Η Χιλή, δυο μήνες μετά τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις

Πέρασαν δυο μήνες  από την αρχή των διαδηλώσεων στη Χιλή με χιλιάδες λαού να βρίσκεται καθημερινά στο δρόμο ζητώντας βασικά «αξιοπρέπεια». Ξεκίνησαν πολλοί, συνέχισαν για μεγάλο διάστημα εμφανώς λιγότεροι όμως και πάλι χιλιάδες και με αμείωτο πάθος, ακούραστοι/ες στις κεντρικές και τοπικές κινητοποιήσεις, όπως επίσης σε εκατοντάδες ‑μάλλον χιλιάδες συνελεύσεις στις γειτονιές απ’ άκρη σ’ άκρη στη χώρα που είχε να δει τέτοιες κινητοποιήσεις από τον καιρό του Αλλιέντε. Τις 2–3 πρώτες μέρες ο λαός μέτρησε 11 νεκρούς, σε ένα μήνα οι ‑επίσημα καταγεγραμμένοι, έφτασαν τους 23.

Σε ένα κίνη­μα όπου ο αυθορ­μη­τι­σμός και οι φρού­δες ελπί­δες συνυ­πάρ­χουν με κάλε­σμα (δύο του­λά­χι­στον φορές) σε γενι­κή απερ­γία από το που­θε­νά, χωρίς επι­τρο­πές αγώ­να με συγκε­κρι­μέ­νους στό­χους και έλλει­ψη στρα­τη­γι­κής γύρω από τα καί­ρια πολι­τι­κά ζητή­μα­τα, ιεράρ­χη­ση καμιά, οι οικο­λό­γοι να προ­τάσ­σουν τα δικά τους για τα «πρά­σιν’ άλο­γα» και οι φεμι­νί­στριες να μετα­τρέ­πο­νται σε πέμ­πτη φάλαγ­γα, ενώ δεκά­δες ομά­δες και ομα­δού­λες προ­ω­θούν τα δευ­τε­ρεύ­ο­ντα. Και φυσι­κά  με τα αστι­κά ‑και όχι μόνο ΜΜΕ και ΜΚΔ να μιλά­νε για «επα­νά­στα­ση»

Στις 15-Νοε, με ευρεία πλειο­ψη­φία ψηφί­στη­κε  πρό­τα­ση της κυβερ­νη­τι­κής συμ­μα­χί­ας να διε­ξα­χθεί τον Απρί­λιο του 2020 ‑ζήσε Μάη μου να φας τρι­φύλ­λι, δημο­ψή­φι­σμα για το «αν ο λαός της Χιλής επι­θυ­μεί αλλα­γή του Συντάγ­μα­τος» και αν ναι, τι θα αλλά­ξει και «πώς να γίνει αυτή η αλλα­γή».  Από τα εντός κοι­νο­βου­λί­ου Κόμ­μα­τα έξι ‑μετα­ξύ αυτών το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα, δεν δέχθη­καν να δια­πραγ­μα­τευ­θούν, ούτε να υπο­γρά­ψουν τη συγκε­κρι­μέ­νη πρό­τα­ση: δυο κόμ­μα­τα Πρά­σι­νων- Οικο­λό­γων,  το Προ­ο­δευ­τι­κό Κόμ­μα - Partido Progresista (PRO), η Κοι­νω­νι­κή Σύγκλι­ση - Convergencia Social και το Ανθρω­πι­στι­κό Κόμ­μα - Partido Humanista (PH).

1. Ο Πινιέ­ρα παρα­μέ­νει στην εξου­σία για ‑του­λά­χι­στον άλλα δύο χρόνια.
2. Ο κόσμος ήδη κου­ρά­στη­κε, πόσο μάλ­λον μέσα σε έξι μήνες που θα οδη­γη­θεί  σε δημο­ψή­φι­σμα με «καθα­ρό μυα­λό» («καρό­το-μαστί­γιο», με τη βοή­θεια και των συστη­μι­κών ΜΜΕ και ΜΚΔ, που θα ανα­λά­βουν ρόλο πυρο­σβε­στή­ρα και της Αστυνομίας).
3. Δεν ικα­νο­ποιεί­ται ούτε η  λαϊ­κή απαί­τη­ση να λογο­δο­τή­σει ο Πινιέ­ρα και η κυβέρ­νη­σή του για τα εγκλή­μα­τα ενα­ντί­ον των δια­δη­λω­τών (θυμί­ζου­με πως αιχ­μή δόρα­τος των κινη­το­ποι­ή­σε­ων ήταν η παραί­τη­ση του.

Όταν οι κινη­το­ποι­ή­σεις βρί­σκο­νταν ακό­μη στην αρχή (1^ο 15ήμερο) με το σημεί­ω­μά μας |> Η Χιλή στο μικρο­σκό­πιο | άλλα­ξε ο Μανω­λιός… <| επι­ση­μαί­να­με, σχε­τι­κά με τον υπο­κει­με­νι­κό παράγοντα

✔️  Σ’ ότι αφο­ρά το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα έχου­με στα­θεί επα­νει­λημ­μέ­να στην οπορ­του­νι­στι­κή του στά­ση, που αφή­νει ανερ­μά­τι­στες ακό­μη και τις μεγα­λειώ­δεις  λαϊ­κές κινη­το­ποι­ή­σεις – δεί­τε και στο επί­ση­μο site συνέ­ντευ­ξη τύπου |>1< – δια­κή­ρυ­ξη |>2< … Δημό­σια Δήλω­ση για την Αλλα­γή ‑μίνι­μουμ πρό­γραμ­μα «για μια εύλο­γη έξο­δο από την κρί­ση» |>3<, επί­σης στο FaceBook και στο Tweeter  οι αναρ­τή­σεις κυριο­λε­κτι­κά «βγά­ζουν μάτι» παρα­μέ­νο­ντας σε αιτή­μα­τα ανα­ντί­στοι­χα με το σήμε­ρα και τη δυνα­μι­κή του κινή­μα­τος ‑όπως κατα­γρά­φε­ται και εν δυνάμει

1. Ελά­χι­στο μισθό ενά­ντια στη φτώ­χεια, τώρα!
2. Δου­λειά 40 ώρες, τώρα!
3. Δωρε­άν εισι­τή­ρια σπου­δα­στών, ηλι­κιω­μέ­νων και μεί­ω­ση του γενι­κού εισι­τη­ρί­ου, και να προ­χω­ρή­σου­με προς την εθνι­κο­ποί­η­ση των μέσων μαζι­κής μετα­φο­ράς, τώρα!
4. Παγώ­στε τις βασι­κές υπη­ρε­σί­ες τώρα!
5. Αυξή­στε τις βασι­κές συντά­ξεις τώρα!
6. Πάγω­μα των προ­γραμ­μά­των συντα­ξιο­δό­τη­σης και φορο­λο­γι­κών μεταρ­ρυθ­μί­σε­ων, τώρα
7. Μεί­ω­ση των υψη­λών μισθών των βου­λευ­τών και των υψη­λών αρχών, τώρα!
8. Τον περι­φε­ρεια­κό νόμο περί εισο­δή­μα­τος, τώρα!

Το ΚΚ Χιλής δια στό­μα­τος των κορυ­φαί­ων του στε­λε­χών και του ΓΓ του Lautaro Carmona, υπερ­το­νί­ζει με κάθε ευκαι­ρία πως «θα συνε­χί­σουν να εργά­ζο­νται για την ανα­ζή­τη­ση συναί­νε­σης με τις άλλες πολι­τι­κές δυνά­μεις, για να αντα­πο­κρι­θούν στις απαι­τή­σεις των μεγά­λων κοι­νω­νι­κών πλειο­ψη­φιών και στην απα­ραί­τη­τη ενό­τη­τα της αντι­πο­λί­τευ­σης» διευ­κρι­νί­ζο­ντας ότι «υπό την κυβέρ­νη­ση της δεξιάς απαι­τεί­ται περισ­σό­τε­ρη δύνα­μη» για κεντρο-αρι­στε­ρές λύσεις «παρά το γεγο­νός ότι πολ­λοί “και­ρο­σκό­ποι  επι­διώ­κουν να απο­κλεί­σουν το ΚΚ από τις δια­δι­κα­σί­ες και τις εκλο­γι­κές συμ­φω­νί­ες»…

Εδώ πρέ­πει να σημειώ­σου­με πως η Χιλή την τελευ­ταία 10ετία παρου­σιά­ζε­ται ως χώρα πρό­τυ­πο για την οικο­νο­μι­κή ανά­πτυ­ξη στην περιο­χή, με +4% το 2018 και σύμ­φω­να με τον ΟΟΣΑ έχει μεγά­λες επι­δό­σεις στην αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα και την απε­λευ­θέ­ρω­ση της οικο­νο­μί­ας. Οι εξε­λί­ξεις απαι­τούν παρα­πέ­ρα μελέ­τη, αλλά με τα δεδο­μέ­να που έχου­με μπο­ρού­με να βγά­λου­με ορι­σμέ­να συμπε­ρά­σμα­τα, σχε­τι­κά με το ρόλο της φιλε­λεύ­θε­ρη και σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κής δια­χεί­ρι­σης που υπη­ρε­τούν την καπι­τα­λι­στι­κή ανάπτυξη

1. Η Χιλή δια­θέ­τει ανυ­πο­λό­γι­στης αξί­ας κοι­τά­σμα­τα χαλ­κού και άλλα μεταλλεύματα.
Στη βάση αυτή συνο­λι­κά επι­χει­ρεί­ται ο έλεγ­χος από τον αμε­ρι­κα­νι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό και οξύ­νε­ται ο ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κός αντα­γω­νι­σμός, παίρ­νο­ντας υπό­ψη πως ενδια­φέ­ρον για την περιο­χή έχουν εκφρά­σει επί­σης η ΕΕ, η Ρωσία, η Κίνα, που έχουν συνά­ψει οικο­νο­μι­κές συμ­φω­νί­ες με χώρες της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής που δια­θέ­τουν σημα­ντι­κό φυσι­κό πλού­το (Βενε­ζου­έ­λα-Βολι­βία)
2.  Η κατά­στα­ση στο έδα­φος της βαθιάς καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης και με τα μέσα παρα­γω­γής στα χέρια του μεγά­λου κεφα­λαί­ου, ντό­πιου ή ξένων πολυ­ε­θνι­κών εται­ρειών, εξυ­πη­ρε­τεί τα στρα­τη­γι­κά συμ­φέ­ρο­ντα μιας χού­φτας εκμε­ταλ­λευ­τών, οξύ­νο­ντας τα λαϊ­κά προ­βλή­μα­τα και αυξά­νο­ντας δρα­μα­τι­κά την από­στα­ση μετα­ξύ των λαϊ­κών ανα­γκών, των δυνα­το­τή­των που γεν­νά ο κοι­νω­νι­κός πλού­τος που παρά­γε­ται και της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας που βιώ­νουν η εργα­τι­κή τάξη και τα λαϊ­κά στρώματα.
3.  Από τα τέλη της δεκα­ε­τί­ας του ’90 και στη συνέ­χεια, στη Χιλή και γενι­κό­τε­ρα στη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή, η αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων προ­ώ­θη­σε αντι­δρα­στι­κές ανα­διαρ­θρώ­σεις και οδή­γη­σε σε επι­δεί­νω­ση της κατά­στα­σης της εργα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών στρωμάτων.
Προ­κά­λε­σε βαθιά λαϊ­κή αγα­νά­κτη­ση και σε κάποιες περι­πτώ­σεις ανα­δεί­χτη­καν στην κυβέρ­νη­ση σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές δυνά­μεις με φιλο­λαϊ­κά συν­θή­μα­τα, εφαρ­μό­ζο­ντας πολι­τι­κή περιο­ρι­σμού της ακραί­ας φτώ­χειας, δίνο­ντας επι­δό­μα­τα και οργα­νώ­νο­ντας συσ­σί­τια, ή ακό­μα και ενι­σχύ­ο­ντας υπη­ρε­σί­ες Υγεί­ας, Πρόνοιας.
Στη Χιλή αυτό δεν συνέ­βη, αντί­θε­τα εκλέ­χτη­κε ο Sebastián Piñera με ένα πολύ­πλο­κο σύστη­μα που επι­νό­η­σε ο Πινο­σέτ (με βάση το χου­ντι­κό σύνταγ­μα του 1980) σύμ­φω­να με το οποίο το 20% των εδρών της Γερου­σί­ας (9 στις 47) απο­νέ­μο­νται «αρι­στί­δην» στο στρα­τό, ακό­μα και το νερό της βρο­χής ανή­κει σε πολυ­ε­θνι­κούς ομί­λους και με εκλο­γι­κό σύστη­μα τόσο «στε­γα­νο­ποι­η­μέ­νο», που, για να προ­χω­ρή­σει κανείς σε πολι­τι­κές, κοι­νω­νι­κές, οικο­νο­μι­κές ή συνταγ­μα­τι­κές αλλα­γές, πρέ­πει να έχει του­λά­χι­στον το 80% του συνό­λου των ψήφων!

Το βιβλίο «Άσπρα Μαντί­λια στην Plaza de Mayo» ανα­φέ­ρει χαρα­κτη­ρι­στι­κά: «Σήμε­ρα σε περί­ο­δο «δημο­κρα­τί­ας», η εκπαί­δευ­ση, η παρα­γω­γή ενέρ­γειας, το σύστη­μα υγεί­ας, οι συντά­ξεις, η δια­χεί­ρι­ση των υδά­των και του ορυ­κτού πλού­του διευ­θύ­νο­νται από μια ολι­γαρ­χία στην οποία ανή­κει και ο δισε­κα­τομ­μυ­ριού­χος πρό­ε­δρος της Χιλής Σεμπα­στιάν Πινιέ­ρα.
Ο Πινιέ­ρα επί Πινο­σέτ διε­τέ­λε­σε Γενι­κός Διευ­θυ­ντής της τρά­πε­ζας Banco de Talca μέχρι τη χρε­ο­κο­πία της το 1982, ενώ ο αδελ­φός του, ο Χοσέ Πινιέ­ρα (José Piñera), διε­τέ­λε­σε υπουρ­γός Εργα­σί­ας και Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης του φασι­στι­κού καθεστώτος.
Ο Πινιέ­ρα με εντο­λή του ΔΝΤ κατάρ­γη­σε τη δημό­σια ασφά­λι­ση, με μία μονα­δι­κή εξαί­ρε­ση: τις συντά­ξεις των στρα­τιω­τι­κών και των αστυνομικών!
Συμ­βο­λι­κά ως πρώ­τη μέρα εφαρ­μο­γής του μέτρου αυτού επι­λέ­χθη­κε η 1η Μαΐ­ου για «να μη γιορ­τά­ζε­ται η Πρω­το­μα­γιά ως ημέ­ρα ταξι­κής πάλης, αλλά ως ημέ­ρα ελεύ­θε­ρης επι­λο­γής συστή­μα­τος σύντα­ξης», όπως δήλω­σε ο Χοσέ Πινιέρα.
Σήμε­ρα είναι ο πλέ­ον δια­κε­κρι­μέ­νος Senior Fellow στο νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρο think tank Cato Institute, που εδρεύ­ει στην Ουάσιγκτον.
Το 2010 ο δεί­κτης Gini, που περι­γρά­φει πόσο απο­κλί­νει μια οικο­νο­μία από την εισο­δη­μα­τι­κή ισό­τη­τα, με μετα­βλη­τή που ξεκι­νά από το 0, που είναι η από­λυ­τη ισό­τη­τα, και φτά­νει μέχρι το 1, που είναι η από­λυ­τη ανι­σό­τη­τα, κατέ­τα­ξε τη Χιλή στην 116η θέση στις 123 χώρες με τις μεγα­λύ­τε­ρες ανι­σό­τη­τες στον κόσμο με δεί­κτη 0,501.
Αλλά δόξα τω Θεώ. Η Χιλή δεν έγι­νε Κού­βα».

Επί της ουσί­ας, στη βάση της καπι­τα­λι­στι­κής ιδιο­κτη­σί­ας στα μέσα παρα­γω­γής και της καπι­τα­λι­στι­κής αναρ­χί­ας, εκδη­λώ­θη­καν τα αδιέ­ξο­δα τόσο της “νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρης” όσο και της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κής δια­χεί­ρι­σης, απο­δεί­χθη­κε πως «ο βασι­λιάς είναι γυμνός» και αυτό προ­βάλ­λει μέσα από τη γενι­κό­τε­ρη πεί­ρα στην περιοχή.
Προ­βάλ­λει από την πεί­ρα π.χ. της Βρα­ζι­λί­ας, μιας ισχυ­ρής καπι­τα­λι­στι­κής χώρας, όπου η σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή δια­χεί­ρι­ση του συστή­μα­τος επί δια­κυ­βέρ­νη­σης Λού­λα και Ρού­σεφ, παρά το γεγο­νός πως μεί­ω­σε την ακραία φτώ­χεια, δια­τή­ρη­σε τα βασι­κά προ­βλή­μα­τα που μαστί­ζουν το λαό, ενί­σχυ­σε τα μονο­πώ­λια όπως το μεγα­θή­ριο της «Petrobras» και δια­μόρ­φω­σε το έδα­φος για να εγκλω­βι­στούν λαϊ­κές δυνά­μεις στην ακρο­δε­ξιά ρητο­ρι­κή του Μπολ­σο­νά­ρο, που εκφρά­ζει και αυτός ισχυ­ρά τμή­μα­τα του κεφα­λαί­ου, τα οποία, λόγω της καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης που εκδη­λώ­θη­κε στη χώρα, ανα­ζή­τη­σαν άλλη πολι­τι­κή δια­χεί­ρι­σης του καπιταλισμού.
Επί­σης από τις πρό­σφα­τες εξε­λί­ξεις στη Βολι­βία.

Πραγ­μα­τι­κά, οι κινη­το­ποι­ή­σεις στη Χιλή είναι πολύ σημα­ντι­κές, διάρ­κε­σαν πολ­λές μέρες… Απέ­να­ντι στην κυβέρ­νη­ση και τους μηχα­νι­σμούς του ακρο­δε­ξιού Προ­έ­δρου Πινιέ­ρα αντι­τάσ­σε­ται ένα σημα­ντι­κό μπλοκ πολι­τι­κών και κοι­νω­νι­κών δυνά­με­ων, στο οποίο συμ­με­τέ­χει η Γενι­κή Συνο­μο­σπον­δία και αριθ­μός συν­δι­κά­των και άλλων φορέ­ων του λαϊ­κού κινή­μα­τος, καθώς και το ΚΚ Χιλής. Οι εργα­ζό­με­νοι επέ­δει­ξαν αντο­χή και αυτο­θυ­σία και εκφρά­στη­κε στα­θε­ρά η αλλη­λεγ­γύη από όλο τον κόσμο στους λαϊ­κούς αγώνες.

✔️   Στη χώρα μας και στην ευρω­βου­λή απο­κλει­στι­κά σχε­δόν από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ

Κρίσιμο ζήτημα ο προσανατολισμός της δράσης

Ο προ­σα­να­το­λι­σμός της δρά­σης του κινή­μα­τος αυτού είναι το καί­ριο ζήτη­μα. Ανα­λύ­ο­ντας τις αιτί­ες σε βάθος.
Το γεγο­νός ότι μέσα από τους αγώ­νες και τα αιτή­μα­τα εκφρά­ζε­ται -γενι­κά και αόρι­στα, μια αντί­θε­ση στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης Πινιέ­ρα, είναι δεδομένο.
Όπως ‑πέρα από το φαί­νε­σθαι, υπάρ­χει και η ποιο­τι­κή πλευ­ρά αυτών των αιτη­μά­των άμε­σα και σε βάθος χρό­νου.
Είδα­με πως ο Πινιέ­ρα φάνη­κε να υπο­χω­ρεί ‑στα λόγια, από κάποιες αρχι­κές θέσεις: την αύξη­ση της τιμής των εισι­τη­ρί­ων στα ΜΜΜ, προς το παρόν την πήρε πίσω, ενώ οι αλλα­γές στο Σύνταγ­μα, απο­δεί­χτη­καν κενό γράμ­μα (βλ και παραπάνω).
Το αίτη­μα παραί­τη­σης του Προ­έ­δρου και οι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις σύγκλη­σης Συντα­κτι­κής Συνέ­λευ­σης για την ανα­θε­ώ­ρη­ση του Συντάγ­μα­τος και άλλες αλλα­γές, έμει­ναν έωλα.
Και όλ’ αυτά στο έδα­φος της δια­τή­ρη­σης της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης και στο πλαί­σιο ενός επα­να­λαμ­βα­νό­με­νου φαύ­λου κύκλου που θα λει­τουρ­γεί διαρ­κώς κατά της εργα­τι­κής τάξης, των λαϊ­κών στρω­μά­των και των παι­διών της.

Η πορεία θα δεί­ξει αν θα συνε­χι­στούν οι αγώ­νες ή θα επέλ­θει ορι­στι­κά συμ­βι­βα­σμός αλλά τα χαρ­τιά της τρά­που­λας είναι πλέ­ον σημαδεμένα.

🚩 Αναδεικνύονται η επικαιρότητα και η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού

Μέσα από τις εξε­λί­ξεις στη Χιλή και στις άλλες χώρες, μέσα από την πεί­ρα από την ανά­πτυ­ξη της ταξι­κής πάλης, ανα­δει­κνύ­ε­ται το μεγά­λο πρό­βλη­μα:

Ποια είναι η εναλ­λα­κτι­κή λύση για τον χιλια­νό λαό, το λαό της Βολι­βί­ας, της Βενε­ζου­έ­λας, της Αργε­ντι­νής, της Βρα­ζι­λί­ας και τους άλλους λαούς;

Η αντί­λη­ψη του περι­βό­η­του «σοσια­λι­σμού του 21ου αιώ­να», που δια­δό­θη­κε από τις δυνά­μεις της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας και του οπορ­του­νι­σμού, απο­δεί­χθη­κε «που­κά­μι­σο αδεια­νό». Δεν έχει καμία σχέ­ση με τον επι­στη­μο­νι­κό σοσια­λι­σμό, απο­τε­λεί μια εκδο­χή της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κής διαχείρισης.

Μέσα από τα αδιέ­ξο­δα του καπι­τα­λι­σμού και τη χρε­ο­κο­πία των δια­χει­ρι­στι­κών δρό­μων που ακο­λου­θού­νται όλα τα χρό­νια προ­βάλ­λουν η ανα­γκαιό­τη­τα και η επι­και­ρό­τη­τα του σοσια­λι­σμού, η εργα­τι­κή εξου­σία, η κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση των μέσων παρα­γω­γής, ο κεντρι­κός σχε­δια­σμός, ο εργα­τι­κός, κοι­νω­νι­κός έλεγ­χος.

Ο προσανατολισμός αυτός θα δίνει δύναμη στην πάλη του εργατικού, λαϊκού κινήματος, θα ενισχύει τον αντικαπιταλιστικό, αντιμονοπωλιακό αγώνα και θα προωθεί τη συμμαχία της εργατικής τάξης με τα λαϊκά στρώματα για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος. Κι αυτήν την επιλογή, αυτήν τη λύση τρέμει η αστική τάξη, τρέμει ο ιμπεριαλισμός.

¡EL PUEBLO UNIDO, JAMAS SERA VENCIDO! 
ΛΑΟΣ ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΣ !
Ελά­τε να τραγουδήσουμε
Πάμε για το θρίαμβο
Μπρο­στά κυμα­τί­ζουν ήδη
σημαί­ες ενότητας
Και συ θα έρθεις
περ­πα­τώ­ντας δίπλα μου
βλέποντας
τα τρα­γού­δια και τις σημαί­ες σου να ανθίζουν
Φως
από μια κόκ­κι­νη αυγή
δια­λα­λεί
τη ζωή που θα έρθει.
Στα­θεί­τε! πολεμήστε!
Ο άνθρω­πος θα τα καταφέρει!.
Σε μια καλύτερη
ζωή που θα έρθει
όπου τα κατακτήσουμε
την ευτυ­χία μας
και σε μια φωνή
μαζί με χιλιά­δες φωνές μάχης,
θα πω τρα­γού­δι ελευθερίας,
αποφασισμένος
Η πατρί­δα θα κερδίσει!
Και τώρα σύσ­σω­μος ο αγω­νι­ζό­με­νος λαός
με μια γιγα­ντιαία φωνή
φωνά­ζο­ντας: προ­χω­ρή­στε! μπροστά!
ΛΑΟΣ ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΣ,
ΛΑΟΣ ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΣ,
Η πατρίδα
σφυ­ρη­λα­τεί την ενότητα.
Από βορ­ρά σε νότο
απ’ άκρη σ’ άκρη
…
ενω­μέ­νοι στον αγώ­να και στη δουλειά!
Ο βημα­τι­σμός προ­α­ναγ­γέλ­λει το μέλλον
Εκα­τομ­μύ­ρια ήδη, επι­βάλ­λουν την αλήθεια,
ατσα­λω­μέ­νοι στη φλό­γα της κινητοποίησης
Επι­βάλ­λο­ντας δικαιο­σύ­νη και δίκιο
Γυναί­κες,
με φωτιά και θάρ­ρος, είσα­στε εδώ
δίπλα στην εργα­τι­κή τάξη!
με μια γιγα­ντιαία φωνή
φωνά­ζο­ντας: προ­χω­ρή­στε!
ΛΑΟΣ ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΣ,
ΛΑΟΣ ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΣ!
¡El pueblo unido, jamás será vencido!

Ο τίτλος του τρα­γου­διού είναι εμπνευ­σμέ­νος από τη φρά­ση του Κολομ­βια­νού Jorge Eliécer Gaitán σε μια ομι­λία τη δεκα­ε­τία του 1940, που δια­δό­θη­κε από την Unidad Popular κατά τη διάρ­κεια της κυβέρ­νη­σης Salvador Allende.
Σύμ­φω­να με τον Sergio Ortega Alvarado, συνέ­θε­σε το τρα­γού­δι εμπνε­ό­με­νος από έναν νεα­ρό που φώνα­ξε τη γνω­στή φρά­ση “¡El pueblo unido, jamás será vencido!” στο Σαντιά­γκο της Χιλής τον Ιού­νιο του 1973.
Κατα­γρά­φη­κε κατά τη διάρ­κεια μιας τερά­στιας συναυ­λί­ας του Quilapayún στο Alameda στο Santiago de Chile, τρεις μήνες πριν από το πρα­ξι­κό­πη­μα του Augusto Pinochet.
Λίγο πριν από τη συναυ­λία αυτή, ο Σαλ­βα­δόρ Αλλέ­ντε είχε διο­ρί­σει τον Sergio Ortega Alvarado ως Πολι­τι­στι­κό Πρέ­σβη της Κυβέρ­νη­σης Λαϊ­κής Ενό­τη­τας, θέση που μοι­ρά­στη­κε για λίγο με τον Víctor Jara.
Από τότε και τα επό­με­να χρό­νια, το τρα­γού­δι εμφα­νί­στη­κε σε πολυά­ριθ­μα άλμπουμ δια­φο­ρε­τι­κών συγκρο­τη­μά­των και τρα­γου­δι­στών-τρα­γου­δο­ποιών, αλλά κυρί­ως από τους Quilapayún και Inti-Illimani

Η ουτοπία της “Εθνικής Ενότητας”

Κυρί­αρ­χο ζήτη­μα σήμε­ρα ‑και όχι μόνο στη Χιλή είναι η πολυ­τα­λαι­πω­ρη­μέ­νη ενό­τη­τα.
Οι μεγά­λοι σταθ­μοί του εργα­τι­κού κινή­μα­τος ‑με ψυχή και αιμο­δό­τη τα ΚΚ με τον ηρω­ι­σμό, την αυτα­πάρ­νη­ση, την άδο­λη προ­σφο­ρά και την οργά­νω­ση, αλλά και οι μικροί καθη­με­ρι­νοί αγώ­νες, απο­τέ­λε­σαν πόλο συσπεί­ρω­σης δεκά­δων μαζι­κών φορέ­ων της πόλης και της υπαί­θρου, γυναι­κεί­ων, φοι­τη­τι­κών και άλλων νεο­λαι­ί­στι­κων μαζι­κών οργανώσεων
Και κυρί­ως οι μεγά­λοι απερ­για­κοί αγώ­νες και οι δια­δη­λώ­σεις για ευρύ­τε­ρα αιτήματα.

Αυτοί οι εν δυνά­μει σύμ­μα­χοι, που συχνά είναι ετε­ρό­κλη­τα κοι­νω­νι­κά στρώ­μα­τα, πολ­λές φορές εμπο­δί­ζουν τις όποιες θετι­κές διερ­γα­σί­ες στο όνο­μα της «ενό­τη­τας της αρι­στε­ράς», αφο­πλί­ζο­ντας το εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα στη λογι­κή της «ταξι­κής συνερ­γα­σί­ας» και της «κοι­νω­νι­κής συναί­νε­σης» (μέχρι την άρνη­ση της ταξι­κής πάλης).

Εγκλω­βί­ζο­νται έτσι μαζι­κά λαϊ­κές δυνά­μεις στη λογι­κή «εξαν­θρω­πι­σμού του καπι­τα­λι­σμού», στην προσ­δο­κία της εύκο­λης λύσης για βαθιές φιλο­λαϊ­κές αλλα­γές χωρίς σύγκρου­ση με την εξου­σία των μονο­πω­λί­ων και τις εκμε­ταλ­λευ­τι­κές σχέ­σεις παραγωγής.

Αντί επι­λό­γου

Παρά ταύ­τα χιλιά­δες εξα­κο­λου­θούν να δια­δη­λώ­νουν στις κινη­το­ποι­ή­σεις «της Παρα­σκευ­ής» βασι­κά στο Σαντιά­γο, δυο μήνες μετά τη 18η Οκτω­βρί­ου, με την ατμό­σφαι­ρα να θυμί­ζει μάλ­λον γιορ­τή, με κατσα­ρό­λες, τρα­γού­δια, χορούς, τρο­μπέ­τες ταμπούρ­λα και συμ­βο­λι­σμούς-τις προ­άλ­λες πχ. ξεδί­πλω­σαν μια τερά­στια σημαία της Χιλής πάνω στην οποία είχε ζωγρα­φι­στεί ένα κλει­στό μάτι, σύμ­βο­λο των περί­που 300 ανθρώ­πων που έχουν υπο­στεί σοβα­ρούς οφθαλ­μι­κούς τραυ­μα­τι­σμούς από τις επεμ­βά­σεις των δυνά­με­ων κατα­στο­λής, εξα­κο­λου­θώ­ντας να ζητούν μονό­το­να «αξιοπρέπεια»-χωρίς να έχουν τη δυνα­μι­κή  να απαι­τή­σουν κάτι συγκε­κρι­μέ­νο, ή «να τους σεβα­στούν»… Από ποιους το ζητούν; Από τους δολο­φό­νους του λαού! Υπάρ­χει ‑χωρίς να έχου­με πρό­θε­ση ταύ­τι­σης, για­τί το κάθε κίνη­μα έχει την ιδιο­μορ­φία του και η εμπει­ρία των «πλα­τειά­κη­δων» των «αγα­να­κτι­σμέ­νων», των «Genova» κά ‑για να μην πάμε πολύ πίσω ‑στο γαλ­λι­κό Μάη. Κινή­μα­τα ετε­ρό­κλη­τα, χωρίς οργα­νω­μέ­νη πρω­το­πο­ρία, όση μαζι­κό­τη­τα και να απο­χτή­σουν είναι χωρίς προ­ο­πτι­κή ‑καμιά φορά κερ­δί­ζουν μερι­κά ψίχου­λα- και αφή­νουν πίσω μια πίκρα που λει­τουρ­γεί σαν ανα­σταλ­τι­κός παράγοντας.

Ενω­μέ­νοι (;;) για την αλλα­γή (;;;)…

Το επί­ση­μο site του PCChile έχει μεί­νει στις 30 Οκτώ­βρη με την ανα­κοί­νω­ση της Πολι­τι­κής Επι­τρο­πής του  Κόμ­μα­τος, σχε­τι­κά με (ανα­φερ­θή­κα­με παρα­πά­νω) την πρό­σκλη­ση του Gonzalo Blumel στα κόμ­μα­τα της αντι­πο­λί­τευ­σης για συνά­ντη­ση στη La Moneda, όπου δηλώ­νει πως δεν συμ­με­τέ­χει με το αιτιο­λο­γι­κό ότι «ο κύριος διά­λο­γος, που θα οδη­γού­σε στην διέ­ξο­δο με ικα­νο­ποί­η­ση των αιτη­μά­των των πολι­τών, πρέ­πει να γίνει από την κυβέρ­νη­ση με τις βασι­κές  κοι­νω­νι­κές οργα­νώ­σεις της χώρας, οι οποί­ες εκπρο­σω­πού­νται σε μεγά­λο βαθ­μό στο Σώμα Κοι­νω­νι­κής Ενό­τη­τας (Mesa de Unidad Social), για να οικο­δο­μη­θεί μια Ατζέ­ντα Κοι­νω­νι­κής Δικαιο­σύ­νης και να επι­λυ­θεί αυτό που απαι­τεί η μεγά­λη πλειο­ψη­φία των Χιλια­νών» κατα­λή­γο­ντας πως «σε αντί­θε­τη περί­πτω­ση πρό­κει­ται για μια ανοη­σία» …

Ποιοι κατα­πα­τούν τα ανθρώ­πι­να δικαιώματα;

Ισό­τη­τα φύλων ✴️ Γη στους αυτό­χθο­νες ✴️ Μηχα­νι­σμοί προ­στα­σί­ας αυτα­πα­σχο­λού­με­νων ✴️ Προ­κή­ρυ­ξη δημο­ψη­φί­σμα­τας ✴️ +επι­κύ­ρω­σή του

Όσο για τα ΜΚΔ (face book) του Κόμ­μα­τος, κέρα­μοι και λίθοι μπο­ρεί­τε να ανα­τρέ­ξε­τε σε βάθος χρό­νου όπως και στις τελευ­ταί­ες αναρ­τή­σεις…

Δεί­τε και τα παρακάτω…

• Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΡΝΗΣΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΕ ΑΣΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ (2012–2015)
• Για την ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ