Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Καταγγελίες στον χώρο των ηθοποιών: Ευκαιρία για πολιτική αξιοποίηση;

Οι σοβα­ρές καταγ­γε­λί­ες για αξιό­ποι­νες πρά­ξεις από ανθρώ­πους του θεά­τρου, που συνέ­χι­σαν να ξεδι­πλώ­νο­νται και την προη­γού­με­νη βδο­μά­δα, έχουν πάρει το δρό­μο της Δικαιοσύνης.
Παράλ­λη­λα όμως ξεδι­πλώ­νε­ται και μια προ­σπά­θεια πολι­τι­κής αξιο­ποί­η­σης του κλί­μα­τος που έχει δημιουρ­γη­θεί, στο πλαί­σιο ενός άκρως απο­προ­σα­να­το­λι­στι­κού δικομ­μα­τι­κού καβγά.

Έτσι, η κυβέρ­νη­ση μέσω του υπουρ­γεί­ου Πολι­τι­σμού έσπευ­σε να απα­ντή­σει στις καταγ­γε­λί­ες με την εξαγ­γε­λία για δημιουρ­γία κώδι­κα δεο­ντο­λο­γί­ας στον χώρο, ενώ στο κάλε­σμα στον πρω­θυ­πουρ­γό και την Πρό­ε­δρο της Δημο­κρα­τί­ας να πάρουν θέση και να παρέμ­βουν, εκεί­νοι πρό­θυ­μα ανταποκρίθηκαν.
Παράλ­λη­λα, ο ΣΥΡΙΖΑ επι­κε­ντρώ­νο­ντας την υπό­θε­ση στις καταγ­γε­λί­ες για κολά­σι­μες πρά­ξεις από τον καλ­λι­τε­χνι­κό διευ­θυ­ντή του Εθνι­κού Θεά­τρου και την απρο­θυ­μία της υπουρ­γού Πολι­τι­σμού που τον διό­ρι­σε να ανα­λά­βει την ευθύ­νη για το θέμα, πλα­σά­ρει ποι­κι­λο­τρό­πως ως κύριο το αίτη­μα για παραί­τη­σή της.
Με την πάγια αυτή τακτι­κή του, να ζητά την παραί­τη­ση μια του ενός και μια του άλλου υπουρ­γού, ο ΣΥΡΙΖΑ προ­σπα­θεί να κρύ­ψει ότι όπως σε όλα τα θέμα­τα, έτσι και στον τομέα του Πολι­τι­σμού, η πολι­τι­κή του συμπλέ­ει στρα­τη­γι­κά με αυτή της κυβέρνησης.

Το ενδια­φέ­ρον της κυβέρ­νη­σης για τα θύμα­τα της κακο­ποί­η­σης είναι υπο­κρι­τι­κό. Ο νέος Ποι­νι­κός Κώδι­κας «ξεπλέ­νει» το έγκλη­μα του βια­σμού με 1 χρό­νο φυλά­κι­ση ή 1.000 ευρώ εξα­γο­ρά (!), ενώ σύμ­φω­να με τον τρο­μο­νό­μο γα την Τέχνη, που ψηφί­στη­κε στη Βου­λή τη βδο­μά­δα που μας πέρα­σε, προ­βλέ­πο­νται έως και 5 χρό­νια φυλά­κι­σης για την ανάρ­τη­ση στο δια­δί­κτυο περιε­χό­με­νου, μαζί και των έργων τέχνης, που μπο­ρεί να κρι­θεί πως είναι ανα­τρε­πτι­κό και υπο­κι­νεί σε δήθεν «τρο­μο­κρα­τι­κές» πρά­ξεις! Γι’ αυτά τα δυο νομο­θε­τή­μα­τα, οι ευθύ­νες ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεπλένονται…

Οσο για τον κώδι­κα δεο­ντο­λο­γί­ας που η κυβέρ­νη­ση προ­σπα­θεί να εμφα­νί­σει ως πανά­κεια, σε καμιά περί­πτω­ση δεν αντι­με­τω­πί­ζει το πρό­βλη­μα.
Για­τί το υπό­βα­θρο για τα φαι­νό­με­να κακο­ποι­η­τι­κής συμπε­ρι­φο­ράς και ανο­χής τους είναι η αβε­βαιό­τη­τα και η ανα­σφά­λεια για το αν θα υπάρ­χει δου­λειά και την άλλη σεζόν, ο φόβος της ανερ­γί­ας και της ανέ­χειας, τα εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα που διαρ­κώς ξηλώνονται.
Με άλλα λόγια, είναι οι εργα­σια­κές και γενι­κό­τε­ρα οι οικο­νο­μι­κές σχέ­σεις που επι­κρα­τούν στη σάπια σημε­ρι­νή καπι­τα­λι­στι­κή κοι­νω­νία και υπα­γο­ρεύ­ουν τις «αξί­ες» της και την υπο­κρι­σία της.
Μέσα σ’ αυτές και ο βεντε­τι­σμός, το κυνή­γι της καριέ­ρας, ο άκρα­τος αντα­γω­νι­σμός, που πλα­σά­ρε­ται μάλι­στα και ως κινη­τή­ριος μοχλός του κοι­νω­νι­κού συστήματος.

✔️  Δείτε Σχόλιο του ΚΚΕ για τις δηλώσεις Μενδώνη για την «υπόθεση Λιγνάδη»

Το χει­ρό­τε­ρο είναι ότι θα αξιο­ποι­η­θεί ως ένα ακό­μα εργα­λείο πει­θάρ­χη­σης και τρο­μο­κρά­τη­σης των εργα­ζο­μέ­νων, αφού όπως φαί­νε­ται οι εργο­δό­τες θα είναι οι τοπο­τη­ρη­τές του.
Πρό­κει­ται μάλι­στα για υπέρ­τα­τη υπο­κρι­σία να εισά­γο­νται στα θέα­τρα κώδι­κες προ­στα­σί­ας των εργα­ζο­μέ­νων από τη βία, και την ίδια στιγ­μή η αστυ­νο­μία και οι δυνά­μεις της κρα­τι­κής κατα­στο­λής να οργιά­ζουν σε βιαιο­πρα­γί­ες, να θεσμο­θε­τεί­ται αστυ­νο­μία ακό­μα και μέσα στα πανεπιστήμια…
Άλλω­στε, στις ΗΠΑ, όπου εφαρ­μό­ζο­νται εδώ και χρό­νια κώδι­κες και συστή­μα­τα εξά­λει­ψης της βίας, οι κακο­ποι­η­τι­κές συμπε­ρι­φο­ρές πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται αντί να μειώ­νο­νται.

Είναι υπο­κρι­σία να μιλά­με για κώδι­κες, όταν για την πλειο­ψη­φία των ηθο­ποιών και ιδιαί­τε­ρα των νεό­τε­ρων, που βγαί­νουν κάθε χρό­νο από τις σχο­λές και που τάχα τώρα κάποιοι σπεύ­δουν να προ­στα­τέ­ψουν και μιλούν στο όνο­μά τους, οι συν­θή­κες δου­λειάς προ­σο­μοιά­ζουν με της γαλέ­ρας.
Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις δεν υπο­γρά­φο­νται, η ατο­μι­κή δια­πραγ­μά­τευ­ση σπρώ­χνει προς τα κάτω τα δικαιώ­μα­τα όλων και ήρθαν η παν­δη­μία και η νέα κρί­ση για να κάνουν την κατά­στα­ση εκρη­κτι­κή.

Σε αυτό το πλαί­σιο, μπο­ρεί να ακού­γε­ται καθη­συ­χα­στι­κό, αλλά δεν είναι το ότι το προ­ε­δρείο της διοί­κη­σης του Σωμα­τεί­ου Ελλή­νων Ηθο­ποιών δηλώ­νει πως θα πάρει στα χέρια του τη δια­μόρ­φω­ση του κώδι­κα για να προ­στα­τέ­ψει τους ηθο­ποιούς και να θέσει κανό­νες δεοντολογίας.
Για­τί ποιος θα θεσμο­θε­τή­σει τον κώδι­κα; αν όχι η κυβέρ­νη­ση, με την οποία το προ­ε­δρείο του ΣΕΗ ανα­γκα­στι­κά θα τον συν­δια­μορ­φώ­σει και τελι­κά στα χέρια ποια­νού θα γίνει εργα­λείο για να τον εφαρ­μό­σει; Τα χρό­νια της αθω­ό­τη­τας έχουν παρέλ­θει προ πολλού…

Τελι­κά, τις τελευ­ταί­ες βδο­μά­δες που το θέμα μονο­πω­λεί­ται στον πολύ­πα­θο χώρο του θεά­τρου και των ηθο­ποιών, ο δια­γω­νι­σμός ευαι­σθη­σί­ας απέ­να­ντι στις καταγ­γε­λί­ες — ανε­ξάρ­τη­τα του βαθ­μού σοβα­ρό­τη­τάς τους και της στοι­χειο­θέ­τη­σής τους — αξιο­ποιού­νται σε λάθος κατεύ­θυν­ση, δηλα­δή για να απο­μα­κρύ­νουν την όποια συζή­τη­ση και από το γεγο­νός ότι όλοι οι χώροι Πολι­τι­σμού παρα­μέ­νουν εδώ και ένα χρό­νο κλει­στοί, με τους ανθρώ­πους που βιο­πο­ρί­ζο­νται εκεί να έχουν φτά­σει και να έχουν ξεπε­ρά­σει τα όριά τους.
Είναι προ­φα­νώς βολι­κή για την κυβέρ­νη­ση αυτή η μετα­τό­πι­ση του ενδια­φέ­ρο­ντος από την ανά­γκη στή­ρι­ξης του κλά­δου σε μια θολή και αόρι­στη …«ανά­γκη κάθαρ­σης».

Είναι βολι­κό, αντί για την ουσια­στι­κή ενί­σχυ­ση του εισο­δή­μα­τος των ανθρώ­πων του χώρου και σχέ­διο για την επα­να­λει­τουρ­γία του θεά­τρου με τα απαι­τού­με­να μέτρα, που απο­τε­λεί και ανά­γκη όλου του λαού, να επι­κε­ντρώ­νε­ται τελι­κά η προ­σο­χή στο αν και ποιοι γνώ­ρι­ζαν και ποιοι δεν γνώ­ρι­ζαν, ποιοι πρέ­πει και ποιοι δεν πρέ­πει να μιλά­νε κ.ο.κ.
Είναι βολι­κό για την κυβέρ­νη­ση να μονο­πω­λούν τη συζή­τη­ση θέμα­τα όπως το αν εργα­λειο­ποι­ή­θη­κε ή όχι η ανα­κοί­νω­ση του Συλ­λό­γου Σπου­δα­στών του Εθνι­κού Θεά­τρου κι αν αφο­ρού­σε ή όχι τον πρώ­ην καλ­λι­τε­χνι­κό διευ­θυ­ντή του, και να μη συζη­τά­ει κανείς για το ότι όλες οι δρα­μα­τι­κές σχο­λές είναι κλει­στές εδώ και ένα χρό­νο, οι σπου­δα­στές έχουν χάσει το ένα τρί­το των σπου­δών τους και τα δίδα­κτρα τρέχουν…

Πηγή Ριζο­σπά­στης Γ. Σ.

Η οικο­νο­μι­κή πολι­τι­κή στο χώρο του θεά­τρου Η περί­πτω­ση του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας, Δημή­τρης Ταχματζίδης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο