξονες συμμετρίας.»

Συνέ­ντευ­ξη με την Ημα­θιώ­τισ­σα ζωγρά­φο Εύα Αμνιώ­τη πήρε ο συνερ­γά­της του atexnos.gr δημο­σιο­γρά­φος Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας. Σ’αυτήν μιλά για το έργο της, τα σχέ­δια της, την επί­δρα­ση του covid στη ζωγρα­φι­κή, αλλά και τη σχέ­ση Μαθη­μα­τι­κών με τη ζωγραφική.

Τι είναι για εσάς η ζωγραφική;

Η ζωγρα­φι­κή για μένα είναι απα­ραί­τη­τη. Δεν είναι το πάθος μου, απλώς. Είναι κομ­μά­τι του εαυ­τού μου. Είναι ο δικός μου τρό­πος ζωής που συνει­δη­τά τον επέ­λε­ξα. Παρό­λο που οι σπου­δές μου είναι έμμε­σα συν­δε­δε­μέ­νες με την ζωγρα­φι­κή. Σπού­δα­σα Μαθηματικά.

Πώς συν­δυά­ζο­νται τα Μαθη­μα­τι­κά που σπου­δά­σα­τε με τη ζωγραφική;

eua5Η αγά­πη μου για την ζωγρα­φι­κή συνυ­πάρ­χει με τον τερά­στιο σεβα­σμό μου απέ­να­ντι στα Μαθη­μα­τι­κά. Τα Μαθη­μα­τι­κά μου δίδα­ξαν την ομορ­φιά που υπάρ­χει στην αρμο­νία του κόσμου μας, στην συμ­με­τρία. Ενώ η ζωγρα­φι­κή μου απο­κά­λυ­ψε ότι δεν το χρειά­ζε­ται αυτό. Άλλω­στε ο κόσμος γύρω μας δεν είναι «τέλειος». Τα ίδια τα μάτια μας, αν τα συγκρί­νεις με τον χάρα­κα, ή τα δάχτυ­λα μας δεν είναι ίδια μετα­ξύ τους. Θέλω να πω ότι όλοι αντι­λαμ­βα­νό­μα­στε το αντι­κει­με­νι­κά ωραίο. Η ζωγρα­φι­κή όμως, μου δίδα­ξε ότι εξί­σου όμορ­φο είναι ένα πορ­τραί­το ενός κορι­τσιού  σε ανα­πη­ρι­κό καρο­τσά­κι. Είναι εξί­σου όμορ­φο ένα πορ­τραί­το ενός παι­διού με σύν­δρο­μο Down. Αυτό προ­σφέ­ρει η ζωγρα­φι­κή. Δέχε­σαι την ομορ­φιά των ανθρώ­πων, ανε­ξάρ­τη­τα από τους αριθ­μούς και τους άξο­νες συμ­με­τρί­ας. Είναι κάτι πέρα από αυτό.

Από τι συνή­θως εμπνέεστε;

Εμπνέ­ο­μαι από τα βιώ­μα­τά μου. Από την πόλη μου, την Βέροια. Μ’ αρέ­σει να ζωγρα­φί­ζω τα παρα­δο­σια­κά στε­νά της αλλά με πιο μοντέρ­να οπτι­κή, χρη­σι­μο­ποιώ­ντας γεω­με­τρι­κούς όγκους και σύμ­βο­λα. Επί­σης, η έννοια της μητρό­τη­τας πολ­λές φορές νοη­μα­το­δο­τεί τα έργα μου, καθώς είμαι μητέ­ρα τριών παιδιών.

Πώς επέ­δρα­σαν στη δημιουρ­γι­κό­τη­τά σας οι περιο­ρι­σμοί λόγω covid-19;

eua2Οι ασφυ­κτι­κούς κανό­νες δεν αφή­νουν και πολ­λά περι­θώ­ρια στην ελεύ­θε­ρη σκέ­ψη και στην δημιουρ­γι­κό­τη­τα. Η ανθρώ­πι­νη δημιουρ­γία δεν ανα­δύ­ε­ται από το κενό. Ανα­κα­λώ­ντας τον εαυ­τό μου κατά την περί­ο­δο της καρα­ντί­νας, θυμά­μαι πως έκα­να μια σει­ρά από απο­δο­μη­μέ­να σχέ­δια με συρ­τές πινε­λιές, εμπνευ­σμέ­νη από αυτήν ακρι­βώς την απο­δο­μη­μέ­νη και μακρό­συρ­τη κατά­στα­ση στην οποία βρι­σκό­μα­σταν όλοι.

Μπο­ρεί η τέχνη σας να κλει­στεί στα στε­νά όρια μιας επαρ­χια­κής πόλης;

Νιώ­θω τυχε­ρή για­τί πιστεύω ότι η Βέροια, αν και επαρ­χια­κή πόλη, δεν έχει στε­νά όρια. Αντι­θέ­τως έχει παρά­δο­ση, ιστο­ρία και βαθιά κουλ­τού­ρα πράγ­μα που προ­σω­πι­κά με εμπνέ­ει. Μέσα σ’ αυτήν eua4την πόλη υπάρ­χουν οι άνθρω­ποι που αγα­πώ, η οικο­γέ­νειά μου, άνθρω­ποι που απο­τε­λούν την «μαγιά» μου, άνθρω­ποι που τους έχω κάνει τα πορ­τραί­τα τους. Ως νέα καλ­λι­τέ­χνης αξιο­ποιώ βεβαί­ως το Internet και τα κοι­νω­νι­κά δίκτυα. Μάλι­στα μόλις έκα­να και την ιστο­σε­λί­δα μου www.amniotiart.com .

Ποια τα σχέ­δια σας για το επό­με­νο διάστημα;

Θα ήθε­λα, αν μου το επι­τρέ­ψουν οι συν­θή­κες, να εγκαι­νιά­σω το ατε­λιέ μου στην Βέροια. Είναι ένας χώρος όπου εκθέ­τω μόνι­μα τα έργα μου και μπο­ρεί ο οποιοσ­δή­πο­τε με αγά­πη για την τέχνη να τα δει από κοντά. Βεβαί­ως μόνι­μο μου σχέ­διο είναι πάντα να εξε­λίσ­σο­μαι ως ζωγρά­φος παρα­μέ­νο­ντας ταυ­τό­χρο­να και πομπός και δέκτης καλ­λι­τε­χνι­κών μηνυμάτων.

Βιογραφικό σημείωμα

eua3Η Εύα Αμνιώ­τη γεν­νή­θη­κε στη Βέροια. Είχε δεί­ξει από πολύ νωρίς την αγά­πη της για τις τέχνες, αφού ήδη από τα μαθη­τι­κά της χρό­νια, παρα­κο­λου­θού­σε μαθή­μα­τα ζωγρα­φι­κής, σχε­δί­ου αλλά και πιάνου.

Απο­φοί­τη­σε από την Σχο­λή Μαθη­μα­τι­κών απο­κτώ­ντας μάλι­στα και μετα­πτυ­χια­κό τίτλο σπου­δών του ΑΠΘ. Πάντα και παράλ­λη­λα με τις σπου­δές της φοι­τού­σε σε σχο­λές και εργα­στή­ρια ζωγρα­φι­κής παίρ­νο­ντας μέρος σε σεμι­νά­ρια και εκθέ­σεις, στην Ελλά­δα και στο εξω­τε­ρι­κό, διευ­ρύ­νο­ντας έτσι τις καλ­λι­τε­χνι­κές της προσλαμβάνουσες.

Η χρω­μα­τι­κή της παλέ­τα, φωτει­νή και αρμο­νι­κά δεμέ­νη, πότε με λεπτές δια­βαθ­μί­σεις και πότε με δυνα­τές αντι­θέ­σεις, έχει ως στό­χο να προ­σφέ­ρει ένα αίσθη­μα ομορ­φιάς και αισθαντικότητας.

Υπό αυτό το πρί­σμα είναι δομη­μέ­νη και η σκη­νο­γρα­φία των περισ­σό­τε­ρων έργων της. Στοι­χεία της καθη­με­ρι­νό­τη­τας, χώροι οικεί­οι, στί­χοι ποι­η­μά­των αλλά και άυλες ανα­μνή­σεις και προσ­δο­κί­ες… υπό το φως της αισιό­δο­ξης και ενστι­κτώ­δους ανθρώ­πι­νης φύσης.

Πολ­λά έργα της βρί­σκο­νται σε ιδιω­τι­κές συλ­λο­γές, ξενο­δο­χεία και ιερούς ναούς ενώ κάποια χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν τόσο για εικο­νο­γρά­φη­ση παι­δι­κού βιβλί­ου όσο και για την προ­ώ­θη­ση μικρού μήκους ται­νί­ας. Δείγ­μα έργων της υπάρ­χει επί­σης σε αντί­στοι­χο βιβλίο στη Δημο­τι­κή Βιβλιο­θή­κη Βέροιας.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο