Γράφει ο Νίκος Μόττας //
Ο «ιός» του αντικομμουνισμού, που ταλαιπωρεί σε μόνιμη βάση την «Εφημερίδα των Συντακτών», ξαναχτύπησε. Κι’ αν στο παρελθόν την τιμητική τους είχαν οι ανιστόρητες επιθέσεις στην Σοβιετική Ένωση, η κουκουεδολογία, ο Στάλιν, το Κατίν, κλπ., αυτήν τη φορά η «ΕΦΣΥΝ» ξεπέρασε τον εαυτό της: Ανέλαβε να συκοφαντήσει (και) την Κούβα!
Έτσι, στο κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας δημοσιεύθηκε συνέντευξη της Κουβανής συγγραφέα Γουέντι Γκέρα υπό τον τίτλο «Εξήντα χρόνια καταπίεσης έχουν παραλύσει τους Κουβανούς», με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου της βιβλίου, «Η Κυριακή της Επανάστασης», στα ελληνικά.
Παρουσιάζοντας το βιβλίο και την συγγραφέα, η «ΕΦΣΥΝ» επιδίδεται σε μια εμετική κατασυκοφάντηση της Κούβας και του Σοσιαλισμού που θα ζήλευε και η πιο γραφική ακροδεξιά φυλλάδα. «Τρομοκρατία», «σιδερένιο παραπέτασμα», «λογοκρισία», «καταπίεση», «καθεστώς», «στρατόπεδα συγκέντρωσης» είναι ορισμένες από τις λέξεις που χρησιμοποιούνται στο δημοσίευμα, αναπαράγοντας τα χιλιοειπωμένα αντικομμουνιστικά στερεότυπα που διακινούν οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, η CIA και τα επιτελεία της αντικουβανικής προπαγάνδας.
Η συγγραφέας, παριστάνοντας την «αντιφρονούντα» απέναντι σε ένα «ολοκληρωτικό καθεστώς», επιχειρεί να παρουσιάσει μια ζοφερή κατάσταση της Κουβανικής κοινωνίας. Ωστόσο, παρά την υποτιθέμενη «καταπίεση» συνεχίζει να διαμένει στην Αβάνα κάνοντας… καριέρα στο εξωτερικό και «πουλώντας» αντικομμουνιστικά παραμύθια για αγρίους.
Αξίζει να αναρωτηθεί κανείς: Για ποια «ελευθερία», άραγε, κόπτονται η Γουέντι Γκέρα και οι λοιποί απολογητές του καπιταλισμού; Μήπως για την ελευθερία στην εκμετάλλευση; Την ελευθερία του καπιταλιστικού ανταγωνισμού που ισοπεδώνει ζωές, ανάγκες και δικαιώματα; Μήπως την ελευθερία όπου μια χούφτα παράσιτων καρπώνεται τη δουλειά και τον ιδρώτα της πλειοψηφίας;
Πράγματι, αυτού του είδους την «ελευθερία» την κατήργησε η Κουβανική Επανάσταση και ο Φιντέλ Κάστρο. Και αυτό οι πραιτοριανοί του καπιταλιστικού συστήματος, εντός και εκτός Κούβας, δεν πρόκειται να του το συγχωρήσουν ποτέ.
Η ουσία, όμως, δεν βρίσκεται στον μυθιστορηματικό αντικομμουνισμό της Γκέρα. Τέτοιου είδους «φρούτα», άλλωστε, έχουμε γνωρίσει πολλά, όπως για παράδειγμα την περίφημη – για τις διασυνδέσεις της με το αμερικανικό State Department – μπλόγκερ Γιοάνι Σάντσες.
Το ζήτημα βρίσκεται στη χρονική συγκυρία που η «ΕΦΣΥΝ» επιλέγει να δημοσιεύσει τον εν λόγω αντικουβανικό λίβελο. Και το λέμε αυτό διότι η περίοδος της πανδημίας του Covid-19 ανέδειξε αφενός την αποτελεσματικότητα του δωρεάν και καθολικά προσβάσιμου σε όλο το λαό Κουβανικού Συστήματος Υγείας (σε αντίθεση με την Υγεία-εμπόρευμα στις καπιταλιστικές χώρες) και αφετέρου το μεγαλείο της Κουβανικής διεθνιστικής αλληλεγγύης — απότοκο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης — απέναντι σε άλλους λαούς, μέσω της δράσης των ιατρικών μπριγάδων.
Σε μια περίοδο που η Κούβα αναδεικνύεται πρωταθλήτρια της διεθνιστικής αλληλεγγύης, με πάνω από 3.700 γιατρούς και νοσηλευτές της Ιατρικής ταξιαρχίας «Henry Reeve» να έχουν περιθάλψει πάνω από 250.000 ανθρώπους σε 38 χώρες, κάποιοι επιλέγουν να λειτουργούν ως φερέφωνα του Τραμπ και του State Department.
Σε μια περίοδο που πολλαπλασιάζονται οι άνθρωποι που στηρίζουν το αίτημα για την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στους Κουβανούς γιατρούς, κάποιοι επιλέγουν να λασπολογούν ασύστολα απέναντι σε μια χώρα που επί 60 χρόνια βιώνει τον εγκληματικό οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό αποκλεισμό από τις ΗΠΑ.
Ούτε μισή λέξη δεν βρήκε να πει η — κατά τα λοιπά λαλίστατη — Γουέντι Γκέρα, μήτε η συντάκτης της «ΕΦΣΥΝ», για τον οικονομικό αποκλεισμό της Κούβας και τις κολοσσιαίες επιπτώσεις αυτού, επί σχεδόν έξι δεκαετίες, στις ζωές των Κουβανών. Ούτε μισή κουβέντα για την τρομοκρατία που, εδώ και δεκαετίες, ασκούν οι αμερικανικές κυβερνήσεις και οι σύμμαχοί τους απέναντι στο ηρωϊκό νησί της Επανάστασης.
Έκαστος εφ’ ω ετάχθη και οι συκοφάντες της Κούβας και του Σοσιαλισμού πιστοί στην αποστολή τους. Όσο για την «ΕΦΣΥΝ» και τον αντικομμουνιστικό της κατήφορο, μια και μόνο ευχή αρμόζει: «Καλό πάτο».
Ποιους και γιατί ενοχλεί η διεθνιστική αλληλεγγύη της Κούβας;
Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.