Η «χώρα της χρονιάς» και η πραγματικότητα… — Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας

Εδώ και λίγες μέρες από την κυβερ­νη­τι­κή προ­πα­γάν­δα και τον ίδιο τον πρω­θυ­πουρ­γό ακού­με για την ανα­κή­ρυ­ξη της χώρας μας από τον Economist ως “η χώρα της χρο­νιάς”. Και αυτό φυσι­κά ως δείγ­μα της ανα­γνώ­ρι­σης της κυβέρ­νη­σης διεθνώς.

Για τους μη γνω­ρί­ζο­ντες ανα­φέ­ρου­με ορι­σμέ­να ζητήματα:

1.Κάθε χρό­νο (από το 2013), ο Economist δια­λέ­γει τη «χώρα της χρο­νιάς». Το βρα­βείο δεν πηγαί­νει στην μεγα­λύ­τε­ρη, πλου­σιό­τε­ρη ή πιο ευτυ­χι­σμέ­νη χώρα, αλλά σε αυτήν που κατά την άπο­ψη των συντα­κτών του περιο­δι­κού, βελ­τιώ­θη­κε περισ­σό­τε­ρο κάτι που προ­φα­νώς υπα­κού­ει όχι σε αντι­κει­με­νι­κά κρι­τή­ρια αλλά πάνω στις ιδιαί­τε­ρες πολι­τι­κές από­ψεις και στο­χεύ­σεις των συντα­κτών του περιο­δι­κού. Εδώ να ανα­φέ­ρου­με χαρα­κτη­ρι­στι­κά ότι : Πέρ­σι ήταν η Ουκρα­νία, το 2021 η Ιτα­λία ενώ παλαιό­τε­ρα το Ουζ­μπε­κι­στάν (για την κατάρ­γη­ση της δου­λεί­ας), η Κολομ­βία (για την επί­τευ­ξη ειρή­νης) και η Τυνη­σία (για τον εκδη­μο­κρα­τι­σμό της) κ.α.

2. Ας δού­με το σκε­πτι­κό οπό­τε θα κατα­λά­βου­με εύκο­λα τα κρι­τή­ρια επιλογής:

“… Η εξω­τε­ρι­κή της πολι­τι­κή είναι φιλο­α­με­ρι­κα­νι­κή, φιλο­ευ­ρω­παϊ­κή και επι­φυ­λα­κτι­κή απέ­να­ντι στη Ρωσία(σ.σ προ­φα­νώς τα παρα­πά­νω είναι βασι­κά κρι­τή­ρια εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής…). Η Ελλά­δα δεί­χνει ότι από το χεί­λος της κατάρ­ρευ­σης είναι δυνα­τόν να θεσπι­στούν σκλη­ρές, λογι­κές οικο­νο­μι­κές μεταρ­ρυθ­μί­σεις (σ.σ προ­φα­νώς εννο­εί τη φτω­χο­ποί­η­ση των πολ­λών, το παρα­πέ­ρα ξεπού­λη­μα της δημό­σιας περιου­σί­ας κ.α), να ανα­συ­γκρο­τη­θεί το κοι­νω­νι­κό συμ­βό­λαιο (σ.σ με τη διά­λυ­ση των εργα­σια­κών σχέ­σε­ων, την κατάρ­γη­ση κοι­νω­νι­κών δικαιω­μά­των κ.α), να επι­δει­χθεί συγκρα­τη­μέ­νος πατριω­τι­σμός (σ.σ πάντα στο πλαί­σιο των κατευ­θύν­σε­ων ΝΑΤΟ, Ε.Ε, ΗΠΑ) – και να κερ­δί­σει και τις εκλογές…«Με τον μισό κόσμο να ψηφί­ζει το 2024, οι δημο­κρά­τες παντού θα πρέ­πει να το προ­σέ­ξουν» κατα­λή­γει το άρθρο του Economist. (σ.σ κάνει και υπο­δεί­ξεις προς τους άλλους λαούς της Ε.Ε…). Πάντως δικαιο­λο­γη­μέ­να ο άλλο­τε «γαλά­ζιος» ευρω­βου­λευ­τής Γ. Κύρ­τσος επι­ση­μαί­νει: «…Όχι μόνο υπο­χω­ρεί η διε­θνής αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα της ελλη­νι­κής οικο­νο­μί­ας-με επι­στρο­φή στο μεγά­λο εμπο­ρι­κό έλλειμ­μα και στο έλλειμ­μα του ισο­ζυ­γί­ου τρε­χου­σών συναλ­λα­γών-αλλά κατρα­κύ­λη­σε στις τελευ­ταί­ες θέσεις της ΕΕ, στους μισθούς, στο κατά κεφα­λήν ΑΕΠ , στην πραγ­μα­τι­κή κατα­νά­λω­ση. Αν αντι­λαμ­βά­νε­ται έτσι ο Economist τους.. επι­τυ­χη­μέ­νους μετα­ξύ των πλου­σί­ων χωρών, καλύ­τε­ρα να αλλά­ξει τη συντα­κτι­κή του ομά­δα. Αγνό­η­σε ‑για­τί άρα­γε- βασι­κούς οικο­νο­μι­κούς δεί­κτες στην ανά­λυ­σή της»
3. Φυσι­κά η κυβερ­νη­τι­κή προ­πα­γάν­δα «ξεχνά» και τις παρα­κά­τω κρι­τι­κές επι­ση­μάν­σεις: «Πριν από δέκα χρό­νια ακρω­τη­ριά­στη­κε από μια κρί­ση χρέ­ους και γελοιο­ποι­ή­θη­κε στη Wall Street. Τα εισο­δή­μα­τα είχαν μειω­θεί και τα εξτρε­μι­στι­κά κόμ­μα­τα της αρι­στε­ράς και της δεξιάς ήταν ανε­ξέ­λεγ­κτα. Η κυβέρ­νη­ση απελ­πί­στη­κε τόσο πολύ που αγκά­λια­σε την Κίνα και αργό­τε­ρα πού­λη­σε το κύριο λιμά­νι της, τον Πει­ραιά, σε μια κινε­ζι­κή εται­ρεία (σ.σ σαφής ενό­χλη­ση στο πλαί­σιο των μεγά­λων γεω­πο­λι­τι­κών αντι­θέ­σε­ων…). Σήμε­ρα η Ελλά­δα απέ­χει πολύ από την τελειό­τη­τα. Ένα σιδη­ρο­δρο­μι­κό δυστύ­χη­μα τον Φεβρουά­ριο (ανα­φέ­ρε­ται στην τρα­γω­δία των Τεμπών) απο­κά­λυ­ψε τη δια­φθο­ρά και τις κακές υπο­δο­μές. Ένα σκάν­δα­λο υπο­κλο­πών και η κακο­με­τα­χεί­ρι­ση των μετα­να­στών υπο­δη­λώ­νουν ότι οι πολι­τι­κές ελευ­θε­ρί­ες μπο­ρούν να βελτιωθούν.»

Οπό­τε ας αφή­σουν τη χυδαία προ­πα­γάν­δα. Ο λαός νοιώ­θει στο πετσί του το κατά πόσο ζει στη «χώρα της χρο­νιάς». Εκτός και αν στο λαό συμπε­ρι­λαμ­βά­νουν μόνο… την πλουτοκρατία !