Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η Κούβα, ο σοσιαλισμός και ο αντικομμουνιστικός κατήφορος της «ΕΦΣΥΝ»

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Ο «ιός» του αντι­κομ­μου­νι­σμού, που ταλαι­πω­ρεί σε μόνι­μη βάση την «Εφη­με­ρί­δα των Συντα­κτών», ξανα­χτύ­πη­σε. Κι’ αν στο παρελ­θόν την τιμη­τι­κή τους είχαν οι ανι­στό­ρη­τες επι­θέ­σεις στην Σοβιε­τι­κή Ένω­ση, η κου­κου­ε­δο­λο­γία, ο Στά­λιν, το Κατίν, κλπ., αυτήν τη φορά η «ΕΦΣΥΝ» ξεπέ­ρα­σε τον εαυ­τό της: Ανέ­λα­βε να συκο­φα­ντή­σει (και) την Κούβα!

Έτσι, στο κυρια­κά­τι­κο φύλ­λο της εφη­με­ρί­δας δημο­σιεύ­θη­κε συνέ­ντευ­ξη της Κου­βα­νής συγ­γρα­φέα Γου­έ­ντι Γκέ­ρα υπό τον τίτλο «Εξή­ντα χρό­νια κατα­πί­ε­σης έχουν παρα­λύ­σει τους Κου­βα­νούς», με αφορ­μή την κυκλο­φο­ρία του τελευ­ταί­ου της βιβλί­ου, «Η Κυρια­κή της Επα­νά­στα­σης», στα ελληνικά. 

Παρου­σιά­ζο­ντας το βιβλίο και την συγ­γρα­φέα, η «ΕΦΣΥΝ» επι­δί­δε­ται σε μια εμε­τι­κή κατα­συ­κο­φά­ντη­ση της Κού­βας και του Σοσια­λι­σμού που θα ζήλευε και η πιο γρα­φι­κή ακρο­δε­ξιά φυλ­λά­δα. «Τρο­μο­κρα­τία», «σιδε­ρέ­νιο παρα­πέ­τα­σμα», «λογο­κρι­σία», «κατα­πί­ε­ση», «καθε­στώς», «στρα­τό­πε­δα συγκέ­ντρω­σης» είναι ορι­σμέ­νες από τις λέξεις που χρη­σι­μο­ποιού­νται στο δημο­σί­ευ­μα, ανα­πα­ρά­γο­ντας τα χιλιοει­πω­μέ­να αντι­κομ­μου­νι­στι­κά στε­ρε­ό­τυ­πα που δια­κι­νούν οι κυβερ­νή­σεις των ΗΠΑ, η CIA και τα επι­τε­λεία της αντι­κου­βα­νι­κής προπαγάνδας. 

Η συγ­γρα­φέ­ας, παρι­στά­νο­ντας την «αντι­φρο­νού­ντα» απέ­να­ντι σε ένα «ολο­κλη­ρω­τι­κό καθε­στώς», επι­χει­ρεί να παρου­σιά­σει μια ζοφε­ρή κατά­στα­ση της Κου­βα­νι­κής κοι­νω­νί­ας. Ωστό­σο, παρά την υπο­τι­θέ­με­νη «κατα­πί­ε­ση» συνε­χί­ζει να δια­μέ­νει στην Αβά­να κάνο­ντας… καριέ­ρα στο εξω­τε­ρι­κό και «που­λώ­ντας» αντι­κομ­μου­νι­στι­κά παρα­μύ­θια για αγρίους.

Αξί­ζει να ανα­ρω­τη­θεί κανείς: Για ποια «ελευ­θε­ρία», άρα­γε, κόπτο­νται η Γου­έ­ντι Γκέ­ρα και οι λοι­ποί απο­λο­γη­τές του καπι­τα­λι­σμού; Μήπως για την ελευ­θε­ρία στην εκμε­τάλ­λευ­ση; Την ελευ­θε­ρία του καπι­τα­λι­στι­κού αντα­γω­νι­σμού που ισο­πε­δώ­νει ζωές, ανά­γκες και δικαιώ­μα­τα; Μήπως την ελευ­θε­ρία όπου μια χού­φτα παρά­σι­των καρ­πώ­νε­ται τη δου­λειά και τον ιδρώ­τα της πλειοψηφίας; 

Πράγ­μα­τι, αυτού του είδους την «ελευ­θε­ρία» την κατήρ­γη­σε η Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση και ο Φιντέλ Κάστρο. Και αυτό οι πραι­το­ρια­νοί του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος, εντός και εκτός Κού­βας, δεν πρό­κει­ται να του το συγ­χω­ρή­σουν ποτέ. 

Η ουσία, όμως, δεν βρί­σκε­ται στον μυθι­στο­ρη­μα­τι­κό αντι­κομ­μου­νι­σμό της Γκέ­ρα. Τέτοιου είδους «φρού­τα», άλλω­στε, έχου­με γνω­ρί­σει πολ­λά, όπως για παρά­δειγ­μα την περί­φη­μη – για τις δια­συν­δέ­σεις της με το αμε­ρι­κα­νι­κό State Department – μπλό­γκερ Γιο­ά­νι Σάντσες. 

Το ζήτη­μα βρί­σκε­ται στη χρο­νι­κή συγκυ­ρία που η «ΕΦΣΥΝ» επι­λέ­γει να δημο­σιεύ­σει τον εν λόγω αντι­κου­βα­νι­κό λίβε­λο. Και το λέμε αυτό διό­τι η περί­ο­δος της παν­δη­μί­ας του Covid-19 ανέ­δει­ξε αφε­νός την απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα του δωρε­άν και καθο­λι­κά προ­σβά­σι­μου σε όλο το λαό Κου­βα­νι­κού Συστή­μα­τος Υγεί­ας (σε αντί­θε­ση με την Υγεία-εμπό­ρευ­μα στις καπι­τα­λι­στι­κές χώρες) και αφε­τέ­ρου το μεγα­λείο της Κου­βα­νι­κής διε­θνι­στι­κής αλλη­λεγ­γύ­ης — από­το­κο της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης — απέ­να­ντι σε άλλους λαούς, μέσω της δρά­σης των ιατρι­κών μπριγάδων. 

Σε μια περί­ο­δο που η Κού­βα ανα­δει­κνύ­ε­ται πρω­τα­θλή­τρια της διε­θνι­στι­κής αλλη­λεγ­γύ­ης, με πάνω από 3.700 για­τρούς και νοση­λευ­τές της Ιατρι­κής ταξιαρ­χί­ας «Henry Reeve» να έχουν περι­θάλ­ψει πάνω από 250.000 ανθρώ­πους σε 38 χώρες, κάποιοι επι­λέ­γουν να λει­τουρ­γούν ως φερέ­φω­να του Τραμπ και του State Department. 

Σε μια περί­ο­δο που πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται οι άνθρω­ποι που στη­ρί­ζουν το αίτη­μα για την απο­νο­μή του Νόμπελ Ειρή­νης στους Κου­βα­νούς για­τρούς, κάποιοι επι­λέ­γουν να λασπο­λο­γούν ασύ­στο­λα απέ­να­ντι σε μια χώρα που επί 60 χρό­νια βιώ­νει τον εγκλη­μα­τι­κό οικο­νο­μι­κό, εμπο­ρι­κό και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό απο­κλει­σμό από τις ΗΠΑ. 

Ούτε μισή λέξη δεν βρή­κε να πει η — κατά τα λοι­πά λαλί­στα­τη — Γου­έ­ντι Γκέ­ρα, μήτε η συντά­κτης της «ΕΦΣΥΝ», για τον οικο­νο­μι­κό απο­κλει­σμό της Κού­βας και τις κολοσ­σιαί­ες επι­πτώ­σεις αυτού, επί σχε­δόν έξι δεκα­ε­τί­ες, στις ζωές των Κου­βα­νών. Ούτε μισή κου­βέ­ντα για την τρο­μο­κρα­τία που, εδώ και δεκα­ε­τί­ες, ασκούν οι αμε­ρι­κα­νι­κές κυβερ­νή­σεις και οι σύμ­μα­χοί τους απέ­να­ντι στο ηρω­ϊ­κό νησί της Επανάστασης. 

Έκα­στος εφ’ ω ετά­χθη και οι συκο­φά­ντες της Κού­βας και του Σοσια­λι­σμού πιστοί στην απο­στο­λή τους. Όσο για την «ΕΦΣΥΝ» και τον αντι­κομ­μου­νι­στι­κό της κατή­φο­ρο, μια και μόνο ευχή αρμό­ζει: «Καλό πάτο».

Ποιους και για­τί ενο­χλεί η διε­θνι­στι­κή αλλη­λεγ­γύη της Κούβας;

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο