Ηλέκτρα Στρατωνίου: Μαρία Σιδέρη 

Όταν στο σκο­τά­δι της νύχτας
βγαί­νουν τ’ αστέρια
δεν φωνά­ζουν: — Βγήκαμε!
Τα βλέ­πουν Όλοι, λάμπουν,
νικά­νε το “μαύ­ρο” του φόβου
και του πόνου, της αδικίας
και του θανάτου,
λευ­τε­ρώ­νουν το νου
απ’ τη σκλα­βιά του “εγώ”,
μας ενώ­νουν σ ένα μεγά­λο “Εμείς”
και τότε… συμ­βαί­νουν στη Γη
θαύ­μα­τα όπως, Επαναστάσεις,
ισό­τη­τα, δικαιο­σύ­νη, Ειρήνη
και των ανθρώ­πων το μέλλον
φαντά­ζει φωτεινό
και βαμ­μέ­νο με χρώ­μα — Κόκκινο — !!!✊
.….….
— Έτσι άστρο και Εσύ -
χάρα­ξες με τις αχτί­δες Σου
δρό­μους και μονοπάτια,
με στα­θε­ρές περπατησιές
Αγώ­να, Δύνα­μης, Ήθους,
Σεμνό­τη­τας και Μεγαλείου!
— Άξια, τα σχε­δόν 100χρονια
της ζωής που σου χαρίστηκαν
και που μας χάρισες!!!🌹
Μας Αξί­ω­σες το φλογερό
παρά­δειγ­μα σου,
της αγέ­ρω­χης, αγέραστης
ατσά­λι­νης Ψυχής Σου!
.….…
— ΧΑΙΡΕ ΜΑΡΙΑ ΣΙΔΕΡΗ!✊😢
Η αγκα­λιά των συντρό­φων σου
Ζεστή και Διάπλατη
σε περι­μέ­νει — εκεί — ψηλά,
με Τιμή, τρα­γού­δια Λευ­τε­ριάς, Νίκης
και Ψηλά τα Λάβα­ρα, όπως
Πάντα τα κρα­τού­σες Εσύ,
μέσα στην καρ­διά σου Περήφανα!!!

μικρός χαι­ρε­τι­σμός Σεβασμού
Η. Σρατωνίου
4/1/2022