Το ΚΚΕ μελετάει και αναλύει τις διεθνείς εξελίξεις, ενημερώνει έγκαιρα το λαό μας για τις θέσεις του, τις τάσεις που γεννιόνται και αναπτύσσονται μέσα στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, στηρίζει την ανάπτυξη της κοινής πάλης των λαών. Η προσπάθεια αυτή συμβάλλει στην όξυνση του ταξικού κριτηρίου και στην ενίσχυση της εργατικής, λαϊκής απαιτητικότητας, ενάντια στη μεθοδική δουλειά των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων και των καπιταλιστικών ιδεολογικών μηχανισμών που μεθοδικά κρύβουν το «δάσος», τη «μεγάλη εικόνα» των εξελίξεων, για να παίζουν κάθε φορά «με το δέντρο» τροφοδοτώντας με αποσπασματικά γεγονότα τη σκέψη για να χειραγωγούν λαϊκές συνειδήσεις.

🔺 Η ουσία της «μεγάλης εικόνας»🔻🔻

◾ Οι εξε­λί­ξεις είναι πυκνές και επι­κίν­δυ­νες. Στην ευρύ­τε­ρη γεω­γρα­φι­κή περιο­χή που περι­λαμ­βά­νει το Αιγαίο, την Α. Μεσό­γειο, τα Βαλ­κά­νια και τη Μαύ­ρη Θάλασ­σα, τη Μ. Ανα­το­λή, τη Β. Αφρι­κή, τον Περ­σι­κό Κόλ­πο και την Ερυ­θρά Θάλασ­σα, ζού­με σημα­ντι­κά γεγονότα.

◾ Ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους όπως στη Συρία, στη Λιβύη, στην Υεμέ­νη, στην Ουκρα­νία. Θερ­μές εστί­ες που παίρ­νουν πολε­μι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά, όπως στον Περ­σι­κό Κόλπο.

◾ Δια­τή­ρη­ση της τουρ­κι­κής κατο­χής στην Κύπρο και σε περιο­χές της Συρί­ας.

◾ Ισραη­λι­νή κατο­χή στα Παλαι­στι­νια­κά εδά­φη αλλά και σε συρια­κά εδά­φη (Γκο­λάν).

◾ Συστη­μα­τι­κή κατα­πά­τη­ση των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των στην κυπρια­κή ΑΟΖ.

◾ Παρα­βιά­σεις του ελλη­νι­κού ενα­έ­ριου και θαλάσ­σιου χώρου στο Αιγαίο.

◾ Νομι­μο­ποί­η­ση του κρά­τους — προ­τε­κτο­ρά­του του Κοσό­βου και δια­πραγ­μα­τεύ­σεις για αλλα­γή συνό­ρων στα Βαλ­κά­νια και πολ­λά άλλα.

🔺 Αυτά είναι στοι­χεία της «μεγά­λης εικό­νας», είναι αυτό που φαί­νε­ται, αλλά η ουσία της είναι βαθύ­τε­ρη κι αυτή (η ουσία) είναι ανά­γκη να κατα­γρά­φε­ται στη λαϊ­κή σκέ­ψη για να εξά­γο­νται συμπε­ρά­σμα­τα, να ξεχω­ρί­ζει ο πραγ­μα­τι­κός αντί­πα­λος και να γίνε­ται κτή­μα των εργα­ζο­μέ­νων η ανα­γκαιό­τη­τα της εργα­τι­κής, λαϊ­κής πάλης με κατεύ­θυν­ση την οργά­νω­ση, την αντί­στα­ση και την αντε­πί­θε­ση για την εξά­λει­ψη των αιτιών που προ­κα­λούν τη δρα­μα­τι­κή κατά­στα­ση που βιώ­νουν οι λαοί, τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους, την εκμε­τάλ­λευ­ση, τη φτώ­χεια, την προ­σφυ­γιά 🔻🔻

Ποια είναι η πηγή του κακού που δια­χρο­νι­κά και σήμε­ρα βάζει τη σφρα­γί­δα της στις εξε­λί­ξεις σε συν­θή­κες «ιμπε­ρια­λι­στι­κής ειρή­νης» με το πιστό­λι στον κρό­τα­φο των λαών, που στα σπλά­χνα της γεν­νιό­νται οι όροι που οδη­γούν σε ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέμους;

Η ουσία είναι πως ο «εμπρη­στής» είναι το ίδιο το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα και ο πυρή­νας του, τα μονο­πώ­λια, που κινού­νται με κίνη­τρο την αύξη­ση των κερ­δών τους, τον έλεγ­χο των πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κών πηγών, των αγο­ρών, των δρό­μων μετα­φο­ράς εμπο­ρευ­μά­των, Ενέρ­γειας, οι γεω­στρα­τη­γι­κές στο­χεύ­σεις κ.ά. Αυτή είναι η βάση του καπι­τα­λι­στι­κού αντα­γω­νι­σμού στον οποίο εμπλέ­κο­νται οι αστι­κές τάξεις, καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη, συμ­μα­χί­ες μονι­μό­τε­ρες ή προ­σω­ρι­νές.

Ο αντα­γω­νι­σμός αυτός είναι αδυ­σώ­πη­τος. Κυριαρ­χούν οι ισχυ­ρό­τε­ροι μονο­πω­λια­κοί όμι­λοι, τα πιο ισχυ­ρά καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη, αλλά στο «χορό» των συμ­φε­ρό­ντων συμ­με­τέ­χουν αστι­κές τάξεις και κρά­τη που δεν κατέ­χουν ηγε­τι­κή αλλά ενδιά­με­ση θέση στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστη­μα, όπως π.χ. η Ελλά­δα. Πολ­λές φορές οι αστι­κές τάξεις αυτών των κρα­τών και οι πολι­τι­κοί τους εκπρό­σω­ποι εκπλη­ρώ­νουν απο­στο­λές δυσα­νά­λο­γες με την οικο­νο­μι­κή και στρα­τιω­τι­κή τους δύνα­μη, μέσα από την πρόσ­δε­ση σε ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, σε στε­νή σχέ­ση με τις ΗΠΑ ή άλλο ιμπε­ρια­λι­στι­κό μπλοκ κι αυτό δεν χωρά καμία υποτίμηση.

Το παρα­πέ­ρα σάπι­σμα του καπι­τα­λι­σμού που εκδη­λώ­θη­κε (και) με την οικο­νο­μι­κή κρί­ση της τελευ­ταί­ας δεκα­ε­τί­ας, η ασθε­νι­κή καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη αυτήν την περί­ο­δο, σε συν­δυα­σμό με πιθα­νή εκδή­λω­ση νέας κρί­σης, απο­τε­λούν βάση όξυν­σης των ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών. Αυτή η προ­ο­πτι­κή, σε περι­βάλ­λον αυξη­μέ­νων τεχνο­λο­γι­κών δυνα­το­τή­των π.χ. στον ενερ­γεια­κό τομέα, που ανοί­γουν νέα πεδία ανα­μέ­τρη­σης, σε συν­θή­κες σύγ­χρο­νων πυρη­νι­κών και συμ­βα­τι­κών οπλι­κών συστη­μά­των, απο­κτά εκρη­κτι­κά χαρακτηριστικά.

Ολα αυτά επι­βάλ­λε­ται να συνυ­πο­λο­γί­ζο­νται. Η «φορ­τού­να» που επι­κρα­τεί στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστη­μα δεν είναι προ­σω­ρι­νή, είναι μόνι­μη και οι συμ­βι­βα­σμοί στη μια ή την άλλη περί­πτω­ση μπο­ρεί να αμβλύ­νουν την έντα­ση σε μια θερ­μή εστία αλλά την ίδια ώρα τρο­φο­δο­τούν άλλες στο πλαί­σιο ενός φαύ­λου κύκλου που επε­κτεί­νε­ται και θα προ­κα­λεί νέες συγκρούσεις.

◾ Πολύ επικίνδυνη η εμπλοκή της Ελλάδας

Οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, ως πολι­τι­κο-στρα­τιω­τι­κός βρα­χί­ο­νας, και η ΕΕ, ως δια­κρα­τι­κή ιμπε­ρια­λι­στι­κή ένω­ση, ευθύ­νο­νται για τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους π.χ. στη Γιου­γκο­σλα­βία, στο Αφγα­νι­στάν, στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη κ.α. Προ­ω­θούν τα δικά τους σχέ­δια σε όλη την υδρό­γειο και ανοί­γουν δρό­μους στα αμε­ρι­κα­νι­κά και ευρω­παϊ­κά μονο­πώ­λια, σημα­δεύ­ουν στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας περιο­χές εν μέσω αντι­θέ­σε­ων και αντα­γω­νι­σμών. Σε αυτήν την πορεία εκτε­λού­νται συμ­φω­νί­ες δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων δολα­ρί­ων με τη Ρωσία και την Κίνα αλλά παράλ­λη­λα τα αντι­τι­θέ­με­να συμ­φέ­ρο­ντα δια­σταυ­ρώ­νο­νται σε μια πολύ επι­κίν­δυ­νη κούρ­σα οικο­νο­μι­κών, πολι­τι­κών και στρα­τιω­τι­κών αντιπαραθέσεων.

Οι βασι­κοί «παί­χτες» δεν είναι μόνοι τους. Ο καθέ­νας έχει τους δικούς του συμ­μά­χους, στα­θε­ρούς ή αστα­θείς, αλλά ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός χαρα­κτή­ρας αυτών των συμ­μα­χιών τονί­ζει πως είναι πολι­τι­κός κυνι­σμός και εμπαιγ­μός κατά των λαών η ανα­ζή­τη­ση «οάσε­ων» ειρή­νης, στα­θε­ρό­τη­τας, ασφά­λειας μέσα σε αυτές τις λυκοσυμμαχίες.

🔺 Τα παραδείγματα είναι πολλά, η επικαιρότητα τα φωτίζει και επιβεβαιώνει την ανάλυση του ΚΚΕ 🔻🔻

◾ Πρώ­το. Στη Συρία (πριν από το 2011) εκδη­λώ­θη­κε αντα­γω­νι­σμός για τους ενερ­γεια­κούς αγω­γούς και στη συνέ­χεια εξα­πο­λύ­θη­κε ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος για τον έλεγ­χο της χώρας. Με πρω­τα­γω­νι­στές τις ΗΠΑ, ισχυ­ρά κρά­τη της ΕΕ, τη Σαου­δι­κή Αρα­βία, την Τουρ­κία κ.ά. στή­θη­κε η μηχα­νή των τζι­χα­ντι­στών και επι­διώ­χθη­κε το ξήλω­μα του Προ­έ­δρου Ασαντ που στη­ρί­χθη­κε στη Ρωσία και το Ιράν. Ο πόλε­μος πέρα­σε από πολ­λές φάσεις και με την ήττα των τζι­χα­ντι­στών πέρα­σε σε νέα φάση η αντι­πα­ρά­θε­ση για το δια­με­λι­σμό της χώρας, πράγ­μα που δια­πι­στώ­νε­ται και με την προ­χτε­σι­νή εισβο­λή τουρ­κι­κών δυνά­με­ων στη Βόρεια Συρία, εκεί όπου κυριαρ­χεί ο κουρ­δι­κός πληθυσμός.

Η κουρ­δι­κή ηγε­σία δέθη­κε με τις ΗΠΑ, εξα­σφά­λι­σε οπλι­σμό και προ­ώ­θη­σε σχέ­διο αυτο­νό­μη­σης, αλλά αυτό πυρο­δό­τη­σε την αντι­πα­ρά­θε­ση με την Τουρ­κία, που έχει τις δικές της επι­διώ­ξεις για τον έλεγ­χο της περιο­χής και την απο­τρο­πή συνέ­νω­σης του κουρ­δι­κού πλη­θυ­σμού των γει­το­νι­κών κρατών.

Η τουρ­κι­κή αστι­κή τάξη δεν αρκέ­στη­κε στις δύο επι­χει­ρή­σεις, στην «Ασπί­δα του Ευφρά­τη» το 2016 και τον «Κλά­δο Ελιάς» το 2018, με τις οποί­ες ελέγ­χει ήδη το 10% του συρια­κού εδά­φους, αλλά προ­χώ­ρη­σε σε τρί­τη επι­χεί­ρη­ση («Πηγή της Ειρή­νης») για να αλλά­ξει τα σύνο­ρα, στο όνο­μα της δημιουρ­γί­ας «ζώνης ασφα­λεί­ας», με την έγκρι­ση των ΗΠΑ και την ανο­χή της Ρωσίας.

Αυτή η επι­λο­γή κυριάρ­χη­σε μέσα από τις αντι­θέ­σεις που εκδη­λώ­νο­νται στο αμε­ρι­κα­νι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα και στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις — παζά­ρια των αστι­κών τάξε­ων και των πολι­τι­κών τους εκπρο­σώ­πων για την τύχη της Συρί­ας και της περιο­χής. Ο κουρ­δι­κός πλη­θυ­σμός, όπως συμ­βαί­νει συνή­θως, βρέ­θη­κε στη μέση των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών αφού στην πρά­ξη επι­βε­βαιώ­θη­κε ο κανό­νας πως τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά μπλοκ κοι­τά­ζουν τα δικά τους συμ­φέ­ρο­ντα, «δεν πιά­νο­νται φίλοι», είναι αντί­πα­λοι των λαών. Οι ανα­κοι­νώ­σεις της ΕΕ και κρα­τών — μελών, αλλά και δηλώ­σεις Αμε­ρι­κα­νών παρα­γό­ντων, για την επί­θε­ση της Τουρ­κί­ας, επα­να­λαμ­βά­νουν γνω­στά υπο­κρι­τι­κά σλό­γκαν και δεν μπο­ρούν να δια­γρά­ψουν πως όλη την προη­γού­με­νη περί­ο­δο έβα­λαν το χέρι τους στη δημιουρ­γία της σημε­ρι­νής οδυ­νη­ρής κατάστασης.

◾ Δεύ­τε­ρο. Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ από την κυβερ­νη­τι­κή θέση ή την αντι­πο­λί­τευ­ση ανα­μα­σούν τους ίδιους διά­τρη­τους ισχυ­ρι­σμούς για το ρόλο της Τουρ­κί­ας. Η ανά­λυ­ση και η πολι­τι­κή τους πρα­κτι­κή υπο­βαθ­μί­ζουν ή απο­σιω­πούν τις αντι­θέ­σεις των αστι­κών τάξε­ων και προ­σπερ­νούν τους αντα­γω­νι­σμούς, παρου­σιά­ζουν τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές ενώ­σεις σαν σωτή­ρες. Η ανά­λυ­σή τους δια­ψεύ­δε­ται από τις εξε­λί­ξεις και εκτί­θε­νται, ειδι­κά όταν η κατά­στα­ση οξύ­νε­ται όπως σήμε­ρα. Για­τί στην πρά­ξη απο­δει­κνύ­ε­ται πως η Τουρ­κία δεν κλι­μα­κώ­νει την επι­θε­τι­κό­τη­τά της για «εσω­τε­ρι­κή κατα­νά­λω­ση», ούτε ακο­λου­θεί «λάθος πολι­τι­κή», ή είναι «απο­μο­νω­μέ­νη», όπως υπο­στη­ρί­ζουν τα αστι­κά κόμματα.

Η Τουρ­κία, ως ισχυ­ρή ΝΑΤΟι­κή δύνα­μη, έχει επι­θε­τι­κούς στό­χους. Προ­χω­ρά στην πρά­ξη τη διχο­τό­μη­ση της Κύπρου, διεκ­δι­κεί στο Αιγαίο, απει­λεί, πιέ­ζει για συν­δια­χεί­ρι­ση και δια­μορ­φώ­νο­νται όροι ακό­μα και για θερ­μό επει­σό­διο. Την ίδια ώρα επε­κτεί­νε­ται στη Συρία, παρεμ­βαί­νει στο Ιράκ και τη Λιβύη, δημιουρ­γεί στρα­τιω­τι­κές βάσεις στο Κατάρ, στη Σομα­λία κ.α.

Ολα για τα συμ­φέ­ρο­ντα της αστι­κής τάξης και την ανα­βάθ­μι­ση της θέσης της στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή πυρα­μί­δα. Συνε­πώς η κενο­λο­γία της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ έρχε­ται σε αδιέ­ξο­δο και κατα­φεύ­γουν στην απο­λο­γη­τι­κή περί του «Διε­θνούς Δικαί­ου» καλ­λιερ­γώ­ντας ψεύ­τι­κες και πάλι προσ­δο­κί­ες, αφού αυτό αγνο­εί­ται ή χρη­σι­μο­ποιεί­ται κατα­πώς εξυ­πη­ρε­τεί τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχεδιασμούς.

◾ Τρί­το. Η ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη παρεμ­βαί­νει κι αυτή στη γραμ­μή της γεω­στρα­τη­γι­κής ανα­βάθ­μι­σης. Η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ καθώς και όλα τα άλλα κόμ­μα­τα των μονο­πω­λί­ων, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στη­ρί­ζουν την εμπλο­κή της χώρας πιο βαθιά στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους και επεμ­βά­σεις. Οι ελλη­νι­κές Ενο­πλες Δυνά­μεις με τον έναν ή τον άλλον τρό­πο συμ­με­τέ­χουν σε 12 απο­στο­λές στο εξω­τε­ρι­κό, από τον Ινδι­κό Ωκε­α­νό, το Αφγα­νι­στάν, μέχρι τη Μεσό­γειο και τα Βαλ­κά­νια. Η εμπλο­κή της αστι­κής τάξης και των κομ­μά­των της ενι­σχύ­ε­ται μέσα από τον «Στρα­τη­γι­κό Διά­λο­γο» με τους Αμε­ρι­κα­νούς που άνοι­ξε η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ και συνε­χί­ζει η κυβέρ­νη­ση ΝΔ σήμε­ρα, με τη στή­ρι­ξη του ΣΥΡΙΖΑ, με απο­τέ­λε­σμα μετα­ξύ των άλλων την πρό­σφα­τη ανα­νέ­ω­ση και επέ­κτα­ση της «Συμ­φω­νί­ας Αμοι­βαί­ας Αμυ­ντι­κής Συνερ­γα­σί­ας» Ελλά­δας — ΗΠΑ.

Ο χαρα­κτη­ρι­σμός «Αμυ­ντι­κή» είναι παρα­πει­στι­κός και απο­σκο­πεί να απο­κρύ­ψει πως στη Σού­δα, στη Λάρι­σα, στο Στε­φα­νο­βί­κειο, στην Αλε­ξαν­δρού­πο­λη, στο Ακτιο και σε άλλες ευρω-ατλα­ντι­κές «φωλιές» δημιουρ­γεί­ται μια ισχυ­ρή πολε­μι­κή υπο­δο­μή, ένα τόξο οπλι­κών συστη­μά­των και εγκα­τα­στά­σε­ων που συν­δέ­ο­νται με παρό­μοιες σε άλλες χώρες και είναι στην υπη­ρε­σία των πολι­τι­κο­στρα­τιω­τι­κών σχε­δί­ων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στον αντα­γω­νι­σμό με τη Ρωσία, με μεγά­λους κιν­δύ­νους για το λαό μας.

Οι κίν­δυ­νοι αυτοί εντεί­νο­νται από τις ανα­βαθ­μι­σμέ­νες σχέ­σεις της χώρας με το Ισρα­ήλ που δολο­φο­νεί τον Παλαι­στι­νια­κό λαό και απει­λεί με πόλε­μο το Ιράν ή ακό­μα τις σχέ­σεις με την Αίγυ­πτο που συμ­με­τέ­χει στη στρα­τιω­τι­κή συμ­μα­χία με τη Σαου­δι­κή Αρα­βία κατά του λαού της Υεμέ­νης, στις επι­χει­ρή­σεις στη Λιβύη και τόσο ο κ. Τσί­πρας όσο και ο κ. Μητσο­τά­κης «πίνουν νερό» στο όνο­μα του κ. Νετα­νιά­χου και του κ. Σίσι… με φόντο τα χαμό­γε­λα των Αμερικανών.

Οι ευθύ­νες των αστι­κών δυνά­με­ων είναι τερά­στιες. Η πολι­τι­κή τους ευνο­εί τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους στην περιο­χή, με διε­θνούς εμβέ­λειας επι­δρά­σεις, και στο έδα­φος αυτό ξεπερ­νούν κάθε όριο προ­κλη­τι­κό­τη­τας οι ισχυ­ρι­σμοί πως το βάθε­μα της σχέ­σης της Ελλά­δας με τους φονι­κούς ιμπε­ρια­λι­στι­κούς μηχα­νι­σμούς, που μετρά­νε εκα­το­ντά­δες εγκλή­μα­τα, πολέ­μους και επεμ­βά­σεις, μπο­ρεί να εξα­σφα­λί­σει την ειρή­νη και τη στα­θε­ρό­τη­τα στην περιο­χή, την ασφά­λεια του λαού μας και των άλλων λαών.

🚩 Ελπιδοφόρα η πάλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ

Στις συν­θή­κες αυτές η πάλη του ΚΚΕ, της ΚΝΕ και των αγω­νι­στι­κών μαζι­κών οργα­νώ­σε­ων ανοί­γει νέους δρό­μους στην επι­κοι­νω­νία με εργα­τι­κές, λαϊ­κές δυνά­μεις, με νέους και νέες κι αυτό απο­δει­κνύ­ουν και οι πρό­σφα­τες κινη­το­ποι­ή­σεις κατά της επί­σκε­ψης Πομπέο και της Ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κής Συμ­φω­νί­ας για τις βάσεις. Η πεί­ρα αυτή είναι πολύ­τι­μη και μπο­ρεί να αξιο­ποι­η­θεί στους νέους αγώ­νες, στην αντι­πα­ρά­θε­ση με την αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή και το σύστη­μα, σε όλα τα μέτωπα.

Ο αντίπαλος κάνει τη δουλειά του, επιτίθεται στο ΚΚΕ, καταφεύγει στον αντικομμουνισμό, αλλά η σχεδιασμένη ιδεολογικοπολιτική δουλειά, η ουσιαστική ενημέρωση των λαϊκών δυνάμεων και της νεολαίας και η συμμετοχή τους στη δράση θα δίνουν νέα εφόδια για την αναμέτρηση με τις δυσκολίες και θα ξεπερνιούνται εμπόδια. Μέσα σ’ αυτήν την πορεία θα μπαίνουν γερές βάσεις για το δυνάμωμα του αντιμονοπωλιακού — αντικαπιταλιστικού αγώνα και τη μαζική κατανόηση της αναγκαιότητας ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για τη νέα σοσιαλιστική κοινωνία. Γιατί αυτή είναι η απάντηση κατά των ιμπεριαλιστικών πολέμων, της εκμετάλλευσης και της φτώχειας και ο αγώνας που δίνει το ΚΚΕ είναι μια μεγάλη διεθνιστική συμβολή για την ενίσχυση της πάλης των λαών.

           Του Γιώρ­γου ΜΑΡΙΝΟΥ
Μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ