Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Θέλει το ΜεΡΑ25 να κρυφτεί και ο αντικομμουνισμός δεν το αφήνει

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Ουδέ­πο­τε είχα­με καμία αυτα­πά­τη για την ιδε­ο­λο­γι­κή και πολι­τι­κή ταυ­τό­τη­τα του κόμ­μα­τος του κ. Βαρου­φά­κη «ΜεΡΑ25». Από αυτο εδώ το βήμα σημειώ­να­με τον Ιού­νη του 2019, λίγες μέρες πριν τις εκλογές:

«Είναι σαφές ότι το ΜεΡΑ25 του κ. Βαρου­φά­κη απο­τε­λεί άλλο ένα κόμ­μα-ανά­χω­μα στη ριζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση εργα­τι­κών-λαϊ­κών μαζών. Ένα κόμ­μα «μιας χρή­σης», φτιαγ­μέ­νο με τα παλιά φθαρ­μέ­να υλι­κά της αμαρ­τω­λής σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας έτοι­μο να απο­τε­λέ­σει το ανα­γκαίο πολι­τι­κό συμπλή­ρω­μα μιας αντι­λαϊ­κής κυβέρ­νη­σης συνασπισμού».

Πίσω από τον κίβδη­λο ριζο­σπα­στι­σμό της «δημιουρ­γι­κής ασά­φειας» και των ρητο­ρι­κών σχη­μά­των περί ανθρώ­πι­νου καπι­τα­λι­σμού, «Green Deal», «πρά­σι­νης οικο­νο­μί­ας», «μεταρ­ρύθ­μι­σης» της ΕΕ και κεϊν­σια­νών οικο­νο­μι­κών μοντέ­λων ως αντί­δο­το στην… «χρε­ο­δου­λο­πα­ροι­κία», κρύ­βε­ται η παλιά, ξανα­ζε­στα­μέ­νη σού­πα της αμαρ­τω­λής σοσιαλδημοκρατίας.

Συστα­τι­κό στοι­χείο αυτής της σού­πας ήταν και είναι ο αντι­κομ­μου­νι­σμός και η απέ­χθεια απέ­να­ντι στον σοσια­λι­σμό που γνω­ρί­σα­με τον 20ο αιώ­να. Πριν ένα χρό­νο, ο κ. Βαρου­φά­κης είχε το θρά­σος να επι­τε­θεί στο ΚΚΕ χαρα­κτη­ρί­ζο­ντας το «συντη­ρη­τι­κό κόμμα».

Μόλις χθες, από το βήμα της Βου­λής, ο κοι­νο­βου­λευ­τι­κός εκπρό­σω­πος του ΜεΡΑ25 Κλέ­ων Γρη­γο­ριά­δης δεν μπό­ρε­σε να συγκρα­τή­σει τον αντι­κομ­μου­νι­σμό του, σε ενα λογί­δριο που θα ζήλευαν οι Γεωρ­γιά­δης και Μπογδάνος.

«Κοι­τάξ­τε, δεν έχω τίπο­τε ιδιαί­τε­ρα κακό με τον καπι­τα­λι­σμό. Επι­βί­ω­σε παγκο­σμί­ως. Σημαί­νει ότι από αυτά που επι­χει­ρή­σα­με ήταν το καλύ­τε­ρο λει­τουρ­γι­κά σύστη­μα, καθώς ο υπαρ­κτός σοσια­λι­σμός απε­δή­χθη ολί­γον φασι­στοει­δής (sic) όταν εφαρ­μό­στη­κε». Τάδε έφη ο κ. Κλέ­ων Γρηγοριάδης.

Ο ίδιος βου­λευ­τής του ΜεΡΑ25 που συχνά δίνει ρεσι­τάλ ερμη­νεί­ας από το βήμα της Βου­λής με αντι­κυ­βερ­νη­τι­κές κορώ­νες και αντι­συ­στη­μι­κά τσι­τά­τα καλώ­ντας τον λαό «να γκρε­μί­σει την ολι­γαρ­χία», έρχε­ται όχι μόνο να ξεπλύ­νει την καπι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα, αλλά και να συκο­φα­ντή­σει τον σοσια­λι­σμό, ρίχνο­ντας νερό στο μύλο της αισχρής και ανι­στό­ρη­της θεω­ρί­ας των δύο άκρων.

Προ­φα­νώς για τον Κλ. Γρη­γο­ριά­δη το «καλύ­τε­ρο λει­τουρ­γι­κά σύστη­μα» είναι εκεί­νο που γεν­νά και ανα­πα­ρά­γει την φτώ­χεια, τις τερά­στιες ανι­σό­τη­τες, την εκμε­τάλ­λευ­ση, την ανερ­γία, τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους, τις κρί­σεις και την προ­σφυ­γιά. Και, από την άλλη, ο σοσια­λι­σμός που, όσο εφαρ­μό­στη­κε, πέτυ­χε πρω­το­φα­νείς στην ανθρώ­πι­νη ιστο­ρία κοι­νω­νι­κές κατα­κτή­σεις, καταρ­γώ­ντας την εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρω­πο, απε­δή­χθη… «ολί­γον φασιστοειδής»!

Έκα­στοσ εφ’ ω ετά­χθη και η σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία πιστή στο ρόλο της ως δεκα­νί­κι της αστι­κής εξου­σί­ας. Όσο για την αντι­κομ­μου­νι­στι­κή ξεδια­ντρο­πιά του ΜεΡΑ25, μόνο τού­το θα πού­με: Ποιος έχα­σε την ντρο­πή για να τη βρουν εκεί­νοι που σ’ όλη τους την πολι­τι­κή δια­δρο­μή έμα­θαν να βγά­ζουν φλας αρι­στε­ρά και να στρί­βουν δεξιά.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο