Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Ηγήτορες της κάθαρσης», αλλά δεν ήξεραν — δεν άκουσαν…

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
Συνάντηση του πρωθυπουργού
με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας &
συνέντευξη Τύπου της υπουργού Πολιτισμού

Με χαρα­κτη­ρι­στι­κή …χρο­νο­κα­θυ­στέ­ρη­ση και αφή­νο­ντας έξω από κάθε συζή­τη­ση τις ευθύ­νες του κρά­τους και της κυβέρ­νη­σης για το υπό­βα­θρο πάνω στο οποίο φύο­νται τέτοια φαι­νό­με­να και το θεσμι­κό πλαί­σιο της ατι­μω­ρη­σί­ας, ο Κυρ. Μητσο­τά­κης, στη συνά­ντη­σή του την Παρα­σκευή με την Πρό­ε­δρο της Δημο­κρα­τί­ας, στη­λί­τευ­σε στα λόγια «φαι­νό­με­να εξου­σια­στι­κής βίας, πρω­τί­στως κατά γυναι­κών — αλλά και όχι μόνο — τα οποία πιστεύω ότι μας συγκλό­νι­σαν όλους».

Παρι­στά­νο­ντας εξάλ­λου τον αδαή για τις οικο­νο­μι­κές και κοι­νω­νι­κές συν­θή­κες που κάνουν ακό­μα πιο δύσκο­λο για ένα θύμα να καταγ­γεί­λει την κακο­ποί­η­σή του, αφού δεν υπάρ­χει ουσια­στι­κή στή­ρι­ξη και προ­στα­σία από το κρά­τος, κάλε­σε όσους και όσες έχουν αντι­με­τω­πί­σει τέτοια περι­στα­τι­κά «να τα καταγ­γεί­λουν δημό­σια ή στη Δικαιο­σύ­νη, όπως οι ίδιοι πιστεύ­ουν ότι είναι ο καλύ­τε­ρος τρό­πος». Για να δικαιο­λο­γή­σει μάλι­στα την προη­γού­με­νη αδρά­νεια απέ­να­ντι σε γνω­στές υπο­θέ­σεις, υπο­στή­ρι­ξε ότι «τώρα έχει έρθει η ώρα, έχουν ωρι­μά­σει οι συνθήκες».

Στο ίδιο πνεύ­μα, των κατό­πιν εορ­τής παρα­δο­χών και «απο­κα­λύ­ψε­ων», χωρίς να ανα­λαμ­βά­νει καμία ουσια­στι­κή ευθύ­νη, ήταν και η συνέ­ντευ­ξη Τύπου που έδω­σε την Παρα­σκευή η υπουρ­γός Πολι­τι­σμού Λίνα Μεν­δώ­νη (βλ. ανα­κοί­νω­ση Γρα­φεί­ου Τύπου ΚΕ ΚΚΕ).

Ισχυ­ρί­στη­κε ότι δεν υπήρ­ξε καμία καθυ­στέ­ρη­ση στο χει­ρι­σμό της υπό­θε­σης Λιγνά­δη και ότι μετά την πρώ­τη καταγ­γε­λία που κατα­τέ­θη­κε με μηνυ­τή­ρια ανα­φο­ρά, επι­κοι­νώ­νη­σε με τη δικη­γό­ρο του θύμα­τος και ακο­λού­θως το πρωί της Παρα­σκευ­ής πήγε στον εισαγ­γε­λέα του Αρεί­ου Πάγου, όπου κατέ­θε­σε υπό­μνη­μα, θέτο­ντας στη διά­θε­ση της Δικαιο­σύ­νης το σύνο­λο των υπη­ρε­σιών του υπουρ­γεί­ου και τον εαυ­τό της, σε περί­πτω­ση που κρι­θεί ότι είναι απα­ραί­τη­τη η δική της κατάθεση.

Η υπουρ­γός είπε ότι ούτε η ίδια ούτε ο πρω­θυ­πουρ­γός γνώ­ρι­ζαν προ­σω­πι­κά τον Δημή­τρη Λιγνά­δη, παρά μόνο «από το σανίδι».
Υπε­ρα­σπί­στη­κε πλή­ρως την επι­λο­γή του για τη θέση του καλ­λι­τε­χνι­κού διευ­θυ­ντή του Εθνι­κού Θεά­τρου και ισχυ­ρί­στη­κε ότι «είναι ένας επι­κίν­δυ­νος άνθρω­πος» αλλά «αυτό προ­κύ­πτει τώρα». Για τις καταγ­γε­λί­ες που είδαν το φως της δημο­σιό­τη­τας τις τελευ­ταί­ες μέρες, ισχυ­ρί­στη­κε πως ο ίδιος την δια­βε­βαί­ω­νε ότι δεν ισχύ­ει τίπο­τα από όσα ακού­γο­νται και πως τώρα αισθά­νε­ται εξα­πα­τη­μέ­νη γι’ αυτό…

Είπε ακό­μα ότι δεν μπο­ρεί να υπάρ­χει πολι­τι­κή ευθύ­νη για την επι­λο­γή κάποιου για τον οποίο δεν υπήρ­ξε καμία αντίρ­ρη­ση όταν επι­λέ­χθη­κε, και πρό­σθε­σε ότι δεν γνώ­ρι­ζε για την απο­πο­μπή του το 2012-’13 από τη σχο­λή του Εθνι­κού, καθώς και ότι δεν υπήρ­χαν γρα­πτές ανα­φο­ρές για το θέμα, είτε στο ΔΣ του Εθνι­κού είτε στο υπουργείο.

Τέλος, προ­σπά­θη­σε να εμφα­νί­σει την κυβέρ­νη­ση και συγκε­κρι­μέ­να το υπουρ­γείο Πολι­τι­σμού ως ηγή­το­ρα της «κάθαρ­σης» και της προ­σπά­θειας να «σπά­σει η σιω­πή», λέγο­ντας ότι η πρώ­τη γεν­ναία γυναί­κα που μίλη­σε ήταν η Σοφία Μπε­κα­τώ­ρου στο πλαί­σιο ημε­ρί­δας του υφυ­πουρ­γεί­ου Αθλητισμού.
Ως απά­ντη­ση δε στο πρό­βλη­μα, επα­νέ­φε­ρε το θέμα του «κώδι­κα δεο­ντο­λο­γί­ας», ο οποί­ος — όπως είπε η υπουρ­γός — θα είναι έτοι­μος σύντο­μα και θα πρέ­πει να εφαρ­μο­στεί στους επο­πτευό­με­νους φορείς, αλλά και στις σχο­λές, προ­τεί­νο­ντας να τεθεί όρος η προ­σχώ­ρη­σή τους στον κώδι­κα προ­κει­μέ­νου να πιστοποιηθούν.

Σε έναν πολύ­πα­θο χώρο, που τόσο έχει υπο­φέ­ρει από την πολι­τι­κή επι­λο­γή για lockdown ένα χρό­νο τώρα, αντί για λει­τουρ­γία του με μέτρα προ­στα­σί­ας, το υπουρ­γείο ετοι­μά­ζει τον κώδι­κα ως ένα ακό­μα εργα­λείο που θα προ­σφερ­θεί στα χέρια των εργο­δο­τών, περι­λαμ­βά­νο­ντας ρυθ­μί­σεις για τα πάντα, όπως είπε, από τις ακρο­ά­σεις μέχρι τις Συλ­λο­γι­κές Συμβάσεις.

Η φίμωση της Τέχνης δεν θα περάσει!

Στί­χοι αιχ­μη­ροί, μου­σι­κές κάθε είδους, τρα­γού­δια που απευ­θύ­νο­νται σε όλες τις ηλι­κί­ες, τρα­γού­δια που έγι­ναν σύμ­βο­λα αγώ­να, αλλά που τρα­γου­δή­θη­καν από γενιές και γενιές κι άλλα σύγ­χρο­να, που τώρα ξεκι­νά­νε το ταξί­δι τους, ενώ­θη­καν σε ένα εξαι­ρε­τι­κό σύνο­λο για έναν κοι­νό σκο­πό: Να βρο­ντο­φω­νά­ξουν ένα μεγά­λο «όχι» στον «τρο­μο­νό­μο» στην Τέχνη!Η συναυ­λία της ΚΝΕ με τίτλο «Τρα­γού­δια που δεν θα άκου­γες ποτέ…», που προ­βλή­θη­κε στο κανά­λι της Οργά­νω­σης στο YouTube και βρί­σκε­ται εκεί δια­θέ­σι­μη (https://www.youtube.com/watch?v=ZaAMSciRW1Q&feature=emb_logo) έκα­νε αίσθη­ση και όχι τυχαία.
Συνε­χί­ζει μάλι­στα να συνα­ντά μεγά­λη απο­δο­χή, καθώς το από­γευ­μα της Παρα­σκευ­ής πλη­σί­α­ζε τις 30.000 θεάσεις.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο