Η σοσιαλδημοκρατία το καλύτερο πλυντήριο της ΕΕ του πολέμου

Μια συρ­ρα­φή από κακο­φορ­μι­σμέ­νες συντα­γές, που τις σέρ­βι­ρε ως κάτι «νέο» και «δια­φο­ρε­τι­κό» για την ΕΕ, ήταν η ομι­λία του πρώ­ην πρω­θυ­πουρ­γού και πρώ­ην προ­έ­δρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσί­πρα στην καθιε­ρω­μέ­νη φιέ­στα για τη «μέρα της Ευρώ­πης» που στή­θη­κε στο Βερο­λί­νο, το επο­νο­μα­ζό­με­νο «EuroJam 2024», διορ­γα­νω­τής του οποί­ου είναι ο πρώ­ην πρό­ε­δρος του Ευρω­παϊ­κού Κοι­νο­βου­λί­ου, Μάρ­τιν Σουλτς.

Και μόνο το γεγο­νός ότι ανή­με­ρα της 79ης επε­τεί­ου από την Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη των Λαών ο Τσί­πρας μίλη­σε σε ένα «συμπό­σιο» για τη «μέρα της Ευρώ­πης», που προ­σβάλ­λει την ιστο­ρι­κή μνή­μη και τα εκα­τομ­μύ­ρια θύμα­τα του φασι­σμού — ναζι­σμού, είναι μια ατρά­ντα­χτη από­δει­ξη για τον ανα­ντι­κα­τά­στα­το ρόλο της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας (και του ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας) στο ξέπλυ­μα της ΕΕ του πολέ­μου και του αντικομμουνισμού.
* * *

Δεν αξί­ζει να ασχο­λη­θεί κανείς με όσα είπε ο Τσί­πρας για την ανά­γκη «προ­ο­δευ­τι­κών» οικο­νο­μι­κών πολι­τι­κών της ΕΕ. Μετά την ψήφι­ση ενός μνη­μο­νί­ου και την υλο­ποί­η­ση άλλων δύο από την κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας, μετά την ψήφι­ση 200 και πλέ­ον αντι­λαϊ­κών προ­α­παι­τού­με­νων του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης μαζί με την κυβέρ­νη­ση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ούτε για …μαύ­ρο χιού­μορ δεν προ­σφέ­ρε­ται η προ­σπά­θεια του ΣΥΡΙΖΑ να εμφα­νί­σει την πολι­τι­κή του — και συνο­λι­κά την πολι­τι­κή της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας — ως κάτι δια­φο­ρε­τι­κό από αυτό που σαρώ­νει τους λαούς σε όλη την ΕΕ.

Εκεί που διεκ­δί­κη­σε όμως το βρα­βείο του καλύ­τε­ρου πλυ­ντη­ρί­ου της αντι­λαϊ­κής ΕΕ ήταν στο θέμα του πολέ­μου. Είπε μετα­ξύ άλλων στην ομι­λία του: «Βιώ­νου­με δύο πολέ­μους στη γει­το­νιά μας και η Ευρώ­πη δεν παί­ζει κανέ­ναν απο­φα­σι­στι­κό ρόλο στον τερ­μα­τι­σμό τους (…) Μια Ευρώ­πη που ταυ­τί­ζε­ται με τις αμε­ρι­κα­νι­κές προ­τε­ραιό­τη­τες, ακό­μα κι όταν αυτές είναι σε βάρος των δικών της συμ­φε­ρό­ντων, είναι μια Ευρώ­πη χωρίς μέλ­λον (…) Η Ευρώ­πη πρέ­πει να βρί­σκε­ται στην πρώ­τη γραμ­μή της υπο­στή­ρι­ξης της ειρή­νης, του Διε­θνούς Δικαί­ου, καθώς και της πολυ­με­ρούς διπλω­μα­τί­ας, σε έναν πολυ­πο­λι­κό κόσμο».

Μπίν­γκο και …τρία στα τρία για τον πρώ­ην πρό­ε­δρο του ΣΥΡΙΖΑ! Για­τί η ΕΕ παί­ζει απο­φα­σι­στι­κό ρόλο στους δύο πολέ­μους, όχι βέβαια για τον τερ­μα­τι­σμό τους, αφού ήταν από εκεί­νους που άνα­ψαν το φιτί­λι τους, αλλά στην κλι­μά­κω­σή τους, ρίχνο­ντας «λάδι στη φωτιά». Σ’ αυτό μάλι­στα, όπως και στην προ­ε­τοι­μα­σία για το ενδε­χό­με­νο γενί­κευ­σης του πολέ­μου στην Ουκρα­νία, πρω­τα­γω­νι­στούν οι σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές κυβερ­νή­σεις και τα κόμ­μα­τα σε όλη την ΕΕ.
* * *

Για παρά­δειγ­μα, η σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή κυβέρ­νη­ση Σολτς στη Γερ­μα­νία είναι αυτή που προ­ω­θεί το εξο­πλι­στι­κό πρό­γραμ­μα — μαμούθ των 100 δισ. για τον εκσυγ­χρο­νι­σμό των γερ­μα­νι­κών Ενό­πλων Δυνά­με­ων, και δια­κη­ρύσ­σει το ιστο­ρι­κό «σημείο καμπής» στο οποίο εισέρ­χε­ται η γερ­μα­νι­κή στρα­τιω­τι­κή και εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή. Οι σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές κυβερ­νή­σεις σε Ισπα­νία και Πορ­το­γα­λία πρω­τα­γω­νί­στη­σαν στη μαζι­κή απο­στο­λή στρα­τιω­τι­κού υλι­κού στην Ουκρα­νία, ενώ σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες βρί­σκο­νταν στις κυβερ­νή­σεις Σου­η­δί­ας και Φιν­λαν­δί­ας όταν αυτές κατέ­θε­σαν αίτη­μα να εντα­χθούν στο ΝΑΤΟ.

Ζητά­ει επί­σης ο Τσί­πρας να μην ταυ­τί­ζε­ται η ΕΕ με τις προ­τε­ραιό­τη­τες των ΗΠΑ, συντασ­σό­με­νος με εκεί­νους που υπε­ρα­σπί­ζο­νται την ανά­γκη μεγα­λύ­τε­ρης «στρα­τη­γι­κής αυτο­νο­μί­ας». Στην ομι­λία του μάλι­στα έκα­νε πολ­λές ανα­φο­ρές στον Μακρόν και στους «προ­βλη­μα­τι­σμούς» που εξέ­φρα­σε σε πρό­σφα­το άρθρο του σχε­τι­κά με το μέλ­λον και τα «υπαρ­ξια­κά ζητή­μα­τα» της ΕΕ. Ως γνω­στόν, ο «προ­ο­δευ­τι­κός» Μακρόν είναι από τους φανα­τι­κό­τε­ρους υπε­ρα­σπι­στές της «στρα­τη­γι­κής αυτο­νο­μί­ας» της ΕΕ.

Πώς την εκφρά­ζει όμως για λογα­ρια­σμό της γαλ­λι­κής αστι­κής τάξης; Πιέ­ζο­ντας για την απο­στο­λή περισ­σό­τε­ρων και πιο σύγ­χρο­νων όπλων στην Ουκρα­νία, αλλά και για την απο­στο­λή στρα­τευ­μά­των του ΝΑΤΟ, με πλη­ρο­φο­ρί­ες να ανα­φέ­ρουν ότι Γάλ­λοι στρα­τιώ­τες πολε­μούν ήδη στο μέτω­πο. Με παρεμ­βά­σεις για την περαι­τέ­ρω ανά­πτυ­ξη της πολε­μι­κής βιο­μη­χα­νί­ας της ΕΕ και την αύξη­ση των εξο­πλι­σμών (ήταν μάλι­στα ένας απ’ αυτούς που στή­ρι­ξαν την πρό­τα­ση για εξαί­ρε­ση των πολε­μι­κών δαπα­νών από τους περιο­ρι­σμούς του Συμ­φώ­νου Στα­θε­ρό­τη­τας για τα κρα­τι­κά ελλείμ­μα­τα και χρέη), με τη συμ­με­το­χή γαλ­λι­κής φρε­γά­τας στην πολε­μι­κή απο­στο­λή στην Ερυ­θρά και πολ­λά άλλα…
* * *

Με άλλα λόγια, «στρα­τη­γι­κή αυτο­νο­μία» σημαί­νει μεγα­λύ­τε­ρες δυνα­τό­τη­τες της ΕΕ να συμ­με­τέ­χει σε πολέ­μους και επεμ­βά­σεις για να υπε­ρα­σπί­ζε­ται τα συμ­φέ­ρο­ντα των μονο­πω­λί­ων της, και όχι «την ειρή­νη και το Διε­θνές Δίκαιο» που είπε ο Τσί­πρας. Ας ρωτή­σει και τον σημε­ρι­νό πρό­ε­δρο του ΣΥΡΙΖΑ, που χαρα­κτη­ρί­ζει το ΝΑΤΟ «ιερή αμυ­ντι­κή συμ­μα­χία» και συναι­νεί με την απο­στο­λή ελλη­νι­κής φρε­γά­τας στην Ερυθρά.

Αλλω­στε, οι προ­βλη­μα­τι­σμοί περί «στρα­τη­γι­κής αυτο­νο­μί­ας» της ΕΕ δεν είναι απο­κλει­στι­κό­τη­τα της ευρω­παϊ­κής σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας, αφού κι άλλες δυνά­μεις μιλούν για την ανά­γκη να ανα­λά­βει η ΕΕ «την ευθύ­νη της ασφά­λειάς της» και δια­πι­στώ­νουν ότι «δεν μπο­ρεί πλέ­ον να βασί­ζε­ται σε τρί­τους», όπως έλε­γε τις προ­άλ­λες ο πρό­ε­δρος του Ευρω­παϊ­κού Συμ­βου­λί­ου Σ. Μισέλ.

Είναι φανε­ρό δηλα­δή ότι οι αντα­γω­νι­σμοί που οξύ­νο­νται και η παγκό­σμια πολε­μι­κή προ­πα­ρα­σκευή έχουν φου­ντώ­σει τις ανη­συ­χί­ες για τις οικο­νο­μι­κές, στρα­τιω­τι­κές και πολι­τι­κές δυνα­τό­τη­τες της ΕΕ να υπε­ρα­σπι­στεί τα συμ­φέ­ρο­ντα των μονο­πω­λί­ων της, «δια­βά­ζο­ντας» τις εξε­λί­ξεις μέσα από το πρί­σμα της αντι­πα­ρά­θε­σης ΗΠΑ — Κίνας για την πρω­το­κα­θε­δρία στο παγκό­σμιο ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστημα…

Σ’ αυτήν τη νέα και πιο σύν­θε­τη κατά­στα­ση για την αστι­κή τάξη, η σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία προ­σπα­θεί να ανα­βα­πτι­στεί στα μάτια του λαού ως ο «από μηχα­νής θεός», που θα μηδε­νί­σει το κοντέρ και θα ανα­στρέ­ψει την τάση υπο­χώ­ρη­σης της ΕΕ στον παγκό­σμιο αντα­γω­νι­σμό. Ως η «απά­ντη­ση» στα αδιέ­ξο­δα που αντι­με­τω­πί­ζει η ιμπε­ρια­λι­στι­κή ένω­ση εν μέσω δύο πολέ­μων και εν ανα­μο­νή μιας νέας οικο­νο­μι­κής κρί­σης. Αλλά και ως εκεί­νη η δύνα­μη που θα μπο­ρέ­σει με μεγα­λύ­τε­ρη απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα να στρα­τεύ­σει τους λαούς στον πυρε­τό της πολε­μι­κής προ­ε­τοι­μα­σί­ας, στο όνο­μα της υπε­ρά­σπι­σης των «ευρω­παϊ­κών αξιών».
* * *

Για «μάχη των αξιών» μίλη­σε άλλω­στε και ο Τσί­πρας, κάνο­ντας ανα­φο­ρές στην άνο­δο της ακρο­δε­ξιάς και του «ευρω­σκε­πτι­κι­σμού». Περί­που ό,τι έλε­γε και το σπο­τά­κι του Ευρω­κοι­νο­βου­λί­ου, το οποίο καλεί τους λαούς της Ευρώ­πης να υπε­ρα­σπι­στούν τις «αξί­ες» της ΕΕ από την απει­λή του «ολο­κλη­ρω­τι­σμού».

Σήμε­ρα όμως οι λαοί έχουν μεγα­λύ­τε­ρη πεί­ρα για τον βρώ­μι­κο ρόλο της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας, που στην ΕΕ και σε κάθε χώρα μπο­ρεί να απο­τε­λεί εναλ­λα­κτι­κή για το κεφά­λαιο και τα συμ­φέ­ρο­ντά του, όχι όμως για τα δικά τους δικαιώ­μα­τα και τις ανά­γκες. Ειδι­κά στη χώρα μας, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και Νέα Αρι­στε­ρά δεν κρί­θη­καν μόνο ως αντι­λαϊ­κές κυβερ­νή­σεις, αλλά και ως …συμπο­λι­τευό­με­νη αντι­πο­λί­τευ­ση στην κυβέρ­νη­ση της ΝΔ.

Γι’ αυτό, στις ευρω­ε­κλο­γές η μόνη ψήφος που μπο­ρεί να εκφρά­σει γνή­σια τη δυσα­ρέ­σκεια και την αγα­νά­κτη­ση για την πολι­τι­κή της ΕΕ και της ΝΔ, καθώς και να σημα­το­δο­τή­σει μια πραγ­μα­τι­κή διέ­ξο­δο προς όφε­λος των λαών, είναι η ψήφος στο ΚΚΕ, που πρω­τα­γω­νι­στεί στην οργά­νω­ση της εργα­τι­κής — λαϊ­κής αντι­πο­λί­τευ­σης και παλεύ­ει για να σπά­σει ο λαός τα δεσμά της ΕΕ του πολέ­μου και της εκμετάλλευσης!

Κ. Μ.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Το “έπος” του Γου­έ­μπλεϊ, αφη­γεί­ται ο Αρι­στεί­δης Καμάρας