«Η Μακεδονία είναι Νατοϊκή»

Φιλο­ξε­νού­με­νος ο Γιώρ­γος Βαξε­βά­νης //

Μία μικρή ανασκόπηση του Μακεδονικού ζητήματος

• Η ιστο­ρία των Βαλ­κα­νί­ων και της ευρύ­τε­ρης περιο­χής μας βρι­σκό­ταν πάντα σε άμε­ση συνάρ­τη­ση με τα συμ­φέ­ρο­ντα των «Μεγά­λων Δυνά­με­ων», εξαι­ρου­μέ­νων των περι­πτώ­σε­ων που οι λαοί πήραν την κατά­στα­ση στα χέρια τους. Δεν μπο­ρεί να γίνει κατα­νοη­τή η ιστο­ρία αυτή και το παρόν μας, χωρίς την θέα­ση του όλου διε­θνούς πολι­τι­κού σκηνικού.

• Για αυτό σας καλώ να ανα­ρω­τη­θεί­τε: Αλή­θεια, το ζήτη­μα του Μακε­δο­νι­κού και του ονό­μα­τος του γει­το­νι­κού κρά­τους πώς το θυμή­θη­καν τώρα ξαφ­νι­κά; Τι άγχος είναι αυτό που βάζει τα δύο κρά­τη να τρέ­χουν να βρουν ξαφ­νι­κά μια «λύση» για το όνο­μα, να υπο­γρά­φουν συμ­φω­νί­ες, να τις φέρ­νουν στα κοι­νο­βού­λιά τους προς ψήφι­ση και να έχουν δωθεί σε έναν αδυ­σώ­πη­το αγώ­να για να πεί­σουν τους λαούς τους για αυτές;

Αλλά ας κάνου­με πρώ­τα μία σύντο­μη ιστο­ρι­κή αναδρομή.

• Το 1991, όταν η «Σοσια­λι­στι­κή Δημο­κρα­τία της Μακε­δο­νί­ας» έγι­νε ανε­ξάρ­τη­το κρά­τος, μετά τις ανα­τρο­πές των σοσια­λι­στι­κών χωρών, και ψήφι­σε το νέο της σύνταγ­μα, η Ελλά­δα, ένα χρό­νο αργό­τε­ρα, έλα­βε την εξής από­φα­ση: «Η πολι­τι­κή ηγε­σία της χώρας, με εξαί­ρε­ση το ΚΚΕ, συμ­φώ­νη­σε ότι η Ελλά­δα θα ανα­γνω­ρί­σει το ανε­ξάρ­τη­το κρά­τος των Σκο­πί­ων μόνο εάν τηρη­θούν και οι τρεις όροι που έθε­σε η ΕΟΚ στις 16 Δεκεμ­βρί­ου του 1991, με την αυτο­νό­η­τη διευ­κρί­νι­ση ότι στο όνο­μα του κρά­τους αυτού δεν υπάρ­χει η λέξη Μακε­δο­νία» (Πηγή: Protagon.gr 16/7/17). Αυτά είπε ο τότε Πρό­ε­δρος της Δημο­κρα­τί­ας, Κ. Καρα­μαν­λής μετά τη σύσκε­ψη των πολι­τι­κών αρχη­γών στις 13 Απρι­λί­ου του 1992.

• Το ίδιο έτος η Ευρω­παϊ­κή Οικο­νο­μι­κή Κοι­νό­τη­τα (ΕΟΚ) απο­φα­σί­ζει να στη­ρί­ξει τις ελλη­νι­κές θέσεις μετά το Ευρω­παϊ­κό Συμ­βού­λιο Κορυ­φής της Λισ­σα­βό­νας στις 27 Ιου­νί­ου. Βασι­κή λοι­πόν (προϋπό)θέση τότε για Ελλά­δα και ΕΟΚ σχε­τι­κά με την ανα­γνώ­ρι­ση του νέου κρά­τους είναι: η «Αλλα­γή της αμφι­σβη­τού­με­νης Συνταγ­μα­τι­κής της ονο­μα­σί­ας «Δημο­κρα­τία της Μακε­δο­νί­ας, ενώ το όνο­μα της γεί­το­νος δεν θα περιέ­χει τον όρο «Μακε­δο­νία» ή παρά­γω­γά του»…και παράλ­λη­λα «Παύ­ση της αλυ­τρω­τι­κής και εχθρι­κής προ­πα­γάν­δας και επί­σης προ­σφο­ρά συνταγ­μα­τι­κών και πολι­τι­κών εγγυ­ή­σε­ων» (Πηγή eleftherostypos.gr, ισχύ­ει και για τα παρα­κά­τω στοι­χεία του ιστο­ρι­κού, όπου δεν επισημαίνεται).

• Τον επό­με­νο χρό­νο ωστό­σο, το 1993, η ΠΓΔΜ γίνε­ται δεκτή στον Οργα­νι­σμό Ηνω­μέ­νων Εθνών (ΟΗΕ) με την προ­σω­ρι­νή ονο­μα­σία της «Πρώ­ην Γιου­γκο­σλα­βι­κής Δημο­κρα­τί­ας της Μακε­δο­νί­ας» (Από­φα­ση 817/1993 του Συμ­βου­λί­ου Ασφα­λεί­ας), ενώ δύο χρό­νια αργό­τε­ρα η Ελλά­δα καλεί­ται να υπο­γρά­ψει μία νέα συμ­φω­νία: την «Ενδιά­με­ση Συμ­φω­νία», η οποία καλού­σε τη χώρα πέρα των υπο­λοί­πων για: «Την υπο­χρέ­ω­ση από την Ελλά­δα να ανα­γνω­ρί­σει τα Σκό­πια με την προ­σω­ρι­νή ονο­μα­σία «πρώ­ην Γιου­γκο­σλα­βι­κή Δημο­κρα­τία της Μακε­δο­νί­ας (πΓΔΜ)» και «H Ελλά­δα έχει τη δυνα­τό­τη­τα βάση του άρθρου 11, να αντι­τα­χθεί στην έντα­ξη της γεί­το­νος χώρας σε διε­θνείς οργα­νι­σμούς με ονο­μα­σία δια­φο­ρε­τι­κή από της πΓΔΜ (fYROM)». Αυτά περι­λαμ­βά­νο­νταν μετα­ξύ άλλων στη συμ­φω­νία που υπα­γρά­φτη­κε στις 13 Σεπτεμ­βρί­ου του 1995 στη Νέα Υόρ­κη των ΗΠΑ, μετα­ξύ των δύο χωρών (ΗΠΑ-Ελλά­δας).

• Παράλ­λη­λα, Ελλά­δα και ΠΓΔΜ άρχι­σαν ξανά δια­πραγ­μα­τεύ­σεις υπό την αιγί­δα του ΟΗΕ για την τελι­κή ονομασία.

• Ωστό­σο λίγα χρό­νια αργό­τε­ρα, η ονο­μα­σία «Δημο­κρα­τία της Μακε­δο­νί­ας» στο σύνταγ­μα της ΠΓΔΜ θα ανα­γνω­ρι­στεί από τις ΗΠΑ το Νοέμ­βριο του 2004.

• Στη συνέ­χεια, το 2008 σε βέτο που θα ασκή­σει η Ελλά­δα για την έντα­ξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, θα υπάρ­ξει απά­ντη­ση του Δικα­στη­ρί­ου της Χάγης, μετά από την προ­σφυ­γή του σε αυτό από τη ΠΓΔΜ, ότι παρα­βιά­ζει το άρθρο 11 της Ενδιά­με­σης Συμ­φω­νί­ας με τις ΗΠΑ, αφού η χώρα δεσμευό­ταν να μην έχει δυνα­τό­τη­τα άσκη­σης βέτο στην έντα­ξη της γει­το­νι­κής χώρας σε διε­θνείς οργα­νι­σμούς αν παρέ­με­νε η ονο­μα­σία της «Πρώ­ην Γιου­γκο­σλα­βι­κής Δημο­κρα­τί­ας της Μακεδονίας».

• Βέβαια να σημειώ­σου­με ότι είχαν προη­γη­θεί οι δηλώ­σεις Καρα­μαν­λή και Μπα­κο­γιάν­νη στον Αμε­ρι­κα­νό πρε­σβευ­τή για συμ­φω­νία «σύν­θε­της ονο­μα­σί­ας» στο ζήτημα.

• Τελι­κά φτά­νου­με στη Σύνο­δο Κορυ­φής του ΝΑΤΟ και τις Πρέ­σπες, τον Ιού­λιο του 2018, όπου θα τεθεί το ζήτη­μα της ονο­μα­σί­ας, αυτή τη φορά ορι­στι­κά. Να τι προ­βλέ­πει η συμ­φω­νία πέρα από τα υπό­λοι­πα σημεία της:

«Το Πρώ­το Μέρος (σ.σ. Ελλά­δα) συμ­φω­νεί να μην αντι­τα­χθεί στην υπο­ψη­φιό­τη­τα ή την έντα­ξη του Δεύ­τε­ρου Μέρους, υπό το όνο­μα και τις ορο­λο­γί­ες του Αρθρου 1 της παρού­σας Συμ­φω­νί­ας, σε διε­θνείς, πολυ­με­ρείς και περι­φε­ρεια­κούς Οργα­νι­σμούς και θεσμούς, όπου το Πρώ­το Μέρος είναι μέλος (…) 

και

«Ειδι­κό­τε­ρα ανα­φο­ρι­κά με τις δια­δι­κα­σί­ες ενσω­μά­τω­σης του Δεύ­τε­ρου Μέρους στην ΕΕ και τον Οργα­νι­σμό Βορειο­α­τλα­ντι­κού Συμ­φώ­νου (ΝΑΤΟ), τα ακό­λου­θα θα ισχύ­σουν: α) Το Δεύ­τε­ρο Μέρος θα επι­διώ­ξει έντα­ξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ υπό το όνο­μα και τις ορο­λο­γί­ες του Αρθρου 1 της παρού­σας Συμ­φω­νί­ας. Η έντα­ξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ θα λάβει χώρα υπό το ίδιο όνο­μα και ορο­λο­γί­ες…». (Πηγή Σχέ­διο νόμου)

• Ο Αμε­ρι­κα­νός διπλω­μά­της θα δηλώ­σει προη­γου­μέ­νως: «Είναι ένα θέμα που η (ελλη­νι­κή) κυβέρ­νη­ση θα πρέ­πει να το υπο­στη­ρί­ξει όπως και η κυβέρ­νη­ση στα Σκό­πια. Είδα­με τη συμ­φω­νία που υπε­γρά­φη στις Πρέ­σπες ως ένα πολύ θετι­κό βήμα προ­ό­δου που θα φέρει μεγά­λα οφέ­λη και για τις δύο χώρες, μόλις εφαρ­μο­στεί πλή­ρως» (Πηγή cnn.gr 3/7/18).

• Επί­σης να σημειω­θεί ότι τον Ιού­νιο, προη­γή­θη­κε το Συμ­βού­λιο Γενι­κών Υπο­θέ­σε­ων της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης (ΕΕ) για τις εντα­ξια­κές δια­πραγ­μα­τεύ­σεις της ΠΓΔΜ και της Αλβα­νί­ας στην ΕΕ, όπου τέθη­κε βέτο από την Γαλ­λία και την Ολλαν­δία. Ωστό­σο ο Γερ­μα­νός υπουρ­γός εξω­τε­ρι­κών Μ.Ροτ επε­σή­μα­νε αργότερα:

«Η γερ­μα­νι­κή κυβέρ­νη­ση είναι έτοι­μη να υπο­στη­ρί­ξει την Αλβα­νία και την Πρώ­ην Γιου­γκο­σλα­βι­κή Δημο­κρα­τία της Μακε­δο­νί­ας στην πορεία τους προς την Ευρω­παϊ­κή Ενωση»…«Είμαστε έτοι­μοι να δώσου­με το πρά­σι­νο φως. Θα ενθάρ­ρυ­να τους φίλους μας στην Ολλαν­δία και στη Γαλ­λία να μας ακο­λου­θή­σουν» (Πηγή kathimerini.gr 27/6/2018).

• Επί­σης είχα­με και την επί­σκε­ψη της Γερ­μα­νί­δας Καγκλά­ριου Μέρ­κελ πριν λίγες μέρες, η οποία μας δήλω­σε: «Είμαι ευγνώ­μων προς τον Αλέ­ξη Τσί­πρα που εργά­στη­κε μαζί με τον κ. Ζάεφ για μια λύση στο ονο­μα­το­λο­γι­κό. Με την ονο­μα­σία Βόρεια Μακε­δο­νία δημιουρ­γεί­ται σαφή­νεια. Γίνε­ται σαφές πως δια­μορ­φώ­νο­νται οι σχέ­σεις. Δεν μπο­ρώ παρά να συγ­χα­ρώ τον Έλλη­να πρω­θυ­πουρ­γό για­τί από τη λύση δεν θα ωφε­λη­θεί μόνο η Ελλά­δα και η “Βόρεια Μακε­δο­νία” αλλά όλη η Ευρώ­πη» (Πηγή cnn.gr 10/1/19).

Και τώρα επι­στρέ­φο­ντας και πάλι στην αρχή, γνω­ρί­ζο­ντας όμως την ιστορία:

• Αλή­θεια πού πήγαν όλες εκεί­νες οι θέσεις περί «αυτο­νό­η­της διευ­κρί­νι­σης ότι στο όνο­μα του κρά­τους αυτού δεν υπάρ­χει η λέξη Μακε­δο­νία» των πολι­τι­κών αρχη­γών του ’91 ή η θέση όπου «το όνο­μα της γεί­το­νος δεν θα περιέ­χει τον όρο «Μακε­δο­νία» ή παρά­γω­γά του» της ΕΟΚ του ίδιου έτους; Εκεί που προ­βλε­πό­ταν από την αρχή, στην «κοι­λιά» του ΝΑΤΟ. Φυσι­κά το ζήτη­μα δεν βρί­σκε­ται στο όνομα…

• Να υπευν­θυ­μί­σου­με ότι αυτή την περί­ο­δο (Οκτώ­βριο-Νοέμ­βριο) έλα­βε χώρα η νατοϊ­κή άσκη­ση Trident Juncture, Anaconda 2018 σε Βόρεια Θάλασ­σα-Πολω­νία, η οποία επρό­κει­το να περι­λά­βει 44.000 στρα­τιώ­τες (η μεγα­λύ­τε­ρη άσκη­ση του ΝΑΤΟ μετά το 1991) (Πηγές: kathimerini.gr 28/9/2018 και viadiplomacy.gr 16/11/2018). Από την άλλη, ένα μήνα νωρί­τε­ρα διορ­γα­νώ­θη­καν «τα μεγα­λύ­τε­ρα στρα­τιω­τι­κά γυμνά­σια στην ιστο­ρία της σύγ­χρο­νης Ρωσί­ας» (Vostok-2018), από την επο­χή της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, από κοι­νού με τη συμ­με­το­χή του κινε­ζι­κού στρα­τού στην Ανα­το­λι­κή Ρωσία, όπου συμ­με­τεί­χαν 300.000 στρα­τιω­τι­κοί (Πηγή: hellasjournal.com 11/9/2018). Οι μεγά­λες δυνά­μεις έχουν κλι­μα­κώ­σει τη στρα­τιω­τι­κή τους παρου­σία όλα αυτά τα χρό­νια, ενώ η Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση επι­διώ­κει αυτή την περί­ο­δο της ιστο­ρί­ας την ενερ­γεια­κή της απε­ξάρ­τη­ση από την Ρωσία.

• Να σημειώ­σου­με επί­σης ότι η συμ­φω­νία ανα­γνω­ρί­ζει ρητά τη «μακε­δο­νι­κή ιθα­γέ­νεια» και τη «μακε­δο­νι­κή γλώσ­σα» ως επί­ση­μα στοι­χεία του γει­το­νι­κού κρά­τους. Έτσι η κυβέρ­νη­ση δίνει τρο­φή στους φασί­στες, αλλά εδώ υπάρ­χει και κάτι ακόμα.

• Όπως προη­γου­μέ­νως δημιούρ­γη­σαν το ψευ­δο­κρά­τος του Κοσό­βου και το μετέ­τρε­ψαν σε προ­τε­κτο­ρά­το τους, τώρα οι ΗΠΑ δημιουρ­γούν αντί­στοι­χα ένα ψευ­δο­έ­θνος, πάλι για τα δικά τους συμ­φέ­ρο­ντα απέ­να­ντι σε Ρωσία και άλλες δυνά­μεις. Ποσώς τους νοιά­ζει για το όνο­μα της Μακε­δο­νί­ας. Το ζήτη­μα είναι οι Ρωσία-Κίνα, ο στρα­τός, οι αγω­γοί και οι εμπο­ρι­κοί δρό­μοι της Μεσογείου.

• Χωρίς κανέ­να εθνι­κι­στι­κό πρό­ση­μο, πρέ­πει να πού­με για τον γεί­το­να και αδελ­φό λαό ότι μακε­δο­νι­κό έθνος και μακε­δο­νι­κή γλώσ­σα δεν υπάρ­χουν. Αυτά είναι τα σκαρ­φί­σμα­τα ενός ψευ­δο­έ­θνους της σκο­πια­νής ολι­γαρ­χί­ας με τις ευλο­γί­ες του ΝΑΤΟ. Στο ζήτη­μα του μακε­δο­νι­κού έθνους έχει ευθύ­νες και η Γιου­γκο­σλα­βία του Τίτο, κάτι για το οποίο βέβαια οι ΗΠΑ δεν εξέ­φρα­σαν ποτέ κάποια ανη­συ­χία (αφού ήταν και το αγα­πη­μέ­νο τους «σοσια­λι­στι­κό» παι­δί), ενώ για τη γλώσ­σα πρέ­πει να πού­με πως πρό­κει­ται για μια σλα­βι­κή διά­λε­κτο της βουλ­γα­ρι­κής. Ο λαός της ΠΓΔΜ δεν έχει να κερ­δί­σει τίπο­τα από μια τέτοια συμ­φω­νία, μόνο κιν­δύ­νους, όπως το ίδιο και ο λαός μας. Μόνο οι πλού­σιοι των χωρών έχουν να κερ­δί­σουν από την έντα­ξη της χώρας στην ΕΕ και από τον πολέ­μους του ΝΑΤΟ. Ποσώς τους νοιά­ζουν οι λαοί.

• Είναι λοι­πόν πυρή­νας ασφά­λειας το NATO; Είναι σύμ­μα­χοι και φίλοι μας; Όταν αδια­φο­ρούν για τις τρι­βές μετα­ξύ Ελλά­δας και ΠΓΔΜ που οι ίδιοι προ­κα­λούν, δεν σπέρ­νουν τη διχό­νοια σε ένα ήδη οξυ­μέ­νο περι­βάλ­λον; Δεν ξέρουν μήπως ότι η σκο­πια­νή ολι­γαρ­χία ήδη προ­κα­λού­σε με το στή­σι­μο αγαλ­μά­των και την υιο­θέ­τη­ση συμ­βό­λων, ότι και στις δύο χώρες υπάρ­χουν φασί­στες που θα εκμε­ταλ­λευ­θούν αυτή την κατά­στα­ση; Το ξέρουν, αλλά ποσώς του νοιά­ζει. Αλλά δεν στα­μα­τά­ει εδώ το ζήτη­μα. Στο στό­χα­στρο είναι πλέ­ον και η Αλβα­νία, όπως και η Σερ­βία. Τα παι­χνί­δια του ΝΑΤΟ στην περιο­χή επα­νεκ­κι­νούν εθνι­κι­σμούς (βλέ­πε Μ.Αλβανία, δηλώ­σεις για ελλη­νι­κές διεκ­δι­κή­σεις στην ΠΓΔΜ κ.λ.π), οι οποί­οι μόνο έχθρα και αιμα­το­κύ­λι­σμα μπο­ρεί να φέρουν στην περιο­χή. Ποσώς τους νοιά­ζει! Είναι πυρή­νας ασφά­λειας και φιλί­ας; Αλή­θεια οι φίλοι μας οι Αμε­ρι­κά­νοι τι άπο­ψη έχουν για το Αιγαίο; «Γκρί­ζα» τα πρά­μα­τα και εκεί…(Για να μην πάμε στο παρελ­θόν για Γιου­γκο­σλα­βί­ες κ.λ.π). Πυρή­νας στα­θε­ρό­τη­τας και ασφά­λειας; Κοι­τάξ­τε γύρω σας τι συμ­βαί­νει: Αλβα­νία (Βόρεια Ήπει­ρος-Κατσί­φας), ΠΓΔΜ (Μακε­δο­νι­κό), Τουρ­κία (Αιγαίο), χωρίς να μιλή­σου­με για τις μεγά­λες δυνά­μεις στην περιοχή…Οι αλυ­τρω­τι­σμοί είναι προ των πυλών και σε αυτό έχει βάλει και το ματω­μέ­νο του χερά­κι το ΝΑΤΟ. Το λέω για όλο το λαό, αλλά ειδι­κά για εκεί­νους που «φοβού­νται» πως η έξο­δος από ΝΑΤΟ-ΕΕ θα μας προ­κα­λέ­σει αστά­θεια και κιν­δύ­νους. Στο διά­ο­λο και η «αστά­θεια» και οι απει­λές τους. Οι καλύ­τε­ροί μας σύμ­μα­χοι είναι οι λαοί.

• Τέλος για τα συλ­λα­λη­τή­ρια στη χώρα μας δεν έχου­με παρά να δού­με τις πολι­τι­κές τους θέσεις και την ιδε­ο­λο­γία που (κρύ­βε­ται; Δεν μπο­ρού­με να πού­με ότι κρύ­βε­ται..) εκδη­λώ­νε­ται με κάθε ευκαι­ρία. Εδώ θα παρα­πέμ­ψω σε άρθρο του κ. Μπο­γιό­που­λου. Έχει ενδια­φέ­ρον να δει κανείς πόσο…αυθόρμητα..διοργανώνονται τα σημε­ρι­νά συλ­λα­λη­τή­ρια.

Ας κατα­λή­ξου­με:

• Να μην γίνει το Βαλ­κα­νι­κό τρο­φή για το φασι­σμό. Αντί­θε­τα να γίνει πεδίο αντι­Να­τοϊ­κού και αντι­φα­σι­στι­κού αγώ­να. Να γίνει ο ομφά­λιος λώρος των λαών απέ­να­ντι στους Μπίζ­νες-μεν του πολέμου.
  

  Ηρακλής Κακαβάνης

  Δημιουργός και διαχειριστής του Ατέχνως. Δημοσιογράφος — Συγγραφέας. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Από το 1991 έως το 2013 εργάστηκε στον Ριζοσπάστη. Από το 2013 αρθρογραφεί σε διαδικτυακά Μέσα. Από το 2010 συνεργάτης του περιοδικού «Θέματα Παιδείας».
  Facebook