Η γιορτή της ημέρας του Χριστόφορου Κολόμβου σημαίνει Σκλαβιά και Γενοκτονία.

   Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Κάθε δεύ­τε­ρη Δευ­τέ­ρα του Οκτω­βρί­ου είναι η ημέ­ρα του Κολόμ­βου στις ΗΠΑ.  Γιορ­τά­ζε­ται σαν ημέ­ρα αργί­ας από το 1971. Κλεί­νουν τα σχο­λεία και οι δημό­σιες υπη­ρε­σί­ες, γίνο­νται παρε­λά­σεις, ομι­λί­ες, θεά­μα­τα, τα εμπο­ρι­κά έχουν εκπτώ­σεις και γενι­κώς είναι μια γιορ­τή περί­που σαν εθνι­κή ημέρα.

Αυτή η ημέ­ρα σημα­το­δο­τεί την επέ­τειο της από­βα­σης του Χρι­στό­φο­ρου Κολόμ­βου στην Αμε­ρι­κή το 1492 και την «ανα­κά­λυ­ψη του νέου κόσμου» προς όφε­λος της ισπα­νι­κής μοναρχίας.

Πολ­λοί άνθρω­ποι στην χώρα μας και στον υπό­λοι­πο κόσμο, μισο­α­στεία μισο­σο­βα­ρά ανα­θε­μα­τί­ζουν τον Χρι­στό­φο­ρο Κολόμ­βο που ανα­κά­λυ­ψε την Αμερική.

Αυτοί που δεν μπο­ρούν να τον ανα­θε­μα­τί­σουν όσο κιαν είχαν όλους τους λόγους είναι οι ιθα­γε­νείς ινδιά­νοι Arawak που δεν υπάρ­χουν πιά στις Μπα­χά­μες όπου πρω­το­συ­νά­ντη­σαν τον Κολόμβο.

Το 1516 ήταν 8 εκα­τομ­μύ­ρια στις Μπα­χά­μες, στην Αιτή και στον Δομί­νι­κο. Το 1555 δεν υπήρ­χε πια ούτε ένας.

Πέθα­ναν είτε απο σφα­γή είτε από την εργα­σία μέχρι θανά­του είτε από τις ασθέ­νειες, που έφε­ραν οι Ισπα­νοί αποι­κιο­κρά­τες με πρώ­το τον Κολόμ­βο, όπως από ευλο­γιά, γρί­πη, ιογε­νή ηπα­τί­τι­δα και πολ­λές άλλες. Τα Ευρω­παϊ­κά τρω­κτι­κά και ζώα που έφε­ραν μαζί τους οι Ισπα­νοί και οι υπό­λοι­ποι, έφε­ραν βιβλι­κή κατα­στρο­φή στο οικο­σύ­στη­μα της Αμε­ρι­κής, που είχε κατα­στρο­φι­κές συνέ­πειες στον εγγε­νή πληθυσμό.

Αυτοί που γιορ­τά­ζουν την από­βα­ση του Κολόμ­βου το 1492 (Columbus Day) είναι οι καπι­τα­λι­στές των ΗΠΑ που το επέ­βα­λαν και στους υπό­λοι­πους κατοίκους.

Τι ακρι­βώς γιορ­τά­ζουν; Μας το λέει ο Μάρξ στο «Κεφά­λαιο»: «η ανα­κά­λυ­ψη του χρυ­σού και του αργύ­ρου στην Αμε­ρι­κή, το ξερί­ζω­μα, η υπο­δού­λω­ση και ο εντα­φια­σμός στα ορυ­χεία της, του αυτό­χθω­να πλη­θυ­σμού, η αρχή της κατά­κτη­σης και λεη­λα­σί­ας των Ανα­το­λι­κών Ινδιών, η στρο­φή προς την Αφρι­κή σε ένα κυκε­ώ­να εμπο­ρι­κού κυνη­γιού του μαύ­ρου δέρ­μα­τος, σημα­το­δό­τη­σε την ρόδι­νη αυγή της επο­χής της καπι­τα­λι­στι­κής παρα­γω­γής.» Γιορ­τά­ζουν επο­μέ­νως την αρχή του καπι­τα­λι­σμού, την αρχή της καπι­τα­λι­στι­κής συσ­σώ­ρευ­σης. Ταυ­τό­χρο­να γιορ­τά­ζουν την κλη­ρο­νο­μιά της γενο­κτο­νί­ας, της σκλαβιάς,του βια­σμού και της λεη­λα­σί­ας εκα­τομ­μυ­ρί­ων ανθρώπων.

Γιορ­τά­ζουν τον Κολόμ­βο, τον μεγα­λύ­τε­ρο δου­λέ­μπο­ρο της επο­χής που έστει­λε περί­που 5.000 σκλά­βους, τους περισ­σό­τε­ρους σκλά­βους από οποιο­δή­πο­τε άλλον, στην Ευρώπη.

Στην αρχή πίστευε πως θα βρει πολύ χρυ­σό να πάρει μαζί του για τους βασι­λιά­δες της Ισπα­νί­ας. Έτσι έκο­βε τα χέρια των ιθα­γε­νών, στην Αιτή, όταν δεν μάζευαν την μηνιαία ποσό­τη­τα χρυ­σού που τους είχε καθο­ρί­σει και τους άφη­νε να πεθά­νουν από αιμορραγία.

Όταν όμως δια­πί­στω­σε πως είχε υπε­ρε­κτι­μή­σει την ποσό­τη­τα χρυ­σού που υπήρ­χε στην περιο­χή και είχε υπο­σχε­θεί στους βασι­λιά­δες, άρχι­σε το δου­λε­μπό­ριο και την εμπο­ρία ξύλου. Παράλ­λη­λα έβα­λε τους ιθα­γε­νείς να δου­λεύ­ουν μέχρι θανά­του στις φυτεί­ες που άρχι­σαν να ιδρύ­ο­νται. Έπε­σε σε δυσμέ­νεια και αντι­κα­τα­στά­θη­κε με ακό­μη πιο αιμο­δι­ψείς εκπρο­σώ­πους του ισπα­νι­κού θρόνου.

Αργό­τε­ρα οι ιθα­γε­νείς  χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν μέχρι θανά­του  στα ορυ­χεία χρυ­σού και αργύρου.

-100 castellanoes κόστι­ζε μια γυναί­κα, σκλά­βα του σεξ, όσο ένα αγρό­κτη­μα, γρά­φει ο Κολόμ­βος. Η μεγά­λη ζήτη­ση είναι στις ηλι­κί­ες 9 με 10 χρο­νών, προσθέτει.

Ο Bartolomé de Las Casas, ένας Ισπα­νός παπάς διη­γεί­ται πως οι Ισπα­νοί καβα­λού­σαν τους ινδιά­νους, είτε ήταν δέκα είτε είκο­σι χρο­νών, σαν να ήταν άλο­γα,  και δοκί­μα­ζαν πάνω στα κορ­μιά τους τις λεπί­δες από τα ξίφη τους να δουν αν είναι κοφτε­ρές κόβο­ντας ολό­κλη­ρες φέτες.

Πολ­λοί ιθα­γε­νείς προ­τί­μη­σαν την αυτο­κτο­νία για να απαλ­λα­γούν απο τα δει­νά των Ισπα­νών. Εξο­ντώ­θη­καν οι ιθα­γε­νείς με τέτοιο γρή­γο­ρα ρυθ­μό που αργό­τε­ρα άρχι­σε η άλλη θλι­βε­ρή και απάν­θρω­πη ιστο­ρία, η εισα­γω­γή του­λά­χι­στον 12 εκα­τομ­μυ­ρί­ων δού­λων από την Αφρι­κή για τις φάρ­μες των Αμερικάνων.

Αυτή ήταν η βάναυ­ση κλη­ρο­νο­μιά που άφη­σε ο Κολόμ­βος στους επό­με­νους σφα­γείς τον Κορ­τέζ, Πιζά­ρο κλπ.

Ο Κολόμ­βος και οι υπό­λοι­ποι σαν κιαυ­τόν είναι οι ήρω­ες του Καπι­τα­λι­σμού και γιαυ­τό υπάρ­χει λόγος να τους γιορ­τά­ζουν. Κατα­λα­βαί­νουν οι καπι­τα­λι­στές ότι η σκλη­ρό­τη­τα και η εκμε­τάλ­λευ­ση που σημά­δε­ψαν τον αποι­κι­σμό της Αμε­ρι­κής ήταν για δικό τους όφε­λος. Το κυνη­γη­τό για κέρ­δη και υπερ­κέ­ρη δεν τους αφή­νει να έχουν ούτε συνεί­δη­ση ούτε ηθική.

Αυτή είναι η κλη­ρο­νο­μιά του Χρι­στό­φο­ρου Κολόμ­βου. Για το λόγο αυτό, οι μάζες των ανθρώ­πων που υπο­φέ­ρουν από την εκμε­τάλ­λευ­ση δεν έχουν κανέ­να λόγο να γιορ­τά­σουν την ημέ­ρα του Κολόμβου.

________________________________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία